Tani je displinuar,i tha ajo vetes me qetesin e nje lumi qe ska rrebeshe,duke shtrenguar ne duar nje tufe mendimesh te zhubravitura neper kohe.
Ecte me koken lart,pa folur,dukej qe merrte fryme pak me veshtersi,ndoshta ajri apo radioaktiviteti i paqes berthamore,ja bente kete.Here here degjonte neper lajme te flitej , qe hidhen ne emer te paqes,dhe ndaj i falte proceset e azmes.Ecte,nuk harronte te ecte me dinijitetin e displines,i thoshte vetes me krenari, qe tashme je displinuar,drejt te duhures,te dashures,te drejtes,se moralshmes,ke perjashtuar cdo gje te lige,cdo histerizem,cdo ndjenje keqesie etj etj,,si keto. Nderkohe qe tufa e mendimeve qe mbante ne dore, here e perplaste ne ne cep rruge here ne ne shkurre,here here e leshonte...