Copy paste nga social media

Poshtë lëkurës

Gjej mënyrën të më njohësh
Të më ndjesh, gjej mënyrë.
Thellë në sy të më shohësh
Jo përciptas në fytyrë!

Njeriu s' është ai që duket
Por është bota brenda tij.
Nëse s'mund t'i shohësh botën
S'mund të njohësh një njeri!

Unë e shkela botën tënde
E përshkova në çdo qosh .
Shumë e bukur vënde - vënde
Dhe mjaft shkretëtira bosh!

Prandaj unë dija çfarë doja
Nga ajo botë në shpirt e strukur.
Dhe mundohesha të shkoja
Veç atje ku ndjehesha bukur...

Në të kundërt botës sime
Ti asgjë s'munde t'i shohësh .
Ndaj më kot ke pretendime
Në përpjekjen të më njohësh!

Ti i mat vlerën pikturës
E sodit me imtësi...
Por të shohësh poshtë lëkurës
Do dëshirë nuk është dhunti!

Bledi Ylli

-Ç’është jeta për ju?
-Flluskë sapuni!
-Po vdekja?
-Shpërblim i jetës!
-Ç’është bota?
-Një pikë helm në hapësirë!
Ç’është më e pakuptuar në botë?
-Vdekja!
-Cila është kafsha më e egër?
-Njeriu!
-Po më e butë?
-Ajo që s’ka lindur!
-Cili njeri ju duket më i poshtër?
-Ai që ndryshon veten me një emër të huaj dhe ai që punon marrëzisht saqë nuk kujton as vdekjen!
-Ç’është budallallëku?
-Të duash një gjë që s’ke dhe të kujtosh se je ai që s’je!
-Po puna më e mençme?
-Të gëzosh të tanishmen!
-Ç’është më e afërme?
-Vdekja!
-Po më e largët?
-Zemra ime me tënden dhe fillimi e fundi i hiçit.
-Çfarë është e pavdekur?
-Hapësira!
-Çfarë është e më e bukur?
-Fantazia!
-Po më e shëmtuar?
-Sëmundja!
-Më e hidhur?
-Jeta!
-Më e ëmbël?
-Hiçi!
-Po më e rëndë?
-Fjala?
-Çfarë ju duket e vështirë?
-Të jesh njeri!
-Po më e lehtë?
-Të krijosh krijesë njerëzore!
-Cili është ngushëllimi i të pasurit?
-Pesha e qeses!
-Po i të vobektit?
-E ardhmja!
"Sterjo Spase"

Statuja u ngrit në gjunjë,
hapi sytë si nëpër gjumë,
në një ekran të madh televizioni,
te sheshi jepeshin lajmet me zhurmë,
buzëqeshi me kenaqësi
Më mirë, nuk e mendoja!
U shtri përsëri.
I hodhi dorën në qafë Skënder-beut
Vuri oren e zgjimit pas 30 vjetesh,
Të shohim, atehere si!
- tha.

MONOLOGU I NJERIUT TË PASNESËRM
As Eva, as Adami nuk ishin antarë partie,
njerëzimi e di, të lutem dhe ti dije.
Pa parti Noja me atë arkën e tij,
Globi shtyn errësirërat pa parti.
Por Djalli, me pikpamje djalliste,
shpiku partitë, - ç’gusto neveritëse!
Në zemër të mollës futi krimbin, -
krim(b) dhe gjarpër një ishin,-
politikën - profesion
me prejardhje djallëzore,
që krim(b)ëzon njerëz kohë pas kohe.
Politika shpiku policinë,
Politika shpiku kryetarët.
Njerëzit kishin ëndërruar bashkësinë,
jo partitë dhe nënndarjet.
Po ku është partia e vejushave,
invalidëve, pelegrinëve,
ku është partia e familjes, e fëmijëve?
Partia e syve të skuqur ku është vallë,
në hirin e Aushvicit, Songmit,
Gulakut të gjallë?
Por një ditë, një ditë, një ditë,
për stërnipërit tanë të gjitha partitë
do të kujtohen si një gjë e tejshkuar
si superkafshët, si Babilonia e rrënuar.
Bota pa të persekutuar e blasfemi do të jetë,
pa çalamanë moralë në pushtet,
e gjitha një e asnjë parti,
veç ajo me emrin e thjeshtë: njeri.
(Evgeni Jevtushenko-1972)

U nisa sot drejt zemrës tënde për ta gjetur zemrën time
U nisa sot drejt qendrës, për t’i parë periferitë
Malli i krejt jetës u shfaq sot në qeniet tona
Koha dhe hapësira i ndajnë të dashuruarit vetëm me trup
Le të vdesin trupat, të mos e përjetojnë më ndarjen
Nisja dhe arritja të bëhen Një!

Fatmir Muja

Më dëgjo!
E di që nga njerëzit je lënduar, je shkelur, je fyer, je këputur
E di që nuk të kanë ruajtur edhe atëherë kur të kanë puthur
Edhe atëherë kur u je dashur, e di që të kanë përbuzur
Mjerë për atë që mund të flasë për ligësitë e tij, pa u skuqur
Por ama edhe ti dije një të vërtetë të vockël që jo të gjithë e kuptojnë
Sjelljet e njerëzve nga dhimbjet e tyre burojnë e jo nga qëllimi që ty të të lëndojnë
Ndonjëherë nuk është ndershmëri, një gjë që thuhet me dy fjalë, ta thuash me tri
E pakta që bëhet me zemër vlen më shumë se e shumta që bëhet pa dashuri
Unë do të bëhem dhé i Tokës që ti të rritesh në Dritën e Qiellit
Do të bëhem ujë që hyn në rrënjët tua dhe udhëton brenda kërcellit
S’do të flas mirë për ty edhe pse thua se me këto fjalë po ta shtoj jetën
Se po e lavdërove atë që të lavdëron, i bie ta lavdërosh veten
S’do të flas keq për ty edhe pse me ty mund të thahem
Çdo fund është i bukur nëse nga ti nuk ndahem.

Fatmir Muja

VETE JU E KENI FAJIN

S O L O N I ( 638 - 558 para Krishtit )

Në qoftë se u shkatërruet nga marrëzia,
fajin mos ua leni perendive,
se vetë ua dhatë gjithe pushtetin,
ju vetë i i lartësuat e për kët' arsye,
tashti e pësoni t'zezën skllavëri.
Sejcili jush po ecën sot mbi gjurmat,
e dhelpnës, por t'gjithë si jeni tok,
e keni trunin bosh, se prap dëgjoni,
se ç'thotë gjuha e njeriut dinak,
e nuk shikoni të zezat që po ban,
ai kusar sterranik, i paftyrë e rrenacak.

Shqip. Henrik Lacaj

Mos u dashuro me
persona si une
Do te te coj neper muze
parqe dhe monumente
Do te te puth
Ne cdo vend te bukur
ne menyre qe
kur te puthesh dike tjeter
shija e puthjeve tua
do jete ajo e nje plage
Une do te shkatrroj
ne menyren me te bukur te mundshme
Dhe kur une te largohem
Do arrish te kuptosh me se fundmi
Pse stuhite mbajne emra njerezish.

Caitlyn Sieh

Keta dy njerez, qe e kishin dashur aq shume njeri-tjetrin dhe vetem njeri-tjetrin, dhe me nje dashuri aq prekese, qe kishin jetuar nje kohe aq te gjate per njeri-tjetrin, vuanin tani njeri perkrah tjetrit, njeri per shkak te tjetrit, pa ia thene njeri-tjetrit, pa i mbajtur meri njeri-tjetrit, dhe me Gaz.

Hyg0

Jo te gjithe do te na kuptojne.
Jo te gjithe do na vleresojne .
Ndonjehere çiltersia juaj i tremb njerezit ,
sepse i sfidon ata , ne te qenit te vertete e te ndershem me veten e tyre ...dhe jo çdokush eshte i afte ta beje kete ...Mos u ndjeni ne faj nese te tjeret nuk ju pranojne keshtu siç jeni...Disa njerez e kane me te thjeshte te luftojne, grinden dhe te shkaktojne probleme , para se te shohin veten ne pasqyre fillimisht dhe te perballen e pranojne difektet e gabimet e tyre...
Disa njerez na japin mesime...veç kaq ama...
disa te tjere na tregojne se meritojme me shume...disa , me sjelljen e tyre , na hapin syte e japin shembull qe te mos behemi kurre si ata...
Mos e merrni personale .Thjesht ...hidhini pas kraheve...dhe perqendrohuni ne qetesine tuaj shpirterore

Nuk i përkas askujt.
I përkas zgjedhjeve të mia.
Shkoj atje ku më mirëpresin, ku e di se më presin, ku ndjej se më vlerësojnë.
Ku thone "me mungove" dhe ku më tregojnë të gjitha ato që thonë se ndjejnë.
Atje, në ato vende jam.
E gjithë pjesa tjetër është kalim, formalitet, përzemërsi, por jo prani.
Carla Babudri

“Dashuria është një këmbim heshtjesh.” - Alejandro Jodorowsky

Mos u dashuro me
persona si une
Do te te coj neper muze
parqe dhe monumente
Do te te puth
Ne cdo vend te bukur
ne menyre qe
kur te puthesh dike tjeter
shija e puthjeve tua
do jete ajo e nje plage
Une do te shkatrroj
ne menyren me te bukur te mundshme
Dhe kur une te largohem
Do arrish te kuptosh me se fundmi
Pse stuhite mbajne emra njerezish.

Caitlyn SiehlShi

Që të dy jemi të lodhur nga shpërfillja e të dehur nga dhimbja.
Dhe prapë nuk mbledhim guxim të ecim drejt njëri-tjetrit.
Trembemi se hapi i parë do të shihet si dobësi, thuajse po bëhemi gati për luftë dhe jo të bëjmë dashuri.
Në pritje që diçka të thyejë akullin mes nesh, e përqafojmë heshtjen idiote. Atë që ka kohë për gjithçka, pos që t'i hapë rrugë lumturisë.
E në ndërkohë, si të fiksuar, e ndjekim profilin e njëri-tjetrit, por me fanatizëm i kursejmë PËLQIMET.
Çfarë budallenjsh krenarë?
Harrojmë se një PËLQIM nuk e shpreh as një të miliontën e mallit që tërë kohën shpërthen në flakë brenda nesh.
Nuk e di çfarë bën ti, por unë tërë kohën e shaj Fejsbukun, pse nuk e ka shpikur një aplikacion që do t'ma bënte të mundur të përvidhem në zemrën tënde.
Dua të shoh kë vërtet ti e dashuron.
A jam ende vetëm unë aty?
Apo nga inati e ke lënë të hyjë edhe dikë tjetër?
(A.R)

#Zonja_Z

Albatros Rexhaj

Ti ndalove së kërkuari për përrallën.
Ti ndalove së besuari në përrallë.

Nuk arrij akoma të besoj që tani je mjaftuar me kaq pak.
Ti ishe një ndër ato që jetoje mes magjisë edhe më të zakonshmet ditë.
Ti, që nuk harroje kurrë të më kujtoje sa i bukur ishte emocioni. Ti që entuziasmoheshe nga dielli, nga një libër i bukur, nga një çift i bukur. Ti që më thoje kaq shpesh sa e bukur është dashuria!
Kur u dorëzove? Kur vendose që thjesht ‘mirë’ ishte mjaft? Kur vendose që fluturat në stomak dhe prerja e gjunjëve ju përkisnin veç filmave?

A të kujtohet kur më merrje thjesht për të më treguar sa shumë të kishte rrahur zemra sepse të kishte shkruar?
A të kujtohet, sa herë më ke mbushur mua me emocion duke më treguar? A të kujtohet sa shumë nisa të besoja unë, veç sepse besoje ti?

Është e vështirë dhimbja, e di. Nuk është kollaj të kalosh përtej saj, e të hidhesh vrullshëm, e me të njëjtin intensitet, sërish në të njëjtin rrezik. Por, ç’kuptim do kishte nëse do zgjidhnim ‘sigurt’? Por, ç’kuptim do kishte e gjithë kjo, nëse do dorëzohej një si ti?

Veç ti, jo !

Lërja mediokritetin kujt kurrë nuk ngriti kokën për të parë yje. Jo ti.
Lërja cektësinë e realitetit kujt nuk arriti kurrë të lexojë shpirtin në sytë e njerëzve. Jo ti.
Lërja të zakonshmen, kujt kurrë nuk kërkoi më tepër se aq. Jo ti.

Ti i dëgjon tekstin këngëve, ti mban shënim poezi, ti lexon qindra rreshta e biseda veç duke parë sy, ti dashuron artin e bukur. Nuk mundet kurrsesi që jeta e dashuria për ty të mbeten veç tituj. Nuk mundet kurrsesi që ti të ndalosh vrapin duke zgjedhur qetësinë, se nuk luftove kaq shumë për këtë.

Për ty që zgjodhe jetën me ngjyra në çdo stuhi.
Për ty që fale kë nuk të kërkoi kurrë falje.
Për ty që gëlltite zhgënjime.
Për ty që nise me dhimbje akoma në kraharor çdo fillim të ri.
Për ty që qëndrove kur çdo neuron e qelizë të thërrisnin të largoheshe.
Për ty që mbajte gjithmonë zemrën udhëheqëse të çdo vendimi që more.
Për ty që zgjodhe dashurinë për dashurinë, mbi çdo dashuri.

Mbi të gjitha për ty që po kërkon një shenjë për të mos hequr dorë, një shenjë për të vazhduar.
Ja ku e ke.
Vazhdo lufto. Lufto me paqe dhe dashuri në emër të vetes dhe gjithçkaje ke ëndërruar për të. Mos u mjafto me pak. Mos u mjafto me ‘çfarë të dalë’!
Thjesht, mos u mjafto !
Nëse bota nuk është gati për përrallën tënde, bëje ti gati.

Përshtati botën vetes, e jo veten botës. Mbaje kokën lart, fluturo në kërkim të çfarëdolloj gjëje që ke nevojë, por mos harro qe universi me gjithë yje shtrihet në tëndin shpirt!

© AZ

I KAM CA GJËRA

I kam ca gjëra që më kanë mbetur
pa thënë,
I kam ca pengje
që po më mundojnë prej kohësh!
E kam një shkëmb
Që në majë të malit duhet shpënë,
I kam ca mbrëmje
Që ti do të kërkosh t’i shohësh!

E kam një çast
Që largohet nga mua,
E kam një ulërimë
Që s’e kam lëshuar ende!
E kam një vajzë
Që s’i thashë dot “të dua”,
Ma tha ajo
Po unë e di që më gënjente!

I kam ca gjera
Që duhet thënë patjetër
I kam ca njerëz
Që shpesh më zenë rrugën
I kam ca mëkate
Që më ngacmojnë zemrën
Që erdhën tek unë
Por nuk e di ku humbën.

I kam ca gjëra
Që si kam thënë ende,
Është ky shkaku
Që dua edhe ca të rri,
Në botën tonë të vogël
do më pëlente,
Që edhe armiqtë
t’i vrisja me dashuri!

Skender Rusi

Se ti gjithmone sec ben ca gjera !


Të lashë në Korçë
E të kërkoj në Kajro!
(Ku dihet,mbase dhe ke ardhur!)
Se ti gjithmonë seç bën ca gjëra,
Që çmëndurira t’i kam quajtur!
Të lashë në tokë
E të kërkoj në qiell!
(Ku dihet në ç’yll më ke pritur!)
Se ti gjithmonë seç bën ca gjëra,
Sa të kam quajtur të lajthitur!
Kap një bionde nga flokët mbrapa,
Ia kthej fytyrën për ta puthur!
Se ti gjithmonë seç bën ca gjëra,
Vjen dhe atje ku s’është e mundur!
Se ti gjithmonë seç bën ca gjëra,
Që të tregojnë dhe më të bukur!
Ndaj ca i marrë dhe unë mundet,
Sot gjithë Kajros t’i jem dukur!
- Poezi nga Skënder Rusi

NATYRISHT

Ma shtrëngo dorën,
Dhe ke për të parë se imja do të
Dridhet!
Gishtat, atje, natyrisht
Shprehin formën delikate të dhimbjes!

Ma çaj gjoksin,
Dhe ke për të gjetur një kopsht të
Gjelbër!
Lulet, atje, natyrisht
Do të kenë formën tënde të zemrës!

Më qëndro afër,
Dhe dielli ynë do të jetë gjithnjë në
Lindje!
Rrezet e tij, natyrisht,
Do të jenë rruga jote dhe ime!

Skender Rusi

Andrra ime
E dij se n’tokë ka dimna e prandverë,
e dij se mbi tokë ka pëllumba e skifterë;
e dij se mbi tokë ka ujq dhe dele,
ka pasanikë e kamb-zdathun me zhele,
por kët s’e kuptoj:
pse n’tokë sundon dhuna,
forca shtasore
jo mendja, jo puna;
se ma dashunisë s’i lanë kurrkund vend
a thue se njerzit janë t’gjithë të pamend!
S’pat bota njerz t’mendshëm?
pat, po si s’pat!…
Por o kjenë të plakun
o t’vorfen pa fat.
Prandaj un e due at andrrën e mirë:
që njerzit dikur, me hir o pa hir,
do rrxojnë e përmbysin kultin e dhunës,
instinktet shtasore t’mënisë e furtunës,
dhe n’vendin e tyne do t’vehet
Mirsia,
Mendja njerzore,
Zemra e Dashunija.
| At Zef Pllumbi |

Nga Can Yücel





Mos u lidh pas një gjëje kaq marrëzisht

Mos thuaj kurrë “S’rroj dot pa të”!

Mos thuaj dhe pikë!

Sepse edhe mund të rrosh.

S’ka nevojë për fjalë kaq të fisme

Vetëm mos dashuro aq shumë,

Sepse do të thyhesh kur do të të dojë më pak.

E ajo gjithsesi do të të dojë më pak…

Po s’dashurove shumë, s’ do kesh as dhembshuri.

Po nuk zotërove shumë, as nuk do t’i përkasësh kujt.

As dorën e këmbën dot mos ia përvetëso

Sillu sikur s’të përkasin ty

Se kur të mos kesh gjë prej gjëje, s’do t’i kesh frikë as humbjet.

Sillu sikur mundesh edhe pa to.

Kur s’ke, për shembull, shumë gjëra në shtëpi,

Lirshëm do të mund të ecësh në të.

Po deshe patjetër të kesh dicka tënden

Vijën e horizontit zotëroje,

Qiellin e tërë,

Diellin, hënën, yjet…

Bie fjala, le të jetë yti Ylli Polar

“Imi është” thuaj!

Nëse patjetër do të duash të zotërosh dicka…

Bëje ylberin tëndin përgjithmonë

Nëse patjetër dëshiron t’i përkasësh dikujt, jepiju ngjyrave.

Portokallisë apo të trëndafiltës, për shembull.

Jeto pa zotëruar shumë dhe pa qenë i zotëruar.

Trajtoje jetën sikur çdo çast mund të të shkasë nga duart,

Po edhe sikur e jotja do të jetë gjithmonë.

Duke iu ngjitur pandashëm e duke e mbajtur për kindesh.

Më flasin për botën ca njerëz të marrë ;
Ca njerëz të "lumtur" me fytyrë të vrarë.
Më flasin për botën ca njerëz të heshtur ;
Ca njerëz të trishtë me fytyrë buzëqeshur.
Më flasin për botën pak njerëz të mirë,
Pak njerëz që shpirtin e kanë edhe fytyrë.

?