Vargjet ku gjeni veten ne keto momente!
- Hapësi i temës Monique
- Start date
“Zgjodha të të dua në heshtje…
Sepse në heshtje nuk gjej asnjë pengesë,
Zgjodha të të dua në vetmi…
Sepse në vetmi askush nuk të ka veç meje,
Zgjodha të të adhuroj prej një farë largësie…
Sepse largësia më ruan nga dhimbja,
Zgjedh të të puth përmes erës…
Sepse ajo është më e lehtë se buzët e mia,
Zgjedh të të mbaj nëpër ëndrra…
Sepse atje ti dashni je e pafundme.”
~ Rumi ~
Sepse në heshtje nuk gjej asnjë pengesë,
Zgjodha të të dua në vetmi…
Sepse në vetmi askush nuk të ka veç meje,
Zgjodha të të adhuroj prej një farë largësie…
Sepse largësia më ruan nga dhimbja,
Zgjedh të të puth përmes erës…
Sepse ajo është më e lehtë se buzët e mia,
Zgjedh të të mbaj nëpër ëndrra…
Sepse atje ti dashni je e pafundme.”
~ Rumi ~
Monique
With or Without u
ViktoriA~
*Histori*
Ti, vetëm ti !
Nuk mund të them si ndjehem mbrëmjeve pa ty
Ku dielli braktis bukur, atë të fundit ngjyrë
Kur dhe neonët ndizen, si njerëz ngjajnë pa sy
Dhe pemët gjysëm-duken, si njerëz pa fytyrë!
Më pyet ka njerëz rruga? Ka si jo, gjithmonë
Rendin, i tremb nata dhe zënë folenë e tyre
Unë që endem rrugëve, pres të bëhet vonë
Më pëlqejnë të gjitha, nuancat e kësaj ngjyre!
Kur hëna nxjerr fytyrën në qiell si medaljon
Neonët e venitur, më shumë marrin fuqi
Letra përmes këmbësh, më tepër zbardhëllonë
Atëherë me gërma-shpirti, atë filloj të nxi' ...
Personazhi i letrave, i gërmave nën neonë
Monologon prej vitesh, ti dhe vetëm ti!
Dashuri e vjetër, por që nuk harron
Ndaj dhe unë të shkruaj e vjetër dashuri !
Bledi Ylli
Nuk mund të them si ndjehem mbrëmjeve pa ty
Ku dielli braktis bukur, atë të fundit ngjyrë
Kur dhe neonët ndizen, si njerëz ngjajnë pa sy
Dhe pemët gjysëm-duken, si njerëz pa fytyrë!
Më pyet ka njerëz rruga? Ka si jo, gjithmonë
Rendin, i tremb nata dhe zënë folenë e tyre
Unë që endem rrugëve, pres të bëhet vonë
Më pëlqejnë të gjitha, nuancat e kësaj ngjyre!
Kur hëna nxjerr fytyrën në qiell si medaljon
Neonët e venitur, më shumë marrin fuqi
Letra përmes këmbësh, më tepër zbardhëllonë
Atëherë me gërma-shpirti, atë filloj të nxi' ...
Personazhi i letrave, i gërmave nën neonë
Monologon prej vitesh, ti dhe vetëm ti!
Dashuri e vjetër, por që nuk harron
Ndaj dhe unë të shkruaj e vjetër dashuri !
Bledi Ylli
Monique
With or Without u
Si mund ta mbaj shpirtin tim?
Si mund ta mbaj, pra, shpirtin tim
që mos e preke tëndin? Vallë si
ta ngre mbi ty të gjej gjë më të mirë?
Ah, do ta fshihja shpirtin pa ngurrim
pranë diçkaje të humbur në erresirë,
a në vend të huaj në qetësi,
që të mos dridhet, kur ti dridhesh në thellësirë.
Porse gjithçka që ne na prek, mua dhe ty,
si ndonjë hark lodron me ne të dy
dhe nga dy tela nxjerr një zë ai.
Në ç’instrument jemi tendosur ne?
Ç’artist na mban në dore dhe i bje?
o këngë e ëmbël, ti.
Rajner Maria Rilke
Si mund ta mbaj, pra, shpirtin tim
që mos e preke tëndin? Vallë si
ta ngre mbi ty të gjej gjë më të mirë?
Ah, do ta fshihja shpirtin pa ngurrim
pranë diçkaje të humbur në erresirë,
a në vend të huaj në qetësi,
që të mos dridhet, kur ti dridhesh në thellësirë.
Porse gjithçka që ne na prek, mua dhe ty,
si ndonjë hark lodron me ne të dy
dhe nga dy tela nxjerr një zë ai.
Në ç’instrument jemi tendosur ne?
Ç’artist na mban në dore dhe i bje?
o këngë e ëmbël, ti.
Rajner Maria Rilke
Monique
With or Without u
Shumë e bukur vërtetë.
But you will understand me anyways, even without words. Everything is so new to me that I cannot express it; I didn’t know that my breathe could love, that my nails could love, that even my death could love. And I don’t care how much it will last, or whether I can hold it or not, or whether I will be able to express it properly. ― Erich Maria Remarque, The Black Obelisk
Monique
With or Without u
BERTOLT BREHT: KUR DESHA PRAPË TA SHOH…
Në atë ditë të muajit blu shtator,
Nën atë peme kumbulle të re,
E mbaja atë, të zbehtën dashuri, të qetë,
Në krahët e mi si ëndërr plot hare.
Dhe sipër nesh, n’atë qiell të bukur vere
Qëndroi një re, që e pashë gjatë atje,
E bardhë, e bardhë ish, dhe tepër lart ish ngritur
Kur desha prapë ta shoh, në atë vend më s’qe.
Prej asaj dite shumë e shumë muaj
Kaluan e u shuan s’di se si.
Dhe vetë kumbulla do jetë prerë,
E po më pyete ç’u bë kjo dashuri?
Ja ku të them: Tani nuk më kujtohet,
E di, megjithatë, ç’mendon dhe ti qyshkur,
Po unë fytyrën vërtet e kam harruar,
Veç një gjë di: E putha atë dikur.
Dhe puthja vetë krejt do të ish harruar
Po të mos kishte qenë ajo re,
Atë kujtoj dhe kam për ta kujtuar
E bardhë qe dhe erdh që lart te ne.
Sot, ndoshta, prapë kumbulla ka çelur,
Ajo sot ndoshta ka të shtatin kalama;
Por reja atje u shfaq veç ca minuta,
Kur ngrita sytë ta shoh, nga era u shpërnda.
Në atë ditë të muajit blu shtator,
Nën atë peme kumbulle të re,
E mbaja atë, të zbehtën dashuri, të qetë,
Në krahët e mi si ëndërr plot hare.
Dhe sipër nesh, n’atë qiell të bukur vere
Qëndroi një re, që e pashë gjatë atje,
E bardhë, e bardhë ish, dhe tepër lart ish ngritur
Kur desha prapë ta shoh, në atë vend më s’qe.
Prej asaj dite shumë e shumë muaj
Kaluan e u shuan s’di se si.
Dhe vetë kumbulla do jetë prerë,
E po më pyete ç’u bë kjo dashuri?
Ja ku të them: Tani nuk më kujtohet,
E di, megjithatë, ç’mendon dhe ti qyshkur,
Po unë fytyrën vërtet e kam harruar,
Veç një gjë di: E putha atë dikur.
Dhe puthja vetë krejt do të ish harruar
Po të mos kishte qenë ajo re,
Atë kujtoj dhe kam për ta kujtuar
E bardhë qe dhe erdh që lart te ne.
Sot, ndoshta, prapë kumbulla ka çelur,
Ajo sot ndoshta ka të shtatin kalama;
Por reja atje u shfaq veç ca minuta,
Kur ngrita sytë ta shoh, nga era u shpërnda.
sofia
Antarë i Respektuar
............Mendje! Merr fushat e kodrat,
Larg, larg nga qyteti!
Nga brengat, nga merzija
Nga rremuja, nga rremeti!
Naim Frasheri---Bageti e Bujqesi.......................
Ali Asllani---Hakerrim
......Dhe kolltuku ku ke hipur
duke hequr kemben zvarre
Eshte trikembeshi qe perdita
Varet populli ne litar......
Larg, larg nga qyteti!
Nga brengat, nga merzija
Nga rremuja, nga rremeti!
Naim Frasheri---Bageti e Bujqesi.......................
Ali Asllani---Hakerrim
......Dhe kolltuku ku ke hipur
duke hequr kemben zvarre
Eshte trikembeshi qe perdita
Varet populli ne litar......
sofia
Antarë i Respektuar
Agolli
Enderr e prere
Eja, se pas shirave aren e mbushi bari
Ka rene ne ulllishte mize e ullirit
Hardhia duhet sperkatur shpejt me gurkali
Dhe ende s'ka dale nga plisi kercelli i misrit.
Ne enderronim te ndertonim nje anije,
Kurrkush s'e mendonte me c'dru do ta ngrinim.
Kishim ndermend ta ndertonim me dege hardhie
Dhe vela t'i vinim.
Eja se ne oborr Dielli ka shtruar sofren e madhe
Dhe presim te vijne vajzat te gjitha.
Te gjitha ato qe ti i quaje Sorkadhe
Kur grisnin fustanet ne driza.
............................ Strofa e fundit nuk me kujtohet per momentin..........................
Enderr e prere
Eja, se pas shirave aren e mbushi bari
Ka rene ne ulllishte mize e ullirit
Hardhia duhet sperkatur shpejt me gurkali
Dhe ende s'ka dale nga plisi kercelli i misrit.
Ne enderronim te ndertonim nje anije,
Kurrkush s'e mendonte me c'dru do ta ngrinim.
Kishim ndermend ta ndertonim me dege hardhie
Dhe vela t'i vinim.
Eja se ne oborr Dielli ka shtruar sofren e madhe
Dhe presim te vijne vajzat te gjitha.
Te gjitha ato qe ti i quaje Sorkadhe
Kur grisnin fustanet ne driza.
............................ Strofa e fundit nuk me kujtohet per momentin..........................
Një ditë do të kërkosh për mua në të gjithë ato që do të takosh, por nuk do të më gjesh.”
Nuk e di kur do të vijë dita. Ndoshta do të mbaj dorën e dikujt, kaq e përfshirë kështu nga vëmendja e një tjetri. Nuk do të vërehet madje edhe kur të shkëmbehemi në rrugë. Kjo derisa ti të thuash emrin tim.
Unë do të kthehem në kujtesën tënde dhe në të gjithë atë që ne ishim, por më shumë në atë që nuk ishim. Sepse nuk më ke dhënë asnjëherë dritën e diellit. Ti më dhënë copa dhe pjesë të një historie dashurie me gjysmë zemre që nuk më lanë asgjë, përveçse konfuzion.
Disa copëza dashurie ku kam dashur dikë që nuk diti të ma kthejë mbrapsht asnjëherë.
Por një ditë emri im do të dalë dhe ti do të kuptosh se sa të mungoj.
Do të të mungojnë bisedat e vogla ku flisnim vetëm për ne. Ti do të ridëgjosh mesazhet zanore vetëm për të dëgjuar tingullin e zërit tim. Do ta gjesh veten duke shikuar fotot e mia, duke kujtuar kohën kur ke qenë një personazh kryesor në jetën time ose të paktën ashtu unë kam kërkuar që ti të jesh.
Do të kujtosh se si të tregoja çdo detaj të asaj që ndodhte në përditshmërinë time. Dhe do të të mungojë që dikush të t’i tregojë këto gjëra. Dikush që kujdeset sinqerisht për mirëqenien dhe lumturinë tënde.
Aq shumë, saqë e kam vënë lumturinë tënde para times. Do të të mungojnë mesazhet që të dërgoja gjatë një ditë të zënë. Do të të mungojnë përkujdesja, edhe pse nuk ishte reciproke.
Ty thjesht do të të mungojë dikush përreth teje, dashurinë e të cilit e more për të mirëqenë. Dhe kur ato momente të të munguarit të të godasin fort, do të pendohesh që nuk e ke kuputar që ke patur atë që të gjithë do të dëshironin ta kishin. Që nuk më ke dhënë mundësinë që ndoshta e meritoja.
Të të mungojnë njerëzit kur nuk i ke, është mënyra më e keqe për të të marrë malli për dikë. Të përndjek me të vërtetë.
Ç’të të them nëse ngrihesh natën, kur po shtrihesh në një shtrat vetëm ose më keq duke u shtrirë afër një njeriu që të bën të ndihesh i vetmuar, dikush që të trajton në mënyrën si ti më trajtove mua.
Dhe ndoshta ti do të më shkruash vetëm për të pyetur se si jam unë. Ndoshta ti je thjesht kurioz nëse ende dua t’ia di për ty. Unë ndoshta gjithmonë do të dua t’ia di për ty.
Dallimi mes të dyve ishte se unë gjithçka që të thosha i kisha të vërtetë ndërkohë që ti ishe zhytyr në konfuzion duke u përpjekur të kuptosh se si ndihesh për mua. Ti nuk doje t’ia dije, por e ke bërë. Mund ta shihja.
Unë kurrë nuk kam patur përse të pyesja veten për ty. Nuk i vija në dyshim ndjenjat e mia për ty. Dhe nuk të krijova asnjëherë dyshime për mënyrën se si ndihesha. Unë të shikoja ty me të njëjtin besim që shpresoja se do të më kthehej.
Por unë nuk mund të vazhdoj të pres më gjatë. Unë nuk mund të vazhdoja të shpresoja dhe të doja, të dëshiroja dhe të investoja në diçka që nuk po e merrja mbrapsht. Edhe njerëzit më të mirë lodhen duke u përpjekur.
Dhe ti mund të më kesh dëmtuar fillimisht, por në afat të gjatë, do të vazhdoj përpara dhe do ta kaloj të gjithë këtë vuajtje. Por unë jam lloji i personave që njerëzve u mungojnë edhe nëse kërkon një kohë të gjatë për të arritur deri atje.
Unë jam tipi i personit që njerëzit nuk e harrojnë aq kollaj!
Një ditë, të betohem që do të të mungoj dhe kur të vijë ajo ditë unë do të jem zhdukur…/filozofia
Nuk e di kur do të vijë dita. Ndoshta do të mbaj dorën e dikujt, kaq e përfshirë kështu nga vëmendja e një tjetri. Nuk do të vërehet madje edhe kur të shkëmbehemi në rrugë. Kjo derisa ti të thuash emrin tim.
Unë do të kthehem në kujtesën tënde dhe në të gjithë atë që ne ishim, por më shumë në atë që nuk ishim. Sepse nuk më ke dhënë asnjëherë dritën e diellit. Ti më dhënë copa dhe pjesë të një historie dashurie me gjysmë zemre që nuk më lanë asgjë, përveçse konfuzion.
Disa copëza dashurie ku kam dashur dikë që nuk diti të ma kthejë mbrapsht asnjëherë.
Por një ditë emri im do të dalë dhe ti do të kuptosh se sa të mungoj.
Do të të mungojnë bisedat e vogla ku flisnim vetëm për ne. Ti do të ridëgjosh mesazhet zanore vetëm për të dëgjuar tingullin e zërit tim. Do ta gjesh veten duke shikuar fotot e mia, duke kujtuar kohën kur ke qenë një personazh kryesor në jetën time ose të paktën ashtu unë kam kërkuar që ti të jesh.
Do të kujtosh se si të tregoja çdo detaj të asaj që ndodhte në përditshmërinë time. Dhe do të të mungojë që dikush të t’i tregojë këto gjëra. Dikush që kujdeset sinqerisht për mirëqenien dhe lumturinë tënde.
Aq shumë, saqë e kam vënë lumturinë tënde para times. Do të të mungojnë mesazhet që të dërgoja gjatë një ditë të zënë. Do të të mungojnë përkujdesja, edhe pse nuk ishte reciproke.
Ty thjesht do të të mungojë dikush përreth teje, dashurinë e të cilit e more për të mirëqenë. Dhe kur ato momente të të munguarit të të godasin fort, do të pendohesh që nuk e ke kuputar që ke patur atë që të gjithë do të dëshironin ta kishin. Që nuk më ke dhënë mundësinë që ndoshta e meritoja.
Të të mungojnë njerëzit kur nuk i ke, është mënyra më e keqe për të të marrë malli për dikë. Të përndjek me të vërtetë.
Ç’të të them nëse ngrihesh natën, kur po shtrihesh në një shtrat vetëm ose më keq duke u shtrirë afër një njeriu që të bën të ndihesh i vetmuar, dikush që të trajton në mënyrën si ti më trajtove mua.
Dhe ndoshta ti do të më shkruash vetëm për të pyetur se si jam unë. Ndoshta ti je thjesht kurioz nëse ende dua t’ia di për ty. Unë ndoshta gjithmonë do të dua t’ia di për ty.
Dallimi mes të dyve ishte se unë gjithçka që të thosha i kisha të vërtetë ndërkohë që ti ishe zhytyr në konfuzion duke u përpjekur të kuptosh se si ndihesh për mua. Ti nuk doje t’ia dije, por e ke bërë. Mund ta shihja.
Unë kurrë nuk kam patur përse të pyesja veten për ty. Nuk i vija në dyshim ndjenjat e mia për ty. Dhe nuk të krijova asnjëherë dyshime për mënyrën se si ndihesha. Unë të shikoja ty me të njëjtin besim që shpresoja se do të më kthehej.
Por unë nuk mund të vazhdoj të pres më gjatë. Unë nuk mund të vazhdoja të shpresoja dhe të doja, të dëshiroja dhe të investoja në diçka që nuk po e merrja mbrapsht. Edhe njerëzit më të mirë lodhen duke u përpjekur.
Dhe ti mund të më kesh dëmtuar fillimisht, por në afat të gjatë, do të vazhdoj përpara dhe do ta kaloj të gjithë këtë vuajtje. Por unë jam lloji i personave që njerëzve u mungojnë edhe nëse kërkon një kohë të gjatë për të arritur deri atje.
Unë jam tipi i personit që njerëzit nuk e harrojnë aq kollaj!
Një ditë, të betohem që do të të mungoj dhe kur të vijë ajo ditë unë do të jem zhdukur…/filozofia
I cannot really play. Either at piano or at life; never, never have I been able to. I have always been too hasty, too impatient; something always intervenes and breaks it up. But who really knows how to play, and if he does know, what good is it to him? Is the great dark less dark for that, are the unanswerable questions less inscrutable, does the pain of despair at eternal inadequacy burn less fiercely, and can life ever be explained and seized and ridden like a tamed horse or is it always a mighty sail that carries us in the storm and, when we try to seize it, sweep us into the deep? Sometimes there is a hole in me that seems to extend to the center of the earth. What could fill it? Yearning? Dispair? Happiness? What happiness? Fatigue? Resignation? Death? What am I alive for? Yes, for what am I alive?
Erich Maria Remarque, the black oblelisc[/QUOTE]
Erich Maria Remarque, the black oblelisc[/QUOTE]
Monique
With or Without u
Nuk je kurrkund
Nuk je kurrkund. Kjo ditë e nxehtë e gjatë
Mbuloi me pluhur rrugën gjer në fund.
Vështroj në zheg në pluhurin e thatë,
Po ti nuk je kurrkund.
Dhe me gishtrinj mbuloj fytyrën time,
pastaj këmishën e rënduar shkund,
Nga pluhuri përdhe rrëzohen thërrime,
po ti nuk je kurrkund.
Jam gati të kërkoj çdo kokërr pluhuri
Dhe në kërkim si arkeolog të humb,
Veç të të gjej, e humbura qëkuri,
Po ti nuk je kurrkund.
Dritero Agolli
Nuk je kurrkund. Kjo ditë e nxehtë e gjatë
Mbuloi me pluhur rrugën gjer në fund.
Vështroj në zheg në pluhurin e thatë,
Po ti nuk je kurrkund.
Dhe me gishtrinj mbuloj fytyrën time,
pastaj këmishën e rënduar shkund,
Nga pluhuri përdhe rrëzohen thërrime,
po ti nuk je kurrkund.
Jam gati të kërkoj çdo kokërr pluhuri
Dhe në kërkim si arkeolog të humb,
Veç të të gjej, e humbura qëkuri,
Po ti nuk je kurrkund.
Dritero Agolli
Bastardo_Dentro
Mbushe Tushe Me Uje Fushe
Tek kenga Summer hit
Rashme pashe dufllak grashe
Rashme pashe dufllak grashe
kur ikja larg drejt teje vija
kur vija afer ikja larg
per dreq me trembte largesia
dhe afersija behej cark
as e kuptoja si te desha
nje mjegull pus nje cmenduri
si nje poet qe shkruan vjersha
dhe ndez nje shkrepse dhe i ben hi
dhe ndoshta kjo ish dashuria
e cakerdisur kuturu...........
per dreq me trembte largesia
dhe afersa gjithashtu
- poezi nga Dritero Agolli
kur vija afer ikja larg
per dreq me trembte largesia
dhe afersija behej cark
as e kuptoja si te desha
nje mjegull pus nje cmenduri
si nje poet qe shkruan vjersha
dhe ndez nje shkrepse dhe i ben hi
dhe ndoshta kjo ish dashuria
e cakerdisur kuturu...........
per dreq me trembte largesia
dhe afersa gjithashtu
- poezi nga Dritero Agolli
Bastardo_Dentro
Mbushe Tushe Me Uje Fushe
Lesh lesh
Ose lesh me qime moj Fatime lol
Bastardo_Dentro
Mbushe Tushe Me Uje Fushe
Bastardo_Dentro
Mbushe Tushe Me Uje Fushe
Ska gja ja ta falimLol
Skuzmi sdijsha gje
Pa: te hiti tjeter veror
Dola nbahce Tu mledh lule aty gjeta I cuc tre
Mkishte ble unaz florini lum e lum lum e lum
Deksha une per njato dyja .qe jan dashnit ma te vecanta qe mund te ekzistojneLere se ky emer mu e @Ledia na djeg
Bastardo_Dentro
Mbushe Tushe Me Uje Fushe
Ta ha zemren un ty