Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)

NeVertiti said:

Jetmira rrjeshtat e tu jane te ndjer.
Te gjithe kemi kaluar momente te tilla diku gjate jetes.
Por jeta afron shume shume ngjyra cka bene qe gjithnje pas dimrave te kemi pranvere.
Ajo qe me pelqen ne ty,eshte pafajsia e spontanitetit tend.
Mundou te mos e humbesh asnjehere! PErqafime!

Click to expand...

Shum faleminderit e nderuar Nevertiti.
Shum keshill e bukur,ishin thjesht rreshta momenti.
Nuk kisha ku ti shprehja,dhe ii shpreha këtu.

Me veten!

Me veten me ndodh te rri shum pak
aq pak kohe sa mund te thahet nje pik gjak
hej,eshte bota per rreth, me tuhaf si e cmendur
gumezhin e çirret e me mbyt zerin e mekur

Kur ulem te shijoj pak pjalem vetedije
i ngjaje nje çobani me fyellin nen hije
melodia e thellesi sime eshte gjithmon aty
mundohet cdo kohe t’me thot s’jemi dy

E keshtu nis dita nuk kam si t’ja bej
harroj veten time s’mundohem ta gjej
veç kur nisin stuhit e botes perreth
lind nevoja te strukem e formoj te shenjtin rreth

Aty ku fjala nuk vlen as nje lek
vec un e vetja xhaket mbi jelek
e pyes nganjeher me fjalet e mendjes
pse hesht ti kur bota sme le as te” vdes”?!

Hesht serisht e ngrata diç do t’me thote
un jam ti ,pse nuk e kupton o rrote
e nis te qesh me veten time, te zura i them
nje ne te dy ne kete bote si harem!

..Ishte nje dhome e vogel me nje dritare nga krahu i lindjes se diellit.
Dukej sikur sinkronizimi i drites me muret e brendshme te dhomes se vjeter prej guri kishin nje dashuri te shtrire ne kohe.
Nga brenda dhoma vinte e sovatuar pak ashper ,me pas nje ngjyre e purpurt mbulonte pak sa pluhrin e kohes se asaj dhome.
Kam iden qe ai qe kishte lyer dhomen, do kishte qene ndoshta nje burre meso mosh.
Ndoshta e bente te ndihej gjalle ngjyra e purpurt,ndoshta dhe i ka larguar lodhjen prej ustai,duke hedhur ne mure ngjyren e tij te preferuar bashke me lodhjen e diteve.
Ne gonin e majte dhoma kishte nje ibrik me raki siper nje komedine .
Ne ato ane, rakin e benin pa sheqer,duhej te ishte e mire.
Ne anen tjeter te murit nje panoram natyre te mbushte syrin,vinte bollshem ne jeshillek thyhej nga bardhesia e luleve te nje peme qershie .
kisha nje fare deshire te kisha nje kafe me nje teke raki para...por isha e mbushur me nostalgjin e nje mengjesi te gdhir vetem mes kujtimesh,dhe akoma spo mblidhja veten.
Ne te djathte ishte krevati ku nata dhe une kaluam qetesisht gjumin tone,ajo me mundesoj erresiren , une e ndihmova naten te jete me zeze ,duke mbyllur syte forte ,per mos te shikuar as nje enderr ate nate.
Ishim ne nje qetesi te adhurueshme une dhe nata.
Dita kishte zbardhur ,disa lule qershie vallzonin ne pravnakun e dritares me xhama ,pjeset e te ciles ishin te ndare ne kuadrata te vegjel ,ngjanin sikur kishin ardhur nga kohe antikiteti.
Ndoshta keto dritare ruheshin akoma ne kete forme per te kujtuar traditen e zones,traditen e te parve.
Shkova drejt dritares,hapa kanatat e saj,nje tufe degesh me lule qershie u perlasen shkujdesur ne fytyren time...
Dielli i kishte fituar duelin nates , purpurtesia e mureve kishte marre nje vezullim te adhurushem,dukej sikur copezat e frymve qe kan fjetur ne ate dhome , kishin lene te gjithe nga nje shkrim mbi muret dhe tavanin e asaj dhome.
Ngrita syte ,purpurtesia e tavanit me thithi si nje vorbull, ne tufa mendimesh.
Dielli leshonte nje rreze diagonale e kapte njerin cep te tavanit,ajri lozte neper mjet rrezes dhe godiste tavanin ,pash nje bote tek ngjallej,shpresa tek derdheshin ne muret dhe tavanin e asaj dhome,..
Disa hapa ne korridor me shperqendruan kujdesin,dera u hap nje kafe turke me nje teke raki me buzeqeshi mbi tabaka.
Ishte tabak i drunjet me ca dizenjime te kendshme,dhe nje tufe lulesh qershie ne cep.
Duke falenderuar zonjen,shijova nje hurb rakie.per te mire e ne gezime -i them.
-Ajo buzeqeshi,duke me then; mire se na erdhet .
Pas pak disa blegerima qengjash ju shtuan ngjyrave te atij mengjesi,rrembeva nje triko sportive te varur pas deres se dhomes(as qe dija e kujt ishte) dhe dola ne oborrin e shtepis mysafire.
Nje male i tere i ngarkuar me lule ,dukej sikur kishte zbritur ne te dy anet e gardhit te oborrit, gardh i bere me thupra te thata,ishte aq romantik ,pemet ishin te mbingarkuara me gonxhet e tyre lozonjare,aroma dehte. Me dukej sikur ishin aty duke me pritur mua vite,vite te tera kisha large tyre.
Malli dashuria,frymarrjet e mija u bene nje me to,ajri i fresket me shponte mushkerit..
Drejtova syte drejt qiellit te kalter dhe kuptova qe pranvera tashme kishte zbritur mesemiri ne shpirtin tim.,..keputa nje dege me lule qershie , ngrita doren larte drejt diellit ,pershendeta qiellin ngrohtesisht,miqesisht,pafundesisht...
Isha ne nje qiell te kalter ku kufizohej me male,ku muzika ishin virgjiriteti i pemve dhe pyjesia .
Dielli dukej aq ndricues sikur lindte i vecante per ato vende te virgjera...ishte dita ime,ishte nje dite e mbushur me lule qershie...ishte nje dite rikthimi ne femirine time..rikthimi tek lulet e qeshive te mija ...

......

Dhe Fotoia e shkrepur nga une; Athine-2018.

Se di pse sot rete e bardha ne qiell me udhtuan..
Nje qiell i vrejtur me plot pasion udhtonte neper hutin e ti.
Ishte aq e magjishme tek ndjekja horizontet e ti abstrakte.
Kisha nje ndjesi bezh ne mendime per te shkruar siper ti.
Krejt me nje hap te shkujdesur,nje pene ne duart e shpirti dhe ngjyrat qe kullonin nga lekura e zhveshur,,,,kaperceja neper dizenjot e ti.
Tek lija ca fjale,pikesime apo psheretima frymarrjesh, me vete pyesja nese momentet qe mendojme apo prekim apo ndjejme do mundemi ti ruajme ne nje nga sirtaret e qiellit.....
Ndoshta dhe po!
Qielli eshte i afte te ruaj shume me shume se sa shpirtrat e mendimeve tona!
Shpesh kam menduar qe kur bie shi,ai eshte pjalm shpirtash qe ujit trupat tane!!
Prandaj e dua qiellin,sepse ai ka shpirt,nje shpirt qe nuk vdes,ne e ushqejme ate dhe ai Ne.

Me thuaj ku flejne dashurit e medha?
Ne yje apo qiej,,,ne pyje apo dete lundertare?
Me thuaj ku perqafohen shpirtrat?
Ne perplasje stinesh,ne vjeshten qe zhveshet apo pranveren qe vishet?
Me thuaj ku bejne dashuri dy shpirtra?
Neper pjalme lulesh,neper barishtet qe era i tundon nen diellin e ngrohte?
Me thuaj ku takohen dy shpirtra?
Me trego,nderkohe qe te ndez cigaren e rradhes,dhe tymi i saj harkon qiejt e dashurise sone.

takim me te shkuaren

Heshtja fliste aq shume...sa veshtrimi pertej xhamave te vegjel ishte i mjegullt,
rete ishin te dendura e nese dikur me ngjanin topa sheqeri
tani me ngjanin me kurthe merimangash me insekte te mbledhura nga fijet e holla ..
Boshlliqet e ajrit me zgjonin nga mendimet me tundnin pluhurin e mendimeve te fshehura ne skuta..
Ndjej gervishtjen e gomave mbi piste duhet te zbres e kembet me rendojne..
Me rendon pershendetja dhe biseda qe me pret...
Jam e vetmja ne kete aeroport pa nje cante, pa dike qe me pret e dike qe do me percjell..
Nisem ..
Kthehem ..
Lë e marr..
I kthej kurrizin edhe nje here duke e ditur qe kete here eshte per perhere.
lamtumire zemer e fjetur

Kur nga lashtesit ngrihen endrrat,e te zhveshin me dashurit e vdekura,ti dhimbjen e kthen ne forc ,forcen ne vullnetin e te nesermes.
Ne jemi rrenja e lashtesise,buzeqeshja e nje shpirti te humbur dhe rilindja e nje bime qe rritet neper stinet e kohes pafundesishte.
Prandaj tek tingujt e nje pianoie apo violine krijojne simfonit e tyre,ato sigurisht vijne nga lashtesi shpirtrash dhe derdhen ne rilindjet e pafundme te tyre.
Tingujt lidhin kohet,koha shkruan faqet dhe keshtu krijojme trashigimin nga nje shpirt tek nje tjeter.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

Accept third party cookies

Cfare u be me ikjet e nates?
Po me ditet me diell ku te lundron shpirti?
Ne cilen galaksi i cel filizat ne pranevere?
Thua i kujton endrrat e dimrit ne ftohtesine e netve janariane.
Me thuaj ku i shetit syte kur humnera te shfaqen para?
Mbylli faqet e librit qe po "lexon" ,se nder endrra kohore do te kushtezojne.

YouTube

Kur e pash per her te fundit ishte i lumtur.
I lumtur si nje femij i pafajshem.
Syt e tij te lumtur,ishte ne paqe.
Por,ajo lumturi nuk i zgjati shum.
Ai aksident i malkkuar e la te gozhduar pas nje karroce .
Uli koken dhe shqiptoi dy fjal:-" Te lutem me fal".
I ktheva shpinen,nuk qajta por eca drejt pa i kthyer asnje pergjigje.
Shpirti po vuante,zemra po me plaste.
Nuk derdha lot,thjesht kuptova se jeta qenka shum hakmarrese.
Pas asaj dite nuk e pash me.
Ishte thjesht nje makth.

At ditë kur me ke thanë që gjërat kanë kuptim më ke gënjyer. Ke thanë që më fal, edhe atëherë kur nuk ke falur, ke thënë që dashuron, kur në të vërtet nuk ke dashuruar. Sot më dukësh si krijesë që vetëm frymon, kot ashtu për të kryer një proces jetësor për të cilin ke ardhur në botë. Por, a je ti për botën vetëm për të frymuar? Ndoshta sikur me frymën tënde të falje kur thoshe që fal, e të dashuroje kur thoshe që dashuron, ndoshta atëherë kuptim do kishte fryma jote.

Në këtë shtator ty nuk të kam

Era në shkollë erdhi me mamin
Drenin sa bukur e solli babi
Gentës, babi ia mbante çantën
Benit mami ia rregullonte çadrën
Blerinës, mami i dha bukë
Besimit, babi i dha pak ujë
Mërgimin mami e përqafoi
Diellëzën babi e ledhatoi
Jona e Joni kishin të dy
Njërin e mbante mami, e tjetrin babi
E mua do thoni ju?
Mua më solli daja
unë se kam as përqafimin e mamit
e as ledhatimin e babit

^Gjëja më e vështirë në jetë është të futësh në lëkurën e shpirtin e një fëmije, sidomos të një fëmije që i mungojnë prindërit kur fillojnë shkollën. Jepni dashuri nëse keni prindërit gjallë, e për më tepër dashuroni fëmijët tuaj me shpirt, kush e di, në ndonjë shtator ata mund të mos ju kenë juve.

Oh cjane keto gjethe gjithe terbim,qe rruget marrin per shtegtim.
Eh kjo ere kaq lozonjare qe kapelet i terheq zvarre,ajo zonja shume krenare floket e dendura ja ben vale.
Pa me thuaj ti mor zog,qe shtegton neper vende te ngrohta,ku e gjene pranveren valle ne ato male apo ne ato kodra?
Me buzqeshje vjeshtuke me shikon me kersheri,valle te behemi shoke sebashku,ne shtegtimin tend te ri. )

Po mendoja qëparë për lidhjet e mia të dështuara.
Deri dje e merrja veten inat se pse meshkujt më kishin kaq inat.
Në fakt ata të gjorët nuk ishin të denjë të përballonin çmendurinë time.
Janë mësuar me vajza që ecin si modele,qëndrojn si manikina e sillen si aristrokrate.
Kurse un jam e çmendur,kam një shpirt të çmendur.
Nuk mund të qëndroj si statujë teksa ai më thot rri serjoze.mos qesh e mos u sill si një fëmijë.
Nuk kam turp ti ec takat dhe të ec pa to.
Nuk kam turp të mbyll çadrën dhe të lej shiun të më prekë.
Nuk kam turp të qesh edhe nëse skam të qeshur të bukur.
Nuk kam turp të dal pa tualet edhe nëse ngjaj keq.
Nuk kam turp të mbaj lëpirse në goj lol osr të lidh flokët dy bishtalesa.
Epo kto gjera meshkujt nuk i durojnë dot.
Më vjen keq për veten që kam humbur kohë me robotë.

Sot erdha me qa hall
Ndon se m’thoni menemadh
Ke harru mar Marakli me shkru
Ke da koh pa na ngacmu
Sot erdha me ju hek mallin
E me ju me e qa hallin
Nuk kam ardh me gjujt me kuja
Por tju tham ça m’bani gruja
Dola n’bahçe me pi kafen
Ishte heret,thash spo çaj Nafen
Nji sy hapt e nji sy çil
Kishte ra nji rreze dill
Hapa syt gjithka qe terr
Njaja rreze prej ka del
Tuj njek rrezen porsi fmija
Sishte dilli po Hasija
Nji fejmute kja kojshija
Me yll dritet rrin e matet
Ja pash sherrin ksaj xhad xhadet
Ju avita me pershnet
Kuku nan ishte zhdesh krejt
Nji kmish natet transparente
Qe nuk bate as per perde
Asnji fjal se keni rren
Mu pa tana ça kishte mren
Ju avita me gjys zanit
Tuj knu kangen e jaranit
Une kna aja tuj kcy
Fillaj neja me na pelqy
Fol e qesh puthu prej larg
Njiri gjall s’ishte perqark
اo Marakli thash banu burr
Njiky shanc nuk te vjen kurr
Edhe zemra mu ba mal
Mas tri orsh jam permen n’spital
Tan ça i thash Hasijes n’vesh
I ka ni Nafja mas nesh
اa me gjeti mu të ziut
Nafja ka dor si t’ariut
Fut e bjer e bjer e fut
Her me grushta her me shput
Sheji mu hala s’ma hjek
E prej dhimave rri në brek
Per ju femna kam nrru mene
Masi m’qepen n’dymdhet vene
Mas dy orve me sirum
Masi m’bani si merhum
Masi m’shavi e m’shalovi
Masi shpinen ma limovi
Mirë e mirë masi m’ka rrah
Mu as Nafen smë bjen n’men me pa

E bukura ime,sonte t"dua me shume se asnje nate tjeter.
E embel si mjalti,e bukur si bora ne Janar.
Sonte dua te te zhvesh ngadale, ne mes duarve qe me dridhen nga ndjenjat per ty.
Le te jete e bardha nate, mes neteve me erresire qe jetuam ndar nga njeri-tjetri.
E embla ime ,sonte te dua me shume se asnje nate tjeter ne netet e jetes sime.

...gjethet vallzojne valsin e dimrit,xhamat e dritareve te perhumbur ne avullin e ftohte, kujtojne sonatat e largeta.
Tingujt e lehte ne dhome perqafojne hijezimet e mureve me ngjyra te purperta.
Eh kjo hene e plote mes nesh,sikur flene pa asnje enderr.
Sikur ky qiell te ishte pak me i kalter ,yjet do i shuaja ne kete nate per te me ndricuar vetem "tingujt" nga syte e tu.
E derisa qielli te behet i kalter,le te luajne tingujt e keti valsi te "humbur" dimeror. )

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

Accept third party cookies

Kjo kafe e ngrohte ne kete mengjes,me udhton pertej detesh me medime.
Avujt e saj te ngrohte neper fytyren time,me kujtojne puhizat e jetes qe embelsisht neper stine shpirti na i perplas neper shkembime kohesh.
Eshte vjeshte,gjethet akoma rezistojne neper ndonje dege,duke bere perpjekjen e fundit perpara se dimri te fitoj duelet e ti te bardhesise mbi to.
Shpesh jam gjendur brenda nje dite ,ne kater stine,dhe i vetmi deshmitar i tyre ishte kafia qe me shoqeronte buzet e lageshta, deshirat qe hidheshin ne filxhanin me kafe ,here me sheqer e here pa te.
Eh keshtu keto momentet njerzore,disa te bukura e te embla,disa si puna e qershive qe vijne vetem ne Maj.
Sot te pakten kafen e paskam petihur me sasine e duhur te shqerit.

Sot isha vizite tek nje kolege, vajza e saj ka adoptuar dy femije ne afrike ne fakt burri tha i kemi blere....
Me cuditi !!
Me cuditi edhe e sapo bera gjyshe ..
E kam vene re ne cdo prind ne cdo gjysh si ju ngjajne femijet, niperit dhe mbesat nen veshtrimin e tyre..
Ama dicka te tille se kisha vene re me pare.
Njeri yao( keshtu quhej) ishte nje rremuje e madhe ...femije kurjoz prishte cdo gje e hapte cdo gje skishte pace ku ishte ai (5 vjecar) dhe ne syte e koleges sime ishte krijues, dashamires i artit, ishte genial
Femijes tjeter sja fiksova emrin por ishte me i madh , ky qe te terhiqte vemendjen perplaste gjerat, i bibte tavolines... e sipas koleges sime ishte muzikat ishte shume i mrehte e ritmik e me siguri babonatale do i sillte nje tambur....
Pas gjithe kesaj degjohet i jati adoptiv... ai qe kishte paguar ...
Dhe thote as njeri as tjetri skane te bejne me artin thjeshte jane dy majmune pa xhunglen e tyre..
Nene e bije buzeqeshen....
Ndersa une mbarova vizten time dhe rruges se kthimit per ne mbreterine time te ngurte po mendoja cfare ben egoizmi??
Sarrij ta kuptoj ne do kishin qene me mire ku ishin, apo ku jane e si do ndihen nese ndonje dite do degjojne batuta te tilla..
Njerez te blere per te permbushur mangesite , apo mundesi dypalshe per tu realizuar dhe per tu permiresuar..
Gjithmone kam qene e idese qe biresimi eshte nje mision, eshte nje bekim, eshte nje shpetim... tashme asgje nuk di... gjithcka ne keto kohe festash me ngjan komerciale, me jep ndjesine ku cdo gje ka nje cmim, e cdo cmim vihet ne baze te kerkesave te bleresve..
Gjithcka po trasformohet ne imazhe, ne mode, ne perciptesi...
Ku jane vlerat e verteta!!???
Ku jane idealet???
Ku jane ndjenjat???
Po njerezit qe meritojne denjesisht termin njeri ku jane??
Ku kemi humbur.... Ku???

E dua dimrin.
Disa e urrejnë të ftohtin,por un jo.
Dimri është më i butë se disa zemra.
Sa herë vjen dimri ndjej shpirtin të zgjohet nga melankolia e vjeshtës.
E ndjej veten të fortë.
Dimri më jep një shenjë,sikur më thotë jam me ty.
Të jetë për mua le të jete gjithmonë dimër.

Më duhet me e postu prapë, jo për diçka, ama asht sendi ma i mirë që kam shkru për luftën.

Ato ditë fjalëve u kishte humbur kuptimi, ishin tretur në humbjet e mëdha që kishim përjetuar. Albanin e kanë vra, Betimin rand e kishin plagos. Neve kishin vendos me na thanë që duhet me ik prej vendit, e qysh me ik? A duhet tash me e lanë edhe shpinë, rrugët ku jam rit, fjalët që me shokë i kemi thanë? E pse nuk po vjen edhe Rrezja, pse edhe familja e saj nuk po ik sikur na. A janë ata ma shumë trima se na? E pse neve nuk po na trimëron diçka, nuk po na jep zemër? A po ndoshta atyre askush nuk ia ka drejtuar pushkën, askush nuk i ka thanë me e lanë shpinë. Veç le të shpëtojnë, le të kryhet kjo dreq lufte, le të merr fund çdo gja. Sa ma shpejtë.
A ka me u kry apo? Kemi me qenë mirë apo? Kemi me u kthy dikur prapë në shpi, prapë me shokë me qenë bashkë, prapë me dalë me vrapu, unë e marrë topin, veç le të kryhet.
Daja tha që veç Zoti mundet me na shpetu, po mundohen me e fsheh prej meje çdo gja që po ndodhë për luftën e rreth luftës, po ama unë e di që jemi në luftë, e di që na largun prej shpisë, ama veç mos të na vrasin, shumë i ri për me vdekë. Gjyshja ka thanë që e kemi jetën përpara, kemi me e pas apo?
Mu po më mungon shkolla, janë ba 3 muaj që nuk po mundem me shku në shkollë. Mësuesi na ka incizu edhe ka thanë që ky ka me qenë kujtim i mirë për to, sa mirë jemi vesh atë ditë. Unë pata recitu për "Kosovën Republikë, ja me hater ja me thikë...". Në dreq të mallkum sa shumë po kushtojka kjo republikë.

Bazue në çaste të vërteta...

Kohë lufte, Prizren, Kosovë.

E kam dëgjuar shpesh frazën,:-“ Koha shëron gjithshka”.
Por,nuk e besoja.
Nuk e kam besuar se mund të përballoja sfidat e jetës.
Më dukej vetja e dobët pa pikën e forcës dhe guximit.
Ndonjëherë më dukej jeta si fushëbeteja e xhunglës.
Unë isha lepuri dhe të tjerët.....prane.....meje hiena e luanesha.
E,kisha gabim.
Unë nuk isha lepuri,por vetë luanesha.
E dashur kohë,faleminderit.
Faleminderit për durimin,dhe vullnetin që më dhe.

U ula për të fjetur,por gjumi smë merrte.
Lëvizja sa majtas e sa djathtas.
Më mundon diçka.
Mendimet e shumta më kanë vjedhur gjumin.
Uffff,cçështë kjo punë kështu ?
Njerëzit normal flejnë gjumë në ktë orë,kurse unë qëndroj me syy hap.
Po marr kufjet më mire të dëgjoj muzikë.
Ndoshta muzika më jep dorë.
Moss muzika më trishton më shumë.
Po më vjen për të qarë.
Epo mirë qaj .
Nesër do të qeshësh përsëri .

Sot ne oren 6 u ngrita te beja ecjen time te perditeshme... bota ishte ne heshtje.
Aty ku eshte ndalesa ime e pare per te pire kafen ishte mbyllur, si ai shume te tjere ne rradhe.
Nje qetesi e embel mbulonte si me jorgan kete qytet...
Nje dite dimri qe i ngjan nje dite pranvere sidomos kur lindja nisi te skuqej.
Qiell i qarte me nje copez te ngjyrosur e te shperbere pikerisht ne ngjyre nga shigjeta te shumta.
Hidhja hapat me shume endje deri sa ndjeva mungesen e kafese se mengjesit.. Hapa deren dhe aroma e saj me mbushi cdo qelize..
oh mami, gjithmone di cfare e kur ta beje per te qene e pazevendesueshme nga cdo xhest...
Duke zbrazur moken ne filxhan per te treten here rradhazi mendoja ss e cuditeshme jam edhe une ...
" ne pranvere ndjej gjethet te bien nga pemet, e ne mes te dimrit nga nje cep i ngjyrosur ndjej te rilind gjithcka si ne pranvere" ..
e me vjen nder mend mitiku im proff i psikologjise tek buzeqeshte nder dhembe kur nje pyetjes se tij i isha pergjigjur qe gjithcka qe shikonim jashte sishte asgje tjeter asaj qe shikonim ne ne brendesi...
mu buzeqesh jo per pergjigjen time te asaj here por me pafajesine e asaj ndjesie prej gjeniu ...gjithesesi iku edhe ky mengjes e tani qe po e pershkruaj eshte pothuajse perendim.. ama perendim i skuqur, por perendim!

Ne 2019 mos harroni frutat ato na japin vitamina, gjalleri, freski dhe jete!

PJESHKEZ MOJ PUSHMBULUAR

Pjeshkez, pjeshkez moj pushmbuluar
Nxehtesia vale t’paska perveluar
Ke fillu dhe n’dysh me u qa
Berthameza n’toke sa s’tpaska ra

Pjeshkez, pjeshkez moj pushmbuluar
Sa shume ndjeje per te t’kafshuar
Te t’thithe lengun kristalor
Qe me ngjan ne uje hyjnor

Dhe kur lengu curg te shkon
Them per mua ti vajton
Them me mua ke ra n’sevda
N’duar t’mia viktime me ra

Pjeshkez, pjeshkez moj e bekuar
Ah sa shpesh te kam enderruar
N’dysh me gishterinje per te ndare
E n’mishra tua te lengezuara
Te ngjesh fort buzen e thare

Sot ra dëborë.
Mu kujtove ti teksa po shihja rrugët e qytetit te mbuloheshin nga manteli ii bardhë.
U çudita se nuk u bëra melankolike,por të përfytyrova.
U vesha dhe dola për tu lagur nga pikat e dëborës.
Qielli ii gri/zhurmat e fëmijët më qetësuan.
Ma plotësoi,Zoti dëshirën.
Janari më kujtoi ditët kur ziheshim bashkë.
Jam shëruar nga mungesa jote.

U njohëm në universitet.
Ishim në të njëjtën godinë,por në auditore të ndryshme.
Në pamje të parë ishim të ndryshëm,por në shpirt të njëjtë.
Impulsiv kur na ngacmonin.
Të ndjeshëm kur na ledhatonin.
E dashnor kur shtratin na tregonin.
Sapo ndeza youtuben me doli një këngë.
Ajo këngë më solli kujtimet që përjetova me ty.
Mu kujtuan të qeshurat,sidomos kur na nxirrnin nga lokali se bezdisnim të tjerët me të qeshurat tona.
Mu kujtua çasti kur na ndali policia pasi mendoi se ishe i pirëLOL.
Ti ishe esëll,por bëje si budalla sa herë ishe me mua.
Mu kujtua sa herë vija tek ti dhe shihja sa majtas/djathtas nëse më shihte njeri.
Mirëpo bërtisja me të madhe se qeni yt më sulej sa herë më shihte.
Mu kujtua kur më the,:-‘’ A të bëjmë aksident të jetojmë të dy në botën tjetër‘’?
Eh kujtimet

Mos thuaj te dua
ti qe dashurine nuk frymon
Buzeqeshjet fallco lexohen
lehtas tek syte e pajete
Mos perqafo rrejshem
kur krahet e tua largesi mbajne
Fjalet sado te embla te thuren
shpirtin pse nuk e ngrohin valle?!