Zhgarravina...dedikuar vetes!

Rildi.s said:

Plakushin ta thash për të kompensuar vrullin tënd kur adresoje mbi mua fjalët"pyetje absurde", "pyetje koti".

E pa hijshme?Dmth nuk je plakush?Por plakushe që kërkon në forum të gjesh një plakush të mbaj fëmijët?Se që je 50 vjeçar/e duket nga modeli i formimit të të dhënave.

Më çudite pa masë që gjith të paskan thënë se je mashkull e askush stë paska thënë përsen,wow.

Click to expand...

Rildi cke me vajzen?!

Lere te qete te lutem shume.

ا'ke o shpajrti i formit,sikur se din ti që mua më pëlqen të provokoj?

Rildi.s said:

Plakushin ta thash për të kompensuar vrullin tënd kur adresoje mbi mua fjalët"pyetje absurde", "pyetje koti".

E pa hijshme?Dmth nuk je plakush?Por plakushe që kërkon në forum të gjesh një plakush të mbaj fëmijët?Se që je 50 vjeçar/e duket nga modeli i formimit të të dhënave.

Më çudite pa masë që gjith të paskan thënë se je mashkull e askush stë paska thënë përsen,wow.

Click to expand...

hahahahahhaaha sa qesha prz...

ti na dole me inteligjenti nga te gjithe...epooo bravoo...

nuk jam 50 ne fakt...jam 85 3 dhembe kam te mite...pjesen tjeter e kam cark :hihi::hihi:

sinqerisht se dija qe antarsimi ne forume behet per te gjetur burre te te mbaje femijet hahahahaa....uauuu a thua se mbaruan meshkujt real qe te versulemi tek virtualet...

o zot deri ku mund te arrij imagjinata njerezore.....

i paske hyre profilit tim rreth e qarke...sic duket nuk ke asgje me cfare te merresh...dhe shpik keshtu gjerash te pa logjikshme....

mendoj se dikush nga administratoret te merret me kuriozet si puna jote...dhe te mesohesh se si mikpriten antaret e reja...apo he se e re...dhe ke thene me vehte hajde te merremi me kete...se me keta te tjeret na ka dal boja....

pertej shakas...nuk i pelqej askap njerezit qe dalin ne konkluzione te pa baza....cili do njeri ne bote ka jeten e tij...menyren e tij te te gjykuarit....dhe ju nuk jeni askush ta gjykoni...kushdo qofte nje njeri...i ri...plak...me femije ose jo...kush te ka lene ty te merresh me ta?....

dhe kaq se e zgjata shume...ndonse me ke fyer...dhe une ata qe fyejne i jap indiferentizmin tim si pergjigje...por pas ketij komenti nuk do shkruaj me asgje qe nuk ka lidhje me kete teme..ti nese nuk ke cfare te besh tjeter...te sugjeroj te gjesh nje pune ....e cila mund te te sjell dhe perfitime...jo te merresh me jeten e te tjereve....

Ok dmth sipas teje skam me çmerrem,dhe kërkon mos paragjykim.Bukur paragjykuese,e paragjykove bukur,çfar pune më sugjeron të filloj

Sot isha ne nje qyteze te vockel fare, hyra ne nje shtepi te madhe fare le te themi enderr e cdokujt qe i pelqen stili gotik .. tre breza kishin kontribuar ta ndertonin.. nga cdo udhetim qe kishin bere i kishin dedikuar nje dhome....
Nje salle e madhe me nje oxhak te mrekullueshem qe digjte drute pa pike meshire terhiqte vemendjen jo nga flaka e kqerremte qe bente por nga gdhendja e gurit nga pavimenti me marme ku komninimi i ngjyrave krijobte qilim madheshtor deei ne tavan ku nje piktor i panjohur per te zotin e shtepise kishte pikturuar tavanin ne formen ovale ...mrekulli!!
Pas pak castesh, kur syte sdinin ku te ndalonin me pare per te soditur u kujtova qe e gjitha kjo ishte e vdekur!!
Dy pleq e nje cift filipinesh ne me shume se 24 dhoma, ne me shume se 4 hektar park ..
Per cfar e gjitha kjo??
Nje gazete e dites shkujdesur ishte lene e harruar mbi tryezen pej arre shekullore.... ndjeva ftohte!!
Skishte oxhak te ngrohte ate shtepi.. e njekohesisht mendova shtepizen time te vockel, pa tavane te tilla e dysheme artistike, pa park e pa filipine..
E prap dicka me bente te ndjeja ngjashmeri ..
Mure te mbyllura pa jete te vertete..
Mure qe te ndajne nga bota..
Shtepi te vdekura, pa jete!
Pasi shtepia eshte aty ku ka njerez... njerzit e bejne shtepine...

Ti thua se nuk njeh dashurine...
Por si mund te mos kesh ndjere nje ndjenje kaq sublime?
A mund te quhesh njerezor kur ti kufizon veten te mos ndjesh?
Ke provuar ndonjehere te mbyllesh syte e te kesh frike ti hapesh ato sepse mund te mos ndjesh driten ne irisin e syrit te depertoj?
Ke provuar ndonjehere te flesh e te te kapi ankthi se neser diten sdo perqafosh serisht?
Ke provuar ndonjehere lart ne qiell teksa je , friken se token me nen kembe nuk do ndjesh?
Ke provuar ndonjehere te mendosh se nje dite s'do jesh me , e frika te te pushtoj cdo qelize sepse jeten dashuron?
Keto frikera ndjej kur per ty mendoj.....ty qe timin kurre ste kam patur e sdo te te kem!

Sa gjë e trishtë,
të përfundosh e vetmuar.
Sa gjë e brishtë,
nga dashuria,
të jesh verbuar.

Të përshëndes me këtë foto
E kam me ty që nuk shikon njëher....veten në pasqyrë,por shan të tjerët.
Me ty që quan dikë të shëmtuar vetëm se nuk ka çfarë të veshë.
Po të drejtohem ty që ofendon të shëndoshë dikë që nuk është si ato kukullat plastike që je mësuar të shohësh.
E kam me atë që paragjykon dikë nga ngjyra e lëkurës.
Me ty që vetëm llastohesh e mburresh në krahë të dikujt tjetër.
Me shumë dashuri nga unë:djep::hug:

Kur mendoj gjerat e cmuara qe kam ne jete....nenen e numeroj disa here

Eja i dashur të shtegtojmë aty ku nuk na shohin,
të ikim diku larg ku nuk na njohin.
Të largohemi nga muzgu i vetmisë,
të mbytemi në ujvarën e dashurisë.
I dashur te fluturojmë në parajsën e pafund,
aty ku sna lëndon askush.
Aty ku mund të jemi të lirë,
më beso do jemi më mirë.

Mos mendo se sjam asnjehere me ty sepse mendimet dhe shpirti hyjne ne xhepin tend dhe udhetojne me ty qeshin me ty flasin me ty ...

Jeta nuk është si në përralla,
ku gjithmonë triumfon princi e borëbardha.
Nuk është jeta lojë,
ku i drejti do fitojë.
Realiteti është i trishtë,
herë agresiv e herë i brishtë.
Nuk mund të thuhet se jeta është tregim,
të shkruash vargje të lumtura.
Ku ska fillim e mbarim,
e sfida të panumërta.
Viktima e jetës është njeriu,
plagët e së cilës,
mundohet ti shëroj i ziu.

As nuk te largova nga vetja as me largove ti po ashtu pa kuptuar thame lamtumire mbushe valixhen me rroba e the sdo jem me ketu e une duke pare ne sy thjesht te thashe ....ti e di

Do të doja të kisha krahë të fluturoja,
qielin e kaltër ta përshkroja.
Të isha një leopard që të vrapoja,
xhunglen vetë ta zotëroja.
Të kaloja oqeanin pa frikë,
nga Amerika deri në Afrikë.
Ta shikoja botën veten e jo me makinë,
e sikur të isha një delfinë.
Eh të isha në vendit e ujkut,ariut apo një luan,
të kaloja tokë,detin e të jetoja atje në mal.
Do ishte bukur të jetoja në natyrën lozonjare,
sesa të jem një mëkatare.

Të ka ndodhur të ndjehesh bosh?
Të qëndrosh pranë dritares dhe mos të jesh në gjendje të qartësosh mendimet e tua.
Të kesh frikë se mos shoqëria të sulmon.
Të fshihesh në një skutë të vetmisë,e të mbulohesh nga manteli...i trishtimit.
Mos i ke mbajtur lotët dhe thjesht ke buzëqeshur.
Ke ngritur muzikën me zë të lartë në mënyrë që mos të dëgjohen të qarat e tua.
Ke gënjyer veten se në fund gjithshka do të bëhet mirë.
Kështu janë ditët e mia bardhë e zi,por sërish përpiqesh ti bëj me,,,,ngjyra.

Dhjetori erdhi serisht….
Si nje valixhe e mbushur plot ndihem une sot dhe nder rreshta humbas teksa sdi te rendis vitet e mia jetuar me ty e prej teje.
Ti e di sa e pershtjelluar jam une ne kete muaj, ti e di sa mendime te keqija me shoqerojne cdo dite te ketij muaji, muajit te fundit bashke.
Nuk me kujtohet kur te njoha , nuk e mbaj mend diten apo momentin kur une perceptoja prekjet e tua, por sigurisht qe ndjesia e ngrohtesise dhe mbrojtjes duhet te kete zanafillen qe ne gjeneze.
Nuk ndodh rralle te te kujtoj , ndodh shume shpesh e ndoshta kjo lidhet fort me faktin se ti nuk vjen kurre ne endrrat e mia .
Nuk ndodh rralle ti bej pyetje vetes perse ndodh keshtu?!
Kujtoj vitet qe isha prane teje , asokohe nuk kuptoja shume ,kjo ndoshta per faktin se isha rebele (te tille me kishe pagezuar) . Kujtoj si ti gjithnje me mesoje dhe me nje durim me tregoje te drejten dhe te shtremberen …por une kurre si mesova ato!
Ti me vije ne dukje zgjuaresine time , me injektoje dashurine per librin , dashurine per prinderit, me mesoje sesi te sillesha me shok e shoqe….por ti e di , une gjithnje gjeja nje shteg te devijoja .
Rebelja ime – sa here me kujtohet ky togfjalesh !
Ti me mire se cdokush di te lexosh brenda meje edhe sot , ndonjehere teksa e mendoj kete me vjen te skuqem. Po po ndjej nje lloj pershtjellimi teksa imagjinoj shpirtin tim lakuriq ne duart e tua.
Asnjehere sdo kisha guxuar te te tregoja me fjale cdo gje kam kaluar, ne cdo nate time zgjuar e di, ti ke qene prezent duke me dhene force ne ate distancen tone ,ku tashme une jam mesuar te kaloj.
Kur vij te te vizitoj ndjej shikimin tend te me djeg nder sy, e di cdo te me thuash….tashme e di!
Mos ndrysho kurre , mos bej kompromise per te miren e te tjerve, mos ji tolerate me kedo…epo ja sot te them se asnje nga keto nuk respektova.
Ndryshova shume nder vite, kam bere kompromis per te miren e te tjereve duke mohuar veten, kam toleruar kedo qe nuk e meritonte ! E di zhgenjimi mban emrin tim …premtimin tim nuk pata force ta mbaja, perballe valeve te jetes edhe pse kurre nuk u theva!
Askush si ka pare lotet e mi , pervec teje. Askush ska degjuar ankesat e mia ,pervec teje. Askush ska pare dhimbjen ne syte e mi ,pervec teje. Cdo kush pa ate qe ti me ke mesuar Buzeqeshjen!
Ti sot je I mbuluar me dashuri , ke prane njerezit e dashur per mua e ty, e nuk di nese ndonjehere ju me kujtoni, nuk di nese ndonjehere mendoni sesi boshllekun tuaj se mbush askush, nuk di se kur une do ju bashkohem …por dije se do jete nje nga ato dite kur pavaresisht dhimbjes qe do le pas …do jem me ne fund me ju!
Ju dua pafund!

vajza e detit said:

Eshte e habitshme kur mbetesh pa fjale…kur gjithcka rreth teje merr formen e asaj qe ti ndjen…asaj qe te ngjason…gjithcka merr formen tende…dhe ti pa e kuptuar behesh nje trup me te…derdhesh butesisht mbi tinguj…mbi strehen e vetme ku shpirtit nuk I duhet te japi spjegim…
Shpesh fajsoj kohen per menyren se si ndihem…por e di se koha vetem shton disa grimca me shume ndjesish…e verteta eshte se brendia jote…e verteta je ti…me mendjen e ster lodhur…qe nuk ndal asnjehere se menduari…
Ke kaq shume per te thene…e ti nuk kupton dot se perse nuk mundesh ti thuash…dicka te bllokon…dhe ti lufton me veten…me heshtjen tende te pa ze…
Kupton se je rritur…kur ti nuk ankohesh me tek askush…kur shfaq tek cilido nje njeri optimist…te forte…dhe kur gjithe ndjesit e tua…I mbledh Brenda vetes…ne qetesine tende…perpiqesh t’iu japesh nje forme…nje zgjidhje…
Kupton se je rritur…kur nuk zberthen me shpirtin tend…sic beje dikur…dhe nuk ka te beje nga frika e mos kuptimit…eshte natyra jote e till…qe ndodhe te mbetet pa fjale…dhe kur mund te kesh mijra ndjesi e fjale per te thene…ti zgjedh te mos thuash asgje…
Por edhe nese do te thoje…cfare vlere do te kishin vall?..
Ti je mjafte e vetdijshme…se cfare do qe te thuash…nuk do te ndryshonte asgje…
E rendesishme eshte te jesh mire…te jemi te forte…ta kapim jeten per flokesh edhe kur ajo na rrezon…te gjejme nje arsye te ciles ti gezojme…dhe te kenaqemi me gjerat e vogla…
Nderkohe jasht bie shi…dhe mendimet e mia…duket se I ngjasojne…ftohtesisht lag token…por I jep shkelqim me pas…
Nena ime me telefonoi sot ne mengjes…ndoshta me heret se zakonisht…
Si je? Me pyeti…te kam pare ne enderr dhe u bera merak..
Qesha me fjalet e saj…dhe I thash qetesisht…mos ki merak mam…jam mire…nuk me ndodhe asgje…dhe vdekja ka marr frike e tmerr nga une…ndaj mos ki merak… vetem ky shiu me bezdis pak…ketij si t’ia beje mam?..
oooo une thash cfare kishe? shiuu le te bjeri...do beje punen e tij...merr cader te keqen mami...
po pra mam...si nuk me shkoi nder mend...cadra duhet ta kete fajin...harroj gjithmone ta marr me vete...

Click to expand...

Thjesht e mrekullueshme...

jana80 said:

Thjesht e mrekullueshme...

Click to expand...

Faleminderit Jana

#Dedikim....
Zakonisht përpara se të më marrë gjumi mendoj.
Mbrëmë mu kujtove ti.
Mu kujtove ti që më dhuroje dashuri pa kushte,ti që më rrespektoje edhe pse nuk e meritoja.
Femrat si unë janë...të çuditshme,duam dashuri por në të njëjtën kohë e përbuzim dashurinë.
Asaj kohe isha adoleshente nuk merrja vesh nga ndjenjat.
Nuk më ka ndodhur të jem në shtrat me dikë, kur unë nuk dua seks dhe ti nuk thoje asgjë por thjesht më përqafoje.
Smë ke ofenduar,apo goditur edhe nëse të kam acaruar.
Nuk më lënduar në asnjë moment dhe unë mosmirnjohsja të shkatërrova.
E di ta copëtova zemrën,ta plagosa shpirtin dhe nuk të thashë as më fal.
Po çmë fal them dhe unë.
Më fal nuk zgjidh asgjë,prej gjëje

Cdo gje e bukur ka nje emer ...po dhe ajo e shemtuar po ka emer vetem ne kemi frike ti veme titullin e duhur

Eshte e mrekullueshme ndjesia qe te ofron nje mendim pozitiv…nje ndjesi e embel…dhe nuk ka nevoj te kesh arsye te forte per tu ndjere mire…
Mjaftojne disa rreze dielli…disa grimca mendimesh qe te dergojne perhere ne hapsirat qe qenies tende I duhen per tu ndjere mire…
Nisi edhe kjo dite…si c’do dite tjeter…vecse sot dielli lindi me I ngrohte…ky diell I munguar I ketij shkurti te sapo nisur…
Nese shpesh e perditshmja eshte e vrullshme…ti ke mundesi gjithsesi te ndalesh per pak…te mbyllesh syt…te eksplorosh Brenda botes tende te pa fund…e aty te gjesh ate qe te duhet…forcen…mundesite…shkelqimin tend…qe ndonjehere duket sikur kalon dhe shkelqimin e diellit…
Ndoshta e tashmja duket sfilitese…por mendo se ke mundesi te besh dicka te mire per te ndryshuar te nesermen qe te prêt…
Sot nuk dua ti ngjaj keshillueses…as asaj qe perhere ka dicka per te thene edhe kur fjalet ngecin ndonjehere…
Sot dua te jem ajo qe ndihem…dhe ndihem e gjalle e plot jete…ndonse mijra mendime me pushtojne trurin…sa te duket se te izolojne e te mberthejne deri ne palce…por nuk ka arsye per trishtim…
Dielli kesaj dite me duket kaq I ngrohte…
Mos harro se cfare do qe te kesh ne mendje…ke mijra arsye per ti buzeqeshur jetes…
Mos harro se jeta jote ndonse shpesh mund te te duket gri…varet nga ti…dhe ti je piktori I diteve te tua…ke ne dore nje penel…dhe ngjyrat…kerkoji Brenda teje e mos kurse…mos kurse asgje…asgje nuk eshte me e forte se sa forca dhe dashuria Brenda teje…
Shpesh pa e ditur jemi arsye buzeqeshje per dike qe ka humbur shpresen…per dike qe zgjat doren drejt nesh…
Ji I sjellshem…ji I bute…dhuro dashuri…
Shpesh duke u marr me vogelsira harrojme se me shume se gjithcka kemi nevoj per dashuri…ndaj mos e kurse…behu streh e bute per te gjithe…
Mos harro te jesh vetvetja…te jesh ashtu sic je…te besh gjerat qe do…ti tregosh botes se ti nuk ke ardhur per te shtuar nje nr me shume ne bote…por je unik…I rendesishem…je e vecant…
Kerce…kendo…dashuro c’do dite…ji e pa varur…dhe beje gjerat qe do…ndiq pasionet e tua…
Nuk eshte kurr vone…
Largo njerezit toksike nga jeta jote…dhe mos nenvlerso veten…ti je dhurat…je paket e plote…dhe kete nuk ka nevoj te ta thote askush…sepse ti e di…brenda teje ka mija ngjyra….ka dashuri…e nje njeri pozitiv I duhet c’do dite kesaj bote te zymte…
Vraponi…e bashke me hapat tuaj…merrni me vehte dhe deshirat….asgje nuk eshte me e bukur se sa
nje njeri qe e sheh boten te ngrohte…asgje nuk eshte me e bukur se sa nje njeri qe dashuron…
nje njeri I lumtur eshte perhere I bukur…

Nuk ka gje me me te mire se veshtiresite ...cdo disfate ...cdo thyerje zemre ...cdo humbje permban faren e vete...mesimin e vete ne ate sesi te veproni me mire heren tjeter

Sepse ti me ben te jem ndryshe!

Te te them jo ty nuk do ishte e mundur per mua, pasi ti nxjerr ne pah me te miren time. Asnjehere nuk do mohoja se te njejten gje do beja serisht e serisht, sepse ti me ben te jem ndryshe, ti me ben te jem Vetja!
Cdo dite dua te te falenderoj qe ndan me mua cdo gje, filmin qe ke pare, librin qe ke lexuar, qe me ke dashur prane, ne oret qe kemi kaluar pa kuptuar duke folur, e qeshur, e nganjehere edhe duke u zene. Faleminderit per gjithcka ti ndez ne ajer per unitetin tone!
Ti e di se nuk te dua vetem kur s’kam askend ne krahe, e as ne ditet ku dua te qaj diku edhe pse ajo shprehja klishe “mik eshte ai qe qendron prane kur je ne trishtim” besohet se tregon indikatorin e matjes se miqesise… Jo jo ditet e trishta nuk dua te ti vesh ty , te dua ne horizont me te gjere , atehere kur shpirtin e mendjen I kam te qete , te dua atehere kur asgje nuk me mungon , te dua nen rrezet e paqta te diellit, dhe vetem ashtu do te te jepja nje perqafim shume te fort .
Ty kurre nuk te eshte dashur te me pyesesh si je , sepse te mjafton te lexosh germat e para ne mirmengjeset tona per te kuptuar qe kam nevoje te flas me ty, ndonjehere te ndjej pranine tende edhe pa folur , ne heshtje . Ti je hapsira me e mire qe gjindet brenda meje. Me njeh zymtesine e trishtimit, te qeshuren, kupton ate qe te tjereve me duhet tia them. Me njeh edhe pa folur. Me do ne ate menyre time e une ne formen tende, sepse shpirti yt eshte I mbushur plot ngjyra dhe ne nje perqafim do koloritej edhe imi. Pavaresisht sa te ndryshem jemi, ne jemi vetja!

Nuk me nevojitet ditelindja jote per te te thene se te dua fort, se te kam te domosdoshem ne ditet e mia, nuk me duhet nje feste per te te falenderuar qe je gjithnje aty per mua e me mua, nuk me duhet nje dite e trishte qe te te kem sepse me ty ndaj cdo dite sido ajo te jete. Sepse cdo gje timen te shtrenjte e ndaj me njerezit me te shtrenjte.
Besome kur te them se do zgjidhja te te kisha edhe ne jete te tjera, edhe ne te shkuarat , edhe ne ditet kur ti me krahet e tua nuk me lejon te bie, por me bertet fort dhe me thua – Ti je e forte, ti je ndryshe!
Ne cdo cast dua te jem aty ,duke duartrokitur suksesin tend , dua te jem pjese e diteve te tua me te mira dhe atyre me te rendomta , edhe ne ditet kur ty te te rrethoje dashuria e lumturia , une dua te jem aty duke u perlotur sepse vetem kete kerkoj e dua per ty…te jesh I lumtur! Ti e di sa i dua njerezit e lumtur!
Ndoshta ti nuk di se do shkruaja germa pafund per ty qe ti kesh si kujtim edhe kur te jesh larg, edhe kur te kesh mall, edhe kur te ndjesh vetmi, do doja te pikturoja cdo minute ne fjale per te ti dhene ti kesh cdo cast me vehte.
Me fal nese ndonjehere nuk jam mjaftueshem por te jesh mikja jote me e mire, eshte ndoshta gjeja me e thjeshte qe ekziston, sepse gjerat e veshtira nuk jane per nje miqesi si kjo e jona!
Sepse ti me ben te jem ndryshe... me ty jam vetja!

Repost

Jam femija me i lumtur qe kam prinder te tille

Sot do ti dedikoj dicka vetes.
Do të shkruaja për/dhimbjen/neverinë/inatin/nervat por në fakt nuk ndjej asnjërën.
E kuptova që jam rritur.
Dhimbjen e ktheva në buzëqeshje.
Urrejtjen në indiferencë.
E etjen për hakmarrje në heshtje.
Në pamje të parë dukem e ftohtë por nuk jam e tillë.
Kam dhuruar shumë dashuri/ngrohtësi dhe në fund fitova lot/nënvlerësim për veten/e vetminë.
Kam falur tradhëtinë pasi kisha frikë vetminë.
Kam falur poshterime/genjeshtrat siesi te kisha dikë pranë.
Qëndroja....si..... gur...sikur nuk më behej vone por ne fakt ishte e kunderta.
U rrita dhe e kuptova se duhej ta doja/rrespektoja/vleresoja veten edhe nese....askush nuk qendron me mua.
Në fakt ashtu veprova

Cdo dite i dedikoj vetes gjera qe me bejne te ndihem mire