Shfletimi si vizitorë është i kufizuar

Poezi te ndryshme

fcbesia
CHARLES BAUDELAIRE - Shtrati i dashnoreve

Shtrati yne do të jetë i parfumuar
e divanet perreth, të thellë si varre
stolisur plot lule të rralla
mbledhur enkas nëpër qiej.

Duke djegur prushin e fundit,
zemrat tona do bëhen pishtarë
e do hedhin një dritë të dyfishtë
në zemrat tona si dy pasqyra binjake.

Në një mbremje në rozë e blu mistike
ne do të reflektojme të njejtën dritë
përzier plot vaj, rrënkime e lamtumira.

Pastaj një Engjell
duke hapur portat
e qiejve do na ringjallë
e flakët e shuara do rimarrin jetë,
e ne do të jemi përsëri së bashku
besnikë e të lumtur...
 
Kur ajo te vij....

Nëse sëmundja vjen tek unë,
Ju mos më shpini në spital,
Më merrni fshehur e pa zhurmë,
Më ngjitni lart diku në mal.

Atje dyshek e shtrat nuk dua
Dhe as çarçaf e as jorgan,
Por tek një çesmë e tek një krua
Më shtoni dushk e jargavan.
Ma lidhni kokën me një kulpër,
Ma njomni buzën në burim,
Dhe kur të vijë andej një flutur
S'ka gjë se rri në ballin tim.
Të ndalet udhëtari i mirë,
Të pijë i heshtur një duhan,
Të thotë; "mjaft qëndrove shtrirë,
Për ty e gjora rrugë qan!"
Dhe, ju betohem,
po s'u ngrita,
I madh, i bukur, plot shëndet,
Dhe rrugës sime nga e nisa
T’i them: "më prit se po vij shpejt!"
| Dritero Agolli |
 
Te Kam Enderruar
Mbi dritare nata derdh qetsine
dhe shiu i furishem shoqeron vetmine.
Lart ne qiell te erret dy sy shkelqejne
nje zemer te vetmuare mbushin shprese.
Heshtja mbreteron…
Dy sy tevegjel ngadale mbyllen…
nje buzeqeshje e embel
vjedhurazi shikon
dhe niset ne kerkim te endrres se saje.

Ngadale lundron ne det
dhe ngritet e fluturon ne qiell
me dy sy qe shkelqejne atje lart
buzeqeshja flet.
Nata kalon…
Buzeqeshja mbledhe krahet
dhe kthehet ne qerdhen e vet…
Serish heshta mbreteron…
dhe syte e vegjel hapen me nxitim
Tani dielli i posalindur ndriqon
” Te kam enderruar,”
nje ze tingellon
dhe…
serish heshtja mbreteron…
 
LODRA E DASHURISE
Kërkova
Lumturinë,
Gjer më sot,
Gjith më të kot.

Shijova
çupërinë,
Një mot.
Me shpirtin plot.

Kullova
Djalërinë
Me lot,
Që s’thahen dot.

Kuptova
Dashurinë
Që lot –
Kur shemb! o Zot!

-Lasgush Poradeci
 
Pablo Neruda-NESE TI ME HARRON
(Fragment)

... ti je rruga ime. Mes luftës e zjarrit të krijova.
Nga beteja ime më e errtë kundër vetes, linde.
Prej meje ke atë vulën e dëshirës së ethshme që nuk nginjet.
Që kur i shoh unë, sytë e tu janë më të trishtë.

Shkojmë bashkë. Ta thyejmë së bashku këtë rrugë.
Të jemi udha jote. Shko. Më lër të shkoj.
Dëshiromë, shteromë, derdhmë, sakrifikomë.
Trande gardhin e kufirit tim të fundit....
 
  • Mërzi
Reactions: Ivy
Me ben te qesh mendimi
Ne ç'vend te bukur po jetojme
Para syve kalon mashtrimi
Pret te gjith ta respektojn

Gjithe pan hajë nga zgjuarsia
Por roli Budallait te vret
S'pershtatem dot t marri e mira
As s'mund te them dot per fat t'keq
 
QYTETI PA DASHURI
Qyteti mbeti pa një Romeo,
Askund nuk gjendet qoftë një Zhulietë
Ku ikën çiftet e dashuruar
Gjithçka beton…pemët pa fletë!?...
Një stol i hedhur në mbeturina,
Më tej dëgjoj një ulërimë…
Zgjebosur qentë…macet stërvina,
Një vajzë e fishkur merr…petidinë
Deti i pshurrun…traget i ndryshkur,
Policë që qelben veç era gjizë
Ikin…veç ikin, kush mbet pa ikur
Nuk ka gomone…nuk ka as vizë.
Shoh djem e vajza, që shkojnë tek Blloku
Vend i mallkuar për krim të fshehtë…(!)
Mesnata çmendet nën ritëm rroku
Nuk ka Romeo…nuk ka Zhulietë.
Qyteti mbeti pa një Romeo,
Askund nuk gjendet qoftë një Zhulietë
Ku ikën çiftet e dashuruar
Gjithçka beton…pemët pa fletë!?...
~ Agim Doçi ~
 
FRAGMENTE NGA BOTA TJETËR
Vjeshtë që përplaset në qelqe makinash
Stola ku ulet vetmia
gjethe të zverdhura kujtimesh
një fëmijë që luan me balonë
të dashuruar që shkruajnë emrat e tyre
brenda një zemre të vizatuar në qiell…

S.Salihu
 
DO TË DOJA TË JAP…

Do të doja të jap…,
Deti do të donte t’u jepte anijet dhe fantazmat dashamirëse,
valët dhe humnerat e krijimit dhe misterin e tij, këngët e sirenës në dashuri,
algat e tij sfungjerore, lulet e tij në valëzim misterioz që thirrin valët si krahë.
Pafundësinë do të doja t’ua jepja, fluturimin e një shqiponje reale,
tingujt e një rrjedhe që lanë shenjat e një pejsazhi të ngadaltë e të lodhur,
tastjerat e një pianoje, telat e një violine, melodinë e pashprehur dhe të padëgjuar,
nxehtësinë e një shalli të vjetër, buzëqeshjen deriiii në një pëshpëritje,
një flakë që vallëzon në mes të blusë dhe portokalles, ulërimë e një motori,
aromë e një shege, veli i butë që bashkohet e përqafon detin dhe qiellin.
Sa psherëtimë e gjatë pa frymë, plot dashuri konkuruese… paguar në kënaqësi.
Goja paksa e hapur dhe mishtore, ende mban aromë puthjesh dhe mishi të djersitur,
çfarë goditje e fortë e bën të vallëzojë gjoksin dhe këto krahë të pafuqishëm,
se përmes lirit të qëndisur pushojnë dashuritë e ushqyera…
Çfarë të them…”pastaj”…,boshësia dhe plotësia e një ikje dhe kthimi… e një ti që të përket liria,
ajo shkallë që ngjitet drejt qiellit, ajo lule, vendosur buzë një gremine,
ajo shembja ime në ty, ku në thellësi të mishit tënd gjej paqen time.

Francesca Gallello
 
PAK MINUTA DESHPERIMI

Në kurriz jam shtrirë e shoh në hënë,
Anës hënës yjet një nga një.
Duket se të gjitha i kam thënë
Dhe të them të tjera s’kam asgjë.

Duket se u lodh dhe mendja ime
Si Metalurgjiku në Elbasan
Mbetur shkretë e mplakur pa prodhime
Me oxhak të vjetër si shandan.
Në kurriz jam shtrirë e shoh në hënë,
Anës hënës yjet një nga një
Dhe një lot në faqe më ka rënë,
Duke zbritur buzëve pa zë...
1995
 
Djepi bosh

Pse moj Hanë ti nuk mi zgjove,
Fmitë e mi që i mori gjumi.
Sa shpejt prehnit zot mi more,
Toka egër mi perkundi.

Sot derdh lot guri dhe deti,
Gjithë shqiptarve zemra plasë .
N’pabesi , mallku tërmeti,
Guret mbi fmi i ka përplasë.
Por Shqipnia s’thotë mbarova,
Do t’kaloj dhe ky kjahmet .
Në Shqipni ka ardhë Kosova ,
Me ndihmu Nanën e vet.
Do kalojnë dhe kto termete ,
Do vinë ndoshta ndoj stuhi.
Por shqiptarët n’pes kontinente ,
Me ty janë gjithmonë Shqipni.
(Termeti ).
Mark Deda
78220697_2407943589473183_3717966185271132160_n.jpg
 
SE VEQ TY TE KEMI...

Shqipnisë sime t’luhatun

Kur dridhesh ti

Ne s’bajmë gjumë Shqipni
Se tutemi po vdes
E rrajë jetimash mbesim
Të duem edhe kur vërshohesh
Ujnash
Edhe kur digjesh
Zjarresh
Edhe kur mallkohesh nesh
Kur luhatesh
Dridhesh e përkundesh
Tërmetesh
Si zogj t’futemi n’gji
E lutemi
Vetëm ti t’mos vdes
Ne
S’bajmë gjumë kur ti dridhesh
Se veç Ty t’kemi Shqipni
(Çun Lajçi)
72749024_1233470910177542_4582257563940159488_n.jpg
 
ONCE UPON A DECEMBER…

dhjetor…dhjetor…
të bëj për dhuratë
si ç’më bëre dikur te dikush?

Krishtlindjet janë klonuar
Ravel
Shostakovic
nën flokë dëbore besime të humbura trullosen
gjithshkaja është hic…
fillimi i vonuar gjithnjë është rifillim
e rifillimi s’është tjetër
vec zeroja pas presjes…
Barka e Noes prej kohësh fut ujë
Stacioni i Fundit është bosh
plot me njerëz...
ishim siamezë…
shpinë më shpinë harruar
që njëri të ecte perpara
tjetri ndalonte...zvarritej...
tango me gafore shartuar...
hapa në të kundërt asaj botë të paanë…
vështrimet shtatzënë horizonte të ndryshëm larg
dhe sytë që i shihnin aq pranë
aq pranë…
një kurriz pranë…
dhe erdhi nje cast kur dashuria dremiti
shkujdesur si grua e divorcuar
me vithet kthyer nga ngrohtesia
në një orë të vonë
pa vrare mendjen se cfare do e ngrohte pasketaj...
gjumin e tjetrit përgjuam
ndërsa Yll' i Mëngjesit vidhte ëndrrën tonë...
dhjetor...dhjetor…
të bëj për dhuratë?
nuk jam i bukur…
jam i vetmuar…
por vëmë diku mes ditëve të tua
nëse askënd kjo s’bën të palumtur…
jo pranë të shtunave
se nuk dua t’i shëmtoj…
shpik një ditënatë të re
dhe aty harromë mua…
orendi krishtlindjesh pemëhumbur
fjalë pa gojë
trill i një muzgu gënjeshtar
dashuri pa të dua…
dhjetor…dhjetor...
unë - dhurata jote mbi shpinë
vështrimin ngulur në gjurmët e tua…
©Artan Gjyzel Hasani 2008
 
Tek e ëma s'vinte sa ish gjallë,
Mbase vinte, por besoj se rrallë.

Erdhi kur e shpuri në varreza
Sypërlotur, veshur me të zeza.

Ah, tek nëna s'vinte sa ish gjallë,
Dhe tani në varr i shkon çdo javë.
Një mëkat, që ndofta s'lahet kurrë,
Shkon e lan, ku nëna fle nën gurë.
Dritëro Agolli
 
Fmija pa nan
Ne endrra shum rralle
Ishte ber per malle
Nuk e ndalte vajin
Kush ta qante hallin

Nene embel tingellon
Fmija kurr se harron
I fale uraten
Mposhte shtrengaten
Dheu e mberthej
E ty te rrembej

Fmija qan ne cdo anë
Nenen ta ket prane .
 
Mos duaj gjysëm të dashuruarit
Mos argëto gjysëm shokët
Mos u kënaq me vepra të gjysëm talentëve
Mos e jeto një gjysëm jete
Dhe mos vdiç një gjysëm vdekje
Nëse e zgjedh heshtjen, atëherë hesht
Kur flet, fol derisa ta përfundosh
Mos e hesht vetën për të treguar diçka
Dhe mos fol për të heshtur
Nëse pranon, atëherë shprehe troç
Mos e fsheh
Nëse refuzon atëherë qartësoje mirë
Se një refuzim i paqartë nuk është pos një pranim i dobët
Mos prano gjysëm zgjidhje
Mos beso në gjysëm të vërteta
Mos ëndërro gjysëm ëndrra
Mos fantazo gjysëm shpresa
Gjysëm pirja nuk do ta shuaj etjen
Gjysëm ngrënja nuk do të ngopë
Gjysëm rruga nuk do të dërgoj askund
Gjysëm idea nuk do jep rezultate
Gjysma tjetër e jotja nuk është ajo që do
Je ti në një kohë tjetër prapë në të njejtën hapsirë
Je ti kur nuk je
Gjysëm jete është një jetë që se ke jetuar
Një fjalë që nuk e ke thënë
Një buzëqeshje që e ke shtyer
Një dashuri që nuk e ke pasur
Një miqësi që nuk e ke njohur
Të mbërrish e mos të arrish
Të punosh e të mos kryej punë
Të marrësh pjesë që të mungosh
Çfarë të bën të huaj për ta të afron te vetja
Dhe ata huajsohen te ti
Gjysma është një moment i thjeshtë i paaftësisë
Por ti je i aftë sepse nuk je gjysëm qënie
Ti je një tërësi që ekziston për të jetuar një jetë jo gjysëm jete

Khalil Gibran


82079239_2539294486200355_5756265665753251840_o.jpg
 
DUA TË SHKOJ ME ATA QË DUA

Dua të shkoj me ata që dua .
S'dua të di sa më kushton.
S'dua të pyes bëj a s'bëj mirë.
S'dua ta di me do a jo.
Dua të shkoj me ata që dua.

Bertolt Brecht
 
Sytë flasin më shumë se fjala
e brenda tyre kish pikëllim,
Me anë të syve tregonte shpirtin
atë shpirt plot ngashërim.

E shihte botën krejt ndryshe
diçka të zezë si shpirti pa jetë,
e rrathët e syve ashtu të nxirë
mbi të tregonin një të vërtetë
 
Retorikë

Këndojnë zogjët, këndojnë
Pa ditur ç'këndojnë:
Tërë logjika e tyre është në grykë

Forma që i vishte lëvizjes
Nuk është burgu, por lëkura e mendimit .

Qartësia e kristalit të tejdukshëm
Nuk është qartësi e mjaftueshme për mua:
Uji i kulluar është uji që rrjedh.

Oktavio Paz
 



BISEDE SENTIMENTALE
Te parku i vjetër i ngrirë, i qetë
Posi dy hije kaluan dy vetë

Me sy të shuar me buzët vrare
Mezi dëgjohen si me të qarë

Te parku i vjetër i ngrirë, i qetë
Dy hije kujtojnë të shkuarën jetë

– Të kujtohet malli që na pushtoi?
– Përse don’, vallë, që ta kujtoj?

– Për emrin tim zemra të rreh, sikur më do?
Tim shpirt në ëndërr gjithmon’ e sheh? – Jo

– Oh! Të lumturat ditë, s’kanë të treguar
Buzë më buzë, të përqafuar! – Zjarr i shuar.

– Sa blu ish qielli, shpresa pa kufi!
– Shpresa mërgoi tek qielli i zi

Kështu ecnin mbi tërshërën e kreshpuar
Dhe fjalët vetëm nata i pat’ dëgjuar
- poezi nga Paul Verlaine
 
Nga: Fatmir Muja


Screenshot_1.png
 
Çdo pikë shiu
vdes kur nga retë ndahet
ngjallet kur tokën takon,
Në ekzistencë
më e bukur është ndarja
se një takim që s’të gjallëron.
F.m
 
Vetem jeta s’mund te matet

Dhe ajo qe m’u duk mua e përhershme shkoj e vate
Vate jeta ime vate, me la vetëm një kujtim
S’di, i ziu, c’është kujtimi: Vetëm shkrep si vetëtimë
e me ndrit e me tregon gjurmëzat e zotëris’ sate

Thonë lindi me këmishë, për atë që paske fate’
meqë unë të dua ty, paskam lindur me këmishë
s’di, i mjeri c’është këmisha, vetëm ish ashtu si ish
midis mishit dhe këmishës futej dor’ e zotëris’ sate

Thonë paska paraise, gjith’ lulishte e pallate
tufa, tufa me hyjrira, vargje vargje me humrira
s’di, i ziu, c’është hyrija, por hyrirat më të mira
s’mund të ken’, t’u bëfsha unë, atë zjarr të zemrës sate

Paska vende gji-ergjënd e pallate me shtatë kate
ku ka defe, ku ka qefe, ku ka çupa me kaçupa
s’di, dhe s’di, se c’është kaçupi, me pëlqen më tepër kupa
kur ma mbush e kur ma jep, ajo dore pa mëkate

Dy te tretat e një kohe, të një shekulli që vate
vate jeta ime vate, me ‘te bashke van’ dhe fatet
s’di, i ziu, se ku vane, vetëm jeta s’mund te matet
veç me ditët qe kalova, ne prani te zotëris’ sate.

A.A
 
Esenca e të gjitha shkencave

Në qoftë se e njeh vlerën e cdo artikulli të
mallrave,
por nuk e njeh vlerën e shpirtit tënd,
I tërë mundi mund të jetë I kotë.
Ti arrite të njohësh yjet fatëmir dhe
ata fatëkeq,
por për vete se di në
je me fatë apo pa fatë.
Kjo, kjo është esenca e të gjitha shkencave –
qe të kuptosh se kush do të jesh
kur Dita e Llogarisë të arrijë.

Rumi
 
EPIGRAFI

Do jetë siç ishte më parë,
Do ketë të rinj edhe pleq,
Dhëndurë të krehur, të larë
Dhe nina-nana mbi djep.

Do ketë parti dhe shoqata,
Patjetër dhe një president,
Dhe dita do ndërrohet nga nata,
Pas natës do ketë mëngjes.
Vërtet, si tani do të jetë:
Në rrugë do ketë asfalt.
Në rrapin me mjekër - fletë
Dhe dredhëz të kaltër mbi gardh.
Po unë? Atje në varreza,
Përzier me dhé sigurisht.
Një gur me shkronja të zeza:
“Po prehet një ish-komunist”.
Ndonjë poetuc do të thotë:
“Nuk qënka çrrënjosur ky qen?”
Një zë do përgjigjet nën tokë:
“Jam hiri, të zotin në libra e gjen”!...
 
Duhet të kyçeni ose të regjistroheni për t'u përgjigjur.

Konkursi Letërsisë

  • Aeroporti i Zaventemit

    Votat: 6 54.5%

  • Të harrova, sepse të dua

    Votat: 5 45.5%

  • Vetëm …

    Votat: 4 36.4%
See comments…

Theme Editor

Settings Colors

  • Mobile users cannot use these functions.

    Select View Mode

    Switch between full screen and narrow screen modes.

    Grid View

    Easily review content and get an organized view with grid mode.

    Image Grid Mode

    Display your content in an organized and visually rich way with background images.

    Sidebar Close

    Create a larger workspace by hiding the sidebar.

    Fixed Sidebar

    Ensure constant access and easily manage your content by pinning the sidebar.

    Box view

    You can add a box-style frame to the sides of your theme or remove the existing frame. Valid for resolutions over 1300px.

    Radius Control

    Customize the look however you like by turning the radius effect on or off.

  • Choose your color

    Choose the color that reflects your style and ensure aesthetic harmony.
Back