Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Note: This feature may not be available in some browsers.
Grep gjuetie bën? Se kam per cdo lloj peshku dhe per ngjalaHaiku
Ku ta gjej une
nje grep te bardhe
mallin tone me e thur...
ncnc... pse ma prish magjine e vargut te shkurterGrep gjuetie bën? Se kam per cdo lloj peshku dhe per ngjala
U plakme nevNe rritemi ngadale,ashtu per dore me kohen.
Here themi koha jone,here koha e tjetrit.
Here here,kjo nuk eshte koha e askujt.
Por prape i rikthehemi rutines,perditshmerise, mes kesaj rutine qe shpesh e quajme `lodhese` rritemi.
E sa embel eshte te rritesh,ne shoqerine e kohes,ne agimine dites qe lind, ne relaksin e perendimit te diellit.
Rritemi,ashtu me qetesine ,qe here here ,therrmohet ne brigjet e nje dallge,here here, ne qetesine, qe rilind si nje vegim qe duket qe vjen prej mijera vjetesh.
Por sa embel eshte te rritesh.
Rritesh dhe tek syte te lotojne,fjalet te vrasin,apo fjalet te zhveshin ne nje lume dashurie.
E prape themi; Kjo kohe, here eshte e jona,here nuk eshte e jona.
Por ne fakt ,per dore na mban,na kujdese dhe pa kuptuar si nje femije te brishte ,here te llastuar , here te urte e te marrun vesh,na rrite.
Po sa embel eshte te rritesh.
Rritesh dhe meson te marresh veten per dore,duke i treguar shkallet e jetes, ne cdo shkalle,i thua miremengjes nje dite dhe mirembrema nje perendimi!! )
Athine!
15.5.2022.
ora; 18:15. PM.
Une te besoj. Edhe une kam kaq vite dhuroj vec poezi. Kursej dhe lek madje.Nese do me pyesni cfare ishte dhurata e fundit qe more nga ai ?
Pa genjeshtra ishte nje poezi .
Fjalet e shpirtit jan dhurata me e bukur qe mund te marresh dhe japesh.Une te besoj. Edhe une kam kaq vite dhuroj vec poezi. Kursej dhe lek madje.
p.s. Pertej shakase. Shume e bukur
Kam qarë mbi një lule, po kam qarëFjalet e shpirtit jan dhurata me e bukur qe mund te marresh dhe japesh.
Mjafton te jen te vërteta .
Mos i ve kurre mure vetes . Sepse kam konstatuar qe me shume lendohemi ne me shume buzeqeshin ata/o..
Un ndihem bosh dhe nuk do shërohem kurr.
Uroj që zemra ime të kthehet në një gur.
wow me ne fund poezi me nivel letrar Pergezime!Nata e shpirtit bosh
Mbanë në kthetra gjumin e botēs.
Dhe hëna rrëzohet
Nga psherëtimat e zemrave,
Kur dashurinë qajnē!
E ndjej ofshamën e saj,
Kur pengohet e bie ne brigje lotēsh,
Dhe në shkēmbinj dhimbjesh
Hëna përplaset
Me dritën e syve lotues,
Ku dallgët
Ajrin njomin
Prej frymës së qarē brengash
Ku mjegulla si një mavi
Shterpëzon zemrën
Nga ëndrrat e pafajshme,
Dhe koha,
Si nje neperke e etur,
Shpirtra mbledh brigjeve tē jetës
Djegur e khyer ne hi...
Faleminderit per vleresiminwow me ne fund poezi me nivel letrar Pergezime!
Titulli: Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)
Jam kaq e vogel perballe kesaj dhimbjeje. Qyteti ra! Rane nen te dhe jetet e pafajshme, femite, nenat me foshnjat ne bark, burrat teksa perpiqeshin te nxirrnin nga germadhat familjen.U rrenjosen gjysherit e gjyshet qe jetuan e lulezuar per dekata ne ate qytet te Otellos.
-“Kjo eshte thirrja ime e fundit”, me thote pertej ekranit nje djale qe as nuk e njoh- e une s’mundem te bej dot asgje! I fal vec rreke loti qe perthahen vetem brenda shpirtit tim. Do doja te mallkonte, te shante, te me lehtesonte dhe mua ate faj qe me dukej sikur po e mbaja mbi shpatulla. Por jo, ai I qete thote se:
-“Kjo eshte jeta!” Kish humbur gruan, vajzen 3 vjecare dhe I ishte dorezuar fatit qe I ra. Ne syte e tij te perlotur kish humbur e gjithe shpresa per shpetim, thjesht priste nga lart bomben e radhes qe te fluturonte nga kjo bote e cila I morri gjithcka.
-“Shpresoj qe te na kujtoni” e mbyll mesazhin e tij.
Dhe ne do i kujtojme. Do i kujtojme per shpirtin e lire qe kurre se roberuan, per dinjitetin qe kurre nuk e shiten, per forcen e dhimbjes se gjakut te derdhur. Per nje kohe te gjate imazhet e tyre do jene te gjalla ne kujtimet tona, do fleme e do zgjohemi me klithjet e pafajshme, derisa te shuhen. Ashtu sic u shua cdo gje! U Shua dhe Srebenica! Fat I joni qe nuk pame asgje live, s’na dergoi askush mesazhe ne kohe reale, ne ne fakt s’pame as cfare u be ne shtepine tone ne Kosove. Ne sot shohim disa foto e perkujtojme nje dite homazhi! Kaq. Asgje s’ka ndryshuar. Historia perseritet! Ne qajme 1 dite dhe harrojme 1 dekade, pastaj serish qajme, e serish qeshim.
Dje, pata mbledhjen e radhes. Nderkohe qe kujtoja akoma mesazhin e Alhamdos(ish professor ne Siri- ai djali qe ju permenda me lart), para syve shikoja sesi zgerdhiheshin klientet e huaj mbi investimin me te fundit, ngritjen e dy gradacelave, profitit qe do fitojne, se sa miliona do luhen per te shitur 70 kate kulla.
“Ha dicka!”- me nderpret mendimet nje I kollarisur qe as me interesonte te dija c’pozicion kishte. “Kishe bere nje prezantim te shkelqyer sot”.
-Faleminderit, Nuk kam uri! Nje gote uje ju lutem!- ja kthej.
S’me pihej uje. Thjesht doja te shtyja poshte ate lemsh qe me ish bere ne fyt e s’po me linte me te merrja as fryme!
Alepo u fshi! Cdo gje perfundoi tashme! E ne na mbetet vec lutja: Qofshin te Parajses!
Mos na i kthe duart e zemrat e zbrazta o Zot, se ne veç lutjen kemi!
[video=youtube;E-HR3xxaQLE]
Dikur per pak u dashurova me nje peme fiku ... kishte nje ndarje te cuditshme ne ndarjen e degeve dhe dikush e kishte grricur levoren e leshonte nje leng te bardhe te ngjashem me qumeshtin . Gjethet i kishte pak te ashpra , por peshperima qe jehonte nen eren pranverore , me jepte nje ndjesi qetesie , sikur dikush me recitonte vargje dashurie .Gjithmonë e kam adhuruar botën e egër,e ndaj më pëlqen natyra.
Që e vogël e kam pëlqyer të jem e lirë,e e ndaj e dua vetminë.
Jam ulur ktu në një stol,dhe po ndjej dashurinë e pemëve.
Ndjej të folurën e gjetheteve teksa bien mbi kokën time.
Ndjej butësinë e barit teksa prekin këmbët e mia.
Era po flet me mua.
Ndjehet e brishtë,e vetmuar e kanë lënduar të gjorën.
Njerëzit gjithmonë i lëndojnë mrekullitë,i shkatërrojnë gjërat e bukura.
Ne përdorim cookiese cila eshte thelbësore për ta bërë këtë faqe të funksionojë dhe ruaj sigurinë tua ne kete faqe, Cookies është opsionale.