Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)

Titulli: Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)

Didi said:

Jane disa momente qe se di si, se di pse, por te kap nje nostalgji verbuese.
Nje deshperim i papare, ska rendesi se ku je, se me ke je, ndodhe. Ndodhe,
dhe ti smund te besh asgje. Rri duke ardhur verdall si nje i marre!

Click to expand...

Marrezia nje dite do kaloj e cdo mbetet me pas?!
Ja ...iku nje dite ,ndoshta e dy por cfare ndodh me pas ....a di njeri te ma thote?
Kur hap syte e zgjohesh dhe befas kupton se ke besuar e shpresuar ne asgje ....ne kotesi ....ne pamundesi!
E teksa vetes i jep force se neser do behet me mire ...me thuaj pra nga kjo apati a ka sherim?!

Titulli: Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)

Për pasionet e gegnishtës tmirë e të amel Kritiket Qe çka o dashnia

Ishin p'shtetun n'degë dy ashikë tvjetër. E puthshin shoqi shojn si me e puth foshnjën të dy syt` e ballit. E kish dalë fjala, se atje larg me nji vend kalimthi nëpër hijet e lisave, e me tvetmin ndriçim, prej xixëllonjave, aty kish lind dashnia.
Ish ma e amel se buzëqeshja puth rrez'llon ndër buzt` e foshnjës, ish pinjolle e Hanës, e sikur drapni që ri tuj ledhatue barin tuj e pre. Po! ish si freskia e amel, e butë, ish si vesa që për herë të parë lind, ish si andrra e nadjes, ish e heshtun, ish e mirë po sikur nana kur paska kenun vajz e re, ish si fshehtësi e brishtë, ish si me ia marrë zemrën deng-deng, si frezki që lulzon kandshëm, ish dashni.

Titulli: Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)

Te kam thene, une i prek endrrat,te kam thene disa here qe as endrrat nuk duhet ta vene me mua kuriozitetin,egoizmin dhe as duelet e tyre,te brishta apo te renda qofshin ato.
Te kam thene, une i kepus i mbjell dhe i vdes ato kur une dua.
Te kam thene, kaq here o vetja ime qe ne jemi ne nje duel resprektive kohore,te dua te puth te shtyje te lendoj por prape te mbroj...
Te mbroj sepse ti je une e une jam ti.
endrrat i shohim bashke,vendimet po bashke dhe keshtu e dashura ime jetojme ,pak si ne enderr e pak si ne hapsire,,por jetojme ne faktimin e racionalitetit te sheqerosura me endrrat.
Te kam thene,te kam thene gjithmone ,une i preke endrrat...dhe nuk zgjohem ne to....

Titulli: Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)

Nje cope dashurie e therrmisur dhe e grisur ,u gjend neper rruget e nates se vetmuar.
E lenduar nga hena e nga dielli i zbehte lutej temujve te kohes per nje fije shprese.
U ankua me rradhe ,ne te gjitha dyert e perendive,kaloj neper labirintha shpirtrash dhe vdiq e vetmuar.
Pasaj perendit u bahskuan per ta bekuar,sa e mire ishte ,i thane duke e vajtuar.
Heshtjet pushtuan tempujt dhe vajtime s"kishte me,dashurit e vdekura mbillnin heshtjen e pa ze.

Titulli: Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)

E ndjeni edhe ju qe sot eshte nje dite ndryshe?
Sikur dicka po transformon jeten tuaj? E ndjeni nje force magnetike qe iu terheq drejt dickaje te re?
Sikur kercimtaret spanjolle te rrugeve, popo si ato qe kercejne me ritmin pa u menduar shume
Ai vallezim qe te rremben te le pa fryme, per ato caste ti je pjesa e asaj magjie.
Pastaj vallezimi mbaron, kercimtarja e rrugeve gjen sandalet mes kalimtareve dhe i vendos ne kembe e me hapa te lehte zhduket
Ska me fustana te kuqrremte qe kercejne sikur per here te fundit po tunden ska me as floke qe te lagur shperndajne copeza harmonie
Keshtu pra i dashur sikur mbaroi ai vallezim ate dite ashtu dhe sot ai shpirt rebel vdiq brenda meje
Ku eshte kuptimi i gjithe kesaj?
Cfare te mire sjell qe shpirti te tortohet cdo here. Qe te mos fitoje paqe me asgje?
Cfare te mire solli te deshiroje dashuri te ndaluara?
Te deshiroje puthje te harbuara dhe moskokeqarje?
Sot me lindi deshira te mos zhgenjeja me njeri, sot me lindi deshira te jem nje njeri normal
Cfare kam une me shume perqindja me e madhe e shoqerise?
Cfare bera une ndryshe qe te tjeret sbene?
Dmth ska me sens,shpirti rebel sme shpuri asgjekundi, vetem deshira...endrra
Deshira dhe endrra pafund. Ushqehej me shpirta e endrra pafund.
Ky eshte sensi i jetes, te jesh ne paqe me cdo gje, ne fund te mos jesh asgje ndryshe sdo ndodhe
Sot nje cope e shpirtit tim rebel vdiq.

Titulli: Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)

Ishi Me dergoi nje ftes serish ne facebook.
E Kishte Hequr Bllokun
Me ne fund u be i gjall.
Me pyeti sesi ndjehem?
-O,Zor :/ Vall si ndjehem pa ty ?
A Tkam mungu,i shqiptova?
Po,lexova pergjigjen e tij.
Teksa bisedonim,papritur shqiptoi.
Me kerko cte duash,por jo martes.
E Lexova shum her at pergjigje,e tashti e kam parasysh.
Thjesht i thash vetes Qetesohu,ka meshkuj plot.
Me mir qendro vetem sesa te jesh Dashnorja e dikujt

Titulli: Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)

..kishte floke te dendur ,njelloj si rete e qiellit kur beheshin gati per shi.
trupi i saj lozonjar ,kujtonte pikturat antike greke,
Duart fine perkdhelnin filxhanin tek kerkonte fundin e nje mendimi pertej xhamit te lokalit,perendimi i diellit i puthte buzet .
..ajo priste me nje qetesi absoulite,tek tuk hidhte nje buzeqeshje dhe e hapte ne ajrin e ngrohte te gushtit.
Priste dicka..
Por cfare?
Jeten,kohen,kujtimet,apo enigmat...
papritmas hapi canten dhe nxorri nje liber me kopertine blu,blu si deti qe i pershkronte beben e syve dhe udhtonte ne shikimin e saj.
Mblodha supet per te gjetur dicka tjeter rreth ajrit qe thithte qetesisht,pastaj u ngrita dhe hodha nje hap drejt tavolines se saj.
Gota e ujit ishte gjysem bosh ne tavolinen e saj...
Zonje , i fola bute,nje tjeter gote uji per ju?
Me fali nje buzeqeshje,po patjeter u pergjigj,me sillni nje gote uji deti,me jialino qielli dhe ndricim dielli.
Pastaj buzeqeshi lehte, hapi librin me kopertina blu,,ishte vere, nje vere me kopertina blu.

Titulli: Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)

...ti vjen bashke me vesen e mengjeseve, ulesh ne mendimet e mia,ti vjen bashke me pikat e shiut e trupin tim perkdhel,,,
Ti vjen edhe kur ste pres,edhe kur ste dua..vjen dhe shkruan ne tymin e cigares sime fjale te embla dashurie,, buzet behen me te kuqe...
..ti vjen nga galaksit ku vetem lindin yje te rinj,,ti vjen dhe kur une te perze nga cdo mendim,pret pas portes se kuqe te shpirtit,deri sa rrymat e gjakut qetesohen.pastaj ashtu rishtaz une te pjek nje kafe,te buzeqesh dhe te puth mjekren,,ti vjen edhe atehere kur une ste pres...
Ti vjen gjithmone ,se ti e dine qe une gjihmone te pres....
Ti ajde dhe kur une ste dua,,,sepse ti e dine qe une gjithmone te dua,.,,..:

Titulli: Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)

Mos ik jo mos ik.
mos me ler ketu te lutem.
mos me ler te mbytem ne kujtime,mos me ler te jem vetem edhe sonte
erdh serish nata e un ta kam nevojen.
ta kam nevojen kur mbeshtetja koken tek supi yt,edhe flisnim per te ardhmen
do te kishim strehen ton te dashuris,te ishim te lir si dy zogj qe fluturonin neper hapesiren e pafund e si jepnin llogari askujt
do te ishim un edhe ty,por papritur ti u zhduke si nje hije pa then asgje....

Titulli: Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)

...i kisha nje tufe mendimesh nder duar,ngjanin si copeza kristali qe perqafojne hapsirat e dendura me ngjyra.
Pastaj diku ne horizont ra nata,erresire , pa hene,udhtuan neper shume yje kristalizuan figura te ndryshme nderyjsore,pastaj vizatuan dy duar qe pershendeten .Ra heshtje,nuk frynte me ne asnje cep hpasire,ne asnje yll dhe asnje deshire nuk merrte fryme me.
Pak nga pak duart filluan te leviznin ,gjaku te ngrohej,agim filloj te zbardh,tufa e mendimeve u shua nen verberin e diellit qe lindi.
Nata dhe mistika e saj ne udhtim..

Titulli: Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)

Ato minutat e fundit ku po tingellonit vathet qe perplaseshin me njeri-tjetrin dukeshin sikur po zgjasin sa nje jete e tere
Zeri i Ella Fitzgerald po shuhej avash avash, notat beheshin si gishterinj qe lehte leviznin ne harpe te arte te embel
Hey u degju zeri i tij i ngjirur nga padurimi..e sonte kush do jesh i tha pas nje heshtje te gjate
Shihte hijen e saj qe levizte pas perdes dhe getat qe po vishte.
Ndjeu qe fyti po i digjte dhe ajo nevoja e tmerrshme te lagej gjuhen ndaj kaloi peshtymen me zor ne menyre te pavullnetshme
E dashur i thirri serisht me gjysem zeri
Ajo vuri doren e terhoqi perden, trupi i mbuluar me kemishen e tij te bardhe corapet qe lehte i preknin kupat e gjurit
dhe kopsat mbulonin vetem majat e gjokseve.
Ishte i ulur ne cep te shtrat dhe iu desh te shterngonte carcafin e bardhe qe vinte arome vanilje akoma nga keku i mengjesit
Mbylli syte fort ndersa ndjente qe aroma e asaj po behej me intensive
Notat e pianos te Elles po frymonin per tingujt e fundit te atij shpirti frymezues ndersa pikat e shiut qe akoma i dukeshin qarte ne koke perplaseshin ne dysheme pa bere shume zhurme.
Ndjeu duart e ftohta ne gjoks dhe u drodh. Mishi iu me murrniza dhe ai ndjeu qe donte ta puthte
Te lutem hapi syte i peshperiti ajo tek veshi ndersa do betohej qe zemra e saj po rrihte aq shume sa do dilte nga kraharori
I zgjati doren drejt flokeve te saj i ngaterroi neper gishta e filloi ti studionte
Buzet e saj leshonin aromen e kekut te perzier me veren bourbon qe kishin pire mbreme.
Buzet e saj duhet te jene akoma dehese nga vera..akoma te kuqe akoma te lageshta...akoma i donte
tmerresisht shume ne lekure, ne qafe, ne bark madje dhe tek zona ku mezi priste ti tregonte qe e kishte marre malli
e te depertonte brenda saj.
Ajo u afrua sikur ti lexonte cdo deshire i kaloi gjuhen lehte mbi buze dhe u largua duke leshuar nje te qeshur prej femije.
Ajo donte te luante, e njihte mjaft mire, ajo luante gjithmone.
U largua disa hapa ku Ella shume shpejt ishte zevendesuar me Coltrane, dhe aty ku parke-ja bente kontrakst te thelle me corapet e saj levizi duke u shkopisur avash avash.
Ai i veshtronte cdo detaj, gishtat qe lehte i dridheshin dhe pse donte ta fshehte, floket e lagura ku disa pika i kishin rene ne qafe
e mezi po priste te kafshonte ate lekure si i babezitur, kupat e gjurit sikur e ftonin qe te rrinin sa me te hapura per te.
Serish shterngoi carcafin dhe era vanilje u shpernda me thelle ne trurin e tij.
Per nje cast i veshtroi gojen...buzet e saj gjysem te hapura dhe gjuha e saj qe kerciti lehtas duke u perplas ne buze
Aq duhej qe ai te terbohej, si nje robot nen komande u nis drejt saj. Ajo ngriti syte lart dhe nen kujtimin e nje momenti djallezor qeshi tinezisht. I vuri doren pas qafe dhe e terhoqi drejt vetes aq sa pat frike mos do i gjakoste buzet nga deshira qe kishte per te.
I vuri duart ne vithe dhe pasi beri dy hapa me te e shtyu keqazi ne shtrat.
Nje psheretime eksitimi i doli papritur dhe ai nuk ishte me vetvetja. Ajo e terbonte,i bente te bente gjera qe asnjehere si kish bere. U versul drejt saj me shikimin e etur per te dhe i psheretiu thelle, me nje psheretime qe i dilte nga kraharori
te deshiroj Valerie, te deshiroj. U drodh. U drodh si nje purteke nen fjalet e magjishme te xhinit te llampes ku deshirat e saj do plotesoshin. Ndjeu gishtat e tij thelle ne kofshe dhe dhembet qe po i kafshonin majat e gjokseve, nga dhimbja kafshoi aq shume buzen me dhembe sa gjaku iu mblodh ne nje pike.
Cfare me ben i peshperiti ai lehte para se ti puthte buzet plot epsh.
Cfare po me ben i peshperiti heren e dyte ndersa ndjente qe femra qe po posedonte po e ftonte brenda vetes
Gulcoi me shpirt dhe i largoi floket nga qafa.
Ishin vetem ata te dy ndersa zemrat po merrnin nje ritem te tyre vallezimi drejt humneres se lumturise.

Titulli: Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)

Sa te thyeshem….!

Te duhemi si t’ja bejme? Harroje te shkuaren, si te duhemi, sot? Thuame ku ta zgjidh sekretin e gjithe kesaj dileme qe shpirtin me mundon? Ne fund te gjithe nje gje kerkojme…Lumturine!
Dhe oh sa te thyeshem jemi ne fund!
Delikate jemi, si qelq e kemi zemren, fytyre e lekure, e prej ajri te perbere, te dobet, e deri ne cmenduri na dhemb loti, kur derdhet si pike shiu ne xham dhe kujton pendimet e te shkuares. E di, ka pjeseza qe kurre nuk behen bashke, por jo njerez ….
Ekzistojne njerez si une e si ti, diku ne kohe copat e grisura u munduan te arrnoheshin me jete te tjera, por nuk perputheshin as format e ngjyrat dhe as peu bashke si beri! Si nje xhakete vjeshte ka menge te qepura bukur, po ka edhe xhepa te sajuar qe mbajne brenda tyre celesa zemre, ahh po ka edhe njerez si ne te dy! Por mos harro, qe thyhemi e na duhen jastike te bute ku shpirti prehjen e munguar te gjej, premtime dhe fjale te mbajtshme, nje krahe, nje perqafim, nje shtrengim…
Duam ashtu bute e fort, e pse jo deri ne dhimbje, ne ate dhimbjen ku prej frikes se mund te gabojme serisht heshtim. E me pas te duhemi, te duhemi aq sa harrojme te duam veten me shume!
Me thuaj, sot si t’ja bejme? Le te jete nje perplasje shpirtrash humbur ne nje perqafim, aq sa kraharori te therrmohet dhe grimca zemre te therrmuara.
Dhe mos harro, xhamat thyhen ashtu si ne…e kurre me nuk ngjiten!

Titulli: Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)

Sic dielli puth qiellin,sic hena perqafon naten,ashtu perqafoj une qenien tende.
Kur lulet ne pranvere te dashurojne gjethet afer tyre,kur shirat e pranveres te shkelqejne nen ritmin lozonjar te diellit,atehere dhe une do te vallzoj dallge dallge mbi trupin tend.
Pyeta mijera copeza shpirtrash neper rrugicat tek ecja drejt jetes;-Se si eshte dashuria?
Perpeliteshin mes njera-tjetres,gjithesecila duke treguar copezen e saj.E tej mbushur me copeza shpirtrash dhe historish,kalova ne shakllen e nje kohe abstrake mendimesh brenda vetes,duke kerkuar vetveten,gjeta ty,dhe tani une po te pyes ty; Ceshte dashuria?
Ti me veshtrove thelle dhe syte ktheve nga dielli ,pastaj embelsisht buzeqeshe ,dhe perkdhele cdo vegim shikimi qe dilte nga syte e mi....

Titulli: Cfare ju ka bere me shume pershtypje sot?

,...me ka marre malli te shkruaj,te shkruaj mbi lekuren tende,te shkruaj njemije bulzime shiu,
Me duhet te shkruaj,,,ne disa copeza yjesh qe i shohim te dy ne te njejten kohe.
Me ka marre malli te shrkuaj,te shkruaj mbi nudesin e shpirtit tend...

Titulli: Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)

Ai sme kushton kenge apo rrin me mua shume kohe aq sa nganjehere me duket sikur sjemi me dy.
Nuk shkruan poezi per mua por me perserit me qindra here se sa zemer te mire kam
Nuk ben xheste kavalareske ama me puth atehere kur nuk e pres dhe me skuqen faqet ai qesh me gjithe zemer
dhe nuk rezervohet e me puth akoma. Ai nuk di te jete i cmendur por di te kafshoje si nje person te cilit shpirti i digjet
Nuk sprapset kur une e shtyj, madje me lutet ti them se sa e mbaj ne zemer. Nuk shtyhet pas as kur une jam ne ditet e mia me te keqija madje thote une jam ketu per kete.
Mbase keshtu di te dashuroje nje mashkull, mbase une i frymezoj gjithmone qe te perkujdesen per mua
mbase une qe mendoj aq shume per te sa here dehem ngjan si dashuri.
Mbase seshte por do doja shume te ishte dicka e ngjashme, ai meriton shume.

Titulli: Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)

Ka nje hendek te madh qe na ndan ne te dyve.
Nje hendek te cilin sduhet ta kalosh asnjehere sepse une jam bosh.
E nuk e kam fjalen per gjethet e vjeshtes qe enden ne rrugica te erreta mbi pellgje ujrash , ashtu te pajeta..
Nuk e kam fjalen as kur era te merr shallin dhe ngaterrohet ne duart e atyre varfanjakeve qe dridhen nga i ftohti
As per ato dyert e lashta ku lageshtira po i ben te shkermoqen..
E kam fjalen per nje pjese te shpirtit te zi. Te zi ku abiset skane me shkendija dielli, e kam fjalen per
ate pjese ku ta njihje do kishe frike. Aty ku ska me meshire per asgje.
Pa mendoje, mendoje shume se cfare do thote , asgje-ja. Mendoje ca do thote te mos ndjesh asgje.
Mendoja sa e frikshme eshte bosh.
Aty ku notoj vetem une me demonet e mi. Ti sduhet ti largosh, sdua ate, dua vetem ti sundosh.
Blow my soul.

Titulli: Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)

E di I dashur,koha merr cdo gje qe gjene perpara.
Nje dite S”do ta kem me miremengjesin tone!
Nje dit do shterrojne fjalet mes nesh,nje dite do zbardhi e vetmia do flas mes nesh,nje dite do jete diell dhe ne do kemi ftohte!
E di koha eshte nje ushtarak I stervitur per duele,luftra ,deshtime dhe fitime.
Koha eshte shume e perdredhur ne ate cfare thuhet,veprohet dhe lihet ne heshtje.
Koha shikon shume varrime dhe asnjehere nuk I deshmon,shpesh u djeg shpirtrat neper labirintha dhe I braktis neper krycezime!
Eshte e trisht I dashur,por keto jane copezat e embla dhe te tharta te jetes.
Pemet I denojne gjethet e tyre ne vjesht per te rifituar gjethet e tyre te reja ne pranver!
Pavarsisht se dimeri ua ngrine palcen I con deri afer vdekjes se tyre.
Por ato prape nuk heqin dore dhe ne pritjen dhe luften e dimrin ato fitojne gjithnje gjethet e reja ne pranvere.Ne fakt ka dhe qe dielli I ndircon ne mars ,por I ftohti tashme I ka mpire ne qelizat e tyre e keshtu ato u flijuan gjethet e tyre te reja qe si shijuan kurre.Eh,pak shume dhe nejrzit keshtu funksionojne,gjithnje kane nje pakt me kohen,veten dhe brendesin e tyre!
Nje pakt per nje dite me tej ,qe do u sjell nje lule te kuqe,nje lule te bardhe,nje copez endrre apo nje yll!
Shpesh as ata vete se dine cfare duan,por ama presin dicka te re,dicka qe do I beje te emocionohen te duan dhe te ndjejne rilindjen brenda tyre.
E dine I dashur koha do na rrembeje te dyve,ndoshta neper rruge te kunderta apo te aferta,por rendesi ka qe tani ne kemi nje pakt.
Ate qe kohen e kemi ne deshmine tone,prandaj duhet ta shfrytezojme ,qe dielli te behet me I ngrohte,hena me ndrtitshme dhe yjet me fosforishent tek perdredhin rrezet e tyre te zbehta neper dritaren gjysem hapur te ballkonit .
E dine I dashur,me pelqen te therras gjithnje ne kete emer”I dashur”,,,ndoshta neser dikush tjeter do pakzohet ne emrat tane.
Prandaj mos ndjeje frike asnjehere nga koha qe do na rrembeje,apo trazoje,I dashur ,dashurit jetojne gjithnje,me apo pa ne,kjo ka rendesi.

Titulli: Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)

ثshtë vjeshtë, dhe në vjeshtë duket sikur gjërat fillojnë dhe marrin kuptim. Aty pranë parkut të vjetër, ku gjethet kanë renë tashmë në stolin e vjetër nuk jemi ne të dy. Gjithçka duket bukur, pos nesh. Ne nuk jemi aty, ti nuk je aty.
Thonë se faji është jetim, mirëpo jo. Faji nuk është jetim, fajtor jemi të dy, unë dhe ti. Në mes nesh ka dashuruar vetëm dashuria, e ne? Ne dashuruam aq sa për vete, aq sa për të thënë unë se ajo ka faj, e aq sa për të thënë ti se ai ka faj. A ke një pikë dashuri thua ti, e a ke një copë dashuri them unë? Prapë fajtor unë, prapë fajtor ti. Sikur harruam se dashuria që dashuron vetëm rrezikon të mbes vetëm...

Prizren, nëntor 21.

Titulli: Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)

Eshte ftohte jashte. Eshte ftohte jashte, ka gjethe qe jane ngjitur me xhamin, ka shi qe rrjedh ne menyre te menyre te crregullt ka fjolla bore qe fillojne te ndihen ndersa prekin floket.
Eshte ftohte jashte ashtu edhe brenda ne zemren time.
Ka ndryshuar ngjyra e syve.
Ne djall ti me teorite e tua fallsiste qe mund te me sherosh,as doktori im sdo e merrte persiper kete.
Heren e fundit me tha qe jam e rrezikshme, me tha qe i doja vete tragjedite ne jeten time
isha nje Otello pa shpetim. Me pyeti kur kisha marre fryme per here te fundit, duke vene floket pas veshit e duke qeshur tani i them.
Bastarde :- uleriti. Mos e genje veten- uleriti serisht.
Per kete vazhdoj te kthehem te ai, ka ilacin e duhur per kundra armen time.
Dhe e gjitha kjo per pak doze, per pak doze dashurie
Per humbjen e kontrollit, obsesionin kur don ato pjese lekure ngjitur me lekuren tende
Kur shiu i lag buzet dhe ti do doje te ishe nje qenie prehistorike qe te hipnotizon dhe lehte thith ate pike shiu.
Nganjehere ndihem sikur ajo preja prane ujkut te babezitur totalisht te eger qe akoma i duken brinjet nga e pangrena
dhe me siguri mua sdo me kurseje.
Corbe.
Ky shkrim eshte totalisht corbe, por ben ftohte jashte zemer
ben ftohte jashte e bie shume debore

Titulli: Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)

Nganjehere jam si uragan, nga ata qe shkaterrojne cdo gje rreth vetes e veten
Nganjehere me merr malli me pak dhe nuk kontrollohem me.
E urrej veten kur e humb kontrollin por ka disa emocionet qe te tjeret thone : hey hiqe kete mall.
Po cna qenka kjo ? Nje leter per tu djegur me kandil ?
Si na u urdheroka te mos kem emocionet, si u urdheroka te mos kem mall ?
Njerez...ju betohem ne Perendi ju me fusni friken.
A jeni ndjere ndonjehere te gjalle ?

Titulli: Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)

Jam kaq e vogel perballe kesaj dhimbjeje. Qyteti ra! Rane nen te dhe jetet e pafajshme, femite, nenat me foshnjat ne bark, burrat teksa perpiqeshin te nxirrnin nga germadhat familjen.U rrenjosen gjysherit e gjyshet qe jetuan e lulezuar per dekata ne ate qytet te Otellos.
-“Kjo eshte thirrja ime e fundit”, me thote pertej ekranit nje djale qe as nuk e njoh- e une s’mundem te bej dot asgje! I fal vec rreke loti qe perthahen vetem brenda shpirtit tim. Do doja te mallkonte, te shante, te me lehtesonte dhe mua ate faj qe me dukej sikur po e mbaja mbi shpatulla. Por jo, ai I qete thote se:
-“Kjo eshte jeta!” Kish humbur gruan, vajzen 3 vjecare dhe I ishte dorezuar fatit qe I ra. Ne syte e tij te perlotur kish humbur e gjithe shpresa per shpetim, thjesht priste nga lart bomben e radhes qe te fluturonte nga kjo bote e cila I morri gjithcka.
-“Shpresoj qe te na kujtoni” e mbyll mesazhin e tij.
Dhe ne do i kujtojme. Do i kujtojme per shpirtin e lire qe kurre se roberuan, per dinjitetin qe kurre nuk e shiten, per forcen e dhimbjes se gjakut te derdhur. Per nje kohe te gjate imazhet e tyre do jene te gjalla ne kujtimet tona, do fleme e do zgjohemi me klithjet e pafajshme, derisa te shuhen. Ashtu sic u shua cdo gje! U Shua dhe Srebenica! Fat I joni qe nuk pame asgje live, s’na dergoi askush mesazhe ne kohe reale, ne ne fakt s’pame as cfare u be ne shtepine tone ne Kosove. Ne sot shohim disa foto e perkujtojme nje dite homazhi! Kaq. Asgje s’ka ndryshuar. Historia perseritet! Ne qajme 1 dite dhe harrojme 1 dekade, pastaj serish qajme, e serish qeshim.
Dje, pata mbledhjen e radhes. Nderkohe qe kujtoja akoma mesazhin e Alhamdos(ish professor ne Siri- ai djali qe ju permenda me lart), para syve shikoja sesi zgerdhiheshin klientet e huaj mbi investimin me te fundit, ngritjen e dy gradacelave, profitit qe do fitojne, se sa miliona do luhen per te shitur 70 kate kulla.
“Ha dicka!”- me nderpret mendimet nje I kollarisur qe as me interesonte te dija c’pozicion kishte. “Kishe bere nje prezantim te shkelqyer sot”.
-Faleminderit, Nuk kam uri! Nje gote uje ju lutem!- ja kthej.
S’me pihej uje. Thjesht doja te shtyja poshte ate lemsh qe me ish bere ne fyt e s’po me linte me te merrja as fryme!

Alepo u fshi! Cdo gje perfundoi tashme! E ne na mbetet vec lutja: Qofshin te Parajses!
Mos na i kthe duart e zemrat e zbrazta o Zot, se ne veç lutjen kemi!


[video=youtube;E-HR3xxaQLE]https://www.youtube.com/watch?v=E-HR3xxaQLE[/video]

Titulli: Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)

Sa shume brenda vetes kam kycyr e ti se di.
Sa shume fjale te pathena....premtime te pambajtura...kujtime te perjetuara ku pluhuri shtrohet mbi to si nje pelhure e vjeteruar...fjale e vetem fjale...
Asgje jona me mbeti sepse koha me mjeshterine e saj fshiu gjithcka si bora gjurmet tona aty ketu neper rruget e zbrazeta.
Ne nje bote ku mbreteron heshtja me ftove....por une nuk hesht dot , e ti perpara gjallerise u mposhte....e me le te shkoja neper humbetire e vetme....pa asnje gjurme ku te ecja, pa destinacion, pa pikenisje....pa finish!
Ashtu e vetme eca ne kalvarin e gjate te jetes...cdo dite i dhurova nje buzeqeshje dhe cdo dite lutesha per nje kujtim....nga ata qe shpirtin peshe ta cojne!
E sot kujtimi im eshte i prekshem me shume se kurre....sepse ti e mbajte premtimin tend per te pare syte e mi te qeshur....po une e mbajta dot premtimin tend?!

Titulli: Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)

Me gishta do tja nxirrje zemren nga gjoksi kujtdo qe do te guxonte te prekte familjen tende, e di, dhe gjak ke pire, ndoshta dhe jet ne emer te nje kauze ke marr, por sot je i dobet, u zvogelove sa nje midhje, e ndihesh i neveritur sepse ske as fuqi e as mundesi te levizesh nje gisht per ata qe pa e pritur humbasin femijet, prinderit, gjithcka... Me ne fund e kuptove dhe ti qe hiqeshe si ari, qe shqisat i kishe stervitur mos ta ndjenin as aromon e as shijen e gjakut, ti qe kishe menduar se mund te ishe i paepur... Sot u rezove dhe u theve ne mijra copa... Dhe per kete nuk u desh asgje nga ato te keqija qe ti je mesuar qe me gjakftohtesi ti shperfillesh... 3 vjecari i mbijetuar te mundi me nje perqafim...

Titulli: Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)

Cdokush vrapon drejt fatit te tije me ngutjen e perditshmerise. Kerkojme perjetshmerine, ku i dihet, ne krahe mund te kemi dike fare te zakonshem qe e pershendesim cdo dite, i japim doren, pa e ditur se ne nje moment sublim keta njerez do ti kapercejne hapesirat reale e do te marrin dimensione te jashtezakonshme.
Per ty qe nderon, sherben nen te, dhe mbulohesh nga ky flamur...! Per ty shqiponj qe u ngrite ne fluturim per te mos u kthyer me. Lavdi perjete.

Titulli: Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)

Me thane te pija nje filxhan te madh kafeje e te pyesja veten.
Jashte bie shi e njerezit vrapojne. Me kane mahnitur gjithmone pikat e shiut qe perplasen ne pellgjet e ujrave.
Tymi i cigares qe perplaset ne xhamin me njolla. Ska kenge jazz, ka ca kenge qe me bejne te vrapoj e te dal nga aty pa paguar as kafene, por rri ketu.
Ka akoma disa drita te festave, kamarjeri qe ben batuta zhurmat e pjatave qe perplasen. Njerezit perreth meje sdine asgje, sdine per zjarrin qe valom brenda meje. Sdine per lemshet me te cilen perballem cdo dite. Une sjam e zonja me fjale.
Jam thjeshte nje person me nje shpirt aq bosh qe pa shpirt me duket, bosh si filxhani i kafese.
As ky sdo jete viti im derisa te zevendesoj ato ata sy blu.
Une sdi jo, sdi te shkruaj nese nuk fus notat e dashurise, nese nuk fus trupin e tij qe me cmendte e cdo here i gervishtja kurrizin nga deshira per te, une sdi te shkruaj pa nxjerre shpirtin ne maje te gishtave, sdi as menyren e shkrimit qe te ndjekin nje fill.
Shiu po behet me kembengules duket sikur po me sfidon te kthjelloj mendjen, por une jam e droguar me syte blu.

Titulli: Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)


Dikush e ofendoi.
E quajti "fytyrshemtuar".Ate, ate qe kishte shpirtin me te bukur.Vajza qe thjeshtesia e saj bente qe edhe zanat ta urrenin.Vajza qe preferonte te mblidhte lule,te merrte er trendafili ne vend qe te merrte era duhan.Vajza qe preferonte te kalonte oret neper librarit sesa neper kafenet e oreve te vona.Vajza qe syt e saj ishin te cilter,fytyra e bardh me e bardh se bora.Buzet e kuqe me te kuqe sesa gjaku.Vajza me e embel,me simpatike,por qe ndjehej e deshperuar.E Perse vall?Per shkak te nje idjoti qe e quajti"jote bukur"...

Titulli: Momente me veten!!((krijime personale te anetarve)

Nese e njeh kohen,ke filluar te njohesh veten..
Nese njeh veten sadopak,ke filluar te njohesh qeniet njerzore per-rreth teje..
Nese dine te heshtesh aty ku flet injoranca me kopetenc,ke filluar te perqafosh copezat e liris,por duhet te fluturosh me large se aty Sepse ku ka zhurme injorance..ka hipokrizi ,si rrjedhoje te baltosin dhe ty..
Nese te tjeret s"te kuptojne dhe aq lehte, ky eshte nje parameter qe je ne rrugen e drejte..
Nese ndihesh vetem ne ate qe mendon beson,vazhdo ke kapur piken e pare te nje ndryshimi pozitiv dhe te virgjer...
Nese ke mesuar te tolerosh kjo eshte nje veti e nje shpirti te pjekur tashme..
Nese ke filluar qe njerzit e tu te dashur,i done pa kushe e egoizem,kjo do thote qe ke filluar te rritesh..
Nese ke filluar dhe praktikon indiferencen ne forme te ashper ,kjo do thote qe per vete je mire,por nuk ben gje per ndryshimin e ambjentit ku jeton..
Nese ke filluar te jetosh i /e lumtur me vetveten tende e te tjeret shpesh te bezdisin me pranine e tyre,kjo sdo thote qe sje i /e dashur me njerzit,thjeshte vetvetja jote ka marre vlersimin e duhur nga ty..

..ka mijera rruge qe te prekesh nje shpirt..ka mijera copeza qe kerkojne nje vend pushim...ka mijera deshira qe qendrojne pezull,,ka mijira buzeqeshje qe lindin ne brendesi..e kur pranverat lulezojne neper arteriet e shpirtit,,ndjene qe rilindja e aromes se nje pjergulle petalesh eshte ajo cfare na mbane gjalle neper kohe,stine dhe rrugtimin e jetes....
Ngricat shrkihen,portat e shpirtit marrin drite,dielli behet bindes,dhe ujrat e oqeaneve shpirterore behen kaltersi qiellore e ngrohte neper brigjet e mendjes dhe deshirave tona....

NeVertiti said:

..ka mijera rruge qe te prekesh nje shpirt..ka mijera copeza qe kerkojne nje vend pushim...ka mijera deshira qe qendrojne pezull,,ka mijira buzeqeshje qe lindin ne brendesi..e kur pranverat lulezojne neper arteriet e shpirtit,,ndjene qe rilindja e aromes se nje pjergulle petalesh eshte ajo cfare na mbane gjalle neper kohe,stine dhe rrugtimin e jetes....
Ngricat shrkihen,portat e shpirtit marrin drite,dielli behet bindes,dhe ujrat e oqeaneve shpirterore behen kaltersi qiellore e ngrohte neper brigjet e mendjes dhe deshirave tona....

Click to expand...

Lejome te ju citoj ne kete teme ,ne kete shkrim plot delikatese.

Me lind pyetja c'ngjyre e c'forme duhet te kete ai?




Ahhh!
Harrova te them qe bukur,bukur!

Passion said:

Lejome te ju citoj ne kete teme ,ne kete shkrim plot delikatese.

Me lind pyetja c'ngjyre e c'forme duhet te kete ai?




Ahhh!
Harrova te them qe bukur,bukur!

Click to expand...

Eshte nje dicka e tille ne ndjesi,, ...