Tek të gjallët, unë ika,
Tek i pikëlluari, kurrë nuk do të kthehem,
Për inatçorët, më mashtruan,
Por për të lumturit, jam në paqe,
Dhe besnikëve, kurrë s'jam larguar.
Unë nuk mund të flas, por mund të dëgjoj.
Nuk mund të më shohin, por mund të dëgjohem.
Pra, ndërsa qëndron në një breg duke shikuar një det të bukur,
Ndërsa shikon një lule dhe admiron thjeshtësinë e saj,
Më kujto mua.
Më kujto në zemrën tënde:
Mendimet dhe kujtimet e tua,
E kohërave që kemi dashur,
Kohët kur kemi qarë,
Kohët kur luftuam,
Kohët kur qeshnim.
Sepse nëse gjithmonë mendon për mua,
Unë kurrë nuk do të kem shkuar.
~Margaret Mead