Dashuria për veten..zhvillimi personal

Sea's girl

Anëtar i Respektuar
Si është të duash veten? Më pyeti mentorja ime me të cilën isha duke bërë takimin e parë me të.
U mendova per pak,dhe në heshtjen që me kishte mberthyer...prisja të gjeja fjalët e duhura..
Dhe ketu nisi gjithcka..
E fillova duke shkruar per veten..e nisa rrugëtimin tim duke dashur veten..
Jo se më parë nuk e doja..por e gjykoja shumë..e fajsoja dhe nuk vendosja kufijë të shëndetshem..
Me duhej kohë të kuptoja se të gjithë ne vijme me një qëllim në jetë..me nje mision te paracaktuar pikerisht nga ne vetë.
Gjithmone e kam kerkuar lirin..por ti nuk mund ta gjesh nëse brenda vetes tënde je njeri i burgosur..
Dhe per te njohur veten duhet të ulesh këmbëkryq me të
Ka qënë përpara 4 vitesh në një ditë të zakonshme gushti..ku unë do të degjoja një video jo te rastesishme per fëmijen tone te brendshem..
Ishte meditimi i parë që beja me vetdije..
Dhe si c'do gjë e parë..perjeton emocione te vazhdueshme..dhe aty krijova kontaktin e pare me ate vajzën e vogel qe isha dikur..
Pasi qesha dhe qava..pas atij meditimi fillova te shkruaj gjithe perjetimet qe ndjeva..dhe ishte nje mrekulli..
Per secilin prej nesh rrugetimi eshte i vecant..dhe ne kete rrugetim ti nuk mund te detyrosh askend te ndryshoj nese ky njeri nuk eshte gati..
Gjate zhvillimit personal..ajo me te cilen ti perballesh shpesh eshte ana jote e erret..ate te cilen ti refuzon edhe vetes t'ia shfaqesh...
Pyetja qe na behej shpesh ne trajnime ishte:
A jeni 100% të vertet dhe te sinqert me veten?
Teorikisht ti thua po..por kur fillon te shkruash rreth kesaj kupton qe nuk je..as me veten tende nuk je i sinqert..mendo pastaj me te tjeret..
Dhe sa vite humbasim duke u perpjekur te jemi dikush tjeter..pa mundur dot kurrë te pranojme dhe te duam vetveten per ate qe jemi..
U ula dhe fillova te shkruaj rreth kesaj..dhe fillova te kuptoj se njeriu qe kam lenduar dhe keqtrajtuar me se shumti isha pikerisht une vetë..dhe nuk e meritoja aspak..
Sepse per secilen situatë sipas manualit tonë njerezor..ne duhej pa tjeter te perballeshim me të..dhe me secilin njeri qe kemi takuar ne jete..nuk ishin pa qellim aty..
Dikush na mesoi dashurinë.
Dikush dhembjen..
Dikush gëzimin..dikush inatin..urrejtjen..
Dhe keto emocione duhej pa tjeter te zgjoheshin brenda nesh..në menyre qe ne te rriteshim shpirterisht...
Ndaj sot bejë paqe me te kaluaren..dhe me gjithe njerzit qe te lenduan..apo qe ke lenduar..
Të fal vetvete sepse nuk dije më shumë dhe me mirë
Ju fal edhe ju qe me lenduat..dhe ju falenderoj sepse më mesuat të behem e fortë..te behem e vertetë..
Por të arrish në kete pike..duhet te kesh derdhur shume lot..sepse nuk eshte e lehtë te falesh..
Ne kemi vete per detyrë të sherojme veten nga c'do emcion që kemi marrë qe kur ishim fëmije..
Sepse shume veshtirsi qe hasim kur rritemi i kane rrënjet qe në femijëri..e qe te sherojme keto plagë duhet edhe njehere te kthehesh pas në kohë..
Eshte detyra jote dhe askush nuk mund ta beje per ty..
C'do natë perpara se te flesh..gjeje kohe te shkruash te reflektosh per diten qe kalove...
Shkruaje si ndihesh...
Shkruaje c'do emocion dhe mos e nenvlerso sepse ai emocion eshte aty per te te treguar se ka dicka qe duhet te permirsosh ne jeten tende...
Ndaj nuk eshte kurrë vone per te filluar...filloje tani..
Vajza e detit.
 
Si është të duash veten? Më pyeti mentorja ime me të cilën isha duke bërë takimin e parë me të.
U mendova per pak,dhe në heshtjen që me kishte mberthyer...prisja të gjeja fjalët e duhura..
Dhe ketu nisi gjithcka..
E fillova duke shkruar per veten..e nisa rrugëtimin tim duke dashur veten..
Jo se më parë nuk e doja..por e gjykoja shumë..e fajsoja dhe nuk vendosja kufijë të shëndetshem..
Me duhej kohë të kuptoja se të gjithë ne vijme me një qëllim në jetë..me nje mision te paracaktuar pikerisht nga ne vetë.
Gjithmone e kam kerkuar lirin..por ti nuk mund ta gjesh nëse brenda vetes tënde je njeri i burgosur..
Dhe per te njohur veten duhet të ulesh këmbëkryq me të
Ka qënë përpara 4 vitesh në një ditë të zakonshme gushti..ku unë do të degjoja një video jo te rastesishme per fëmijen tone te brendshem..
Ishte meditimi i parë që beja me vetdije..
Dhe si c'do gjë e parë..perjeton emocione te vazhdueshme..dhe aty krijova kontaktin e pare me ate vajzën e vogel qe isha dikur..
Pasi qesha dhe qava..pas atij meditimi fillova te shkruaj gjithe perjetimet qe ndjeva..dhe ishte nje mrekulli..
Per secilin prej nesh rrugetimi eshte i vecant..dhe ne kete rrugetim ti nuk mund te detyrosh askend te ndryshoj nese ky njeri nuk eshte gati..
Gjate zhvillimit personal..ajo me te cilen ti perballesh shpesh eshte ana jote e erret..ate te cilen ti refuzon edhe vetes t'ia shfaqesh...
Pyetja qe na behej shpesh ne trajnime ishte:
A jeni 100% të vertet dhe te sinqert me veten?
Teorikisht ti thua po..por kur fillon te shkruash rreth kesaj kupton qe nuk je..as me veten tende nuk je i sinqert..mendo pastaj me te tjeret..
Dhe sa vite humbasim duke u perpjekur te jemi dikush tjeter..pa mundur dot kurrë te pranojme dhe te duam vetveten per ate qe jemi..
U ula dhe fillova te shkruaj rreth kesaj..dhe fillova te kuptoj se njeriu qe kam lenduar dhe keqtrajtuar me se shumti isha pikerisht une vetë..dhe nuk e meritoja aspak..
Sepse per secilen situatë sipas manualit tonë njerezor..ne duhej pa tjeter te perballeshim me të..dhe me secilin njeri qe kemi takuar ne jete..nuk ishin pa qellim aty..
Dikush na mesoi dashurinë.
Dikush dhembjen..
Dikush gëzimin..dikush inatin..urrejtjen..
Dhe keto emocione duhej pa tjeter te zgjoheshin brenda nesh..në menyre qe ne te rriteshim shpirterisht...
Ndaj sot bejë paqe me te kaluaren..dhe me gjithe njerzit qe te lenduan..apo qe ke lenduar..
Të fal vetvete sepse nuk dije më shumë dhe me mirë
Ju fal edhe ju qe me lenduat..dhe ju falenderoj sepse më mesuat të behem e fortë..te behem e vertetë..
Por të arrish në kete pike..duhet te kesh derdhur shume lot..sepse nuk eshte e lehtë te falesh..
Ne kemi vete per detyrë të sherojme veten nga c'do emcion që kemi marrë qe kur ishim fëmije..
Sepse shume veshtirsi qe hasim kur rritemi i kane rrënjet qe në femijëri..e qe te sherojme keto plagë duhet edhe njehere te kthehesh pas në kohë..
Eshte detyra jote dhe askush nuk mund ta beje per ty..
C'do natë perpara se te flesh..gjeje kohe te shkruash te reflektosh per diten qe kalove...
Shkruaje si ndihesh...
Shkruaje c'do emocion dhe mos e nenvlerso sepse ai emocion eshte aty per te te treguar se ka dicka qe duhet te permirsosh ne jeten tende...
Ndaj nuk eshte kurrë vone per te filluar...filloje tani..
Vajza e detit.
Te lumt
 
Eshte ndodhi pozitive...mund të ndodhë qe te frymezoj dike...
Plus jam natyre kurajoze...ka shume atje jashtë qe ndoshta i duhej një reflektim me veten...
Njerzit qe jan ne vendlindje duhet me e lexu se meshum miren me thashetheme se me vetveten e tyre
 
Dashuria per veten nuk eshte as konstante as e perhershme, dhe nuk eshte e njejta gje si te jesh "i dashuruar" me veten. Dashuria per veten nuk do te thote se nuk do te bejme gabim. Vetfalja duhet te jete prezente cdohere tek vetja jone. Te duash veten do te thote te kesh nje konsiderate te larte per mireqenien dhe lumturine tende. Te kesh dashuri per veten tende, do te thote, t'i japesh perparesi vetes, t'i besosh vetes, te jesh i sjellshem me veten tende e keshtu me radhe. Nuk mund te jesh i sinqerte me te tjeret nese nuk je me veten tende fillimisht.
 
Kur vetja ime me kritikon ashper,i them te me rrije large ca kohe!
E ben,eshte e marrun vesh. :p
Herve tjera gjejme ujrat dhe notojme neper detet e endrrave blu.
Blu si deti dhe qielli!
 
Dashuria per veten nuk eshte as konstante as e perhershme, dhe nuk eshte e njejta gje si te jesh "i dashuruar" me veten. Dashuria per veten nuk do te thote se nuk do te bejme gabim. Vetfalja duhet te jete prezente cdohere tek vetja jone. Te duash veten do te thote te kesh nje konsiderate te larte per mireqenien dhe lumturine tende. Te kesh dashuri per veten tende, do te thote, t'i japesh perparesi vetes, t'i besosh vetes, te jesh i sjellshem me veten tende e keshtu me radhe. Nuk mund te jesh i sinqerte me te tjeret nese nuk je me veten tende fillimisht.
Po absolut ke thene te njejten gje si une..por me fjale te tjera..
 
Kur vetja ime me kritikon ashper,i them te me rrije large ca kohe!
E ben,eshte e marrun vesh. :p
Herve tjera gjejme ujrat dhe notojme neper detet e endrrave blu.
Blu si deti dhe qielli!
Ajo bluja e detit na pastron shpirtin...duhet ta shohim si bekim..♥️
 
Mjafton qe mos te genjesh veten tende … dhe ta mbushesh me illuzione dhe premtime boshe … qofte edhe me shkrime te tilla ….dhe te besh ato qe vertete deshiron ti .. pa demtuar edhe njerezit perreth teje .
 
Mjafton qe mos te genjesh veten tende … dhe ta mbushesh me illuzione dhe premtime boshe … qofte edhe me shkrime te tilla ….dhe te besh ato qe vertete deshiron ti .. pa demtuar edhe njerezit perreth teje .
Absolut po eshte e drejte kjo Zana..faleminderit
 
Këto idetë e vlerësimit personal e ato të mendimit pozitiv më duken gjëja më kot në jetë. Dikur dhe unë besoja në të tilla gjëra, sot jo.
 
Këto idetë e vlerësimit personal e ato të mendimit pozitiv më duken gjëja më kot në jetë. Dikur dhe unë besoja në të tilla gjëra, sot jo.
Te mendosh pozitivisht eshte gje koti? ok eshte mendimi yt pa varisht se nuk bie dakord e respektoj..
 
Te mendosh pozitivisht eshte gje koti? ok eshte mendimi yt pa varisht se nuk bie dakord e respektoj..
Nuk mund të mendosh mirë kur je keq. As nuk mund të ndjehesh mirë, kur ndjenjat tua nuk janë të tilla. Ja si shembull unë rrezohem dhe e vras këmbën, si mund të mendoj pozitivisht aty?
 
Nuk mund të mendosh mirë kur je keq. As nuk mund të ndjehesh mirë, kur ndjenjat tua nuk janë të tilla. Ja si shembull unë rrezohem dhe e vras këmbën, si mund të mendoj pozitivisht aty?
Mendimi pozitiv qe mund te te vije ne ate moment eshte: faleminderit zot qe vrava vetem kemben,mund te kishte ndodhur me keq se sa kaq...dhe ti zgjodhe per mua nje dhembje me te lehte...
 
Mendimi pozitiv qe mund te te vije ne ate moment eshte: faleminderit zot qe vrava vetem kemben,mund te kishte ndodhur me keq se sa kaq...dhe ti zgjodhe per mua nje dhembje me te lehte...
Ahaah e bukur kjo. Herën tjetër e kam parasysh këtë gjë, nëse nuk harroj nga dhimbja e madhe që mund të përjetoj.
 
Këto idetë e vlerësimit personal e ato të mendimit pozitiv më duken gjëja më kot në jetë. Dikur dhe unë besoja në të tilla gjëra, sot jo.
Ne ate moment kritik ndoshta nuk bejne pune, por pasi qetesohen ujerat te ndihmojne te ngrihesh. Gjthss dhe ketu duhet me mase, se ka raste kur kalojne ne abstraksion dhe behen te pabesueshme.
 
Ne ate moment kritik ndoshta nuk bejne pune, por pasi qetesohen ujerat te ndihmojne te ngrihesh. Gjthss dhe ketu duhet me mase, se ka raste kur kalojne ne abstraksion dhe behen te pabesueshme.
Ja nuk mundësh me ma mbush mendjen. A e din ti çka janë deadline? E din apo, me siguri që po, duhet ta dish! Ja aty i gjithë mendimi pozitiv, vlerësimi personal bjer poshtë, pikërisht nga orët e fundit, aty ku ti e sheh vetën si dështak. Një shembull ky interesant, por kur nuk e kryej punën do jem dështak pozitiv, ose dështak i vlerësuar.
 
Ja nuk mundësh me ma mbush mendjen. A e din ti çka janë deadline? E din apo, me siguri që po, duhet ta dish! Ja aty i gjithë mendimi pozitiv, vlerësimi personal bjer poshtë, pikërisht nga orët e fundit, aty ku ti e sheh vetën si dështak. Një shembull ky interesant, por kur nuk e kryej punën do jem dështak pozitiv, ose dështak i vlerësuar.
Jo nuk ta thash me te mbush mendjen.
Ta thash sepse dhe une deri diku me duket sikur abuzojne me keto vleresimet e dashurine per veten e bla bla bla :D

Sa per deadline.. 100 here i kam kaluar :D Dhe, por, e di ndjesine shume mire. Por, ne rastin tim, une te pakten besoj me shume tek procesi se perfundimi. Dhe po, i kam thene vetes para dites se fundit: Perpiqu sa te mundesh.. Dhe ja del. Ne fund thua: u perpoqa.
Nese pastaj e le me deshire e sja del dot prej dembelizmi apo paaftesie, ske nevoje fare per vleresim personal se nje njeri qe nuk punon e do aq shume veten sa nuk i bie mendja per deshtimin :D
 
Jo nuk ta thash me te mbush mendjen.
Ta thash sepse dhe une deri diku me duket sikur abuzojne me keto vleresimet e dashurine per veten e bla bla bla :D

Sa per deadline.. 100 here i kam kaluar :D Dhe, por, e di ndjesine shume mire. Por, ne rastin tim, une te pakten besoj me shume tek procesi se perfundimi. Dhe po, i kam thene vetes para dites se fundit: Perpiqu sa te mundesh.. Dhe ja del. Ne fund thua: u perpoqa.
Nese pastaj e le me deshire e sja del dot prej dembelizmi apo paaftesie, ske nevoje fare per vleresim personal se nje njeri qe nuk punon e do aq shume veten sa nuk i bie mendja per deshtimin :D
Më çmendin dhe ato afirmimet pozitive që duhet të i thuash në mëngjes, unë do ja dalë, unë do jetoj mirë, unë nuk do shqetësohem. Këto janë rrena, diqysh jetën duhet me jetu me halle e probleme që i ka, duhesh me i pranu se tek e fundit ski qare pa i pranu. Buzëqeshi jetës, qeshtu mendoja dhe unë dikur.
 
Më çmendin dhe ato afirmimet pozitive që duhet të i thuash në mëngjes, unë do ja dalë, unë do jetoj mirë, unë nuk do shqetësohem. Këto janë rrena, diqysh jetën duhet me jetu me halle e probleme që i ka, duhesh me i pranu se tek e fundit ski qare pa i pranu. Buzëqeshi jetës, qeshtu mendoja dhe unë dikur.
Ndaj ta thash.. shume gjera, sidomos keto qe sapo permbende jane si redbulli: te ben me kraheeeee lool

Por, pikerisht ne keto hallet qe ti thua, dhe perballjet patjeter qe pozitivitetin, shpresen nuk e humbet komplet. ka momente renieje por me besim do thoja une, me pozitivitet do thoshte ndonje tjeter ben qe te shohesh dhe driten.
 
Ndaj ta thash.. shume gjera, sidomos keto qe sapo permbende jane si redbulli: te ben me kraheeeee lool

Por, pikerisht ne keto hallet qe ti thua, dhe perballjet patjeter qe pozitivitetin, shpresen nuk e humbet komplet. ka momente renieje por me besim do thoja une, me pozitivitet do thoshte ndonje tjeter ben qe te shohesh dhe driten.
Pak a shumë i bie që je në rrugën e duhur, por që po ec në drejtim të gabuar.
 
Kot dhe humbje kohe eshte pesimizmi
… dhe jo e kunderta .
 
Pak a shumë i bie që je në rrugën e duhur, por që po ec në drejtim të gabuar.
Ate s'e di ti! Mund te jem duke ec dhe ne drejtim te sakte! 😁
 
Në rritjen dhe zhvillimin shpirtëror eshte i nevojshëm ndryshimi..
Disa njerëz i dëgjoj tek thonë: epo unë kështu jam nuk ndryshoj dot..
E une natyrshem pergjigjem: epo ti nuk je një pemë..ti je njeri..dhe te dalesh nga zona e rehatisë do të thote te rritesh...
Per mua ndryshimi ka qene i veshtirë..sic ndodhe per c'do njeri..
Une isha e hapur per te mesuar..per te kuptuar thelbin dhe rëndesine e jetes...por nuk isha gati..
Me pelqente gjithcka qe kisha ndertuar...dhe erdhi nje moment qe kjo rehati u be mbytese..
Shpirti nuk duron dot te prangoset pas nje trupi i cili rri ne vend numëro...
Shpirti do të shperthej..do te mesoj..te ndryshoj..do te jete i lirë..
Kur te gjithe me thonin..pse e kerkon shqetesimin kur nuk e ke?
Une nuk kerkoja shqetesimin une doja sfidat..doja te guxoja te beja ate qe asnje nga njerzit e rrethit tim se kishte bere..
Une isha ndryshe dhe kete e kuptoja...ndonese te qenit ndryshe nuk te favorizon gjithmone..
Nuk ishte ambicje egoike...ishte dicka e paster per te cilen ne jemi te denje dhe e meritojme..
Te kerkosh me shume nga vetja nuk eshte gabim...per sa kohe nuk ke qellim te demtosh askend..
Doja ndryshimin dhe isha gati per ta perqafuar..
Sfida e pare ishte te kujoja kohen se cfare me pelqente me shume te beja kur isha e vogel..
Kjo ka rendesi..sepse ate qe e bejme me dashuri dhe pa u lodhur..ai ështe qellimi ynë ne jete..
Nuk doja nje pune te me mbante lidhur pas karriges gjithe diten..doja nje pune ku te isha e lire dhe permes saj te beja shume gjera..ta shfrytezoja une kohen dhe jo koha mua..
Fillova te blej axhenda organizuese...shkruaja dhe shkruaj c'do dite planifikimin e kohes dhe vete disiplinen..
Kjo ishte mrekulli sepse zbulova qe kisha shume më shumë kohe se sa mendoja..
Gjithcka qe beja filloi te me dukej ndryshe..
Fillova te beja gjera qe si kisha bere kurrë me pare..
E para te largoja njerzit qe me pengonin te ndryshoja...te vendosja kufijë të shendetshem..duke thene JO per gjerat qe nuk me pelqenin apo qe nuk doja ti beja..
E dyta te lidhesha më shumë me natyrën..me veten...te meditoja..e fillova me 10 min..derisa dite pas dite te meditoja me gjate...
Te hiqja nga instagram..facebook..nga gjithe rrjetet sociale njerëzit qe rrinin si hije aty...dhe te ndiqja njerëzit e duhur..
Vendosa te beja paqe me te kaluaren...ta pranoja ashtu sic ishte..pa gjykim...te kuptoja se gjithcka kishte ndodhur per nje arsye..
Te njihesha me njerez te rinjë...me te cilet do te shkembeja energji pozitive..
Te gjitha keto vec te sfidoja veten..
Te lija makinen dhe te udhetoja me autobuzë per te pare e provuar se si eshte te jesh udhetar..e ne sedilet bosh perhere do te uleshin njerez te rinje..
Keshtu e mendova jeten..si nje autobuzë...dhe kjo me beri te kuptoj se nuk jemi te perjetshem..
Ajo sedile ku u ulem dikur do te hapet per dike tjeter..
Ndaj ne kete udhetim..kujdesu te kenaqesh..te mos mendosh se do te jesh perhere ulur aty..se diku do te te duhet te zbresesh..
Ndaj pyete veten: dhe tregohu i sinqertë me të..
A jam duke bere jeten qe dua?
Nese neser do te ishte dita e fundit e jetes sime..cfare do te isha duke bere?
Pergjigja qe ti merr pas kesaj..
Eshte pikerisht ajo qe ke nevoj te besh ne kete moment...
Degjoje intuiten..ajo nuk gabon kurrë
 

Konkursi Letërsisë

  • 1-Kur flet shpirti.

    Votat: 6 27.3%
  • 2-Buzëqeshje Maskuar.

    Votat: 12 54.5%
  • 3-Jam femër.

    Votat: 2 9.1%
  • 4-Je ti Nënë.

    Votat: 1 4.5%
  • 5-Ne duart e kohes.

    Votat: 1 4.5%
Back
Top