Nje here pulat gjetën dhelprën në mes të shtegut. I kishte syte e mbyllur , bishti nuk i lëvizte. "Ajo ka vdekur, ka vdekur", thirrën pulat. - Le te bëjmë varrimin e saj. Në fakt, këmbanat e vdekjes ranë, ato u veshën me të zeza dhe gjeli shkoi të gërmonte varrin në fund të livadhit. Ishte një funeral i bukur dhe zogjtë sollën lule. Kur iu afruan gropes , dhelpra u hodh nga arka dhe i hëngri të gjitha pulat. Lajmi fluturoi nga qymezi në qymez . Dhe radioja foli për këtë, por dhelpres as ju be vone fare . Ajo e la ca kohë të kalonte, dhe ndryshoi vendin, u shtri në mes të shtegut dhe mbylli sytë. Erdhën pulat nga ai vend dhe menjëherë bërtitën gjithashtu: - Ajo ka vdekur, ka vdekur! Le ta bëjmë varrimin e saj. Këmbanat ranë, ato u veshën me të zeza dhe gjeli shkoi të gërmonte varrin në mes të misrit. Ishte një funeral i bukur dhe zogjtë kënduan Marsejen që dëgjuan në Francë. Kur iu afruan gropes , dhelpra u hodh nga kutia dhe e mbyti te gjithe tufen qe merrte pjese ne varrim . Lajmi fluturoi nga qymezi në qymez dhe u derdhen shumë lot. Edhe televizioni foli për këtë, por dhelpra nuk kishte frikë aspak. Ajo e dinte që pulat kanë kujtesë te dobet ,dhe jetoi gjithë jetën e saj duke shtirë si e ngordhur. Dhe kush do të bëjë si ato pula, do të thotë që nuk e ka kuptuar aspak historinë.
Gianni Rodari
Gianni Rodari
