Lauri
Anunnak
Pasi Gjergji mësoi në fëmijërinë e tij me një shpejtësi të admirueshme shkenca dhe gjuhë të ndryshme, pikërisht turqisht, arabisht, greqisht, italisht dhe ilirisht; dhe kur erdhi pak më shumë në moshë, la të kuptojë se kishte dëshirë të madhe për të mësuar edhe ushtrimet ushtarake, dhe kështu i dha Sulltanit sinjale të tilla, saqë ai e bëri menjëherë Sanxhak, titull ky që ka vlerë thuajse të barabartë me një Pasha. Në moshën 19-vjeçare ai ndoqi luftën në Azi, dhe pas një kohë të shkurtër, atij iu dha komanda e një ushtrie; nga ku ai provoi të tregonte një guxim e kurajo të tillë, saqë emri i tij u bë i njohur anë e mbanë.
Kur ai pas shumë fitoreve u kthye në Adrianopol, ku ishtë selia e Sulltanit turk, u organizua një betejë krenarie nga një shqiptar, që për t’i lënë njerëzit të shihnin fuqinë dhe burrërinë e tij, sfidoi në dyluftim një nga njerëzit e afërt të Sulltanit. Askush s’kishte dëshirë të kishte të bënte me këtë shqiptar të egër, përjashto Skënderbeun, i cili guxoi të shkonte, dhe me lehtësi fitoi në këtë beteje të madhe. Pas një kohe të shkurtër, ai ndërmori një fushatë të hapur kundër persianëve kokëfortë dhe në prezencë të Sulltanit i nënshtroi njërin pas tjetrit. Kjo formoi përshtypje të mirë tek Sulltani, saqë ai i besoi atij drejtimin e luftës kundër kristianëve në Hungari dhe Greqi. Në këtë luftë, Skënderbeu u soll në atë mënyrë, që t’i kursente sa të mundte kristianët, miku i të cilëve ishte me zemër, pothuajse shumicën me një përkujdesje të veçantë, saqë turqit nuk mundën të dyshonin.
Në këtë kohë vdiq babai i Skënderbeut, Gjon Kastrioti, kështu që Murati mori nën zotërim të gjithë vendin e tij, së bashku me kryeqytetin Krujën, të cilën e rrethoi me roje të përforcuara. Ai arriti në përfundimin se bijtë e të vdekurit nuk mund ta shihnin pa keqardhje ndarjen e tyre nga vendi i trashëguar, prandaj i vrau fshehurazi vëllezërit e Skënderbeut. Vetëm Skënderbeun, pa shërbimin e të cilit nuk mund të bënte, e qetësoi me fjalë të buta, i premtoi vende në Azi me më tepër rëndësi se Epiri, dhe Skëndërbeu u duk se u kënaq, për të mos e pësuar si vëllezërit; por ai dyshim që i kish lindur një herë, nuk mund t’i shuhej Sulltanit përsëri, përkundrazi ai formohej nga dita në ditë, kështu që vendosi shkatërrimin e tij.
Shërbimet e mëdha që kishte bërë dhe përshtypja që kishte krijuar tek luftëtarët, e penguan sulltanin që të vinte dorë publikisht mbi të, prandaj ai u mundua me të gjitha mënyrat, që ta përdorte atë në fushatat më të rrezikshme kundër kristianëve, me shpresë që së shpejti, kurajoja e tij s’do të guxonte të vazhdonte dhe ai do i përfundonte kështu ditët e tij. Ai u sigurua që më parë të bënte luftë kundër Jorgo Hospodarit të Serbisë. Në mes të kësaj lufte, Skënderbeu vëzhgonte mundësinë që të lirohej, dhe të merrte përsëri pronat e trashëguara të tij, të cilën ai më pas edhe e bëri këtë gjë.
Mbreti hungarez Vladislausi, u angazhua në të njëjtën kohë në luftën e rëndë të Hospodarit dhe me heroin e guximshëm Huniaden, arriti një fitore të përkryer kundër turqve. Thuhet se Skënderbeu kishte patur një marrëveshje të fshehtë për këtë gjë me Huniaden, që përpara betejës. Disa nga ndjekësit e tij thonë se një arsye e tillë nuk ishte e bazuar. Por Skënderbeu, pas kësaj disfate dhe hutie që u kishte sjellë turqve, vazhdoi misionin e tij të fshehtë, dhe e detyroi shkruesin e Pashait turk, që të hartojë në emër të Sulltanit një rekomandim për oficerët e lartë në Krujë, që ta linin qytetin e Krujës në dorën e tij, pra në duart e Skënderbeut, gjë që edhe ndodhi, dhe kështu që Skënderbeu me këtë marifet u bë shef i njërit prej vendeve më të rëndësishme në Epir. Sapo ai mori pushtetin atje, masakroi të gjithë pushtuesit turq, dhe pastaj, me një shpejtësi të madhe liroi qytetet tjera të Epirit, kështu që emri turk u shua në Epir. Skënderbeu duket se u tregua i shpejtë dhe vigjilent, dhe nuk fjeti asnjë natë më shumë se dy orë, ndërkohë që punonte për të sjellë epiriotët nën drejtimin e tij.
Me gjere lexoni artikullin me poshte:
Gjergj Kastrioti ? S K
Kur ai pas shumë fitoreve u kthye në Adrianopol, ku ishtë selia e Sulltanit turk, u organizua një betejë krenarie nga një shqiptar, që për t’i lënë njerëzit të shihnin fuqinë dhe burrërinë e tij, sfidoi në dyluftim një nga njerëzit e afërt të Sulltanit. Askush s’kishte dëshirë të kishte të bënte me këtë shqiptar të egër, përjashto Skënderbeun, i cili guxoi të shkonte, dhe me lehtësi fitoi në këtë beteje të madhe. Pas një kohe të shkurtër, ai ndërmori një fushatë të hapur kundër persianëve kokëfortë dhe në prezencë të Sulltanit i nënshtroi njërin pas tjetrit. Kjo formoi përshtypje të mirë tek Sulltani, saqë ai i besoi atij drejtimin e luftës kundër kristianëve në Hungari dhe Greqi. Në këtë luftë, Skënderbeu u soll në atë mënyrë, që t’i kursente sa të mundte kristianët, miku i të cilëve ishte me zemër, pothuajse shumicën me një përkujdesje të veçantë, saqë turqit nuk mundën të dyshonin.
Në këtë kohë vdiq babai i Skënderbeut, Gjon Kastrioti, kështu që Murati mori nën zotërim të gjithë vendin e tij, së bashku me kryeqytetin Krujën, të cilën e rrethoi me roje të përforcuara. Ai arriti në përfundimin se bijtë e të vdekurit nuk mund ta shihnin pa keqardhje ndarjen e tyre nga vendi i trashëguar, prandaj i vrau fshehurazi vëllezërit e Skënderbeut. Vetëm Skënderbeun, pa shërbimin e të cilit nuk mund të bënte, e qetësoi me fjalë të buta, i premtoi vende në Azi me më tepër rëndësi se Epiri, dhe Skëndërbeu u duk se u kënaq, për të mos e pësuar si vëllezërit; por ai dyshim që i kish lindur një herë, nuk mund t’i shuhej Sulltanit përsëri, përkundrazi ai formohej nga dita në ditë, kështu që vendosi shkatërrimin e tij.
Shërbimet e mëdha që kishte bërë dhe përshtypja që kishte krijuar tek luftëtarët, e penguan sulltanin që të vinte dorë publikisht mbi të, prandaj ai u mundua me të gjitha mënyrat, që ta përdorte atë në fushatat më të rrezikshme kundër kristianëve, me shpresë që së shpejti, kurajoja e tij s’do të guxonte të vazhdonte dhe ai do i përfundonte kështu ditët e tij. Ai u sigurua që më parë të bënte luftë kundër Jorgo Hospodarit të Serbisë. Në mes të kësaj lufte, Skënderbeu vëzhgonte mundësinë që të lirohej, dhe të merrte përsëri pronat e trashëguara të tij, të cilën ai më pas edhe e bëri këtë gjë.
Mbreti hungarez Vladislausi, u angazhua në të njëjtën kohë në luftën e rëndë të Hospodarit dhe me heroin e guximshëm Huniaden, arriti një fitore të përkryer kundër turqve. Thuhet se Skënderbeu kishte patur një marrëveshje të fshehtë për këtë gjë me Huniaden, që përpara betejës. Disa nga ndjekësit e tij thonë se një arsye e tillë nuk ishte e bazuar. Por Skënderbeu, pas kësaj disfate dhe hutie që u kishte sjellë turqve, vazhdoi misionin e tij të fshehtë, dhe e detyroi shkruesin e Pashait turk, që të hartojë në emër të Sulltanit një rekomandim për oficerët e lartë në Krujë, që ta linin qytetin e Krujës në dorën e tij, pra në duart e Skënderbeut, gjë që edhe ndodhi, dhe kështu që Skënderbeu me këtë marifet u bë shef i njërit prej vendeve më të rëndësishme në Epir. Sapo ai mori pushtetin atje, masakroi të gjithë pushtuesit turq, dhe pastaj, me një shpejtësi të madhe liroi qytetet tjera të Epirit, kështu që emri turk u shua në Epir. Skënderbeu duket se u tregua i shpejtë dhe vigjilent, dhe nuk fjeti asnjë natë më shumë se dy orë, ndërkohë që punonte për të sjellë epiriotët nën drejtimin e tij.
Me gjere lexoni artikullin me poshte:
Gjergj Kastrioti ? S K