Civilizimi i Majave lulëzoi pë rreth 600 vite, që prej viteve 300 deri 900 para Krishtit. Kjo kohë është quajtur periudha klasike. Data e fillimit të periudhës klasike pak a shumë korrenspondon me herën e parë që është paraqitur një mbishkrim i Kalendarit të Majave. Data e fundit korrespondon me pikën e fundit në të cilën arkitektura e veçantë e Majave po ndërtohej.
Gjatë kësaj periudhe, Majat ndërtuan një numër shtet-qytetesh tipike me komplekse të zhvilluara, me piramida me shkallë, me fusha të mëdha dhe me ndërtesa të tjera të quajtura manastire ose pallate. Qendrat e qyteteve përbëheshin nga ndërtesa të mëdha ceremonial. Piramidat dhe ndërtesat e tjera ishin të zbukuruara me ornamente në formën e kokës së jaguarit, ose zotave të shiut; muret tregonin skena të betejave, të rrëmbimit të të burgosurve, dhe të sakrificave njerëzore; mbishkrime datash në heroglife; dhe statuja të mbretërve dhe zotave.
Qendrat e qyteteve banoheshin vetëm nga shtresa e të pasurve dhe të fetarëve, të cilët ishin dhe përgjegjës për organizimin e ceremonive mbi të cilat vareshin Majat. Pjesa dërrmuese e Majave jetonin në ndërtesa të vogla në rrethinat e qendrave të qyteteve. Ata punonin nëpër fusha që ishin pranë pyjeve dhe rrëzave të maleve. Ata shkonin në qendër të qytetit për të dëgjuar orakullin nga priftërinjtë dhe për të marrë pjesë në ceremonitë e shpeshta që përbënin jetën e Majave. Ata besonin se këto praktika ishin të nevojshme për lavdërimin e zotave të tyre dhe për t’u siguruar se të korrat do te ishin të frutshme dhe se murtaja dh uria mund të evitoheshin.
Kjo klasë aristokratike fetare praktikonte derdhje gjaku, parashikimin e të ardhmes nëpërmjet astrologjisë, dhe nga një herë dhe sakrifica njerëzore për hir të zotave. Ata vishnin parruke dhe kostume të përpunuar me ornamente, bënin punime qeramike dhe gdhendnin statuja në llaç dhe gurë. Mënyra e tyre për t’u pastruar për një ceremoni, ishte të derdhnin gjak çdo ditë për një numër të caktuar ditësh para dates së evenimentit. Teknikat përfshinin çpimin e veshëve, kalimin e një teli me gjemba përmes gjuhës, si dhe nxjerrje gjaku nga kokëshpulla duke përdorur thupër.
SAPIENTIA
Gjatë kësaj periudhe, Majat ndërtuan një numër shtet-qytetesh tipike me komplekse të zhvilluara, me piramida me shkallë, me fusha të mëdha dhe me ndërtesa të tjera të quajtura manastire ose pallate. Qendrat e qyteteve përbëheshin nga ndërtesa të mëdha ceremonial. Piramidat dhe ndërtesat e tjera ishin të zbukuruara me ornamente në formën e kokës së jaguarit, ose zotave të shiut; muret tregonin skena të betejave, të rrëmbimit të të burgosurve, dhe të sakrificave njerëzore; mbishkrime datash në heroglife; dhe statuja të mbretërve dhe zotave.
Qendrat e qyteteve banoheshin vetëm nga shtresa e të pasurve dhe të fetarëve, të cilët ishin dhe përgjegjës për organizimin e ceremonive mbi të cilat vareshin Majat. Pjesa dërrmuese e Majave jetonin në ndërtesa të vogla në rrethinat e qendrave të qyteteve. Ata punonin nëpër fusha që ishin pranë pyjeve dhe rrëzave të maleve. Ata shkonin në qendër të qytetit për të dëgjuar orakullin nga priftërinjtë dhe për të marrë pjesë në ceremonitë e shpeshta që përbënin jetën e Majave. Ata besonin se këto praktika ishin të nevojshme për lavdërimin e zotave të tyre dhe për t’u siguruar se të korrat do te ishin të frutshme dhe se murtaja dh uria mund të evitoheshin.
Kjo klasë aristokratike fetare praktikonte derdhje gjaku, parashikimin e të ardhmes nëpërmjet astrologjisë, dhe nga një herë dhe sakrifica njerëzore për hir të zotave. Ata vishnin parruke dhe kostume të përpunuar me ornamente, bënin punime qeramike dhe gdhendnin statuja në llaç dhe gurë. Mënyra e tyre për t’u pastruar për një ceremoni, ishte të derdhnin gjak çdo ditë për një numër të caktuar ditësh para dates së evenimentit. Teknikat përfshinin çpimin e veshëve, kalimin e një teli me gjemba përmes gjuhës, si dhe nxjerrje gjaku nga kokëshpulla duke përdorur thupër.
SAPIENTIA