Antropologjia e turizmit
Hyrje
Antropologjia eshte studimi global dhe relativ i qenies njerezore dhe i nderveprimeve te ketyre qenieve njerezore me njeri-tjetrin dhe me mjedisin ku ata jetojne. Fjala antropologji vjen nga greqishtja dhe perkthehet diskutimi mbi njeriun. Antropologjia e ka prejardhjen nga shkencat natyrore dhe ato humane. Hyrja ne turizem dhe antropologji shpjegon se si antropologjia eshte dritarja permes te ciles mund te studiohet dhe vleresohet si duhet dinamika e turizmit. Qellimi i ketij kapitulli eshte te ilustroje sesi kerkimi cilesor, sidomos antropologjia merret per te bere studimin e turizmit dhe turistit. Antropologjia sociale ne vecanti interesohet per studimin e detajuar te komuniteteve te vecanta ose sub-kulturave. Ne kete drejtim ajo ndryshon nga sociologjia e cila zakonisht merret me teper me analizen e tendencave sociale ne shoqeri duke perdorur shpesh metoda statistikore.
Nese jeton ne Londer ka disa rregulla qe njerezit nderveprojne me njeri-tjetrin. Kur blen ushqime ne supermarket ti duhet ta dish qe duhet te vihesh ne rradhe per te blere ushqimet, ka mundesi qe te mos futesh ne bisede me persona te cilet nuk i njeh. Kur udheton me metro duhet te dish qe nuk duhet folur me pasagjeret e tjere dhe nuk duhet ti shikosh ata ne sy. Por nese shkon ne ishujt Figi ka aq shume miqei dhe perzemersi sa qe njerezit pershendesin miremengjes si ne dyqane ashtu dhe ne rruge. Jo vetem, por duke udhetuar ne autobuz mund te ndodhe qe te te merret femija nga krahet dhe te perkedhelet, apo te puthet nga ndonje pasagjer.
Pse gjerat jane ndryshe ne Londer dhe ndryshe ne Figi? Londra ka nje popullsi prej afro 7,5 milion banore, kurse Figi rreth 900 000 banore. Londra eshte nje mega qytet post industrial, frenetic, kurse Figi mbetet nje zone rurale. Jane keto kompleksitete, nderveprime sociale, rregulla, zakone te te ushqyerit, qendrimet kundrejt te huajve, sistemi fetar, dhe nje sere elementesh te tjere qe e bejne kulturen te kete vemendjen e antropologeve.
Antropologjia qe ne studiojme sot lindi gjate mesit te shekullit te nenetembedhjete, nje periudhe shume interesante dhe plot jete e historise se njerezimit. Ne kete kohe te pakten 3 tema te rendesishem ishin prezente ne te menduarit e shoqerise se edukuar perendimore. Keto ishin:
1. Kolonializmi. Perkufizohet si zgjerim i sovranitetit të një kombi dhe popujve në territoret jashtë kufijve të saj, shpesh për të lehtësuar dominimin ekonomik mbi burimet, punën dhe tregtisë në to. Termi gjithashtu tregon besimet e perbashketa të përdorura për legjitimin ose promovimin e këtij sistemi, veçanërisht besimin që vlerat etike dhe kulturore të banorëve janë më të larta se ato të vendeve te kolonizuara. Termi gjithashtu tregon, në kuptimin e rreptë, pushtetin kolonial te ruajtura nga disa vende evropiane mbi disa te tjera jo evropiane përgjatë kohes moderne dhe në këtë mënyrë tregon periudhën ekuivalente në histori, e cila filloi në shekullin e gjashtëmbëdhjetë me eksplorimin gjeografik Evropian dhe përfundoi zyrtarisht në gjysmen e dytë te shekullit XX, me fitoren e lëvizjeve anti-koloniale.
2. Shoqerite misionere te cilat kane te bejne me organizata te sponsorizuara qe sigurojne ndihme familjeve dhe njerezve ne nevoje.
3. Darvinizmi. Darvinizmi është një term që përshkruan idete e Charles Darwin, veçanërisht në lidhje me evolucionin biologjik per seleksionimin natyror. Darvinizmi nuk është sinonim me evolucionin, kjo e fundit është para Charles Darwin: teoritë darviniste janë evolucionare, por kontributi i tij kryesor është koncepti i seleksionimit natyror qe konsiderohet si vendimtar për shkak të evolucionit dhe zhvillimin e tij të mëvonshëm, me shtesa dhe korrigjime të shumta, do të mundësojë formulimin e teorisë evolucionare të tanishme ose sintezën moderne evolucioniste.
Te tre keta elemente jane pare te lidhur me njeri tjetrin. Duke u nisur nga ky miks i fuqishem i politikave kulturore, kuptimi i superioritetit ne shoqerine perendimore i sjelle nga industrializmi beri qe te lindte dhe kjo shkence e studimit te njeriut.
Antropologjia e turizmit
Antropologjia dhe turizmi kane sinergji midis tyre. Te dyja kerkojne te identifikojne dhe ti japin kuptim kultures dhe dinamikes humane. Per arsye se turizmi eshte nje pakete globale e aktiviteteve qe pershkruajne shume kultura eshte e nevojshme qe te kuptohet me thelle pasoja e nderveprimit midis shoqerive gjeneruese dhe pritese te kerkeses turistike. Duke analizuar me tej Smith ka theksuar se Antropologjia ka kontribute te rendesishme per ti ofruar studimit te turizmit, sidomos permes etnografise baze si dhe modelit te akulturimit dhe berjes te ditur qe turizmi eshte vetem nje element ne ndryshimin e kultures. Nje interpretim i kesaj mund te jete qe Smith argumenton qe nderveprimi njerezor, jo biznesi dhe marketingu, eshte faktori kryesor per shume paradokse te turizmit. Nese ne pranojme kete, lidhja midis turizmit dhe antropologjise behet akoma dhe me e rendesishme. Antropologjia mund te sjelle tek turizmi:
• Studimin e nje varieteti fenomenesh ne lokalitete te ndryshme me qellim identifikimin e tendencave
• Faktoret ekonomike, sociale dhe mjedisore dhe lidhjen midis tyre
• Vazhdimin e nje analize me te thelle (psh cfare e shkakton turizmin)
Nderkohe këto tema mund të duket të qarta për ata që tashme merren me studimin dhe analizat e turizmit, por rruga per te percaktuar një antropologji të turizmit nuk ka qenë e lehte. Për shembull, në një ese te hershme me kete subjekt, Nash (1981) bërë disa vërejtje në lidhje me besueshmerine se turizmi perben nje subjekt serioz për studime antropologjike. Nash (1981) gjithashtu krijoi pikën e takimeve ndërkulturore dhe transaksionet e rëndësishme shoqërore që sigurojnë çelesin për të kuptuar antropologjine e turizmit.
Ai vazhdon të shpjegojë se kjo do të ballafaqohet me shumë ndryshime, nje i tille është se një grup (turistët) janë në lojë, ndërsa një grup tjetër (punonjësit e turizmit) janë në vend të punës. Ne gjithashtu mund të shtojme një grup tjeter, ate te rezidenteve, të cilët mund të klasifikohen si vëzhgues aktive apo pasive. Duke vendosur diçka ne kete kuader, merremi me seksionin tjetër ate te fillimeve te antropologjise se turizmit.
Rrënjët e antropologjise se turizmit:
Udhëtimi i shenjtë apo shfrytëzim imperialist?
Para zhvillimit të një antropologjie të vertete të turizmit, janë hulumtuar elemente që tani janë pjesë e saj. Nga shkencëtarët e hershem shoqërore, Durkheim (1858-1917), është ndoshta më me ndikim në analizat e turizmit, pasuar ndoshta nga Van Gennep dhe Victor Turner.
Durkheim njihet në përgjithësi si dijetar që krijoi dhe ndërtoi kuadrin teorik brenda te cilit sociologjia ishte në gjendje të vepronte si një shkencë. Ai shqyrtoi pyetje në lidhje me marrëdhëniet ndërmjet individit dhe shoqërisë. Në esenë e tij "Format Elementare të jetës fetare" (1915) Durkheim i referohet shoqërise aktuale qe vazhdimisht krijon gjëra jo te zakonshme të shenjta dhe zëvendësimin e botës se vërtetë me nje bote tjetër e cila eshte ideale. Në mënyrë domethënëse, në përpjekjen për të shpjeguar fenë, Durkheim arriti në përfundimin se ritualet dhe fetë i shërbejnë shoqërisë per te prodhuar solidaritet social në rritje. Ai përkufizoi te shenjtën në fjalët: "Për përcaktimin tonë të se shenjtës është se ajo është diçka e shtuar dhe mbi të vërtetën:
Në fakt, ne kemi parë se nëse jeta kolektive zgjon mendimin fetar në arritjen e një shkalle të caktuar të intensitetit, kjo ndodh për shkak se ai sjell një gjendje gjallërie që ndryshon kushtet e veprimtarisë psikike. Energjitë vitale janë të mbi-ngacmuara, pasionet më aktive, ndjesi me të forta, ka edhe disa që janë prodhuar po në këtë moment. Një njeri qe nuk e njeh veten e tij, ai vetë ndihet i transformuar dhe rrjedhimisht transformon mjedisin që rrethon atë. (fjalë të cituara te Durkheim në Abraham, 1973:187).
Kjo analizë eshte aplikuar për turizmin nga Nelson Graburn i cili shkroi për nocionet e te shenjtes, eksperiencave jo te zakonshme dhe profane te Durkheim (Graburn, 1989:24). Në mënyrë të ngjashme, Van Gennep (1960, botuar per here të parë në vitin 1908) beri nje teori për kalimin nga një kategori sociale në një tjetër gjatë te ashtu-quajturit ciklit të jetës të individit. Analiza e tij ishte rreth riteve te kalimit që i japin forme ngjarjeve të rëndësishme në jetën e nje individi të tilla si puberteti, adoleshenca, martesa, familja, etj.
Ai vuri përpara idenë se ritet e tilla të kalimit përbëheshin nga tre elemente kryesore:
1. Ndarjen (heqjen rituale të një personi nga shoqëria dhe nga jeta e zakonshme e bere deri ne ate moment.
2. Izolimin (Një periudhë e izolimit për personin qe ndjek ndarjen dhe i paraprin fazës se ardhshme),
3. Inkorporimin (ri-grupimi i personit në shoqëri me statusin e tij te ri).
Duhet të theksohet se duhet bere një dallim midis riteve te kalimit të cilat mund të përkufizohen si kalimi nëpër një proces për të ndryshuar kategorine sociale (zakonisht, dhe si u tha më lart, nga fëmijëria në moshën e rritur, nga beqaria ne martese) dhe riteve te intensifikimit të cilat rrjedhin nga cikli vjetor i rinovimit që ri-afirmojne (ose intensifikojne) marrëdhëniet e një personi me shoqërinë dhe ndryshojne ritmin e shoqërisë mbi një bazë të vazhdueshme (të tilla si ditëlindjet apo jubilete, sezonin e korrjes, apo fillimin e dimrit). Ritualet që rrethojnë një ceremoni martese te stilit perëndimor, fustan të bardhë, nata e fundit e beqarise në shoqërine e miqve të gjinisë së njëjtë, mbërritjes në kishë te nuses dhe dhëndërit në kohë të përcaktuar dhe nga vende të ndryshme, dhëndërit nuk i lejohet për të parë nusen e tij- (të paktën në ditën e dasmës) derisa ajo arrin në derën e kishës, etj. Të gjithë janë tregues të 3 fazave te Van Gennep. Këto rituale janë thënë për të ndihmuar me përforcimin e nje ndjenje kolektive dhe integrimit social.
Victor Turner ka zhvilluar këto ide te tranzicionit:
Në situaten aktuale te ritualit, me eksitimin e saj social dhe stimujve fiziologjike, të tilla si te kënduarit, vallëzuarit, alkooli, dhe mënyrat e çuditshme të veshjes, simbolet rituale. Normat dhe vlerat në njërën anë mbushen plot me emocione, ndërsa emocionet bazë fisnikerohen nëpërmjet kontaktit me vlera sociale. (1967:30). Kështu në disa shoqëri, është e pranueshme për një njeri të bëhet ne menyre te pakontrolluar i dehur dhe ndoshta të veprojë në një mënyrë jo të zakonshme në një strip-club! Turner i referohet këtyre periudhave mes sferave normale të ekzistencës si gjendje apo kategori te gjysmes se rruges se jetes.
ثshtë relativisht e lehtë për të parë pse idetë e Van Genneps dhe Turners kanë rezultuar tërheqëse për ata që kërkojnë arsye per turizmin. Australianët dhe New Zelandezet kalojnë një faze jete kur ata ndermarrin udhëtimin e tyre të gjatë në Evropë. Kjo është zakonisht në një fazë ndërmjet universitetit dhe fillimit te punës. Ajo përfshin kryerjen e një udhëtimi me shokët, personi ka lënë mënjanë jeten normale dhe zakonisht përfshin disa lloj ceremonish mirëseardhje ne shtëpi derisa kthehet i gatshem për t'u bashkuar me shoqërine normale, te ndjeke rregullat normale që zakonisht përfshin martesen dhe familjen. Një pyetje kyçe që del në këtë fazë është se në qoftë se turizmi është një rit ose ceremoni, në mënyrën që van Gennep i karakterizon, a kanë ata një funksion ne perforcimin e ndjenjës kolektive dhe integrimit social? Ne mund të shkojë një hap më tej dhe të kërkojmë, në kontekstin e fushave qe gjenerojne turizmin kryesor të botës së industrializuar/pas industrializuar, çfarë do të thotë një turist per shoqërinë?
Përgjigjet mund të jene qe ne perpjekje për të gjetur një gjendje shpirtërore të shenjtërisë që vendos kufijte e fese nga profania , turizmi mund te shihet si nje entitet lirie . Prandaj duke percaktuar turizmin si nje simbol te ekonomise moderne dhe lirise sociale mund te interpretohet si nje simbolizim i shoqerise ne vetevete saktesisht duke përsëritur përdorimin e entitetit siç përshkruhet nga Durkheim në kërkimet e tij ne kete fushë.
Duke shqyrtuar idenë e turizmit si ritual dhe udhëtimin e shenjtë (në veçanti punën e Graburn) ne tani kthehemi në një tjetër perspektivë: atë të turizmit si një formë e imperializmit.
Turner dhe Ash u shprehen: turizmi modern është një formë e imperializmit kulturor, një kërkim i pafund për argëtim, diell dhe seks nga kërkuesit për kënaqësi dhe që janë të dëmshme per kulturat lokale dhe ndotëse në botë. Turizmi është nje pushtim nga qendrat e zhvilluara metropolitane në periferite e paqytetëruara. Shkatërron ne menyre te pakuptueshme dhe pa qëllim (1975:129)
Puna e Nash në këtë fushë ishte përgatitur nga një besim i ngjashem: që turisti modern, siç ai e quan atë, si tregtari, punëdhënësi, pushtuesi, guvernator, edukatori, apo misionari, është parë si agjent i kontaktit mes kultures dhe, drejtpërdrejt ose tërthorazi, shkaku i ndryshimit sidomos në rajonet më pak të zhvilluara të botës (1989:37).
Disa tema lindin nga esete e Nash të cilat kanë pasur një ndikim të fuqishëm në punën e shume studimeve mbi turizmin nga një perspektivë shkencore sociale. Ato janë përmbledhur kështu: Analizat e zhvillimit turistik nuk duhet të bëhen pa iu referuar qendrave prodhuese që gjenerojnë
• suficite të mjaftueshme për të mundësuar turizmin (në kuptimin e kohës së lirë e udhëtimit) dhe
• vete turistët;
Kjo situatë krijon një shkallë te kontrollit nga rajoni gjenerues gjatë rajonit prites dhe se kjo e bën qendren metropolitane, imperialiste, dhe turizmin një formë te imperializmit; kjo marrëdhënie është drejtuar tërësisht drejt furnizimit te cfaredo gjeje qe turistët duan përfshirë atë që mund te mos gjendet ne menyre të natyrshme të tilla si ushqim të shpejtë, ajer te kondicionuar, pishina dhe ushqime dhe pije të importuara: një infrastrukturë mbështetëse është zhvilluar në këtë mënyrë; transaksionet me banorët lokale në thelb janë të pabarabarta dhe se është kjo pabarazi qe ve nje kornize ne marrëdhëniet mes vendasve dhe të ftuarve; janë shpesh pabarazite ekonomike midis vendasve dhe mysafirëve, si kolonializmi, të cilat mund të bejne qe te lindin ndjenjat e superioritetit midis te ardhurve. Një sistem turizmi mund të zhvillohet (sidomos në vendet me një bazë shumë të kufizuar ekonomike) i cili mund të përfshije ekonominë e përgjithshme në një ekonomi shërbimi drejtuar përmbushjes së nevojave, të huajve te rastit.
Këto tema mund të përmblidhen si vartësi dhe perhapje e kulturave. Ne menyre te habitshme, Nash e quan popullin vendas që merr iniciativën për të ndihmuar në zhvillimin e zonave turistike, bashkëpunëtorë.
Puna e mevonshme e Nash është shumë më pak kritike per turizmin si një aktivitet shoqëror, dhe në librin e tij më të fundit, botuar në 1996, imperializmi i botes nuk shfaqet me në indeks. اfarë Nash dhe pasuesit e tij deshtuan për të trajtuar në analizat e tyre është çështje e alternativave ekonomike. Duke parë kushtet sipas të cilave, për shembull, femrat e reja janë të punësuara në fabrika e prodhimit te veshjeve në Sri Lanka, ku çdo lëvizje e tyre është e kontrolluar dhe e rregulluar dhe pagat mezi paguhen, në mënyrë të qartë kjo industri veshje nuk ofron shumë shpresa. Në këtë kontekst, turizmi siguron një potencial shumë më realist se sa kjo industri.
Temat kryesore në Antropologjine e turizmit
Jane sugjeruar pesë tema kyçe në antropologji:
• lloji i kulturës
• kultura dhe mbijetesa
• formimi i grupeve
• kërkimi për rregull
• Ndryshimi i se ardhmes.
Mënyra në të cilën këto tema të gjera ndërfaqen me turizmin mund të shpjegohet përmes punës se Jafar Jafari (editor i Kronikave te kerkimit te Turizmit). اfarë Jafari ka sugjeruar këtu është me interes të madh per sociologet qe studiojne turizmin. Mënyra e tij për të pare turizmin si sistem është para së gjithash për të ngritur dy nën-sistemet, një për rajonet gjeneruese cila ofron një derdhje të turistëve, dhe një tjetër për zonat e pritjes e cila perfshin prurjen e turistëve. Ai pastaj i vendos këto nën-sistemet brenda kontekstit të një të trete: zonat e ndërvarësisë reciproke. Jafari bën një lidhje midis kërkesës dhe ofertës që shkon përtej ekonomisë apo marketingut. Pika e tij është që vendet e industrializuara (ose pas-industrializuara) varen nga fushat rekreative per të ndihmuar ne rigjenerimin e qytetarëve të lodhur. Ky eshte nje pozicion mjaft i ndryshem nga ai i shkencetareve politike, te cilet do te theksojne deshtimin ekonomik te turizmit per te ofruar mallra ekonomike per vendet ne zhvillim.
Megjithatë, në qoftë se destinacionet ekzistuese nuk do të dorëzojnë mallrat rekreative ajo çfarë mbetet është fuqia ekonomike e vendeve prodhuese të zhvendosë vëmendjen e tyre dhe të biznesit në vende të tjera.
Shkrimtarë kryesore në antropologjine e turizmit
Ky seksion elaboron punën e disa shkrimtarëve me ndikim në antropologjine e turizmit.
Përshkrimi më lart në zhvillimin e antropologjisë se turizmit dhe perspektiva e mprehte e Jafari ka caktuar vendin për një diskutim më të detajuar në lidhje me punën e një numri të akademikëve të cilët kontribojnë në antropologjine e turizmit. Ajo është gjithashtu e dobishme, sepse ajo na lejon që të reflektojmë mbi faktin se pse antropologët duhet te studiojne turizmin.
Duke përdorur argumentet e Nash, kjo është paraqitur ne nje figure ne te cilen është mjaft e lehtë për të identifikuar një numër të kontribuesve të rëndësishëm dhe me ndikim në antropologjine e turizmit. Unë nuk e kam përfshirë Jafar Jafari dhe Valene Smith në kete tabele, sepse në një kuptim, puna e tyre në antropologjine e turizmit shkon përtej një kontributi teorik rreth subjektit.
Midis tyre, dhe në mënyrat e tyre të ndryshme, ata kanë vendosur me vetedije turizmin në hartën akademike si një subjekt të ligjshem për të studiuar. Jafari ka kontribuar përmes themelimit të tij dhe redaktimit të vazhdueshëm të Hulumtimeve kronike te Turizmit dhe Valene Smith përmes punës së tij me Shoqata antropologjike amerikane. Hartimi i nje liste domosdoshmërisht do të thotë përjashtim: ajo qe duhet të kihet parasysh eshte se qëllimi i listës është për të nxitur të menduarit për antropologjine të turizmit mes studentëve, jo për të dhene listen përfundimtare. Lojtarë të tjere të rëndësishem janë Linda Rihter (1989) dhe puna e saj në politikën e turizmit, Filip Pirs (1982), me kontributin e tij për psikologjinë sociale të turizmit, dhe Roland Barthes (1984).
Pse antropologët duhet te studiojne turizmin
Jane kater tema te gjera te cilat shfaqen me nje rëndësisë së parë në studimin antropologjik të turizmit:
1. paradoks i të qenit lokal në një botë globale ;
2. turizmit dhe rituali;
3. turizmit si aventurë mitologjike
4. turizmi dhe ndryshimi social.
Ka natyrisht tema te tjera (sic na kujton Selwyn, 1996,) siç janë ato të propozuara nga Malcolm Crick per kategorizimin e tre fillesave te të dhënave per antropologjine e turizmit:
• semiologji ,
• signifier
• signified
Turistët pushtojnë hapësirën kulturore gjatë vizitës së tyre, dhe per ta zene vend të veçantë gjërat autentike. Turizmi sjell efekte ekonomike dhe politike në mënyrë që të mundësojë një kuptim më të thellë për implikimet politike të zhvillimit dhe të ekonomisë, (dhe) ndryshimet shoqërore dhe kulturore, brenda zonave gjeneruese dhe pritese, në veçanti të, outputeve kulturore për t'u vizituar, dhe turizmit si një kërkues të origjinalitetit.
Ky kërkim i origjinalitetit mund të shpjegohet si një lloj i procesit kompensues me të cilin punonjësi i huaj kërkon nje ekzistence më autentike gjatë një pushimi jashtë vendit (Nash, 1996:66). Kjo pikëpamje është bazuar në punën MacCannell i cili, nga ana e tij, ishte bazuar në një refuzim të tezës Boorstin's (1964) që turisti modern me qëllim kërkon përvojat jo autentike, te ashtuquajtura pseudo-evente si pjesë e një jetese zakonisht sipërfaqësore në shtëpi.
Pozita e MacCannell mbi pseudo-ngjarjet e Boorstit është që turistët nuk shkaktojnë pseudo-ngjarje, si këmbëngul Boorstin (dmth. se turizmi është bërë sipërfaqësor, sepse vetë turistët janë sipërfaqësore), por se qëndrimet snob te Boorstin mbi dallimin midis turistëve dhe udhëtarëve janë pjesë e Problemit te turizmit masiv, dhe jo një reflektim analitik në të (MacCannell, 1976:104).
Urry ka një pamje që e dallon nga Boorstin dhe Nash. Ai kundërshton idenë e kërkimit për autenticitet si faktori kryesor motivues për turistët (edhe pse pranonte se kjo mund të jetë e rëndësishme). Ai vazhdon me një koment të mëtejshëm rreth bazës për organizimin e turizmit, një tipar kyç i cili duket të kete një dallim midis vendbanimit normal/ punës dhe [përvojës turistike], sepse ka ne njefare menyre kontrast me përvojat e përditshme (1990:11).
Kjo pasiguri në lidhje me motivacionin turistik thekson atë që nuk ka një lloj të vetëm turizmi. Përvojat qe ata kërkojnë do të jenë të ndryshme, Nash, në diskutimin analizë te turistëve, e shtron ceshtjen ne këtë mënyrë: këta njerëz mund të kërkojë më shumë ose më pak origjinalitetin në turizëm e tyre sipas mënyrës se si janë tjetërsuar ata nga kushtet shoqërore në të cilat ata jetojnë (1996:66 ). Ai vazhdon në mënyrë të ngjashme: Ka, vërtet, lloje te tjera të turizmeve për të cilin çështja e autenticitetit nuk ka dalë (Nash, 1996:82
Selwyn lidh keto perfundime duke na kujtuar se kjo ide e të qënit i huaj është e lidhur me kërkimin e Maslow, për vetë-aktualizimin: Deri tani ajo që është pranuar gjerësisht nga antropologët e turizmit eshte qe shumë nga turizmi bashkëkohor është themeluar në kërkimin për të shtyrë ata qe shkojne në drejtime të kundërta, për kërkimin e autenticitetit per te tjeret.
Kjo ide e tensioneve na kujton nocionin e Levit-Shtraus e ekzistences se gjendjeve të kundërta dhe dualismit simbolik te Malinowski's.
Për turizmin, këto tensione mund të hulumtohen edhe më tej. Mbetet megjithatë, një nevojë për të shpjeguar pse lloje të veçanta turistike janë bashkangjitur në grupe të veçanta sociale në një periudhë të caktuar historike, pyetjet pa përgjigje janë pse sjellje e veçantë? Pse grupe të veçantë? Pergjigjja me e afert është përmes punës së Passariello (1983), i cili ka studiuar turizmin e klases se mesme meksikane. Tre faktorë të ndërlidhur u sugjeruan që ofrojne një shpjegim për mënyrën se si modelet e gjetur u prodhuan dhe ndihmuan per te parashikuar modele te tjera më tej. Këto janë: te ardhurat e kufizuara kufizojne zgjedhjen e stilit, distancen dhe kohëzgjatjen e udhëtimit. Por, është shpjegim i mjaftueshem thjesht te kesh te ardhura te mjaftueshme?
Por, a mund të lidhim pasurine-kulturore te klases se mesme me vetë-besimin? Apo kjo nuk supozon se gjërat që përbëjnë një edukim te klasës se mesme (literaturë, mitologji greke, Art etj) janë të vetmit komponente te vlefshem te kulturës? Por a mund të justifikoje kjo prostitucionin e fëmijve, dehjen, plogështine? Puna e Passariello është e rëndësishme, dhe pse disi i paplotë, sepse analiza është bazuar në hulumtimet empirike dhe jo ne reflektim.
Në rastin e veçantë të punës se Passariello, ne mund të shohim se zgjedhja e stilit turistik rrjedh nga situata dhe kultura e tyre në shtëpi. Por, në qoftë se ne në përgjithësi jemi dakord me idenë e shkembimit dhe sjelljes se turistëve, si i zgjedhin njerëzit këto ndryshime? A është thjesht një zgjedhje e atyre elementeve që nuk janë në gjendje të ndryshojë jetën e tyre normale? Duke pasur parasysh se shkembimi kulturor është një temë e vazhdueshme në antropologji, ia vlen të shqyrtuar atë pak më të ngushtë se si kjo ka të bëjë me turizmin. Duhet theksuar se ndërsa puna e Passariello-s është e dobishme, ajo ka difekte që janë ende për t'u adresuar si: Si mund të percaktohet besimi kulturor? اfarë roli ka industria e udhëtimeve në ndikimin e vendimeve? (dhe) Pse disa njerëz me vetë besim kulturor nuk zgjedhin të bëhen turistë?
Ide kryesore
Antropologët dhe shkencëtarët e tjera sociale argumentojnë se njerëzit kane nevoje për të analizuar turizmin; antropologjia ofron një perqasje të analizës kritike te turizmit përmes kuadrit krahasues, aftësinë për të sjellë së bashku lokalen dhe globalen, duke njohur lidhjet e fushave ekonomike, mjedisore dhe sociale, dhe kjo ka patur një ndarje mes antropologëve që shikojne turizmin si një ritual (p.sh. Nelson Graburn) dhe ata që e konsiderojne si nje formë te imperializmit (Dennison Nash).
Te menduarit e tanishem te antropologjise është se turizmi ka shumë motivues dhe është tepër komplekse që të kategorizohet në këtë mënyrë; (megjithatë) një kategorizim praktik i mënyrave në të cilat turizmi mund të studiohen nga antropologët ka qenë i paraqitur nga Crick i cili propozoi semiologjine, ekonomi politike dhe sociale / ndryshim kulturor si fillesa më efektive të dhënash; shume pune në antropologjine e turizmit i mungojnë hulumtimet empirike me rrënjë, dhe mund të pasqyrojnë pikëpamjet e klases se mesme, (dhe) Selwyn dhe të tjerët janë të bindur se është kërkimi autentik për të tjeret dhe per veten që krijon tensionin per perqasjen e shkences shoqërore për të analizuar turizmin.
