Pjesa me e bukur e jetes...

13 qershor 1999.
U ula ne mes te rruges. Po shijoja nje cigare per shtate pale qejfe e po prisja Lirine. Ajo erdhi. Mu duk se tane dynjaja u be e imja. Nuk vonoi shume dhe e moren e futen ne valle. Pastaj dihet gjithcka. Kush me i forti e dhunonte cdo dite deri ne mekje e tjeret thithnin gjirin e saj deri ne shtjerrje.

Prindërimi besoj për të dyja gjinit

Cdo pjese e jetes eshte e bukur.
Ne duhet te kujdesimi qe te jete e bukur.

Pjesa me e bukur eshte kur hedh gjith kaken pas kraheve dhe e perdor si humus per dicka te re... Per nje te ardhme te shendetshme.

Ku pranon ne rradhe te pare qe nga jeta nuk kishe kuptuar asgje...
Qe eshte e kot ti drejtosh gishtin njerezve qe te kan lenduar apo kan abuzuar/perfituar ndaj teje sepse te gjitha ja ke lejuar ti! Askush tjeter pervec teje.
Kur vendos kufi, kur pret cdo raport qe te jep bad feelings. Kur filtron njerzit dhe rrethohesh nga ato pak qe te kapin per dore dhe te japin nje zgjidhje; njerez qe problemet ti zgidhin dhe jo ti krijojne.

Momentet më të bukura të jetës time jan kur udhëtoj, me familjen dhe me shoqen time te ngushtë, më rigjenerojn shpirtin, mëndjen dhe trupin.

Ajo ku njeh vetveten,ku njeh pergjegjsit e tua,dhe ke potencen e karakterit te pranosh gabimet dhe ti absrbosh per mos te te demtuar.
Kaq e thjesht!