Në Brendësi të Diellit dhe Njollat e Zeza

Në Brendësi të Diellit dhe Njollat e Zeza
Shtresa e jashtme e rrotullimit varion : në ekuator rrotullohet 1 herë në çdo 25,4 ditë, në afërsi të poleve është më shumë se 36 ditë. Kjo sjellje e çuditshme është për shkak të faktit se Dielli nuk është një organ solid-i ngurtë si në Tokë. Efekte të ngjashme janë parë edhe në planetët e gazit. Rotacioni shtrihet ndjeshëm poshtë në brendësi të Diellit, por Bërthama/Thelbi i Diellit rrotullohet si një trup i ngurtë. Kushtet në bërthamën e Diellit (përafërsisht e 25 % e rrëzës të tij) janë ekstremë. Temperatura është 15.000.000 °C dhe presioni është 250 miliard atmosferë. Në qendër të bërthamës dendësia e Diellit është 150 herë më shumë se sa ajo e ujit. Forca e Diellit varjon : (rreth 386.000.000.000) megavat nga reaksionet e fuzionit bërthamor. اdo sekondë rreth 700.000.000 ton hidrogjen konvertohet në rreth 695.000.000 ton helium dhe 5.000.000 ton e energjisë në formë të Rrezeve Gamma Rays. Njollat e zeza janë rajone më temperaturë rreth 3527 °C. Njollat e zeza mund të jetë shumë të mëdha, rreth 50.000 km në diametër. Njollat e zeza janë shkaktuar nga komplikimet dhe marrëdhëniet e fushës magnetike të Diellit. Kur shikojmë Diellin dhe sipërfaqen e tij, karakteristikat më të dukshme janë zakonisht Njollat e Zeza Sunspoots, të cilat janë zonat e mirë-përcaktuar në sipërfaqe dhe shfaqën më pjesë më të errëta se sa pjesa tjetër e sipërfaqes për shkak të temperaturave të ulëta. Njollat e Zeza Sunspoots janë rajone të aktivitetit të dendur magnetikë ku konvertimi i elementëve frenohen nga fusha të forta magnetikë, reduktimin e transportit të energjisë nga e brenda. Fusha magnetike shkakton ngrohje të fortë në Corona-Kurora-Sipërfaqa, dukë formuar rajone aktivë, që janë burim i fishekzjarrëve intensivë diellorë dhe nxjerrja në masë e materialëve nga Corona : quajtur në anglisht Corona Mass Ejection ose CME. Numri i dukshëm i Njollave të zeza në Diell nuk është konstant, por ndryshon më kalimin e një cikli 11-vjëçar i njohur si cikli diellor. Ata që nuk shfaqën janë në latituden e lartë diellorë. Pas ciklit njollat diellorë përparojnë, numri i njollave rritët dhe lëvizin më afër ekuatorit të Diellit, një fenomen i përshkruar nga ligji Sporer. Historia e numrit të njollave vërejtur gjatë 250 viteve të fundit, tregon ciklin 11-vjëçar diellor. Cikli Diellor ka një ndikim të madh të motit në hapësirë, dhe është një ndikim i rëndësishëm në klimën e Tokës që nga shkëlqimi i dritës dhe marrëdhëniet e tjera magnetikë. Në shekullin e 17, cikli diellor dukët se ka ndaluar tërësisht për disa dekada.