Gjarperesha te lutem bej temat me te kuptueshme...Per fat te keq kam 3 vite(kam hyre ne te katertin) qe jam larg familjes.Kalon nje vit pa i pare.
Me dhemb ne shpirt qe nuk po i shijoj,nuk u jam prane kur ata kane nevoje,te pakten fizikisht..Me dhemb ne shpirt kur mendoj babin tim qe gatuan,mamin qe ben pune te tjera.Kur normalisht te ishte nje tjeter situate ne Shqiperi do isha une ne shtepi e te kujdesesha per to.Jo se jane te vjeter e nuk ja dalin vete,thjesht per ti "shperblyer" per ate qe kane bere per ne.
Vazhdimisht u them shoqeve qe kam ne Al qe me thone qe me prinderit nuk shkojne mire,qe te mundohen te bejne ç'mos qe te kuptohen me njeri tjetrin...Te shijojne prinderit sa i kane...