????? ?????? ?????? ??
Kam uri për gojën tënde, për zërin tënd, për flokt’e tu dhe rrugëve shkoj i paushqyer, i heshtur, nuk më mban në këmbë buka, agimi më trondit, mëtoj tingullin e lëngët të këmbëve të tua gjatë ditës. Më hahet buzëqeshja jote që rrjedh, duart e tua ngjyrë hambari në tërbim, kam uri për gurin e zbehtë të thonjve të tu, dua të kafshoj lëkurën tënde si bajame e paprekur. Dua të kafshoj rrufenë e shkrumbëzuar në bukurinë tënde, hundën e mëvetësishme të fytyrës së pashme, dua të kafshoh hijen fluturake të qerpikëve të tu dhe i uritur vij e iki duke nuhatur muzgun, të kërkoj, e duke kërkuar zemrën tënde të ngrohtë si një pumë në vetminë e Kuitatrues
?????? ??????
Dy dashnorë gazmorë janë sa buka e vetme, një pikë e vetme e hënës në lëndinë, teksa ecin lënë dy hije që puqen, lënë të vetëm diellin e zbrazët në shtrat. Nga gjithë të vërtetat ata zgjodhën ditën: s’u vetëvranë me fije, e bënë me një aromë, s’e thyen paqen, s'i thyen fjalët. Lumturia është një kullë e tejdukshme. Ajri, vera shkojnë me dy dashnorët, nata u fal petalet e saj gazmore, gjithë karafilët u takojnë. Dy dashnorë gazmorë s’kanë të sosur dhe as vdesin, lindin dhe vdesin plot herë teksa jetojnë, përjetësia e natyrës u përket....
Kam uri për gojën tënde, për zërin tënd, për flokt’e tu dhe rrugëve shkoj i paushqyer, i heshtur, nuk më mban në këmbë buka, agimi më trondit, mëtoj tingullin e lëngët të këmbëve të tua gjatë ditës. Më hahet buzëqeshja jote që rrjedh, duart e tua ngjyrë hambari në tërbim, kam uri për gurin e zbehtë të thonjve të tu, dua të kafshoj lëkurën tënde si bajame e paprekur. Dua të kafshoj rrufenë e shkrumbëzuar në bukurinë tënde, hundën e mëvetësishme të fytyrës së pashme, dua të kafshoh hijen fluturake të qerpikëve të tu dhe i uritur vij e iki duke nuhatur muzgun, të kërkoj, e duke kërkuar zemrën tënde të ngrohtë si një pumë në vetminë e Kuitatrues
?????? ??????
Dy dashnorë gazmorë janë sa buka e vetme, një pikë e vetme e hënës në lëndinë, teksa ecin lënë dy hije që puqen, lënë të vetëm diellin e zbrazët në shtrat. Nga gjithë të vërtetat ata zgjodhën ditën: s’u vetëvranë me fije, e bënë me një aromë, s’e thyen paqen, s'i thyen fjalët. Lumturia është një kullë e tejdukshme. Ajri, vera shkojnë me dy dashnorët, nata u fal petalet e saj gazmore, gjithë karafilët u takojnë. Dy dashnorë gazmorë s’kanë të sosur dhe as vdesin, lindin dhe vdesin plot herë teksa jetojnë, përjetësia e natyrës u përket....