Titulli: Foto-simbole misterjoze.
FORMULA MAGJIKE
Kam në bibliotekën time disa libra për Kabalën.
Madje dhe një botim të shek. XVII-të, të botuar në latinisht me shkronja gotike në tipografinë hebraike të Amsterdamit.
Këtë libër ma ka dhënë miku im, koleksionisti nga Elbasani, V. K.
Dihet se në Elbasan ka qenë një sinagogë dhe një komunitet hebrenjsh që në mesjetë.
Gjatë Luftës së Dytë Botërore sinagoga u shkatërrua, librat e Sinagogës humbën, u dogjën ose u grabitën. Ksombla që kam unë tashmë në dorë është një botim i plotësuar i tekstit fillestar të Kabalës, që në origjinal është shkruar hebraisht që në shek. IV.
Shumica e faqeve janë komente inteligjente, hetime dhe pandehma profetike të rabinëve eruditë.
Gjithashtu e kam dhe librin e famshëm të historianit të madh të shek. XX-të, Gershom Shalom, mbi Kabalën si matricë mendore të njerëzimit, të vërtetat dhe spekulimet e furishme dhe të pandalshme ndaj saj.
Kur isha më i ri përvëlohesha në vetvete për të kuptuar pikërisht ato që ishin gjërat më të pakuptueshme të botës.
Sipas kabalistëve, të 24 gërmat e alfabetit hebraik janë të shenjta, kombinimi midis tyre, gjetja e një rendi të renditjeve të përputhura por jashtëzakonisht të rralla, bëjnë të mundur që të krijohen formula të tilla të plotfuqishme sa mund të krijohet edhe njeriu kabalistik, i quajtur Golem, i cili është krejt i ndryshëm nga ideja e klonimit e inxhinierëve revolucionarë të gjenetikës moderne të sotme
Kuptohet që thelbi i Kabalës është laboratori universal i shkronjave, për këtë arsye shkrimtarët janë jo aq kabalist ortodoks sesa heretik.
Të gjitha këto që thashë më sipër mund të mendohen me nge sidomos kur je në gjendje të plogët dhe të përfshin një skepticizëm për bëmat dhe marrëzitë njerëzore.
Shumica e njerëzve (e njerëzimit) prirjen intelektuale të kabalistëve e kanë tjetërsuar në formën e ethshme të lojërave të pokerit dhe të fatit, të fitimit të çmimeve për garat e kuajve dhe të automjeteve të sofistikuara.
Një ditë ndërsa rrija i vetmuar mes librave të mi e gjeta një vëllim të madh, botim shkencor akademik, ku ishin përkthyer në shqip dhe përfshirë relacionet e kishtarëve të lartë të Romës ku përshkruanin shtegtimet dhe aventurat e tyre për të njohur gjendjen dhe situatën reale të Shqipërisë në shek. XVII-të.
Në faqen 103 ishte dhe relacioni me numër 28, i shkruar nga nënprefekti i misioneve katolike në Shqipëri, i quajtur fra Kerubini.
Relacioni qe shkruar në italisht dhe mbante datën 27 mars 1638.
Relacioni i kalonte të 99 faqet. E rilexova gati mekanikisht.
Fra Kerubini kishte stil dhe nuk di pse më kujtonte një lloj reportazhi si ai që ka përdorur Herodoti kur përshkruan vizitën e tij në Egjipt.
Befas në faqen 90 lexova një fragment ku fra Kerubini përshkruan bestytnitë popullore të shqiptarëve të veriut, sidomos për vampirët. Shqiptarët besonin se të vdekurit që brenda varreve mund të ngriheshin natën në formën e vampirëve.
Kerubini i tmerruar thotë se për ta parandaluar këtë transformim të llahtarshëm, shqiptarët i hapnin varret ku dyshonin se të vdekurit mund të shndërroheshin në vampirë dhe i copëtonin me sëpata dhe thika trupat e të vdekurve gjysmë të kalbëzuar.
Kerubini nuk arrinte dot ta kuptonte këtë marrëzi.
Pothuaj të gjithë shqiptarët ishin analfabetë dhe me një varfëri të skajshme. Në një fshat (Kerubini nuk e thotë emrin e fshatit) befas njoh me një rit të çuditshëm që përdorej nga populli.
Njerëzit gatuanin disa bukë katrore prej meli dhe mbi to shkruanin fjalët Satan arepo tenet opera natas, secilën fjalë e kornizonin pastaj në bukë të tjera të njëjtat fjalë renditeshin në një mënyrë tjetër, ndryshohej rendi i fjalëve, duke bërë që mbi bukët të mbeteshin jo një por disa formula.
Fra Kerubini, i mahnitur deri në lebetitje, shkruan se riti i këtyre fjalëve për shqiptarët kishte një fuqi magjike për t’i shpëtuar nga sëmundjet e rënda vdekjeprurëse dhe mund të shëronin dhe të sëmurin më të pashpresë.
Kurse për kafshimin nga qentë e tërbuar shqiptarët zgjidhnin disa lloj mizash, të cilave ua prisnin kokat me anë të një monedhe të vogël argjendi me fytyrën e Shën Gjergjit, prej tyre bënin një lloj pijeje që ua jepnin të kafshuarve për t’i shpëtuar prej tërbimit.
Duke e rilexuar këtë fragment të mësipërm mbas kaq kohësh, u rigjallërova me një vrull të qenies.
Jo më kot kisha lexuar gjithë ato libra.
Jo më kot kisha humbur vite të tëra për të lexuar dhe shkrimet më të pabesueshme
Jo më kot isha vërtitur dhe kisha përplasur kokën mbas shumë lloj enigmash, shumica e të cilave nuk mbartin asnjë lloj shenjë jete.
Por ama diçka dija, sidomos nga libri i Gershom Shalomit për katër fjalët enigmatike, që fra Kerubini i kishte gjetur në një pikë të thellë dhe absolutisht të vetmuar të maleve shqiptare, aq më tepër në një vend ku banorët nuk dinin as shkrim dhe as këndim.
Të katërta fjalët ishin të njohura në mesjetën evropiane në rrethet e kabalistëve.
Ato formonin të ashtuquajturin “katror magjik”, që bashkon anagramën dhe palidromin si më poshtë:
Shiko fotografinë 1828233
Ja disa sqarime për tabelën e mësipërme: Fshatari (ai që mbjell) Arepo (emër njeriu) drejton me dorën e tij (me punë) plugun (rotas).
Përkthimi fetar është: Zoti (Sator) zotëron (tenet) krijimin (rotas), punët e njerëzve (opera) dhe prodhimet e tokës (arepo do të thotë plug).
Fjalët mund të lexohen në fillim në drejtim horizontal dhe vertikal në katër mënyra. Prej këtyre pak germave ndërtohen 13 fjali anagramatike (në latinisht).
Me anën e bashkimit të dy fjalëve “tenet” në mes, formohet një kryq.
Me anën e një lëvizjeje shahu (lëvizja e kalit) formohen fjalët “Pater noster” dhe AO, që përfaqësojnë monogramin e Krishtit etj, etj., dhe duke shtuar Alfa dhe Omega (në germa latine), përftojmë:
Shiko fotografinë 1828234
Duke e riparë me vëmendje gjithçka sidomos komentimin e këtij “katrori magjik”, gjë që përbën një shëmbëlltyrë klasike në të gjitha librat që janë marrë me shpjegimin e katër fjalëve me mundësi renditjeje të ndryshme, qoftë në boshtin vertikal, ashtu dhe në boshtin horizontal, ku spikat ideja e krishterë se në fund të fundit të gjitha germat mund të japin dy herë A PATER NOSTERO (për Zotin tonë), vura re se kishte një shmangie.
Në rastin e dëshmisë së fra Kerubinit për ritin tek shqiptarët e paditur në vend të fjalës SATOR ishte fjala SATAN, rrjedhimisht e njëjta fjalë mbrapsht jepte NATAS.
Pra kjo e prishte rregullin e “katrorit magjik”.
Fjala SATAN lidhet me Djallin. Pse ky variant ndryshe?
E vrava mendjen por u ngatërrova më keq dhe misteri në vend që të zhbëhej bëhej më i mbyllur në vetvete.
Dija se edhe Dante Aligeri në këngën e 7-t te Ferrit përmendte në një varg të tij fjalët kabalistike “PAPE SATAN ALEPPE”.
Tërë dantologët e fandaksur të botës nuk i kanë shpjeguar dot këto fjalë.
Ndonjëri është mbërthyer mbas pandehmës se ndoshta këto janë fjalë të gjuhës të kohës së Nembrotit, që i dinin të gjithë njerëzit që donin të ndërtonin Kullën e Babilonisë, si sfidë dhe rebelim ndaj Zotit, por Zoti dihet, e prishi gjuhën unike të zanafillës dhe u dha atyre 72 gjuhë njëherësh, në mënyrë që të mos merreshin vesh dhe kështu ndërtimi i makabshëm u la përgjysmë deri në ditët e sotme.
Duke iu rikthyer përsëri e përsëri fragmentit të padyshimtë të fra Kerubinit unë nuk kisha asnjë fuqi të mos besoja se ai kishte treguar një ngjarje të vërtetë dhe një rit real.
Por shumë pikëpyetje më sfilitnin.
Si ka mundësi që shqiptarët ta përdornin ritin e katër fjalëve, të cilat ata dhe nuk i njihnin?
Mos vallë ndonjë rabin ose një grup hebrenjsh, për shkak të persekutimit nga kishat dhe mbretërit e Europës, për të shpëtuar jetën e tyre, kishin mbërritur në malet e mbyllura të Shqipërisë?
Dihet se mbreti i Spanjës, Filipi II, i mbiquajtur Katoliku, i përndoqi dhe i përzuri hebrenjtë nga Spanja dhe ata me shumicë erdhën në kufijtë e perandorisë otomane, përveç të tjerave edhe në brigjet e Vlorës, të Beratit dhe të Elbasanit.
Për këtë gjë flasin disa kronika krejtësisht të besueshme.
Por, është krejt e pakuptueshme që formulat kabalistike të përdoreshin tek malësorët veriorë shqiptarë, shumica e të cilëve vdisnin pa e parë kurrë detin me sy.
Mos vallë të ardhurit, për të shpëtuar nga vdekja, gëzuan mikpritjen e malësorëve dhe u mësuan atyre në mënyrë mekanike të shkruanin mbi bukët prej meli fjalët e pashpjegueshme?
Kush e di tamam të vërtetën?
Jam rrekur për një kohë të gjatë për të shkruar një subjekt për gjithçka që kam thënë më sipër.
I tërë arsyetimi im rrotullohet rreth dëshmisë së fra Kerubinit dhe të njohjes dhe ndikimit në kulturën evropiane të të ashtuquajturit “katrori magjik”.
Katër fjalë në latinisht të përdorura si yshtje dhe mbrojtje ndaj sëmundjeve dhe vdekjes.
Gjithmonë shqiptarët kanë mbijetuar në skajin e ekzistencës.
Ata kanë njohur simbole pagane, kanë besuar në shpirtëzimin e natyrës, ujërave, Diellit, Hënës, në misterin druik të lisave të shenjtë, nën ndikimin e “syrit të keq” etj. Por duket pak e pazakontë që disa shqiptarë në shek. XVII-të.
Larg të gjitha mrekullive të qytetërimit, të arrinin të besonin në bërjen e disa vijave grafike që përfaqësonin germa dhe fjalë, madje të një gjuhe që nuk ishte e tyrja.
Ndoshta për këta shqiptarë këto simbole alfabetike kishin një fuqi ndjellëse dhe shëruese, jo aq për trupat e tyre përherë të kërcënuar, por për shpirtrat e tyre. Ja një pikë ku mund të kapesh dhe të ngrihesh nga çdo lloj rrëzimi logjik.
Ndoshta forma e gërmave mbushet përherë me fuqi kozmike për të gjetur një argumentim të mbramë.
Thuhet se rrëfimi policesk, i ashtuquajtur thriller, ka lindur nga pamundësia e njerëzve për të gjetur të vërtetën.
Në rastin për të cilat, jo pa ngurrim, plot dyshime, unë i kam hedhur këto rahdë të shkruara në letër, koncepti i thrillerit bëhet pashmangshmërisht akoma më i ndërlikuar.
Gjithsesi, fuqia sakrale e fjalëve ka ekzistuar. Kjo s’do të thotë që nuk do të ekzistojë edhe në të ardhmen.
Ndoshta në fjalën SATAN kemi një blasfemi të mllefëshme dhe të pafund. Një herezi si ato që janë gjithmonë kundërshtuese, me një fjalë aktin kryengritës të kryeëngjëllit dikur shumë të dashur për Zotin, të quajtur Luciferr, por që Zoti e dënoi pa mëshirë për shkak të dyshimeve që e cuan në mosbindje. John Milton në “Parajsën e Humbur”, e poetizon Luciferrin dhe në vend të mallkimit i ofron një lavdi prometeike.
Kështu kuptimet përzihen, përplasen, tjetërsohen, për të krijuar një ekstazë intelektuale që e dallon njeriun nga të gjitha qeniet e frymëta ose të pafrymëta.
اdo lojë intelektuale nuk është e padobishme, qoftë dhe atëherë kur duket sikur nuk ka asnjë kuptim.
/MOIKOM ZEQO
ps. Eshte mjaft interesante qe ne kete kuadrat magjik, ku germa T (simbol i kryqit), gjindet gjithmone ne mes te germave A O , qe eshte Alfa & Omaga, germat e Jezu Krishtit. (Fillimi & Fundi)
Dhe, ne mes germa N, si qender e fjales Pater N ostero (Ati-Yne)
Shiko fotografinë 1828235
