Punk1
Antarë i Respektuar
Budall ngela gjithe jeten ... i dua gjerat tulle , qe ti kuptojI përmblodha në një fjali të vetme se përtoj me shkrujt më gjatë
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Note: This feature currently requires accessing the site using the built-in Safari browser.
Budall ngela gjithe jeten ... i dua gjerat tulle , qe ti kuptojI përmblodha në një fjali të vetme se përtoj me shkrujt më gjatë
Jam nje veze e shartuar me aromen e kafes
Ti i do me dy te verdhaUnë maroj për koqe ve
Me mu e ke?E kuptuam po he
EheMe mu e ke?
Ne ajer me kap
Nuk duhej shume aftesi ... me kalove para syveNe ajer me kap
Është e kundërta: humbja e njerëzve të afërt rrit agresivitetin, i nxit njerëzit të kontaktojnë të tjerët për mbështetje, por dhe njeriu përballet me mohimin e vdekjes së personit të afërt. Pas humbjes së një pjestari të familjes (ose personit të dashur), mund të kontaktohen miqtë për ndihmë. Nëse vdekja e personit të dashur nuk ka ndodhur natyrale agresiviteti kalon tek sistemi i drejtësis, policia dhe shteti në përgjithësi.Varet nga rasti. Ka veshtiresi qe te forcojne, ka fatkeqesi qe te zbutin.
Fatkeqesite, si psh. humbja e njerezve te afert, bejne t'i mendosh gjerat ndryshe, te jesh me i bute dhe me i kujdesshem me njerezit.
Kjo varet nga pergjegjsit qe ke . Jeta esht e ashper e detyrohesh te ashpersohet ne baz te atyre qe ke perballe . Esht zor me jetuVaret nga rasti. Ka veshtiresi qe te forcojne, ka fatkeqesi qe te zbutin.
Fatkeqesite, si psh. humbja e njerezve te afert, bejne t'i mendosh gjerat ndryshe, te jesh me i bute dhe me i kujdesshem me njerezit.
Mund te kete raste si keto qe thua, por flas nga vetja, nga pervoja ime. Humba nje te aferm, te ri ne moshe, po per shkaqe natyrale dhe nuk pati faj kush. Pse duhet te behesha agresiv ndaj te tjereve? Jo, ajo qe ndieva ishte nje boshllek i madh, nje ndjenje e paprovuar dhe e paimagjinuar me pare, nga une qe mendoja se i dija te gjitha. Por ne te njejten kohe njeriu behet me realist, e shikon me ndryshe jeten.Është e kundërta: humbja e njerëzve të afërt rrit agresivitetin, i nxit njerëzit të kontaktojnë të tjerët për mbështetje, por dhe njeriu përballet me mohimin e vdekjes së personit të afërt. Pas humbjes së një pjestari të familjes (ose personit të dashur), mund të kontaktohen miqtë për ndihmë. Nëse vdekja e personit të dashur nuk ka ndodhur natyrale agresiviteti kalon tek sistemi i drejtësis, policia dhe shteti në përgjithësi.
Shumë e vërtetë.Varet nga rasti. Ka veshtiresi qe te forcojne, ka fatkeqesi qe te zbutin.
Fatkeqesite, si psh. humbja e njerezve te afert, bejne t'i mendosh gjerat ndryshe, te jesh me i bute dhe me i kujdesshem me njerezit.
Përgjithësisht njerëzit bëhen agresiv pas humbjes së një të afërmi, pavarësisht personave të caktuar. Nuk të njoh në këtë forum, por unë kam folur për vdekjen këtu, njerëzit më kanë përcaktuar si tepër negativ, pesimist ose nihilist, dhe hoqa dorë prej këtyre temave. Kjo situatë që të ka ndodhur ty, duam apo nuk duam do na ndodh të gjithëve, ideja është si të përgatitemi për të ? Unë kam gjetur mënyrën time; 1. meditimin e impermanencës, por dhe e mendoj shpesh gjatë ditës vdekjen, dhe kështu vlerësoj ato që kam. Të menduarit mbi vdekjen ka dhënë këtë lloj efekti mbi mua: vlerësimin e njerëzve që kam afër, mos të menduarit tepër për karrierë apo para, thjeshtë vlerësim të gjërave që kam.Mund te kete raste si keto qe thua, por flas nga vetja, nga pervoja ime. Humba nje te aferm, te ri ne moshe, po per shkaqe natyrale dhe nuk pati faj kush. Pse duhet te behesha agresiv ndaj te tjereve? Jo, ajo qe ndieva ishte nje boshllek i madh, nje ndjenje e paprovuar dhe e paimagjinuar me pare, nga une qe mendoja se i dija te gjitha. Por ne te njejten kohe njeriu behet me realist, e shikon me ndryshe jeten.
Ata që hyjnë këtu për të kaluar ndonjë moment të bukur, kuptohet se nuk duan të lexojnë tema të tilla dhe prandaj të kanë cilësuar ashtu. Unë personalisht nuk i kam problem, e nëse nuk kam dëshirë për të shkruar, thjesht nuk hyj në ato tema.Përgjithësisht njerëzit bëhen agresiv pas humbjes së një të afërmi, pavarësisht personave të caktuar. Nuk të njoh në këtë forum, por unë kam folur për vdekjen këtu, njerëzit më kanë përcaktuar si tepër negativ, pesimist ose nihilist, dhe hoqa dorë prej këtyre temave. Kjo situatë që të ka ndodhur ty, duam apo nuk duam do na ndodh të gjithëve, ideja është si të përgatitemi për të ? Unë kam gjetur mënyrën time; 1. meditimin e impermanencës, por dhe e mendoj shpesh gjatë ditës vdekjen, dhe kështu vlerësoj ato që kam. Të menduarit mbi vdekjen ka dhënë këtë lloj efekti mbi mua: vlerësimin e njerëzve që kam afër, mos të menduarit tepër për karrierë apo para, thjeshtë vlerësim të gjërave që kam.
E shoh si reflektim jo shqetësim.Ata që hyjnë këtu për të kaluar ndonjë moment të bukur, kuptohet se nuk duan të lexojnë tema të tilla dhe prandaj të kanë cilësuar ashtu. Unë personalisht nuk i kam problem, e nëse nuk kam dëshirë për të shkruar, thjesht nuk hyj në ato tema.
Është e vërtetë se mendimi për vdekjen të bën t'i vlerësosh më shumë ato që ke dhe njerëzit e afërm, por të mendosh disa herë gjatë ditës dhe çdo ditë për këtë, më duket e tepërt, se kjo të prish humorin dhe krijon stres.
Ti njeri i egër...ti bishëNe pamje te pare pa me njohur me etiketojne si 'bishe,
Nese me njeh shpirtin zemren jam shume njeri i bute i brishte. Ndoshta eshte mburoja ime ajo qe tregoj si njeri i e eger
Jalla po te thane dhe ty bishe me gjithe ate bukuri qe ke?m,imagjinoje ne te shemtuaraveNe pamje te pare pa me njohur me etiketojne si 'bishe,
Nese me njeh shpirtin zemren jam shume njeri i bute i brishte. Ndoshta eshte mburoja ime ajo qe tregoj si njeri i e eger
He pra fol se une i them jam gja e amel po sme besojneJalla po te thane dhe ty bishe me gjithe ate bukuri qe ke?m,imagjinoje ne te shemtuarave
Ne përdorim cookiese cila eshte thelbësore për ta bërë këtë faqe të funksionojë dhe ruaj sigurinë tua ne kete faqe, Cookies është opsionale.