Nicktjeter
Antarë i Respektuar
Mireseurigjetem &
Lexim te kendshem!
1-)Malli per ju
Ndoshta sarrij te shkruaj ate qe ndjej per moment, por do mundohem ne kete leter te perbledh ato pak fjale qe ndoshta mezi presin te dalin nga zemra ime…
Ishit femijet e mije, te tille do mbeteni gjithemon, edhe pse fundi I shkolles erdhi, per ju eshte fillimi I jetes… Une u kam edukuar dhe jam munduar te kujdesem sic mundohem per femijet e mij, ashtu edhe u kam dashur dhe respektuar. Do vij nje kohe do I kujtojm me mall ato caste qe kaluam bashk, kur me hidheronit dhe pastaj kishit aftesin te me qetesonit me buzeqeshjet dhe sinceritetin tuaj menjehere…kur benit zhurme dhe arsimtaret vinin me thirrnin se vetem une u qetesoja juve, kur me kalonit pran ma zbukuronit diten.
Me shume mall do I kujtoj ato dite kur u keshilloja dhe tregoja per jeten e ju me degjonit me vemendje dhe kurreshtje…
Me shume mall do e kujtoj kohen kur vija ne klase e me befasonit ndryshe ndryshe, duke perfeshi edhe befasit e pakendshme,grindjet , por prap ne fund qeshnim…
Fundi erdhi, por per ju nxenesit e mije, femijet e mije eshte fillimi. Fillimi I nje jete te re, nje jete me te rritur, me me shume obligime, dhe ndoshta me sfida te ndryshem, qe do ju percjell ne kahje te ndryshme…
Ndoshta kurre me sdo ulemi bashk ne bankat shkollore, por ne zemren time do mbeteni gjithemon…
2-) Leter per ty
Me siguri do suprizohesh nga kjo letër.
Ndoshta mund ta prisje që yjet të të shkruanin ,dielli të të shkruante ,por unë jo .
Unë nuk kam shkruar ndonjëher ,por nuk mund të prisja më tepër për ta ç’kyçur këtë të panjohur ,jo më! Koha ka kaluar tashmë mjaft sa për të ma bërë të padurueshme për të ndenjur pa të shkruar ,për të thënë jo ato që unë dij të shpreh me fjalë ,por për të thënë ato cka zemra bërtet për ta degjuar ti ,ndonëse ti je larg dhe nuk dëgjon . Më ka marr malli . Më ka marr malli për ty, për gjithcka ti ke.
Më mungon më shumë sesa ajri rreth meje . Kaq shumë muaj pa ty , kaq shumë muaj pa qënë më vetvetja, dhembin shumë . Dua të dij si je , dua të dij a është më e bukur bota me ne të dy të ndarë në dy shtete ? Ti e di , e di shumë mirë që je në avantazh me mua . Ti ke zemren time pranë vetes , unë ta kam fal atë , ndërsa unë jam i vetëm ,pa ty ndihem i tillë.
Pa pikturën që më dhe fjalën ku do vizatonim zemrat e të dyve në momentin e rrahjes së tyre duke thënë fjalën “Të Dua” . Shkolla si po shkon ? Ke arritur të marrësh rezultatet që doje ? Uroj që tja arrish qëllimit dhe të dalësh një juriste ,avokate, prokurore e zonja .
Do doja të vije drejtësin edhe në ndjenja ,ti jepje gjithkujt atë që meriton ,ndoshta në këtë mënyrë dhe unë do ndihesha më mirë sepse do merrja ty !
Po më bluan malli ,të shoh kudo ,por stë prek dot ,aromën tënde e kam vec tek dhurata jote ,tablloja jote ,aty marr frymë shpesh për të ndjerë që je pranë meje .
Momentet tona pranë njëri -tjetrit kanë qenë të kufizuara brenda një dhome ,por kam udhëtuar shumë jashtë saj me ndjenjat e mija , kam qenë në mal me ty ,në det ,në hënë ,kudo !
Sdua ta mbyll të shkruarin ,por nëse sdo e bëj ,atëherë letra nuk do marri më boje nga stiapsi për shkak të lotëve që ndodhen mbi të ,por nuk kam për ta rishkruar ,lexoje me lotët e mi sipër saj ,kështu do e kesh më të lehtë ta kuptosh .
Të përqafoj me mall dhe dashuri .
I joti ……………..
3-)Prinderit e mi...
Kete vit e kuptova se une isha ne nje gjume te thelle. Ky vit e aq me shume dita e djeshme, 1 qershori, me hapi syte dhe qe nga mbreme nuk mundem te kam gjume ne sy. Koka me eshte renduar shume e syte me dhembin por gjumi sikur nuk deshirone te me marre pa sqaruar shume pyetje qe me me jane hapur ne koken time: Prinder, ku jeni? Kush jeni? Ku keni qene tash e 6 vite? A egzistoni? Cfare ngjyre keni? Cfare arome? A ofroni ngrohtesi? Kush jam une ‘’kopili’’ i klases se -I-ₐ?
Dua ta nisi me fjalen kopil!? Per here te pare e degjova si fjale kur isha 4 vite, gjersa po shijoja lirine time prane kangjellave, e cila liri ne shumicen e rasteve perfundonte aty, kur nje burre gjersa po ecnin bashke me nje grua i tha: ‘’Ketu jane te vendosur femijet kopil’’. Si cdo gje qe me brente mendjen, dhe shume gjera me brene mendjen ne keto vite, une vajta te TETA dhe e pyeta per kuptimin e fjales. Pllakosi nje heshtje e madhe ne mesin e tere asaj zhurme qe po benin gjithe femijet. Buzeqeshja e TETE-s u shtang, fytyra ju verenjte si kurre me pare dhe gjersa u mundua te fshehte nje pike loti qe po i rridhte nga syri ma ktheu: ‘’Kjo eshte fjale e ndyte dhe nuk dua asnjehere ta degjoje me! Ne fakt kerkesa per te mos pyetur veq sa me zgjoi dhe me shume kersherine.
Tani dua tu tregoje se kush jam une. Une jam Dreni nga shtepia ku jetojme shume femije dhe disa TETA. Nuk e di kur kam ardhur ketu e as deri kur do jeme ketu. Nga kujtesa ime me duket se gjithmon kam qene ketu. Jetojme ne te njejten shtepi me Vesen, Zgjimin, Luren, Rigen dhe disa femije tjere me mosh ate ndryshme. Ka edhe bebe ketu. Me siguri edhe une isha bebe kur erdha. Pra jemi shume vellezer dhe motra. Per ne kujdesen TETA-t. Jane shume te kujdesshme me ne.
Deri ne moshen 4 vjecare nuk me mungonte asnje gje. Ate dite erdhen per ta vizituar Vesen nje burre dhe nje grua. Pasi ndenjen nja dy ore u larguan. Nuk di se cfare ndodhi por e di se Vesa u trazua aq shume saq kaluan disa ore duke klithur mami, babi! Edhe naten disa here ne gjume therriste te njejtat shprehje. Pastaj jo rralle shihja se shtepine tone e vizitonin o ndonje grua, o ndonje burre o njerez tjere te panjohur. Nejse mua nuk me vizitoi kurre as grua e as burre por kjo nuk do te thote se te tilla vizita nuk me trazonin. Shume here kam pyetur veten se kush jane keta qe me vizitat e tyre, ne shtepine tone, shkaktojne kaq shume trazime, qarje e pakenaqesi. Matan kangjellave shpeshe kam pare njerez te panjohur (burre e grua) me femije per dore. Nuk dija se kush ishin dhe ku shkonin por e dija se ata femije nuk banonin tek ne.
Ne moshen 6 vjece, une dhe Vesa, filluam klasen e pare. TETA kerkoi qe ta na vendosnin ne te njejten klase. Aty erdhen dhe shume femije. Ata vinin zakonisht te percjellur nga nje burre, nje grua ose te dy se bashku. Para deres se shkolles, si ne hyrje apo dalje, zakonisht perqafoheshin me ta. Edhe ne perqafoheshim me TETE-n!? Dite pas ditesh une kuptova se pervec TETA-ve ne jete femijet kane prinder, nene, baba, gjyshe, gjysh, motra, vellezer. Une kisha vetem motra e vellezer dhe TETA. Pak me vone kuptova se Vesa nuk ishte motra ime e as Zgjimi nuk ishte vellau im. Pra une nuk kisha as vellezer e as motra. Pra Ata jane shoqja dhe shoku im. Pra jeta paska edhe shok dhe shoqe. Pra tash une kam vetem TETA, shoke , shoqe dhe mesuesen. Asgje tjeter! Pastaj mesova se gjyshet tregojne perralla, gjysherit blejne akullore, baballaret blejne lodra e nena ka nje ngrohtesi te vecante…… Mesova se femijet kane edhe shtepi te tyre ku jetojne me familje. Pra dalngadal po mesoje shume gjera te reja. Pra une nuk kam as shtepi, as familje e as ngrohtesi. E dija, e dija se me mua nuk ishte dicka ne rregull. Kete e kisha kuptuar nga shikimet se si me shikonin dhe me trajtonin te tjeret.
Dje festuam 1 qershorin. Festen e femijeve. Erdhen shume gra dhe shume burra. Te rinje e pleq. Secili mbante per dore femijen e tij. Edhe Veses i erdhi nena e saj. E mbante per dore, e puthte vazhdimisht dhe ajo nuk lozi fare me mua. Sa ja kisha lakmi. Une mbeta vetem. Per te lozur loza dhe une ama per dore nuk me kapi asnje i rritur. Pra une nuk kam shijuar asnje dore tjeter pos dores se mesueses, TETES, shokeve dhe shoqeve. Pra une nuk jame as femije sepse femijet kane dike ne jete. Tani e kuptova ate dreq fjalen qe me rrinte varur ne koke: Kopil. Dua te me quajne gjithcka vetem keshtu jo. Te me rrahin, te mos me pranojne ne loje, te fle vetem, te mos me kap doren askush, te mos lozin me mua, te mos ha embelsire, te mos kem as mesuese, as TETA, as shoke, as shoqe, vetem e vetem te mos me therrasin ashtu. Sa e urrej kete fjale!
Sa me shume qe nuk me merr gjumi aq me shume me shtohen pyetjet. Du ate ju shoh vetem se nje here dhe te kem keto pergjigje: Kush jeni? Ku keni qene tash e 6 vite? A egzistoni? Cfare ngjyre keni? Cfare arome? A ofroni ngrohtesi? A jepni puthje? A keni duar? A kam une gjyshe? Po gjysh? A kam shtepi? A kam familje? A jam une femije? A mos jam une …. Jo jo nuk dua ta them?! Pra, ejani ju e pastaj le te me quajne si te duan! Vetem ejani!
4-)Gjurmet e heshtura
..Degjova nje zhurem tek porta krysore,pastaj nje zhurem hapash ne korridor.
Ngrita koken nga tavolina,Dicka lexoja,para meje u shfaq fytyra e tij e trishte,sy te perlotur,pas pak vazhdoj-Ajo vdiq,Kush? Pyeta une.
Ajo,ime me-u pergjigj ai ,duke ju perlotur dhe me shume syte e tij.
Ngela,e hutuar ne nje pellg plogshtie totale,me kaploj nje shtrengim ne shpirte,shikimi me ngriu drejte ne syte e tij.Po ne dje folem me te,ajo ishte mire me shendet. Cfare ndodhi? Si ndodhi? pyeta une. Infrakt-vazhdoj ai,me nje ze te mbytur ne trishtim.
Isha teper e tronditur,per momentin spo me punonte as truri ,te ngrihesha nga ajo dreq karrige ,ta perqafoja ,ti thoja nje fjale ngushellimi.
Pastaj u kujtova,u ngrita dhe sdija cti thoja pervec se disa fjale ashtu te hutuara ,-Mos kaq papritur! Persee?! E perqafova forte,ai me perkdheli floket duke me then-keshtu e ka jeta bukuroshe.
Me kapi nje e qare ne heshtje,nga ato qe s"kan ze,ndjeja zemren e tij ne krahroin tim.
Ne cdo tik-take te tij kishte tonacion dhimbje,qe skishte fjale qe ti shprehje,vetem i ndjeje.
Ora kaloj,mori nje agjensi udhtimi mbylli nje bilet ,dhe pas dy oresh ishte ne avion drejte vendlindjes se tij.
Une nuk udhtova dot,nuk kisha dekumenta.
Ne vetmin e nje trishtimi, qe sa vinte shtohej mes kujtimesh qe kisha me nenen e tij.Udhtoja pa meshire neper lotet qe me rridhnin,pa kuptuar,as qe dija nga buronin,as qe dija qe kisha te tille ndjenja.Nuk do mendoja kurre, qe lamtumiren e fundit do ja jepja,me heshtjen time,ne nje karrge ,e mbytur ne mendime mes vdekjes dhe jetes.Ti thoja lamtumiren e fundit pa e pare ne sy.Pa i vendosur nje tufe lulesh afer,te pakten ti perkdheja duart e saja te ngrohta,dhe pse e shtrire ne gjumin e fundit te saj mbi toke.Por ama aq ,perse pyesja veten,,perse?!
Ishte pranver kur syte e saj me pan per here te pare,si nusen e djalit.
Ajo kishte nje fytyre te qeshur-me parqafoj forte qe ne momentin e pare-Mire se erdhe ne shtepin tone,bija ime , me puthi ne ball.
Me ndiqte me sy plot dashuri,neper guzhin,korridor ne bace para shpis.
Vinte drejte meje gjithmone me dicka ne dore,me fruta fshati,gatime tipike.
Ha bij-me thoshte,mos e ke problem dhe po more ndonje kile.,me perqafonte shpesh,ashtu pa ndonje arsye,thjeshte e ndjeja tek afrohe e me perqafonte.Ti ke trup te mire,por dhe pak shendet sdo te bente keq-qeshte ,pastaj thoshte-Ah keto femrat e sotshme,tani i duan elegante.
Dikur ne kohen time,femra duhej te ishte faqe kuqe si gurabi.
Pastaj e perqafoja dhe une,e qeshnim sebashku,,kalonim ore bashke,kur pushiemt e mija troksisnin e une gjendesha afer saj.shkonim tek bacia,aty ishte furrigu,vatra jone e muhabeteve.Me tregonte per jeten e saj,vuajtjet,dashurin per jeten,familjen.Ishin ore qe i dashuroja,ajo kishte gjithmone dicka per te me mesuar,treguar,e pastaje me thoshte-Im bir eshte me fat qe te ka ty,kujdese,me ushqimin ma bente, se eshte pak tekanjoz,e me syte qe shndrisnin na jepte bekimin e saj-Te jeni te lumtur bija ime gjithmone bashke.
Nje zile telefoni me nderpreu kujtimet,e hap-Arrita me tha,mes zerit qe kishte timber trishtues...Po mire -i them une,te keni forc te perballoni dhimbjen,ta percllni mire e sic duhet nenen tuaj,Perkdhelja duart nje here per mua.-i thash dhe telofonata u mbyll me kaq.Javet udhtuan ne pakthyeshmerin e tyre,muajt bene vitin,dhe ja ku gjendem ne rrugen e fshatit te heshtur,ne nje nuanc pranvere perseri,ne hapa dhe gjurmet e heshtura..
Me sa duekt ishte shkruar qe dy takimet tona te ishin ne pranvere,dhe ai i fillimit dhe ai i fundit.,,rruga per ne shtepi kalonte afer varrezave.Do ndalonim,duke u afruar ,fillova te ndjeja shume rrahje zemre,kujtimet me mbuluan trupin ,lekuren dhe zeri saj me fliste ne cdo neuron te trurit,doja t"ia mbaja timebrine fjalve me frekuenca ta gjata,brenda meje,fjalet e saj te dashura,fytyren e saj te mebel.Ndjeva doren e tim shoqi qe me perkdheli.Dreqin thash me vete,si me kupton ky rob gjithmone c"ndjeje perbrenda,akoma pa mu perlotur syte ky e kuptoje qe bune qaj nga brenda.S"doja ta merzisja dhe ate me teper.Makina ndaloj,gjurmet e heshtura tonat u drejtuan drejte asaj kodre te rrethuar ku gjendeshin varrezat,,me trishtonin varrezat,s"para dhe kisha shkelur shume ne jeten time ne to.
Arritem tek shtepia e bardhe e saj ,qe rrethohej me ca kangjella te ngritura me dizenjo te bukur, djemt i"a kishin ndertuar bukur shtepia e saj-shtepia e perjetshme.Shtepia qe na e mori nenen,me dukej e padrejte.Papritur isha ngjitur me fotografin e saj,mbi pjesen e pare te shtepis se saj te perjetshme ,syte vazhdonin te perloteshin pa kuptuar,.S"mund ta ndrecja syte drejte fotos se saj ,qe ishte ne anen ballore ,nuk mundesha te pranoja,qe nuk ishte me.Me dukej qe fakti qe sdo shikoja foton,ajo do me vinte nga pas,si gjithmone,duke me thirrur.v...cfare ben,ajde te soall dicka,per te ngren,ose ajde te ikim nga kopshti.
Te lutem me lere pak vetem-arrita te nxirrja nje ze pas disa momentesh.Me mire jo -me ktheu im shoq.Te lutem,ok-me tha.
Vetem atehere munda te qaj me shpirte,por prap pa ze,nje lume lotesh buronin nga shpirti ,aq me shume qe rritej dhimbja aq me shume fiksoheshin syte e mije,ne syte e saj siper fotos.
Tashme kisha nje deshire ti perkdhelja trupin e saj poshte dheut,imagjinoja se si trupi i saj i bekuar kalbej.
Dora ime u drejtua drejt fotos se saj,mu duke sikur lekura e saj e bute e fytyres ,mori jete,ndjeva doren e saj ne supet e mija,,dhimbja po me embelzohej ne nje trishtim te pashoq.une qe si doja Varrezat,i kisha frike,tani doja vetem te qendroja ashtu,me sy te mbyllur doren siper fotos se saj.Dhe te shijoja ,timberin,prekjet,frymarrjet,qenien e miresis se saj.Ishte nje grua qe kishte mbajtur mbi shpatulla shume ,ishte nje grua e perbere nga copeza dashurie.ishte nje grua me miresi dhe shpirte te madhe.Ndjeva nje shtrengim te forte mbi sup,im shoq ishte kthyer ,ngriu eshte ora te ikim,ka mbi gjysem ore
ketu vetem.
Mblodha veten,se di kisha nje forc per tu ngritur tashme ,me dukej sikur ajo me
bekoj perseri.Tani ndjehesha me forte.ne perqafimin e tim shoq gjurmet tona te heshtura dhe te ujitura me dhimbje lan nje pjese shpirti ne shtepin e bardhe,nje
pjese shpirti dashurie per gjithmone.
5-)Perqafim nga shpirti
Per mua nji perqafim eshte me shume sesa nji shtrengim krahesh. Eshte nje moment qe te lidhem me ty dhe te ndaj castin.Nqs je e gezuar do hyj dhe une aty qe ta thith ate moment si sfungjer, por nuk dua ta marr dua te jem me shume si nje pasqyre. Gezimi jot perplaset ne mua dhe un ta reflektoj prap ty qe ti te jesh dyfish me e lumtur. Nqs je e trishtuar, eshte ndryshe. Ti do varesh ke une dhe une do varem ke ty. Tani dua te jem sfungjer dhe te thith te gjithe te keqen. Dhimbja kalon nga ty tek une dhe mundohem ta kthej ne pozitivitet ate moment dhe ta dergoj energjine ne shpirt. Keshtu qe heren tjeter nqs perqafohemi ose prekemi, dije qe nuk eshte aksident ose dicka pa kuptim por dicka qe per ne te dy mund te jete momenti me i vertete ne jete.
-Keto pra ishin dhe krijimet per kete muaj me temen 'Free Hug vs Teme e lire'' Falenderoj krijuesit e mi
Bashke shihemi si gjithnje muajin tjeter me temen''Diku nen ylber vs Teme e lire''
Keni mundesi te votoni deri me date 28.
Lexim te kendshem!
1-)Malli per ju
Ndoshta sarrij te shkruaj ate qe ndjej per moment, por do mundohem ne kete leter te perbledh ato pak fjale qe ndoshta mezi presin te dalin nga zemra ime…
Ishit femijet e mije, te tille do mbeteni gjithemon, edhe pse fundi I shkolles erdhi, per ju eshte fillimi I jetes… Une u kam edukuar dhe jam munduar te kujdesem sic mundohem per femijet e mij, ashtu edhe u kam dashur dhe respektuar. Do vij nje kohe do I kujtojm me mall ato caste qe kaluam bashk, kur me hidheronit dhe pastaj kishit aftesin te me qetesonit me buzeqeshjet dhe sinceritetin tuaj menjehere…kur benit zhurme dhe arsimtaret vinin me thirrnin se vetem une u qetesoja juve, kur me kalonit pran ma zbukuronit diten.
Me shume mall do I kujtoj ato dite kur u keshilloja dhe tregoja per jeten e ju me degjonit me vemendje dhe kurreshtje…
Me shume mall do e kujtoj kohen kur vija ne klase e me befasonit ndryshe ndryshe, duke perfeshi edhe befasit e pakendshme,grindjet , por prap ne fund qeshnim…
Fundi erdhi, por per ju nxenesit e mije, femijet e mije eshte fillimi. Fillimi I nje jete te re, nje jete me te rritur, me me shume obligime, dhe ndoshta me sfida te ndryshem, qe do ju percjell ne kahje te ndryshme…
Ndoshta kurre me sdo ulemi bashk ne bankat shkollore, por ne zemren time do mbeteni gjithemon…
2-) Leter per ty
Me siguri do suprizohesh nga kjo letër.
Ndoshta mund ta prisje që yjet të të shkruanin ,dielli të të shkruante ,por unë jo .
Unë nuk kam shkruar ndonjëher ,por nuk mund të prisja më tepër për ta ç’kyçur këtë të panjohur ,jo më! Koha ka kaluar tashmë mjaft sa për të ma bërë të padurueshme për të ndenjur pa të shkruar ,për të thënë jo ato që unë dij të shpreh me fjalë ,por për të thënë ato cka zemra bërtet për ta degjuar ti ,ndonëse ti je larg dhe nuk dëgjon . Më ka marr malli . Më ka marr malli për ty, për gjithcka ti ke.
Më mungon më shumë sesa ajri rreth meje . Kaq shumë muaj pa ty , kaq shumë muaj pa qënë më vetvetja, dhembin shumë . Dua të dij si je , dua të dij a është më e bukur bota me ne të dy të ndarë në dy shtete ? Ti e di , e di shumë mirë që je në avantazh me mua . Ti ke zemren time pranë vetes , unë ta kam fal atë , ndërsa unë jam i vetëm ,pa ty ndihem i tillë.
Pa pikturën që më dhe fjalën ku do vizatonim zemrat e të dyve në momentin e rrahjes së tyre duke thënë fjalën “Të Dua” . Shkolla si po shkon ? Ke arritur të marrësh rezultatet që doje ? Uroj që tja arrish qëllimit dhe të dalësh një juriste ,avokate, prokurore e zonja .
Do doja të vije drejtësin edhe në ndjenja ,ti jepje gjithkujt atë që meriton ,ndoshta në këtë mënyrë dhe unë do ndihesha më mirë sepse do merrja ty !
Po më bluan malli ,të shoh kudo ,por stë prek dot ,aromën tënde e kam vec tek dhurata jote ,tablloja jote ,aty marr frymë shpesh për të ndjerë që je pranë meje .
Momentet tona pranë njëri -tjetrit kanë qenë të kufizuara brenda një dhome ,por kam udhëtuar shumë jashtë saj me ndjenjat e mija , kam qenë në mal me ty ,në det ,në hënë ,kudo !
Sdua ta mbyll të shkruarin ,por nëse sdo e bëj ,atëherë letra nuk do marri më boje nga stiapsi për shkak të lotëve që ndodhen mbi të ,por nuk kam për ta rishkruar ,lexoje me lotët e mi sipër saj ,kështu do e kesh më të lehtë ta kuptosh .
Të përqafoj me mall dhe dashuri .
I joti ……………..
3-)Prinderit e mi...
Kete vit e kuptova se une isha ne nje gjume te thelle. Ky vit e aq me shume dita e djeshme, 1 qershori, me hapi syte dhe qe nga mbreme nuk mundem te kam gjume ne sy. Koka me eshte renduar shume e syte me dhembin por gjumi sikur nuk deshirone te me marre pa sqaruar shume pyetje qe me me jane hapur ne koken time: Prinder, ku jeni? Kush jeni? Ku keni qene tash e 6 vite? A egzistoni? Cfare ngjyre keni? Cfare arome? A ofroni ngrohtesi? Kush jam une ‘’kopili’’ i klases se -I-ₐ?
Dua ta nisi me fjalen kopil!? Per here te pare e degjova si fjale kur isha 4 vite, gjersa po shijoja lirine time prane kangjellave, e cila liri ne shumicen e rasteve perfundonte aty, kur nje burre gjersa po ecnin bashke me nje grua i tha: ‘’Ketu jane te vendosur femijet kopil’’. Si cdo gje qe me brente mendjen, dhe shume gjera me brene mendjen ne keto vite, une vajta te TETA dhe e pyeta per kuptimin e fjales. Pllakosi nje heshtje e madhe ne mesin e tere asaj zhurme qe po benin gjithe femijet. Buzeqeshja e TETE-s u shtang, fytyra ju verenjte si kurre me pare dhe gjersa u mundua te fshehte nje pike loti qe po i rridhte nga syri ma ktheu: ‘’Kjo eshte fjale e ndyte dhe nuk dua asnjehere ta degjoje me! Ne fakt kerkesa per te mos pyetur veq sa me zgjoi dhe me shume kersherine.
Tani dua tu tregoje se kush jam une. Une jam Dreni nga shtepia ku jetojme shume femije dhe disa TETA. Nuk e di kur kam ardhur ketu e as deri kur do jeme ketu. Nga kujtesa ime me duket se gjithmon kam qene ketu. Jetojme ne te njejten shtepi me Vesen, Zgjimin, Luren, Rigen dhe disa femije tjere me mosh ate ndryshme. Ka edhe bebe ketu. Me siguri edhe une isha bebe kur erdha. Pra jemi shume vellezer dhe motra. Per ne kujdesen TETA-t. Jane shume te kujdesshme me ne.
Deri ne moshen 4 vjecare nuk me mungonte asnje gje. Ate dite erdhen per ta vizituar Vesen nje burre dhe nje grua. Pasi ndenjen nja dy ore u larguan. Nuk di se cfare ndodhi por e di se Vesa u trazua aq shume saq kaluan disa ore duke klithur mami, babi! Edhe naten disa here ne gjume therriste te njejtat shprehje. Pastaj jo rralle shihja se shtepine tone e vizitonin o ndonje grua, o ndonje burre o njerez tjere te panjohur. Nejse mua nuk me vizitoi kurre as grua e as burre por kjo nuk do te thote se te tilla vizita nuk me trazonin. Shume here kam pyetur veten se kush jane keta qe me vizitat e tyre, ne shtepine tone, shkaktojne kaq shume trazime, qarje e pakenaqesi. Matan kangjellave shpeshe kam pare njerez te panjohur (burre e grua) me femije per dore. Nuk dija se kush ishin dhe ku shkonin por e dija se ata femije nuk banonin tek ne.
Ne moshen 6 vjece, une dhe Vesa, filluam klasen e pare. TETA kerkoi qe ta na vendosnin ne te njejten klase. Aty erdhen dhe shume femije. Ata vinin zakonisht te percjellur nga nje burre, nje grua ose te dy se bashku. Para deres se shkolles, si ne hyrje apo dalje, zakonisht perqafoheshin me ta. Edhe ne perqafoheshim me TETE-n!? Dite pas ditesh une kuptova se pervec TETA-ve ne jete femijet kane prinder, nene, baba, gjyshe, gjysh, motra, vellezer. Une kisha vetem motra e vellezer dhe TETA. Pak me vone kuptova se Vesa nuk ishte motra ime e as Zgjimi nuk ishte vellau im. Pra une nuk kisha as vellezer e as motra. Pra Ata jane shoqja dhe shoku im. Pra jeta paska edhe shok dhe shoqe. Pra tash une kam vetem TETA, shoke , shoqe dhe mesuesen. Asgje tjeter! Pastaj mesova se gjyshet tregojne perralla, gjysherit blejne akullore, baballaret blejne lodra e nena ka nje ngrohtesi te vecante…… Mesova se femijet kane edhe shtepi te tyre ku jetojne me familje. Pra dalngadal po mesoje shume gjera te reja. Pra une nuk kam as shtepi, as familje e as ngrohtesi. E dija, e dija se me mua nuk ishte dicka ne rregull. Kete e kisha kuptuar nga shikimet se si me shikonin dhe me trajtonin te tjeret.
Dje festuam 1 qershorin. Festen e femijeve. Erdhen shume gra dhe shume burra. Te rinje e pleq. Secili mbante per dore femijen e tij. Edhe Veses i erdhi nena e saj. E mbante per dore, e puthte vazhdimisht dhe ajo nuk lozi fare me mua. Sa ja kisha lakmi. Une mbeta vetem. Per te lozur loza dhe une ama per dore nuk me kapi asnje i rritur. Pra une nuk kam shijuar asnje dore tjeter pos dores se mesueses, TETES, shokeve dhe shoqeve. Pra une nuk jame as femije sepse femijet kane dike ne jete. Tani e kuptova ate dreq fjalen qe me rrinte varur ne koke: Kopil. Dua te me quajne gjithcka vetem keshtu jo. Te me rrahin, te mos me pranojne ne loje, te fle vetem, te mos me kap doren askush, te mos lozin me mua, te mos ha embelsire, te mos kem as mesuese, as TETA, as shoke, as shoqe, vetem e vetem te mos me therrasin ashtu. Sa e urrej kete fjale!
Sa me shume qe nuk me merr gjumi aq me shume me shtohen pyetjet. Du ate ju shoh vetem se nje here dhe te kem keto pergjigje: Kush jeni? Ku keni qene tash e 6 vite? A egzistoni? Cfare ngjyre keni? Cfare arome? A ofroni ngrohtesi? A jepni puthje? A keni duar? A kam une gjyshe? Po gjysh? A kam shtepi? A kam familje? A jam une femije? A mos jam une …. Jo jo nuk dua ta them?! Pra, ejani ju e pastaj le te me quajne si te duan! Vetem ejani!
4-)Gjurmet e heshtura
..Degjova nje zhurem tek porta krysore,pastaj nje zhurem hapash ne korridor.
Ngrita koken nga tavolina,Dicka lexoja,para meje u shfaq fytyra e tij e trishte,sy te perlotur,pas pak vazhdoj-Ajo vdiq,Kush? Pyeta une.
Ajo,ime me-u pergjigj ai ,duke ju perlotur dhe me shume syte e tij.
Ngela,e hutuar ne nje pellg plogshtie totale,me kaploj nje shtrengim ne shpirte,shikimi me ngriu drejte ne syte e tij.Po ne dje folem me te,ajo ishte mire me shendet. Cfare ndodhi? Si ndodhi? pyeta une. Infrakt-vazhdoj ai,me nje ze te mbytur ne trishtim.
Isha teper e tronditur,per momentin spo me punonte as truri ,te ngrihesha nga ajo dreq karrige ,ta perqafoja ,ti thoja nje fjale ngushellimi.
Pastaj u kujtova,u ngrita dhe sdija cti thoja pervec se disa fjale ashtu te hutuara ,-Mos kaq papritur! Persee?! E perqafova forte,ai me perkdheli floket duke me then-keshtu e ka jeta bukuroshe.
Me kapi nje e qare ne heshtje,nga ato qe s"kan ze,ndjeja zemren e tij ne krahroin tim.
Ne cdo tik-take te tij kishte tonacion dhimbje,qe skishte fjale qe ti shprehje,vetem i ndjeje.
Ora kaloj,mori nje agjensi udhtimi mbylli nje bilet ,dhe pas dy oresh ishte ne avion drejte vendlindjes se tij.
Une nuk udhtova dot,nuk kisha dekumenta.
Ne vetmin e nje trishtimi, qe sa vinte shtohej mes kujtimesh qe kisha me nenen e tij.Udhtoja pa meshire neper lotet qe me rridhnin,pa kuptuar,as qe dija nga buronin,as qe dija qe kisha te tille ndjenja.Nuk do mendoja kurre, qe lamtumiren e fundit do ja jepja,me heshtjen time,ne nje karrge ,e mbytur ne mendime mes vdekjes dhe jetes.Ti thoja lamtumiren e fundit pa e pare ne sy.Pa i vendosur nje tufe lulesh afer,te pakten ti perkdheja duart e saja te ngrohta,dhe pse e shtrire ne gjumin e fundit te saj mbi toke.Por ama aq ,perse pyesja veten,,perse?!
Ishte pranver kur syte e saj me pan per here te pare,si nusen e djalit.
Ajo kishte nje fytyre te qeshur-me parqafoj forte qe ne momentin e pare-Mire se erdhe ne shtepin tone,bija ime , me puthi ne ball.
Me ndiqte me sy plot dashuri,neper guzhin,korridor ne bace para shpis.
Vinte drejte meje gjithmone me dicka ne dore,me fruta fshati,gatime tipike.
Ha bij-me thoshte,mos e ke problem dhe po more ndonje kile.,me perqafonte shpesh,ashtu pa ndonje arsye,thjeshte e ndjeja tek afrohe e me perqafonte.Ti ke trup te mire,por dhe pak shendet sdo te bente keq-qeshte ,pastaj thoshte-Ah keto femrat e sotshme,tani i duan elegante.
Dikur ne kohen time,femra duhej te ishte faqe kuqe si gurabi.
Pastaj e perqafoja dhe une,e qeshnim sebashku,,kalonim ore bashke,kur pushiemt e mija troksisnin e une gjendesha afer saj.shkonim tek bacia,aty ishte furrigu,vatra jone e muhabeteve.Me tregonte per jeten e saj,vuajtjet,dashurin per jeten,familjen.Ishin ore qe i dashuroja,ajo kishte gjithmone dicka per te me mesuar,treguar,e pastaje me thoshte-Im bir eshte me fat qe te ka ty,kujdese,me ushqimin ma bente, se eshte pak tekanjoz,e me syte qe shndrisnin na jepte bekimin e saj-Te jeni te lumtur bija ime gjithmone bashke.
Nje zile telefoni me nderpreu kujtimet,e hap-Arrita me tha,mes zerit qe kishte timber trishtues...Po mire -i them une,te keni forc te perballoni dhimbjen,ta percllni mire e sic duhet nenen tuaj,Perkdhelja duart nje here per mua.-i thash dhe telofonata u mbyll me kaq.Javet udhtuan ne pakthyeshmerin e tyre,muajt bene vitin,dhe ja ku gjendem ne rrugen e fshatit te heshtur,ne nje nuanc pranvere perseri,ne hapa dhe gjurmet e heshtura..
Me sa duekt ishte shkruar qe dy takimet tona te ishin ne pranvere,dhe ai i fillimit dhe ai i fundit.,,rruga per ne shtepi kalonte afer varrezave.Do ndalonim,duke u afruar ,fillova te ndjeja shume rrahje zemre,kujtimet me mbuluan trupin ,lekuren dhe zeri saj me fliste ne cdo neuron te trurit,doja t"ia mbaja timebrine fjalve me frekuenca ta gjata,brenda meje,fjalet e saj te dashura,fytyren e saj te mebel.Ndjeva doren e tim shoqi qe me perkdheli.Dreqin thash me vete,si me kupton ky rob gjithmone c"ndjeje perbrenda,akoma pa mu perlotur syte ky e kuptoje qe bune qaj nga brenda.S"doja ta merzisja dhe ate me teper.Makina ndaloj,gjurmet e heshtura tonat u drejtuan drejte asaj kodre te rrethuar ku gjendeshin varrezat,,me trishtonin varrezat,s"para dhe kisha shkelur shume ne jeten time ne to.
Arritem tek shtepia e bardhe e saj ,qe rrethohej me ca kangjella te ngritura me dizenjo te bukur, djemt i"a kishin ndertuar bukur shtepia e saj-shtepia e perjetshme.Shtepia qe na e mori nenen,me dukej e padrejte.Papritur isha ngjitur me fotografin e saj,mbi pjesen e pare te shtepis se saj te perjetshme ,syte vazhdonin te perloteshin pa kuptuar,.S"mund ta ndrecja syte drejte fotos se saj ,qe ishte ne anen ballore ,nuk mundesha te pranoja,qe nuk ishte me.Me dukej qe fakti qe sdo shikoja foton,ajo do me vinte nga pas,si gjithmone,duke me thirrur.v...cfare ben,ajde te soall dicka,per te ngren,ose ajde te ikim nga kopshti.
Te lutem me lere pak vetem-arrita te nxirrja nje ze pas disa momentesh.Me mire jo -me ktheu im shoq.Te lutem,ok-me tha.
Vetem atehere munda te qaj me shpirte,por prap pa ze,nje lume lotesh buronin nga shpirti ,aq me shume qe rritej dhimbja aq me shume fiksoheshin syte e mije,ne syte e saj siper fotos.
Tashme kisha nje deshire ti perkdhelja trupin e saj poshte dheut,imagjinoja se si trupi i saj i bekuar kalbej.
Dora ime u drejtua drejt fotos se saj,mu duke sikur lekura e saj e bute e fytyres ,mori jete,ndjeva doren e saj ne supet e mija,,dhimbja po me embelzohej ne nje trishtim te pashoq.une qe si doja Varrezat,i kisha frike,tani doja vetem te qendroja ashtu,me sy te mbyllur doren siper fotos se saj.Dhe te shijoja ,timberin,prekjet,frymarrjet,qenien e miresis se saj.Ishte nje grua qe kishte mbajtur mbi shpatulla shume ,ishte nje grua e perbere nga copeza dashurie.ishte nje grua me miresi dhe shpirte te madhe.Ndjeva nje shtrengim te forte mbi sup,im shoq ishte kthyer ,ngriu eshte ora te ikim,ka mbi gjysem ore
ketu vetem.
Mblodha veten,se di kisha nje forc per tu ngritur tashme ,me dukej sikur ajo me
bekoj perseri.Tani ndjehesha me forte.ne perqafimin e tim shoq gjurmet tona te heshtura dhe te ujitura me dhimbje lan nje pjese shpirti ne shtepin e bardhe,nje
pjese shpirti dashurie per gjithmone.
5-)Perqafim nga shpirti
Per mua nji perqafim eshte me shume sesa nji shtrengim krahesh. Eshte nje moment qe te lidhem me ty dhe te ndaj castin.Nqs je e gezuar do hyj dhe une aty qe ta thith ate moment si sfungjer, por nuk dua ta marr dua te jem me shume si nje pasqyre. Gezimi jot perplaset ne mua dhe un ta reflektoj prap ty qe ti te jesh dyfish me e lumtur. Nqs je e trishtuar, eshte ndryshe. Ti do varesh ke une dhe une do varem ke ty. Tani dua te jem sfungjer dhe te thith te gjithe te keqen. Dhimbja kalon nga ty tek une dhe mundohem ta kthej ne pozitivitet ate moment dhe ta dergoj energjine ne shpirt. Keshtu qe heren tjeter nqs perqafohemi ose prekemi, dije qe nuk eshte aksident ose dicka pa kuptim por dicka qe per ne te dy mund te jete momenti me i vertete ne jete.
-Keto pra ishin dhe krijimet per kete muaj me temen 'Free Hug vs Teme e lire'' Falenderoj krijuesit e mi
Bashke shihemi si gjithnje muajin tjeter me temen''Diku nen ylber vs Teme e lire''
Keni mundesi te votoni deri me date 28.
Redaktimi i fundit:
