Dua te di cfare forme ka marre kjo zemer brenda atyre fragmenteve qe rrahjet ia ndaluan, e te ish ndryshe nuk doja
Te ndjeja ate perqafim kur zemrat behen bashke
E keshtu mungesen do vuaja ….
Ne kete mungese njoha durimin , njoha si te duash pertej kohes dhe ngjarjeve te jetes, njoha udhen sesi ta diktojne , njoha humbjen e pranimin e saj se mund te humbasesh dhe se njerezit nuk jane gjithnje aty ..edhe pse aq fort e trumbetojne.
Ne kete mungese mesova te harroj, te mos I jap kohe me shembelltyrave te cilave ngjyra ju mungon, mesova vemendjen time askush mos e vjedhi me qofte edhe padashje , mesova te harroj ata qe me harruan, e te jem me ata qe kohen per mua ndalin.
Ne kete mungese mesova te dua veten, mesova ne heshtjen time se jemi kaq te ndryshem , te pervecem e unik, mesova te dua sic me doje ti edhe pse ne mungese u bera njesh me unin tim , e zgjodha te vuaj njesoj …dhe dhimbjen time ta dua fort
Dhe zbulova se une vuaj bukur…po po sepse ne kete vuajtje ti je pjese e pandashme edhe pse jo prezent me…
Dhe zgjedh mos ndryshoj asgje por te jetoj diten edhe me mungesen tende ne dukje , por pranine tende ne brendine time . Ti je aty!
Je aty e me ngre shpirtin peshe!
26.10.2021
