Burrel1924
Anëtar i Respektuar
Turqia po ben shume te flitet per te keto kohe.
Gjendet me forcen e saj te nje shteti te madh perballe pikave kyce te gjeopolitikës ndërkombëtare aq sa reagimet e lidershipit te saj, neve te mesuar me servilizmim veteskitues ... ... perballe te huajit dhe te fuqishmit shohim here me habi e here me admirim nje shtet nje popull, nje qendrim te serte ne interest e ngushte me ate te te mires mbare popullore.
Turqia u ndije fuqishem kur I tha “jo” planeve te Lindjes se Mesme te madhe qe ndiqte administrate e Bushit, te pakten duke u tërhequr nga nje pellg- moçal si ai i Irakut, nga ku Amerika dhe aleatet e saj kuptuan se duhet te dilnin me vone me shume vështirësi.
Turqia ka mbajtur gjithmonë nje presion shumpalesh sepse eshte gjendur gjithmonë ne mes te gjerave, ne mes te arabeve nacionaliste qe kurre nuk kaperdine kalifatin osman mbi islamin, mes europianeve qe kurre nuk harrojne qe per 300 vjet nje pallat mbretëror buze Bosforit i beri te dridhen, nen presionin e radikaleve muslimane qe s`rreshtin se akuzuari qe Turqia shtet Komb modern është mohuese e te shkuarës pan islamike, nga muri I hekurt i luftes se ftohte ku Turqia u be vend përplasje per te majte e te djathte, amerikane e ruse, Varshave e Nato ne fushat ekonomike, politike e bile dhe mafioze.
Duke lujatur nje rrulet te veshtire ne te toleruarit e te majtës tendecialisht laike, per te mbytur religjiozitetin popullor e me pas duke favorizuar te djathten tendencialisht religjioze per te kontrastuar influencën e bllokut te kuq ne Turqi, per te mbijetuar ka paguar shtrenjte nje loje gjeopolitike me shpatulla per mure e vetme ne lojrat me te medha se ajo vete per te mbërritur ne ditët e sotme, ku eshte e zonja e lojes se vet dhe me gjere.
Turqia u fut ne Nato me gjak deshmoresh pa festa nje milion eurosh, nje tribut i popullit te saj per te marre rradhe nder jo komunistet totalitare per nje te ardhme me te mire. Nuk u prit me festa madhështore a ftesa sublime, por me nje kerkese rrenqethese, lufte ne Kore, kundra Rusise qe fshihej pas korese se Veriut. Nje test nga e cila doli me sukses dhe deshmore, ne ruajtje te koreaneve te Jugut te cilet siç habitshëm pame gjate boterorit ne Kore, gezonin per Turqinë nje respekt shume mirnjohes.
Turqia ndertoi me shume veshiresi nje demokraci te sajen, pa u turrur ne menyre qesharake drejte europes a amerikes, por duke valorizuar vlerat kombetare dhe asimiluar vlerat universale. Nuk eshte e lehte nje demokraci e tille, por eshte nje produkt teresisht I tyre, qe dhe democristianet europiane shohin me admirim.
Ne gjeopolitike nuk ndoqi kurrë linjën agresive e nacionaliste te arabeve ndaj problemit palestinez. Pranoi defacto realtetin e shtetit te Izraelit dhe mbajti mardhenie te mira me te. Kjo I nje tjeter mungese simpatie ne vendet arabe te alienuar perkrah anti amerikanizmit rus me teorine “ armiku I armikut tim eshte miku im”.
Por kush nuk mbeshtetej ne shpatullat e veta shpejt e pa se rruga e tyre ishte e gabuar, Izraeli gjeti ne agresivitetin arab pretekstin me te mire per te justifikuar e legjitimuar padrejstesite e tij, dhe arabet nuk gjeten ne arenen nderkombetare ate qe ju premtua.
Dhe erdhi dita kur reagimin me te ashper ndaj agresionit te Izraelit ne Palestine e solli ne media Turqia, duke nxjerre tashme ne drite paaftesine dhe dualizmin arab ne trajtimin e ceshtjes. U fol per nje acarim te ceshtjes mes Turqise dhe Izraelit me kulminimin ne Davos me debatin « One minute... » mes Erdoganit dhe Peresit. Dhe ne amerike lobet e forta hebraike e cilesuan me akuzen e tmerrshme per antisemitizem e ai deklaroi:
“Ashtu si te paret tane i kane gjithmone ndihmuar hebrenjte, ashtu si komuniteti i tyre jane pjese e rëndësishme e Turqise une u garantoj se cdo kush qe u ngrihet kunder tyre ne cdo cep te botes per shkak se ata jane hebrej do me gjej mua ne rradhe te pare ne nbrojtje te tyre, e gjithashtu nese Izraeli si shtet politik serish dhunon te drejtat themelore te palestinezeve do me gjej mua ne mbrojte te tyre. Kjo ska te beje me antisemitizmin”.
Ndermjetesimi i Turqise ne Lindjen e Mesme mes arabeve dhe Izraelit, rasti i Davosit, politikat gjithperfshirese dhe demokracia turke si rezultat i nje shoqerie me besim mysliman ka bere qe ne menyre te heshtur te fitoje gjerësisht simpati tashme nder vendet arabe e me gjere ne boten myslimane.
Ajo luan me koshiencë kartat e saj, ka ndermarre nje program politik te ngjeshur me Armeninë per te shenuar nje vëllazëri ne kundershtim te plote me tentativat destabilizuese per te evokuar te shkuaren e tmerrshme. Aq sa rezervoi nje takim te vecante me perfaqesues te qeverise armene me mikun e shtrenjte te ketyre diteve Barak Obama ne axhenden e ngjeshur. Obama u prit ne Turqi dhe nga ministri i Jashtem armen e turk për te treguar se e sotmja nuk mund te thërrmohet me akuzat e te shkuares.
Dhe ne NATO ajo keto dite arriti nje tjeter sukses. Kur bota e Danimarka doli ne mbrojtje te karikaturave mbi simbolet e shenta te islamit primitiviteti i reagimit ne djegje e portesta te dhunshme u pa me percmim nga bota, por Turqia nuk zgjodhi ate rruge, beri shtengime ekonomike dhe ne Starsburg kundershtoi me kushte zgjedhjen e Rassmussenit si kruetar i aleances atlantike.
Keshtu arriti te beje te degjohet zeri i saj ne rrugen me demokratike te mundur, mbi te drejtat e vlerat qe ajo si komb perfaqeson. Rasmussen dje publikisht ne Stamboll deklaroi se ai mendon se te karkiatuuarit e lidereve religioze dhe tallja me te shenjten e nje feje nuk eshte aspak e drejte... kjo ishte nje fitore e turqve, e tjetra ishte zevendesi turk i Rassmusenit.
George Freedman analisti me i famshem i CIAs ne parashikimet e viteve te ardhshme flet per nje Turqi superfuqi, determinante ne polarizmin e ri te botes e ne mediat e gjeopolitikes determinizmi i faktorit “Turqi” ne ceshtjet boterore eshte ne rend te dites.
Per ne shqiptaret deshtimi i nderhyrjes greke ne 97 per shkak te presionit turk, mbrojta pa rezerva e ceshtjes Kosovare dhe kerkesa per nderhyrje kembesore nderkohe qe nato kishte friken e humbjeve njerezore, vetem me ushatret e saj nen flamurin e Natos, mbeshtetja per hyrjen ne Nato dhe marrja ne patronash brenda misioneve te natos te perfshire ne grupet turke pa dyshim na ben te kuptojme qe gjindemi te favorizuar nga nje shtet i cili shenon ne perberjen e tij me shume shqiptare se ne tere ballkanin, rreth 6 milione.
Shqiptaret qe dhe sot kane peshe te rendesishme ne ate cka sot Turqia eshte, jo nje shtet i turqve por nje filozofi e te berit shtet nga dhjetra etni si Lazet, cerkezet, armenet, shqiptaret, boshnjaket, kurdet. Arabet, gjeorgjianet, greket ku turqit vete si rrace ndoshta ne tere kete jane nje minoritet si te tjeret
Gjendet me forcen e saj te nje shteti te madh perballe pikave kyce te gjeopolitikës ndërkombëtare aq sa reagimet e lidershipit te saj, neve te mesuar me servilizmim veteskitues ... ... perballe te huajit dhe te fuqishmit shohim here me habi e here me admirim nje shtet nje popull, nje qendrim te serte ne interest e ngushte me ate te te mires mbare popullore.
Turqia u ndije fuqishem kur I tha “jo” planeve te Lindjes se Mesme te madhe qe ndiqte administrate e Bushit, te pakten duke u tërhequr nga nje pellg- moçal si ai i Irakut, nga ku Amerika dhe aleatet e saj kuptuan se duhet te dilnin me vone me shume vështirësi.
Turqia ka mbajtur gjithmonë nje presion shumpalesh sepse eshte gjendur gjithmonë ne mes te gjerave, ne mes te arabeve nacionaliste qe kurre nuk kaperdine kalifatin osman mbi islamin, mes europianeve qe kurre nuk harrojne qe per 300 vjet nje pallat mbretëror buze Bosforit i beri te dridhen, nen presionin e radikaleve muslimane qe s`rreshtin se akuzuari qe Turqia shtet Komb modern është mohuese e te shkuarës pan islamike, nga muri I hekurt i luftes se ftohte ku Turqia u be vend përplasje per te majte e te djathte, amerikane e ruse, Varshave e Nato ne fushat ekonomike, politike e bile dhe mafioze.
Duke lujatur nje rrulet te veshtire ne te toleruarit e te majtës tendecialisht laike, per te mbytur religjiozitetin popullor e me pas duke favorizuar te djathten tendencialisht religjioze per te kontrastuar influencën e bllokut te kuq ne Turqi, per te mbijetuar ka paguar shtrenjte nje loje gjeopolitike me shpatulla per mure e vetme ne lojrat me te medha se ajo vete per te mbërritur ne ditët e sotme, ku eshte e zonja e lojes se vet dhe me gjere.
Turqia u fut ne Nato me gjak deshmoresh pa festa nje milion eurosh, nje tribut i popullit te saj per te marre rradhe nder jo komunistet totalitare per nje te ardhme me te mire. Nuk u prit me festa madhështore a ftesa sublime, por me nje kerkese rrenqethese, lufte ne Kore, kundra Rusise qe fshihej pas korese se Veriut. Nje test nga e cila doli me sukses dhe deshmore, ne ruajtje te koreaneve te Jugut te cilet siç habitshëm pame gjate boterorit ne Kore, gezonin per Turqinë nje respekt shume mirnjohes.
Turqia ndertoi me shume veshiresi nje demokraci te sajen, pa u turrur ne menyre qesharake drejte europes a amerikes, por duke valorizuar vlerat kombetare dhe asimiluar vlerat universale. Nuk eshte e lehte nje demokraci e tille, por eshte nje produkt teresisht I tyre, qe dhe democristianet europiane shohin me admirim.
Ne gjeopolitike nuk ndoqi kurrë linjën agresive e nacionaliste te arabeve ndaj problemit palestinez. Pranoi defacto realtetin e shtetit te Izraelit dhe mbajti mardhenie te mira me te. Kjo I nje tjeter mungese simpatie ne vendet arabe te alienuar perkrah anti amerikanizmit rus me teorine “ armiku I armikut tim eshte miku im”.
Por kush nuk mbeshtetej ne shpatullat e veta shpejt e pa se rruga e tyre ishte e gabuar, Izraeli gjeti ne agresivitetin arab pretekstin me te mire per te justifikuar e legjitimuar padrejstesite e tij, dhe arabet nuk gjeten ne arenen nderkombetare ate qe ju premtua.
Dhe erdhi dita kur reagimin me te ashper ndaj agresionit te Izraelit ne Palestine e solli ne media Turqia, duke nxjerre tashme ne drite paaftesine dhe dualizmin arab ne trajtimin e ceshtjes. U fol per nje acarim te ceshtjes mes Turqise dhe Izraelit me kulminimin ne Davos me debatin « One minute... » mes Erdoganit dhe Peresit. Dhe ne amerike lobet e forta hebraike e cilesuan me akuzen e tmerrshme per antisemitizem e ai deklaroi:
“Ashtu si te paret tane i kane gjithmone ndihmuar hebrenjte, ashtu si komuniteti i tyre jane pjese e rëndësishme e Turqise une u garantoj se cdo kush qe u ngrihet kunder tyre ne cdo cep te botes per shkak se ata jane hebrej do me gjej mua ne rradhe te pare ne nbrojtje te tyre, e gjithashtu nese Izraeli si shtet politik serish dhunon te drejtat themelore te palestinezeve do me gjej mua ne mbrojte te tyre. Kjo ska te beje me antisemitizmin”.
Ndermjetesimi i Turqise ne Lindjen e Mesme mes arabeve dhe Izraelit, rasti i Davosit, politikat gjithperfshirese dhe demokracia turke si rezultat i nje shoqerie me besim mysliman ka bere qe ne menyre te heshtur te fitoje gjerësisht simpati tashme nder vendet arabe e me gjere ne boten myslimane.
Ajo luan me koshiencë kartat e saj, ka ndermarre nje program politik te ngjeshur me Armeninë per te shenuar nje vëllazëri ne kundershtim te plote me tentativat destabilizuese per te evokuar te shkuaren e tmerrshme. Aq sa rezervoi nje takim te vecante me perfaqesues te qeverise armene me mikun e shtrenjte te ketyre diteve Barak Obama ne axhenden e ngjeshur. Obama u prit ne Turqi dhe nga ministri i Jashtem armen e turk për te treguar se e sotmja nuk mund te thërrmohet me akuzat e te shkuares.
Dhe ne NATO ajo keto dite arriti nje tjeter sukses. Kur bota e Danimarka doli ne mbrojtje te karikaturave mbi simbolet e shenta te islamit primitiviteti i reagimit ne djegje e portesta te dhunshme u pa me percmim nga bota, por Turqia nuk zgjodhi ate rruge, beri shtengime ekonomike dhe ne Starsburg kundershtoi me kushte zgjedhjen e Rassmussenit si kruetar i aleances atlantike.
Keshtu arriti te beje te degjohet zeri i saj ne rrugen me demokratike te mundur, mbi te drejtat e vlerat qe ajo si komb perfaqeson. Rasmussen dje publikisht ne Stamboll deklaroi se ai mendon se te karkiatuuarit e lidereve religioze dhe tallja me te shenjten e nje feje nuk eshte aspak e drejte... kjo ishte nje fitore e turqve, e tjetra ishte zevendesi turk i Rassmusenit.
George Freedman analisti me i famshem i CIAs ne parashikimet e viteve te ardhshme flet per nje Turqi superfuqi, determinante ne polarizmin e ri te botes e ne mediat e gjeopolitikes determinizmi i faktorit “Turqi” ne ceshtjet boterore eshte ne rend te dites.
Per ne shqiptaret deshtimi i nderhyrjes greke ne 97 per shkak te presionit turk, mbrojta pa rezerva e ceshtjes Kosovare dhe kerkesa per nderhyrje kembesore nderkohe qe nato kishte friken e humbjeve njerezore, vetem me ushatret e saj nen flamurin e Natos, mbeshtetja per hyrjen ne Nato dhe marrja ne patronash brenda misioneve te natos te perfshire ne grupet turke pa dyshim na ben te kuptojme qe gjindemi te favorizuar nga nje shtet i cili shenon ne perberjen e tij me shume shqiptare se ne tere ballkanin, rreth 6 milione.
Shqiptaret qe dhe sot kane peshe te rendesishme ne ate cka sot Turqia eshte, jo nje shtet i turqve por nje filozofi e te berit shtet nga dhjetra etni si Lazet, cerkezet, armenet, shqiptaret, boshnjaket, kurdet. Arabet, gjeorgjianet, greket ku turqit vete si rrace ndoshta ne tere kete jane nje minoritet si te tjeret
o qe do e kuptojme do e kuptojme 
LOL LOL LOL 
hh:
