Truri apo zemra?
- Hapësi i temës Lauri
- Start date
CAKMAKU
Anëtar i ri
Lufta që bëhet brenda teje kur përballen këto të dyja, e pa përshkrueshme.
Flakë dhe Akull sikur bashkohen njëkohësisht dhe ti sikur copëtohesh më dysh.
Llava nga njëra anë, Akulli nga ana tjetër.
Lufton e gjithë egzistenca jote dhe ti në mes duke ndjekur i hutuar.
Llogjika nga një anë të tërheq, zemra poashtu nga ana tjetër.
Ku të shkosh dhe si të vendosësh?
Të tjera të thotë njëra dhe të tjera të thotë tjetra…
Nuk prisje kurrë se mund të bëhej një lemsh i tillë brenda teje.
Dhe ti të kërkosh përgjigjet, të cilat nuk mund të ti japë askush…
Përgjigjet që fshihen vetëm diku ndërmjet atyre të dyja.
Llogjika të thotë të saktën… sipas mendimit të saj natyrisht!
Dhe jo thjesht e thotë, disa herë ulërret derisa të të shurdhojë!
Sipas saj, zemra me siguri bën gabim!
Tenton të të çmendi…
Dhe emri i saj Llogjikë, kjo është e ç’është një ironi tragjedike!
Zemra nga ana tjetër, mbetet e heshtur dhe e mërzitur.
E mërzitur sepse e ndjen qe nuk je 100% atje.
Të kupton më shumë…
Në disa raste, bën ndonjë goditje pak më të fortë që të të kujtojë prezencën e saj por nuk të nguc aq shumë.
E kupton mëdyshjen tënde dhe përpiqet të të japë pak nga ndjenja e saj, mbase të ndihmon.
Por përfundimisht kush ka të drejtë?
Ka gjithmonë të drejtë njëra nga të dyja?
E pamundur të kenë të drejtë që të dyja edhe pse nuk bien dakort?
Zgjedh të ndjekësh zemrën dhe shikon se ndihesh keq…
Vendos më pas të ndjekësh llogjikën… por prap ndihesh keq.
Zemra dhe llogjika luftojnë si në një betejë shpatash.
Luftë e vështirë.
Dhe instikti… po instikti ku është?
Ai e di… ai gjithmonë e di dhe nuk bën asnjëherë gabim!
Por ja që brenda ngatërresës që krijuan dy të parat, u ngatërrua dhe instikti!
Po tani?
Nuk ka fitues dhe as të humbur!
Kjo është lufta më e keqe që ke dhënë ndonjëherë!
Asnjë rrugë nuk të duket e duhura.
Dhe mos shpreso se ndjenja dikur do të zvogëlohet dhe të largohet…
Nuk bëhet të mos plagosesh dhe të mos plagosësh!
Në një luftë si kjo janë që të dyja të pashmangshme!
Mbaj një distancë, nga të dyja…
Mbylli për pak veshët… qëndro i heshtur!
Dhe çdokush prej nesh ndjek rrugën e tij, zërin përbrenda tij.
Këshilla për lloje të tilla luftërash janë të tepërta dhe kurrë mos i dëgjo!
Gjithçka që nevojitet gjendet brenda teje dhe vetëm atë duhet të dëgjosh!
Shhhhh… qetësi…
Flakë dhe Akull sikur bashkohen njëkohësisht dhe ti sikur copëtohesh më dysh.
Llava nga njëra anë, Akulli nga ana tjetër.
Lufton e gjithë egzistenca jote dhe ti në mes duke ndjekur i hutuar.
Llogjika nga një anë të tërheq, zemra poashtu nga ana tjetër.
Ku të shkosh dhe si të vendosësh?
Të tjera të thotë njëra dhe të tjera të thotë tjetra…
Nuk prisje kurrë se mund të bëhej një lemsh i tillë brenda teje.
Dhe ti të kërkosh përgjigjet, të cilat nuk mund të ti japë askush…
Përgjigjet që fshihen vetëm diku ndërmjet atyre të dyja.
Llogjika të thotë të saktën… sipas mendimit të saj natyrisht!
Dhe jo thjesht e thotë, disa herë ulërret derisa të të shurdhojë!
Sipas saj, zemra me siguri bën gabim!
Tenton të të çmendi…
Dhe emri i saj Llogjikë, kjo është e ç’është një ironi tragjedike!
Zemra nga ana tjetër, mbetet e heshtur dhe e mërzitur.
E mërzitur sepse e ndjen qe nuk je 100% atje.
Të kupton më shumë…
Në disa raste, bën ndonjë goditje pak më të fortë që të të kujtojë prezencën e saj por nuk të nguc aq shumë.
E kupton mëdyshjen tënde dhe përpiqet të të japë pak nga ndjenja e saj, mbase të ndihmon.
Por përfundimisht kush ka të drejtë?
Ka gjithmonë të drejtë njëra nga të dyja?
E pamundur të kenë të drejtë që të dyja edhe pse nuk bien dakort?
Zgjedh të ndjekësh zemrën dhe shikon se ndihesh keq…
Vendos më pas të ndjekësh llogjikën… por prap ndihesh keq.
Zemra dhe llogjika luftojnë si në një betejë shpatash.
Luftë e vështirë.
Dhe instikti… po instikti ku është?
Ai e di… ai gjithmonë e di dhe nuk bën asnjëherë gabim!
Por ja që brenda ngatërresës që krijuan dy të parat, u ngatërrua dhe instikti!
Po tani?
Nuk ka fitues dhe as të humbur!
Kjo është lufta më e keqe që ke dhënë ndonjëherë!
Asnjë rrugë nuk të duket e duhura.
Dhe mos shpreso se ndjenja dikur do të zvogëlohet dhe të largohet…
Nuk bëhet të mos plagosesh dhe të mos plagosësh!
Në një luftë si kjo janë që të dyja të pashmangshme!
Mbaj një distancë, nga të dyja…
Mbylli për pak veshët… qëndro i heshtur!
Dhe çdokush prej nesh ndjek rrugën e tij, zërin përbrenda tij.
Këshilla për lloje të tilla luftërash janë të tepërta dhe kurrë mos i dëgjo!
Gjithçka që nevojitet gjendet brenda teje dhe vetëm atë duhet të dëgjosh!
Shhhhh… qetësi…
Nje nder pershkrimet me te bukura qe kam lexuar ketu ne forum ne lidhje me kete `ceshtje te pazgjidhshme`.
)
Pershkrim ekzakt.
Ç'esht me e bukra kur e perjeton me pare dhe rindodhesh ne te njejten situate vite me vone dhe llogjika kthehet dyftyresh, nga njera ane mundohet te mbaje me te mira dhe genjehet qe ti nk do gabosh perseri nga ana tjeter kur zgjohet eshte teper vone. Sepse siç e ke pershkruar dhe ti zemra nk ka veshe per te te degjuar. Zemra eshte "ligesia" qe na flak dhe na shkatarron çdo genjeshter qe mundohemi te mbulojme veten. Zemra nuk pyet kurr, merr ate qe do. Sado pak e vogel, nje xhest, nje prekje, nje genjeshter ajo i kerkon kto. Nuk do ta ekzagjeroja po te thoja qe shpirti eshte ai qe mbledh te gjitha kapriçot e zemres. Intuita qerrohet, as qe shihet gjekundi. Harrohet diku dhe del ne sken vetem atehere kur dallge nuk ka. Shpirti eshte ai qe mbledh dhe mbledh pafund. Po te kemi mundsi dhe ta shikojm, do te shikojm sa i njollosur dhe i zhulosur esht. Lum ai qe i ka ne sinkronizim te dyja, boten ka.
Trurin e kam fik kur jam cu nga mermeri i akullt.
Do mken lan ndonje vrim hapur per ta ajrosur dhe kan bo mas neuronet.
Do mken lan ndonje vrim hapur per ta ajrosur dhe kan bo mas neuronet.
Lauri
Anunnak
Sea's girl
Anëtar i Respektuar
zemra por merre dhe trurin me vete...
Paulina
Antarë i Respektuar
Mendoj që nuk është e vërtetë që zemra nuk përdor logjikë. Zemra është ajo që na ndihmon të ndjehemi dhe të kuptojmë botën në një mënyrë më të thellë dhe më të ndjeshme. Për shembull, ndonjëherë mund të ndjehemi të bekuar ose të trishtuar pa arsye të qarta, por kjo është një ndjenjë që na ndihmon të kuptojmë se çfarë është e rëndësishme për ne dhe se çfarë nuk është. Në të njëjtën kohë, truri është ai që na ndihmon të marrim vendime të rëndësishme dhe të zgjedhim rrugën tonë në jetë. Kështu që, zemra dhe truri janë të dy të rëndësishme dhe janë të lidhura ngushtë në mënyrë që të na ndihmojnë të jetojmë një jetë të lumtur dhe të qetë.Ndaj thuhet që zemranuk përdor logjikë. Se është punë e trurit
Lauri
Anunnak
Vlonjate ti. O komplet o hiç
Sea's girl
Anëtar i Respektuar
hahahahha pa tjeter....une jam pro zemres...poooor trurin e marre me vete...dhe nuk jam zhgenjyer..sepse njera pa tjetren nuk quhet e plote....duhet te jene ne balance...Vlonjate ti. O komplet o hiç
Lauri
Anunnak
Zemra dhe truri janë dy planete të ndryshme. Ti bësh bashkë është e pamundur
Zemra ka ndjenjat, truri ka logjikën...!
Lauri
Anunnak
e bukur kjo po aq sa edhe e vertete..
Kam menduar se epshi vjen nga truri e dashuria nga zembra
Punk1
Antarë i Respektuar
Se di pse me ve ne dyshim me keto perceptimet e tua ti agapi !
Punk1
Antarë i Respektuar
Ti e ndreqe fareKam menduar se epshi vjen nga truri e dashuria nga zembra
E mirë epshi vjen nga një gjë tjetërTi e ndreqe fare
Punk1
Antarë i Respektuar
Mos u nxito ne gjykimE mirë epshi vjen nga një gjë tjetër
Punk1
Antarë i Respektuar
Po trupi cfare funksioni luan ne kete rast ..apo mekanizem qe ve ne levizje gjymtyret ?
Agap .... duhet pare me imtesi ky rasti jot
Do e kem mbrapasysh
Punk1
Antarë i Respektuar
Prit moj ...s paske durim fare ti
ene mundet.Kam menduar se epshi vjen nga truri e dashuria nga zembra