Truri apo zemra?

Truri është centralina e robit... Ndërsa zemra motorri, kshuqë nëse do kishte vetëm njërën çoje për skrap se s'të hy në pun ?
 
Lufta që bëhet brenda teje kur përballen këto të dyja, e pa përshkrueshme.

Flakë dhe Akull sikur bashkohen njëkohësisht dhe ti sikur copëtohesh më dysh.
Llava nga njëra anë, Akulli nga ana tjetër.
Lufton e gjithë egzistenca jote dhe ti në mes duke ndjekur i hutuar.

Llogjika nga një anë të tërheq, zemra poashtu nga ana tjetër.
Ku të shkosh dhe si të vendosësh?

Të tjera të thotë njëra dhe të tjera të thotë tjetra…
Nuk prisje kurrë se mund të bëhej një lemsh i tillë brenda teje.
Dhe ti të kërkosh përgjigjet, të cilat nuk mund të ti japë askush…
Përgjigjet që fshihen vetëm diku ndërmjet atyre të dyja.

Llogjika të thotë të saktën… sipas mendimit të saj natyrisht!
Dhe jo thjesht e thotë, disa herë ulërret derisa të të shurdhojë!
Sipas saj, zemra me siguri bën gabim!
Tenton të të çmendi…
Dhe emri i saj Llogjikë, kjo është e ç’është një ironi tragjedike!

Zemra nga ana tjetër, mbetet e heshtur dhe e mërzitur.
E mërzitur sepse e ndjen qe nuk je 100% atje.
Të kupton më shumë…
Në disa raste, bën ndonjë goditje pak më të fortë që të të kujtojë prezencën e saj por nuk të nguc aq shumë.
E kupton mëdyshjen tënde dhe përpiqet të të japë pak nga ndjenja e saj, mbase të ndihmon.

Por përfundimisht kush ka të drejtë?
Ka gjithmonë të drejtë njëra nga të dyja?
E pamundur të kenë të drejtë që të dyja edhe pse nuk bien dakort?
Zgjedh të ndjekësh zemrën dhe shikon se ndihesh keq…
Vendos më pas të ndjekësh llogjikën… por prap ndihesh keq.
Zemra dhe llogjika luftojnë si në një betejë shpatash.
Luftë e vështirë.

Dhe instikti… po instikti ku është?
Ai e di… ai gjithmonë e di dhe nuk bën asnjëherë gabim!
Por ja që brenda ngatërresës që krijuan dy të parat, u ngatërrua dhe instikti!
Po tani?

Nuk ka fitues dhe as të humbur!
Kjo është lufta më e keqe që ke dhënë ndonjëherë!
Asnjë rrugë nuk të duket e duhura.
Dhe mos shpreso se ndjenja dikur do të zvogëlohet dhe të largohet…
Nuk bëhet të mos plagosesh dhe të mos plagosësh!
Në një luftë si kjo janë që të dyja të pashmangshme!
Mbaj një distancë, nga të dyja…
Mbylli për pak veshët… qëndro i heshtur!

Dhe çdokush prej nesh ndjek rrugën e tij, zërin përbrenda tij.
Këshilla për lloje të tilla luftërash janë të tepërta dhe kurrë mos i dëgjo!
Gjithçka që nevojitet gjendet brenda teje dhe vetëm atë duhet të dëgjosh!
Shhhhh… qetësi…
 
Lufta që bëhet brenda teje kur përballen këto të dyja, e pa përshkrueshme.

Flakë dhe Akull sikur bashkohen njëkohësisht dhe ti sikur copëtohesh më dysh.
Llava nga njëra anë, Akulli nga ana tjetër.
Lufton e gjithë egzistenca jote dhe ti në mes duke ndjekur i hutuar.

Llogjika nga një anë të tërheq, zemra poashtu nga ana tjetër.
Ku të shkosh dhe si të vendosësh?

Të tjera të thotë njëra dhe të tjera të thotë tjetra…
Nuk prisje kurrë se mund të bëhej një lemsh i tillë brenda teje.
Dhe ti të kërkosh përgjigjet, të cilat nuk mund të ti japë askush…
Përgjigjet që fshihen vetëm diku ndërmjet atyre të dyja.

Llogjika të thotë të saktën… sipas mendimit të saj natyrisht!
Dhe jo thjesht e thotë, disa herë ulërret derisa të të shurdhojë!
Sipas saj, zemra me siguri bën gabim!
Tenton të të çmendi…
Dhe emri i saj Llogjikë, kjo është e ç’është një ironi tragjedike!

Zemra nga ana tjetër, mbetet e heshtur dhe e mërzitur.
E mërzitur sepse e ndjen qe nuk je 100% atje.
Të kupton më shumë…
Në disa raste, bën ndonjë goditje pak më të fortë që të të kujtojë prezencën e saj por nuk të nguc aq shumë.
E kupton mëdyshjen tënde dhe përpiqet të të japë pak nga ndjenja e saj, mbase të ndihmon.

Por përfundimisht kush ka të drejtë?
Ka gjithmonë të drejtë njëra nga të dyja?
E pamundur të kenë të drejtë që të dyja edhe pse nuk bien dakort?
Zgjedh të ndjekësh zemrën dhe shikon se ndihesh keq…
Vendos më pas të ndjekësh llogjikën… por prap ndihesh keq.
Zemra dhe llogjika luftojnë si në një betejë shpatash.
Luftë e vështirë.

Dhe instikti… po instikti ku është?
Ai e di… ai gjithmonë e di dhe nuk bën asnjëherë gabim!
Por ja që brenda ngatërresës që krijuan dy të parat, u ngatërrua dhe instikti!
Po tani?

Nuk ka fitues dhe as të humbur!
Kjo është lufta më e keqe që ke dhënë ndonjëherë!
Asnjë rrugë nuk të duket e duhura.
Dhe mos shpreso se ndjenja dikur do të zvogëlohet dhe të largohet…
Nuk bëhet të mos plagosesh dhe të mos plagosësh!
Në një luftë si kjo janë që të dyja të pashmangshme!
Mbaj një distancë, nga të dyja…
Mbylli për pak veshët… qëndro i heshtur!

Dhe çdokush prej nesh ndjek rrugën e tij, zërin përbrenda tij.
Këshilla për lloje të tilla luftërash janë të tepërta dhe kurrë mos i dëgjo!
Gjithçka që nevojitet gjendet brenda teje dhe vetëm atë duhet të dëgjosh!
Shhhhh… qetësi…
Nje nder pershkrimet me te bukura qe kam lexuar ketu ne forum ne lidhje me kete `ceshtje te pazgjidhshme`. :))
 
Lufta që bëhet brenda teje kur përballen këto të dyja, e pa përshkrueshme.

Flakë dhe Akull sikur bashkohen njëkohësisht dhe ti sikur copëtohesh më dysh.
Llava nga njëra anë, Akulli nga ana tjetër.
Lufton e gjithë egzistenca jote dhe ti në mes duke ndjekur i hutuar.

Llogjika nga një anë të tërheq, zemra poashtu nga ana tjetër.
Ku të shkosh dhe si të vendosësh?

Të tjera të thotë njëra dhe të tjera të thotë tjetra…
Nuk prisje kurrë se mund të bëhej një lemsh i tillë brenda teje.
Dhe ti të kërkosh përgjigjet, të cilat nuk mund të ti japë askush…
Përgjigjet që fshihen vetëm diku ndërmjet atyre të dyja.

Llogjika të thotë të saktën… sipas mendimit të saj natyrisht!
Dhe jo thjesht e thotë, disa herë ulërret derisa të të shurdhojë!
Sipas saj, zemra me siguri bën gabim!
Tenton të të çmendi…
Dhe emri i saj Llogjikë, kjo është e ç’është një ironi tragjedike!

Zemra nga ana tjetër, mbetet e heshtur dhe e mërzitur.
E mërzitur sepse e ndjen qe nuk je 100% atje.
Të kupton më shumë…
Në disa raste, bën ndonjë goditje pak më të fortë që të të kujtojë prezencën e saj por nuk të nguc aq shumë.
E kupton mëdyshjen tënde dhe përpiqet të të japë pak nga ndjenja e saj, mbase të ndihmon.

Por përfundimisht kush ka të drejtë?
Ka gjithmonë të drejtë njëra nga të dyja?
E pamundur të kenë të drejtë që të dyja edhe pse nuk bien dakort?
Zgjedh të ndjekësh zemrën dhe shikon se ndihesh keq…
Vendos më pas të ndjekësh llogjikën… por prap ndihesh keq.
Zemra dhe llogjika luftojnë si në një betejë shpatash.
Luftë e vështirë.

Dhe instikti… po instikti ku është?
Ai e di… ai gjithmonë e di dhe nuk bën asnjëherë gabim!
Por ja që brenda ngatërresës që krijuan dy të parat, u ngatërrua dhe instikti!
Po tani?

Nuk ka fitues dhe as të humbur!
Kjo është lufta më e keqe që ke dhënë ndonjëherë!
Asnjë rrugë nuk të duket e duhura.
Dhe mos shpreso se ndjenja dikur do të zvogëlohet dhe të largohet…
Nuk bëhet të mos plagosesh dhe të mos plagosësh!
Në një luftë si kjo janë që të dyja të pashmangshme!
Mbaj një distancë, nga të dyja…
Mbylli për pak veshët… qëndro i heshtur!

Dhe çdokush prej nesh ndjek rrugën e tij, zërin përbrenda tij.
Këshilla për lloje të tilla luftërash janë të tepërta dhe kurrë mos i dëgjo!
Gjithçka që nevojitet gjendet brenda teje dhe vetëm atë duhet të dëgjosh!
Shhhhh… qetësi…

Pershkrim ekzakt.

Ç'esht me e bukra kur e perjeton me pare dhe rindodhesh ne te njejten situate vite me vone dhe llogjika kthehet dyftyresh, nga njera ane mundohet te mbaje me te mira dhe genjehet qe ti nk do gabosh perseri nga ana tjeter kur zgjohet eshte teper vone. Sepse siç e ke pershkruar dhe ti zemra nk ka veshe per te te degjuar. Zemra eshte "ligesia" qe na flak dhe na shkatarron çdo genjeshter qe mundohemi te mbulojme veten. Zemra nuk pyet kurr, merr ate qe do. Sado pak e vogel, nje xhest, nje prekje, nje genjeshter ajo i kerkon kto. Nuk do ta ekzagjeroja po te thoja qe shpirti eshte ai qe mbledh te gjitha kapriçot e zemres. Intuita qerrohet, as qe shihet gjekundi. Harrohet diku dhe del ne sken vetem atehere kur dallge nuk ka. Shpirti eshte ai qe mbledh dhe mbledh pafund. Po te kemi mundsi dhe ta shikojm, do te shikojm sa i njollosur dhe i zhulosur esht. Lum ai qe i ka ne sinkronizim te dyja, boten ka.
 
Trurin e kam fik kur jam cu nga mermeri i akullt.
Do mken lan ndonje vrim hapur per ta ajrosur dhe kan bo mas neuronet.
 
Unë mendoj se truri dhe zemra janë të dy shumë të rëndësishme, por në fund të fundit, zemra është ajo që na udhëheq në rrugën tonë të jetës.
 
Unë mendoj se truri dhe zemra janë të dy shumë të rëndësishme, por në fund të fundit, zemra është ajo që na udhëheq në rrugën tonë të jetës.
Ndaj thuhet që zemra 💕 nuk përdor logjikë. Se është punë e trurit 😁
 
Ndaj thuhet që zemra 💕 nuk përdor logjikë. Se është punë e trurit 😁
Mendoj që nuk është e vërtetë që zemra nuk përdor logjikë. Zemra është ajo që na ndihmon të ndjehemi dhe të kuptojmë botën në një mënyrë më të thellë dhe më të ndjeshme. Për shembull, ndonjëherë mund të ndjehemi të bekuar ose të trishtuar pa arsye të qarta, por kjo është një ndjenjë që na ndihmon të kuptojmë se çfarë është e rëndësishme për ne dhe se çfarë nuk është. Në të njëjtën kohë, truri është ai që na ndihmon të marrim vendime të rëndësishme dhe të zgjedhim rrugën tonë në jetë. Kështu që, zemra dhe truri janë të dy të rëndësishme dhe janë të lidhura ngushtë në mënyrë që të na ndihmojnë të jetojmë një jetë të lumtur dhe të qetë.
 
Mendoj që nuk është e vërtetë që zemra nuk përdor logjikë. Zemra është ajo që na ndihmon të ndjehemi dhe të kuptojmë botën në një mënyrë më të thellë dhe më të ndjeshme. Për shembull, ndonjëherë mund të ndjehemi të bekuar ose të trishtuar pa arsye të qarta, por kjo është një ndjenjë që na ndihmon të kuptojmë se çfarë është e rëndësishme për ne dhe se çfarë nuk është. Në të njëjtën kohë, truri është ai që na ndihmon të marrim vendime të rëndësishme dhe të zgjedhim rrugën tonë në jetë. Kështu që, zemra dhe truri janë të dy të rëndësishme dhe janë të lidhura ngushtë në mënyrë që të na ndihmojnë të jetojmë një jetë të lumtur dhe të qetë.
Zemra dhe truri janë dy planete të ndryshme. Ti bësh bashkë është e pamundur 🙄
Zemra ka ndjenjat, truri ka logjikën...!
🙃🙂
 
Mos te harrojme dhe stomakun, qe per trupin tone eshte nje "tru" i njejte me ate qe kemi ne koke!!
 
Truri krijon miq te mire.
Zemra pa trurin krijon erotik epsh.
Cik tru e pak zemer krijon dashurine.
 
Truri krijon miq te mire.
Zemra pa trurin krijon erotik epsh.
Cik tru e pak zemer krijon dashurine.
Po trupi cfare funksioni luan ne kete rast ..apo mekanizem qe ve ne levizje gjymtyret ?
Agap .... duhet pare me imtesi ky rasti jot 😂
 

Konkursi Letërsisë

  • Jeta pa ty

    Votat: 7 46.7%
  • Simfonia e bisedave tona

    Votat: 2 13.3%
  • Bora e parë

    Votat: 3 20.0%
  • Larg

    Votat: 3 20.0%
Back
Top