Thëniet më të Bukura të Borgesit

Thëniet më të Bukura të Borgesit​

Të jesh me ty dhe të mos jesh me ty është mënyra e vetme për të matur kohën.

Ju nuk mund ta matni kohën me ditë, në mënyrën se si i matni paratë me dollarë dhe cent, sepse dollarët janë të gjithë të njëjtë, ndërsa çdo ditë është e ndryshme dhe mbase edhe çdo orë e çdo minutë.

Gjithmonë e kam imagjinuar që Parajsa do të jetë një lloj bibliotekë.

Unë nuk jam i sigurt se ekzistoj, në të vërtetë. Unë jam gjithë shkrimtarët që kam lexuar, të gjithë njerëzit që kam takuar, të gjitha gratë që kam dashur; të gjitha qytetet që kam vizituar.

Nuk mund të fle nëse nuk jam i rrethuar me libra.

Lërini të tjerët të krenohen me sa faqe kanë shkruar; Më mirë të mburrem me ato që kam lexuar.

Të biesh në dashuri do të thotë të krijosh një fe që ka një zot të gabueshëm.

Kështu që mbillni kopshtet tuaja dhe dekorojeni shpirtin tuaj, në vend që të prisni që dikush t’ju sjellë lule.

Mos fol nëse nuk mund të përmirësosh heshtjen.

Mendja po ëndërronte. Bota ishte ëndrra e saj.

Parajsa dhe ferri më duken jo proporcionale: veprimet e njerëzve nuk meritojnë aq shumë.

Personalisht, unë jam një lexues hedonist; Unë kurrë nuk kam lexuar një libër thjesht sepse ishte i lashtë. Lexoj libra për emocionet estetike që më ofrojnë dhe injoroj komentet e kritikat.

Vetë jeta është një citat.

Origjinali është i pabesë ndaj përkthimit.

Asgjë nuk është e ndërtuar mbi gur; E gjitha është e ndërtuar mbi rërë, por ne duhet të ndërtojmë sikur rëra të ishte prej guri.

Muzika, ndjenjat e lumturisë, mitologjia, fytyrat e veshura nga koha, muzgu i caktuar dhe vendet e caktuara, duan të na tregojnë diçka, ose ata na thonë diçka që nuk duhet ta kishim humbur, ose ata do të na tregojnë diçka; kjo afërsi e një zbulimi që nuk prodhohet është, mbase, ‘ngjarja estetike’.

Ju që më lexoni, a jeni i sigurt se e kuptoni gjuhën time?

Përveç kësaj, rileximi, jo leximi, është ajo që vlen.

Nuk kam asnjë mënyrë të di nëse ngjarjet që do të rrëfej janë efekte apo shkaqe.

Ka nga ata që kërkojnë dashurinë e një gruaje për ta harruar atë, për të mos menduar për të.

Kur arrini moshën time, e kuptoni që nuk mund të kishit bërë gjëra shumë më mirë ose shumë më keq sesa i bëtë në herë të parë.

Cili njeri nga ne nuk e ka ndjerë, duke ecur nëpër muzg ose duke shkruar një datë nga e kaluara e tij, se ka humbur diçka të pafund?

Koha është tigri që më gllabëron, por unë jam ai tigër.

Ne e pranojmë realitetin kaq lehtë – ndoshta sepse e ndiejmë se asgjë nuk është reale.

Një libër nuk është një qenie e izoluar: është një marrëdhënie, një bosht i marrëdhënieve të panumërta.

Mendova se një njeri mund të jetë armik i një njeriu tjetër, i momenteve të njerëzve të tjerë, por jo i një vendi: jo i mjegullave, fjalëve, kopshteve, rrjedhave të ujit, perëndimeve të diellit.

Unë mendoj se lexuesi duhet të pasurojë atë që po lexon. Ai duhet ta keqkuptojë tekstin; ai duhet ta ndryshojë atë në diçka tjetër.

Fjalori bazohet në hipotezën – padyshim një e paprovuar – që gjuhët përbëhen nga sinonime ekuivalente.

Unë eci ngadalë, si ai që vjen nga kaq larg e që nuk pret të arrijë.

Besoj se me kohë do të kemi arritur në pikën ku do të meritojmë të jemi të lirë pa qeveri.

Nuk ka asgjë në botë që të mos jetë misterioze, por misteri është më i dukshëm në gjëra të caktuara sesa në të tjera: në det, në sytë e pleqve, në ngjyrën e verdhë dhe në muzikë.

Ai ishte shumë fetar; ai besonte se kishte një pakt të fshehtë me Zotin, i cili e përjashtoi atë nga bërja e të mirave në këmbim të lutjeve dhe mëshirës.

Nga dobësia ime, unë nxorra forcën që nuk më la kurrë.

Duhen vetëm dy pasqyra përballë një tjetres për të ndërtuar një labirint.

Të mendosh, të analizosh dhe të shpikësh nuk janë veprime anormale, por frymëmarrje normale e inteligjencës.

Një libër është një objekt fizik në një botë të objekteve fizike. Është një grup simbolesh të vdekura. Dhe pastaj vjen lexuesi i duhur, dhe fjalët – ose më mirë poezia prapa fjalëve, sepse vetë fjalët janë thjesht simbole – burojnë në jetë, dhe ne kemi një ringjallje të fjalës.

Vetmia nuk më shqetëson; jeta është mjaft e vështirë, edhe duke duruar veten dhe zakonet e mia.

Makineria e botës është shumë komplekse për thjeshtësinë e njerëzve.
b.shkollaesuksesit.