Të ardhmen e fëmijëve mund ta tregojnë klasat e kërcimit dhe jo të shkencës

Shkollat janë duke i mësuar fëmijët të sillen si robot. Në një mbrëmje bamirësie Dukesha e Kembrixhit ka thënë se Prince George është duke ndjekur klasa kërcimi dhe kjo ka një arsye shumë të veçantë. Dukesha ka takuar një Michael Wamaya, i cili është një balerin mjaft i njohur. Ai ka qenë në top 10 finalistët për çmimin global të mësuesit.

Wamaya ka thënë: “Kur ju bëni teatër fizik mësoni si të kontrolloni peshën tuaj. Këto janë aftësitë themelore që njerëzit në jetën e përditshme priren ti kontrollojnë. Njerëzit duhet të mësojnë të punojnë si grup që në fëmijëri. E ardhmja nuk është shumë e sigurt që prej revolucionit teknologjik, por fëmijët duhet të heqin dorë nga Iphone dhe të merren me gjëra parësore”.

Artet janë shumë të rëndësishme sepse ndriçojnë jetën e çdo njeriu. Kanë nevojë për aftësitë që të mësojnë të kalojnë me sukses sfidat e mëdha gjatë jetës së tyre./Blitz.al/

Edhe une i mbeshtes...kudo femije me tel ne dore qe prinderit te pijne kafen rehat.
Aktivitet sportive apo kulturore pervec se e zhdervjellesojne femijen i shkarkojne energjite e teperta por i bejne edhe social!

Foshnjat e reja nuk janë "të vështira".
Ata janë thjesht të papajtueshëm me botën e vjetër.
Ata kanë një sistem nervor të ndryshëm. Një ndjeshmëri më delikate. Një lidhje e lindur me Tokën, me Energjinë, me të Vërtetën.
Kur i vendos në një klasë të mbyllur për 6-8 orë, ulur, të palëvizur, duke mësuar përmendësh nocione të shkëputura nga realiteti... nuk është vetëm e mërzitshme për ta: është dhunë. Është si të shkulësh një lule të egër nga fusha e saj dhe ta mbjellësh në beton. Këta fëmijë kanë nevojë për natyrën. Ata kanë nevojë për:
– ec zbathur
– prekni tokën, ngjituni në pemë
– lëviz, djersi, vrapo, merr frymë
– vëzhgoni qiellin, ciklet, erën
– heshtni me kafshët
– dëgjoni trupin dhe ritmet tuaja Natyra nuk është një argëtim për ta.
Është një kanal i drejtpërdrejtë në shpirtin e tyre. Pikërisht aty rimbushen, kuptojnë, ribalancojnë.
Dhe çfarë i imponohet në vend të kësaj? – Një stol i ftohtë.
– Një libër me të vërteta të shkruara tashmë. – Orë e orë të tëra qëndrimi pa lëvizur, i heshtur, i bindur.
– Ajri bajat, drita neoni, tension kolektiv.
– Është një sistem vlerësimi i bazuar në rregulla që nuk kanë asnjë lidhje me Qenien e tyre. Këta fëmijë mësojnë përmendësh, por nuk argëtohen.
Ata studiojnë me kokë, por nuk jetojnë me zemër.
Ata bëhen zombie të bindur, robotë të mendjes: plot nocione, por bosh nga prania. Ata nuk mësojnë të jetojnë, ata mësojnë të përsërisin. Dhe kështu drita e tyre shuhet ngadalë. Këta fëmijë janë shërues të heshtur.

Ata nuk erdhën për të "mësuar të jetojnë në shoqëri". Ata erdhën për ta transformuar atë. Për të na kujtuar se kush jemi në të vërtetë. Dhe për ta bërë këtë... ata duhet të qëndrojnë të paprekur.

Campi Torsionali all'opera