Lauri
Anunnak
Sokrati, filozofi më i madh i të gjitha kohërave, ishte në fakt njeriu më i urryer në Athinë.
Ai u akuzua për pandershmëri dhe korrupsion të të rinjve. Gjykata e popullit, heliea, e dënoi atë me vdekje: dhe Sokrati, një nga mendjet më të shkëlqyera në histori, vdiq duke pirë një kupë me helm.
Por pse kaq inat?
Me sa duket Sokrati nuk bëri asgjë të rrezikshme: ai vetëm bënte pyetje, fliste me këdo, me fisnikët, me qytetarët e thjeshtë, me të rinjtë.
Por pikërisht pyetjet e tij, në çiltërsinë, në thjeshtësinë e tyre rrënuan siguritë e bashkëbiseduesve të tij, duke i detyruar ata të ngushëllohen me zbrazëtinë e sigurive të tyre, me mospërputhjen e arsyetimit të tyre.
Ata mësuan të dyshonin.
Sokrati ishte një personazh shumë i pakëndshëm me dyshimet që ai ju fuste në kokë të tjerëve. Ai kishte pasur guximin të ekspozonte me pyetjet e tij politikanë të korruptuar dhe mësues të rremë, të cilët, duke besuar se dinë, shpërndanin të vërteta të rreme dhe njohuri të rreme. Kjo është arsyeja pse ai u dënua me vdekje. Ishte një kërcënim për status quo-në, një rrezik për t'u eliminuar. Gjatë gjyqit, Sokrati nuk donte të pendohej apo të lutej për mëshirë. Ai madje refuzoi të kërkonte ndihmën e një oratori (paraardhës të avokatëve tanë). Sepse?
Sepse sipas Sokratit: "Ju nuk mund të përdorni artin tuaj retorik duke luajtur me fjalët, duke magjepsur turmën, madje edhe duke gënjyer, edhe nëse jeta ime është në rrezik".
Inteligjenca është e pakëndshme, këtë na mëson gjyqi kundër Sokratit.
Masa kërkon iluzione dhe të pavërteta, duan me pak fjalë të lajkatohën.
Njerëzit inteligjentë janë të padashur.. Ata janë të dëbuar, të përbuzur, pasi shqetësojnë gjumin e masave, vënë në dyshim autoritetin, zbulojnë mashtrimet e institucioneve.
Sokrati nuk na la asgjë të shkruar dhe falë Platonit, nxënësit të tij, njohim shumë.
"Vetëm ata që e dinë se nuk dinë janë të mençur, jo ata që mashtrojnë veten duke ditur dhe kështu injorojnë edhe injorancën e tyre.
Dhe faraoni Akhenaten (ja ku jemi në shekullin e katërmbëdhjetë p.e.s.) thotë: i çmenduri është kokëfortë dhe nuk ka dyshime. Ai di gjithçka përveç injorancës së tij.
Ai u akuzua për pandershmëri dhe korrupsion të të rinjve. Gjykata e popullit, heliea, e dënoi atë me vdekje: dhe Sokrati, një nga mendjet më të shkëlqyera në histori, vdiq duke pirë një kupë me helm.
Por pse kaq inat?
Me sa duket Sokrati nuk bëri asgjë të rrezikshme: ai vetëm bënte pyetje, fliste me këdo, me fisnikët, me qytetarët e thjeshtë, me të rinjtë.
Por pikërisht pyetjet e tij, në çiltërsinë, në thjeshtësinë e tyre rrënuan siguritë e bashkëbiseduesve të tij, duke i detyruar ata të ngushëllohen me zbrazëtinë e sigurive të tyre, me mospërputhjen e arsyetimit të tyre.
Ata mësuan të dyshonin.
Sokrati ishte një personazh shumë i pakëndshëm me dyshimet që ai ju fuste në kokë të tjerëve. Ai kishte pasur guximin të ekspozonte me pyetjet e tij politikanë të korruptuar dhe mësues të rremë, të cilët, duke besuar se dinë, shpërndanin të vërteta të rreme dhe njohuri të rreme. Kjo është arsyeja pse ai u dënua me vdekje. Ishte një kërcënim për status quo-në, një rrezik për t'u eliminuar. Gjatë gjyqit, Sokrati nuk donte të pendohej apo të lutej për mëshirë. Ai madje refuzoi të kërkonte ndihmën e një oratori (paraardhës të avokatëve tanë). Sepse?
Sepse sipas Sokratit: "Ju nuk mund të përdorni artin tuaj retorik duke luajtur me fjalët, duke magjepsur turmën, madje edhe duke gënjyer, edhe nëse jeta ime është në rrezik".
Inteligjenca është e pakëndshme, këtë na mëson gjyqi kundër Sokratit.
Masa kërkon iluzione dhe të pavërteta, duan me pak fjalë të lajkatohën.
Njerëzit inteligjentë janë të padashur.. Ata janë të dëbuar, të përbuzur, pasi shqetësojnë gjumin e masave, vënë në dyshim autoritetin, zbulojnë mashtrimet e institucioneve.
Sokrati nuk na la asgjë të shkruar dhe falë Platonit, nxënësit të tij, njohim shumë.
"Vetëm ata që e dinë se nuk dinë janë të mençur, jo ata që mashtrojnë veten duke ditur dhe kështu injorojnë edhe injorancën e tyre.
Dhe faraoni Akhenaten (ja ku jemi në shekullin e katërmbëdhjetë p.e.s.) thotë: i çmenduri është kokëfortë dhe nuk ka dyshime. Ai di gjithçka përveç injorancës së tij.
