sweetzzinna
Dum spiro, spero くる
Shpikësit e parfumit
Secili nga ne ka parfumin e tij të preferuar, atë që përdor çdo ditë, atë që e përdor për raste të veçanta, atë që na kujton një moment ose një person të veçantë. Lind pyetja, si u shpik parfumi? Parfumi ka lindur nga zbulimet primitive të aromave të këndshme që lëshonin disa drunj kur digjeshin. Mendohet se në fillim parfumi përdorej në ambjentet e kulteve ku mblidheshin njerëz dhe thurnin himne për perënditë e tyre. Aromat ndjellëse përdoreshin edhe për të larguar shpirtrat e këqinj. Tregëtinë e parfumeve e filluan popujt aziatikë ndërsa grekët ishin ata që filluan të shijojnë kënaqësinë për të parfurmuar trupin, fillimisht me vajra aromatikë dhe lule të ndryshme. Nga grekët pasioni për aromat e parfumit kaloi tek popujt romanë. Aristokratët romanë i përdornin parfumet gjerësisht dhe ishte detyra e shërbëtorëve të masazhonin në gjithë trupin e padronëve të tyre vajrat aromatike mbrëmjeve, pas një dite që konsiderohej e lodhshme. Perandori Neron në veçanti ishte një përdorues i parfumeve. Në antikitet një qendër mjaft e rëndësishme e parfumeve ishte Aleksandria në Egjipt ku eksportoheshin bimët më të zgjedhura nga Orienti dhe Afrika. Por ajo që ishte më e njohura në gjithë Mesdheun ishte Roma. Në këtë qytet një rrugë e tërë ishte vënë në shërbim të shitjes së parfumeve dhe quhej “Vicus Unguentarius”. Zbulimi i Amerikës dhe si pasojë lënda e parë që vinte nga ky vend shënoi një kthesë të rëndësishme në artin e parfumit. Damat legjendare të magjepsjes Katerina Sforca, Lukrecia Borgia ishin të dashuruara me parfumet. Edhe mbretëresha e Anglisë Elisabeta I ishte e apasionuar dhe ndikoi në zhvillimin e këtij arti me kultivimin e barërave dhe esencave të luleve. Sovranët francezë u bënë kultivuesit kryesorë të parfumeve sidomos pas kontaktit me artin e parfumierëve italianë dhe veçanërisht pas vizitës në Paris të Katerina De Mediçi. Si Luixhi XIV, edhe paraardhësi i tij(oborri mbretëror i Luigjit XV quhej “oborri i parfumuar”) ishin të magjepsur nga aromat fantastike. Disa muaj më parë është zbuluar një nga parfumet më të preferuar të asaj periudhe e përbërë nga esencat e luleve të portokallit, iris, drurit të sandalit dhe çedrit. Ky lloj parfumi është riprodhuar në ditët e sotme nga parfumieri francez Francis Kurkdijan dhe mund të blihet me një çmim fantastik. Edhe Napoleonit i pëlqente shumë të parfumohej me ujë nga kolonitë ndërsa perandoresha Xhuzepina me sa duket ishte e tërhequr nga aromat ekzotike. Më vonë filluan të zhvilloheshin parfumeritë moderne që dalëngadalë morën përsipër të zhvillimin si art më vete. Pas esencave natyrale prodhuesit e parfumeve filluan të kapen edhe pas esencave kimike dhe sintetike: parfumi i parë i këtij lloji ishte “Flormary”, por përfundimisht ky lloj parfumi u afirmua si Chanel n.5. Kështu filluan të përdoreshin edhe ata që quhen “fiksues”, substanca që kanë si detyrë të lidhin parfumin me lëkurën për ta bërë sa më të qëndrueshëm. GA
Secili nga ne ka parfumin e tij të preferuar, atë që përdor çdo ditë, atë që e përdor për raste të veçanta, atë që na kujton një moment ose një person të veçantë. Lind pyetja, si u shpik parfumi? Parfumi ka lindur nga zbulimet primitive të aromave të këndshme që lëshonin disa drunj kur digjeshin. Mendohet se në fillim parfumi përdorej në ambjentet e kulteve ku mblidheshin njerëz dhe thurnin himne për perënditë e tyre. Aromat ndjellëse përdoreshin edhe për të larguar shpirtrat e këqinj. Tregëtinë e parfumeve e filluan popujt aziatikë ndërsa grekët ishin ata që filluan të shijojnë kënaqësinë për të parfurmuar trupin, fillimisht me vajra aromatikë dhe lule të ndryshme. Nga grekët pasioni për aromat e parfumit kaloi tek popujt romanë. Aristokratët romanë i përdornin parfumet gjerësisht dhe ishte detyra e shërbëtorëve të masazhonin në gjithë trupin e padronëve të tyre vajrat aromatike mbrëmjeve, pas një dite që konsiderohej e lodhshme. Perandori Neron në veçanti ishte një përdorues i parfumeve. Në antikitet një qendër mjaft e rëndësishme e parfumeve ishte Aleksandria në Egjipt ku eksportoheshin bimët më të zgjedhura nga Orienti dhe Afrika. Por ajo që ishte më e njohura në gjithë Mesdheun ishte Roma. Në këtë qytet një rrugë e tërë ishte vënë në shërbim të shitjes së parfumeve dhe quhej “Vicus Unguentarius”. Zbulimi i Amerikës dhe si pasojë lënda e parë që vinte nga ky vend shënoi një kthesë të rëndësishme në artin e parfumit. Damat legjendare të magjepsjes Katerina Sforca, Lukrecia Borgia ishin të dashuruara me parfumet. Edhe mbretëresha e Anglisë Elisabeta I ishte e apasionuar dhe ndikoi në zhvillimin e këtij arti me kultivimin e barërave dhe esencave të luleve. Sovranët francezë u bënë kultivuesit kryesorë të parfumeve sidomos pas kontaktit me artin e parfumierëve italianë dhe veçanërisht pas vizitës në Paris të Katerina De Mediçi. Si Luixhi XIV, edhe paraardhësi i tij(oborri mbretëror i Luigjit XV quhej “oborri i parfumuar”) ishin të magjepsur nga aromat fantastike. Disa muaj më parë është zbuluar një nga parfumet më të preferuar të asaj periudhe e përbërë nga esencat e luleve të portokallit, iris, drurit të sandalit dhe çedrit. Ky lloj parfumi është riprodhuar në ditët e sotme nga parfumieri francez Francis Kurkdijan dhe mund të blihet me një çmim fantastik. Edhe Napoleonit i pëlqente shumë të parfumohej me ujë nga kolonitë ndërsa perandoresha Xhuzepina me sa duket ishte e tërhequr nga aromat ekzotike. Më vonë filluan të zhvilloheshin parfumeritë moderne që dalëngadalë morën përsipër të zhvillimin si art më vete. Pas esencave natyrale prodhuesit e parfumeve filluan të kapen edhe pas esencave kimike dhe sintetike: parfumi i parë i këtij lloji ishte “Flormary”, por përfundimisht ky lloj parfumi u afirmua si Chanel n.5. Kështu filluan të përdoreshin edhe ata që quhen “fiksues”, substanca që kanë si detyrë të lidhin parfumin me lëkurën për ta bërë sa më të qëndrueshëm. GA
