sweetzzinna
Dum spiro, spero くる
Shefi i Qendrës së Kërkimeve Gjenetike, Zoraqi, pohon se numri i pacientëve me sëmundje gjenetike po rritet dhe mungon sensibilizimi për parandalimin
Janë sëmundje që trashëgohen brez pas brezi dhe çdokush mund të jetë i rrezikuar. Ndonëse nuk ka studime të mirëfillta në popullin tonë për numrin e mbartësve, si dhe për numrin e fëmijëve që lindin të sëmurë me sëmundjet gjenetike, për fat të keq, këto sëmundje janë të pranishme dhe ekziston mundësia që çdokush të lindë një fëmijë të sëmurë nga këto sëmundje.
Në intervistën për gazetën "Shekulli" shefi i Qendrës së Diagnostikës Molekulare dhe Kërkimeve Gjenetike, Grigor Zoraqi, shpjegoi sëmundjet më të përhapura gjenetike dhe theksoi se për parandalimin e tyre për fat të keq pothuajse nuk bëhet asgjë.
Doktor, a mund të na thoni çfarë janë sëmundjet gjenetike?
Sëmundjet e trashëguara, ose sëmundjet gjenetike, janë sëmundje që transmetohen nga njëri brez në tjetrin. Sëmundjet gjenetike janë aktualisht të pashërueshme, pasi shkenca akoma nuk është në gjendje të korrigjojë defektin, edhe pse ekzistojnë kura për to. Një pjesë e madhe e sëmundjeve gjenetike janë vdekjeprurëse, ose shkaktojnë çrregullime të rënda të funksionimit të organeve të njeriut, që bëjnë të pamundur një jetesë normale dhe për një kohë të gjatë.
Në ndryshim nga sëmundjet e tjera, sëmundjet gjenetike, duke u transmetuar nga brezi në brez, përbëjnë një rrezik në rritje për popullatën, pasi shtohen bartësit e fshehtë të këtyre sëmundjeve dhe, për rrjedhojë, rritet mundësia e lindjes së fëmijëve të sëmurë.
A kanë kosto ekonomike këto sëmundje dhe a mund të parandalohen?
Janë sëmundje me kosto të madhe jo vetëm shëndetësore, por edhe ekonomike. Mund të japim një shembull: për talaseminë lindin afërsisht rreth 80 fëmijë me talasemi në 1 vit. Kosto për trajtimin e tyre në një vit është të paktën rreth 15.000 Euro/person dhe vjen duke u rritur. Pra, për çdo vit nga buxheti për shëndetësinë duhet të shtohen edhe rreth 1.2 milionë Euro për trajtimin e fëmijëve talasemikë të rinj që lindin.
Duke parashikuar një jetë mesatare deri në 10 vjeç, për fëmijët talemike të lindur çdo vit do të harxhohen 12 milionë Euro për t'i mbajtur gjallë.
Me një fond prej jo më shumë se 500.000 Euro në vit mund të ofrohen gratis nga shteti të gjitha analizat e nevojshme për të gjitha gratë shtatzënë për një vit (rreth 35.000 lindje në vit), ku përfshihet elektroforeza e hemoglobinës për të gjitha gratë (si dhe elektroforeza për bashkëshortët e tyre kur ato rezultojnë mbartës), si dhe diagnoza paralindjes nëpërmjet ADN-së për të gjitha çiftet, kur gruaja dhe burri janë mbartës të talasemisë.
Ky program do të bënte të mundur që të parashikonim gati të gjithë fëmijët (të paktën 90%) që mund të lindin të sëmurë me talasemi, pra të parandalonim lindjen e fëmijëve të sëmurë.
Kjo do të thotë se këtu ka munguar një parandalim korrekt i këtyre sëmundjeve?
Sigurisht që ka munguar parandalimi, ndaj dhe kemi kaq shumë fëmijë me këto sëmundje. Nëse do të kishte më shumë sensibilizim për të bërë analizat e paralindjes nuk do të kishte kaq shumë të sëmurë.
Parë nga pikëpamja ekonomike një program i tillë parandalimi është i justifikuar, por bëhet edhe më i domosdoshëm po të llogarisësh vuajtjet për vetë fëmijët e sëmurë dhe familjarët e tyre, pra koston sociale të familjeve dhe shoqërisë.
Sëmundjet gjenetike nuk janë vetëm një problem i familjeve që i kanë këto të sëmurë, por i të gjithë shoqërisë. Parandalimi i lindjes së fëmijëve talasemike duhet të jetë programi i parë për parandalimin e sëmundjeve gjenetike, pasi rreth 6% e popullatës shqiptare janë mbartës. Pas tij duhet të vazhdohet me fibrozën cistike, ku mbartësit janë rreth 4% dhe më tej me sëmundjet e tjera. Shekulli
Janë sëmundje që trashëgohen brez pas brezi dhe çdokush mund të jetë i rrezikuar. Ndonëse nuk ka studime të mirëfillta në popullin tonë për numrin e mbartësve, si dhe për numrin e fëmijëve që lindin të sëmurë me sëmundjet gjenetike, për fat të keq, këto sëmundje janë të pranishme dhe ekziston mundësia që çdokush të lindë një fëmijë të sëmurë nga këto sëmundje.
Në intervistën për gazetën "Shekulli" shefi i Qendrës së Diagnostikës Molekulare dhe Kërkimeve Gjenetike, Grigor Zoraqi, shpjegoi sëmundjet më të përhapura gjenetike dhe theksoi se për parandalimin e tyre për fat të keq pothuajse nuk bëhet asgjë.
Doktor, a mund të na thoni çfarë janë sëmundjet gjenetike?
Sëmundjet e trashëguara, ose sëmundjet gjenetike, janë sëmundje që transmetohen nga njëri brez në tjetrin. Sëmundjet gjenetike janë aktualisht të pashërueshme, pasi shkenca akoma nuk është në gjendje të korrigjojë defektin, edhe pse ekzistojnë kura për to. Një pjesë e madhe e sëmundjeve gjenetike janë vdekjeprurëse, ose shkaktojnë çrregullime të rënda të funksionimit të organeve të njeriut, që bëjnë të pamundur një jetesë normale dhe për një kohë të gjatë.
Në ndryshim nga sëmundjet e tjera, sëmundjet gjenetike, duke u transmetuar nga brezi në brez, përbëjnë një rrezik në rritje për popullatën, pasi shtohen bartësit e fshehtë të këtyre sëmundjeve dhe, për rrjedhojë, rritet mundësia e lindjes së fëmijëve të sëmurë.
A kanë kosto ekonomike këto sëmundje dhe a mund të parandalohen?
Janë sëmundje me kosto të madhe jo vetëm shëndetësore, por edhe ekonomike. Mund të japim një shembull: për talaseminë lindin afërsisht rreth 80 fëmijë me talasemi në 1 vit. Kosto për trajtimin e tyre në një vit është të paktën rreth 15.000 Euro/person dhe vjen duke u rritur. Pra, për çdo vit nga buxheti për shëndetësinë duhet të shtohen edhe rreth 1.2 milionë Euro për trajtimin e fëmijëve talasemikë të rinj që lindin.
Duke parashikuar një jetë mesatare deri në 10 vjeç, për fëmijët talemike të lindur çdo vit do të harxhohen 12 milionë Euro për t'i mbajtur gjallë.
Me një fond prej jo më shumë se 500.000 Euro në vit mund të ofrohen gratis nga shteti të gjitha analizat e nevojshme për të gjitha gratë shtatzënë për një vit (rreth 35.000 lindje në vit), ku përfshihet elektroforeza e hemoglobinës për të gjitha gratë (si dhe elektroforeza për bashkëshortët e tyre kur ato rezultojnë mbartës), si dhe diagnoza paralindjes nëpërmjet ADN-së për të gjitha çiftet, kur gruaja dhe burri janë mbartës të talasemisë.
Ky program do të bënte të mundur që të parashikonim gati të gjithë fëmijët (të paktën 90%) që mund të lindin të sëmurë me talasemi, pra të parandalonim lindjen e fëmijëve të sëmurë.
Kjo do të thotë se këtu ka munguar një parandalim korrekt i këtyre sëmundjeve?
Sigurisht që ka munguar parandalimi, ndaj dhe kemi kaq shumë fëmijë me këto sëmundje. Nëse do të kishte më shumë sensibilizim për të bërë analizat e paralindjes nuk do të kishte kaq shumë të sëmurë.
Parë nga pikëpamja ekonomike një program i tillë parandalimi është i justifikuar, por bëhet edhe më i domosdoshëm po të llogarisësh vuajtjet për vetë fëmijët e sëmurë dhe familjarët e tyre, pra koston sociale të familjeve dhe shoqërisë.
Sëmundjet gjenetike nuk janë vetëm një problem i familjeve që i kanë këto të sëmurë, por i të gjithë shoqërisë. Parandalimi i lindjes së fëmijëve talasemike duhet të jetë programi i parë për parandalimin e sëmundjeve gjenetike, pasi rreth 6% e popullatës shqiptare janë mbartës. Pas tij duhet të vazhdohet me fibrozën cistike, ku mbartësit janë rreth 4% dhe më tej me sëmundjet e tjera. Shekulli