edhe juve qe jeni neper bote ju vjen ndonjehere ai mendimi qe jemi ....dime rrenjet tona .. dime ku kemi trungun, ku lulezojme e ku bejme fruta por sdime ku do bien ato te pjekurat e ne fund jemi copeza kujtimesh qe si perket as rrenjeve dhe as ku kemi trungun.... me pak fjale ne memedhe ndihem e huaj e ndonjehere me e huaj nga cjam ketu..eshte normale kjo?
kam 13 vjet. gjithmone kam jetuar dhe jetoj me deshiren dhe objektivin per tu kthyer ama sdi pse, sa her vij me duket sikur si perkas me atij vendi. E kam me te lehte te jetoj jashte. ndejta ca muaj parvjet, ku dhe punova e u integrova tamam, ama serish, ndjeja sikur isha e huaj njerezit sh te ashper, cdo sekond skeptik per tu deshmuar sa dine, kunja e shaka cdo sekooond. me pas frike me u ul nkafe me dike se gjate gjithe kohes: Une kshu e une ashtu. pale dhe kur te japin mend ekonomistet si me projektu xy objekt. Sjam ndje mire hic Thjeshtesia ime perballe arrogances dhe vdtpelqimit qe mbizoteron atje merret si dobesi.
Tashi ndonje ketu do thote: soul ti e thjeshte?! ? Eee... :engjell:
Tani kam filluar ta mendoj idene e mos kthimit me per te jetuar atje. :fla:
Nese ke nje pune te mire...nje jete te mire...nuk ka arsye te jetosh jasht...pervese me pushime apo vizita mjeksore...qe per fat te keq mungojne tek ne...
Por une duke qene se i kam gjithe njerezit e mi jasht...eshte e vetmja arsye qe me detyron te rri ndonse me kohe te pjesshme...
e dua jeten qe beje...punen qe beje...dhe te udhetoj ne vende te ndryshme...por nuk me pelqen te jetoj jasht...
jasht kthehesh pa e kuptuar ne nje robot pune...
nuk di pse deti ne vendin tim me freskon aq shume...e dielli me ngroh shpirtin...
Kjo faqe përdor cookie për të ndihmuar në personalizimin e përmbajtjes, për të përshtatur përvojën tuaj dhe për t'ju siguruar mbarvajtjen në këtë ueb faqe
Duke vazhduar përdorimin e kësaj faqe, ju jeni duke pranuar përdorimin tonë të cookies.