braziljania
Anëtar i Nderuar
Nuk ka dyshim se ekzistojnë shkaqe që e bëjnë njeriun të kryeje mëkate dhe të harrojë urdhrat e Allahut të Madhëruar. Këto shkaqe janë të ndryshme. Prej tyre ka që burimin e kanë te vet njeriu, ka që për burim kanë shoqërinë dhe ka që janë të përbashkëta individ-shoqëri.
Në këtë artikull do t’i hedhim dritë shkaqeve më të rëndësishme që t’i zbulojmë ato e më pas t’iu bëjmë rezistencë dhe të mbizotërojmë mbi to. Shërimi i parë fillon me përcaktimin e diagnozës dhe shkaqet e sëmundjes për të vazhduar më pas me barëra shëruese, të cilat njeriun-muslimanin do ta pastrojnë nga kjo sëmundje –inshaAllah- dhe do t’ia largojnë këto të meta.
1. Neglizhenca ndaj qëllimit.
Prej shkaqeve që më së shumti njeriun e detyrojnë t’i bëj mëkat Allahut është mosnjohja e qëllimit të krijimit të tij dhe arsyes përse ai jeton. Shumë njerëz qëllimin e kanë të përkufizuar në dunja, tërë brenga e tyre është ngopja e epsheve të tyre, derisa disa të tjerë jetojnë pa asnjë qëllim, sikurse kafshët, nuk di përse është krijuar dhe përse jeton.
Allahu i madhëruar në Kur’an përcaktoi qëllimin dhe arsyen e krijimit te njeriut e tha: Unë nuk i krijova xhinët dhe njerëzit për tjetër pos që të më adhurojnë” .
Pra qëllimi dhe arsyeja se përse njeriu duhet të jetojë është adhurimi për Allahun me kuptim të përgjithshëm dhe me çdo imtësi që përmban kjo fjalë, të cilën dijetarët e definuan: Ibadeti (adhurimi) është çdo fjalë a vepër, e dukshme apo e fshehtë, që Allahu i Madhëruar është i kënaqur me të”.
اdo fjalë e gojës, çdo vepër e trupit, çdo ndjenjë e brendshme, duhet të kryhet vetëm për Allahun dhe të shndërrohet në adhurim për Allahu e Madhëruar.
2. Dobësimi i besimit
Nuk ka dyshim se besimi i dobët në Allahun dhe në Ditën e Llogarisë është një shkak i madh për qasje ndaj mëkatit ngase njeriu bën mëkat sa herë që bën diç që e dëshiron ai ndërsa Allahu nuk dëshiron. Imani i sinqertë do të ishte që ai të bëjë atë që Allahu do dhe të urrej atë që Allahu urren. Thotë Muhammedi, alejhi’s selam: Askush prej jush nuk ka besuar përderisa edhe epshi i tij të mos jetë në përputhje me parimet që solla”.
Kur njeriu t’i bëj mëkat Allahut ai nuk e mendon Allahun, nuk mendon shpërblimin e njerëzve të devotshëm dhe ndëshkimin e mëkatarëve, ai, përveç kënaqësisë së mëkatit dhe stolisë së tij nga djalli, nuk sheh asgjë tjetër. Mu për këtë Muhammedi, alejhi’s selam ka thënë: Nuk ndodhë që laviri të bëj kurvëri e gjatë aktit të jetë besimtar. Nuk ndodhë që vjedhësi të vjedh e gjatë vjedhjes të jetë besimtar. Nuk ndodhë që alkooliçari të konsumojë raki e gjatë kohës të konsumimit të jetë besimtar...” .
Shembulli i këtij njeriu i ngjan shembullit të një zogu, i cili sheh një kokërr gruri apo misir në ndonjë kafaz dhe shkon ta marrë atë pa menduar fare se aty është shkatërrimi-burgosja e tij.
3. Mosnjohja e Allahut, urdhrave, ndalesave, shërbimit dhe ndëshkimit të Tij
Injoranca zakonisht është veçori e mëkatarëve ngase ata po ta njihnin Allahun do ta donin dhe do ta respektonin dhe do ta dinin se Allahu është i denjë të respektohet. Ata sikur ta kuptonin fenë e tyre, në të do të gjenin lumturinë dhe kënaqësinë. Ata sikur ta dinin shpërblimin e madh të Allahut dhe dënimin e madh po ashtu, do të iknin prej mëkateve. Mendoni se Mikaili, alejhi’s selam nuk ka qeshur kurrë prej se Allahu e krijoi Xhehennemin.
Ndoshta këtu qëndron edhe sekreti i mëkateve të shumta në kohën tonë, siç thotë Muhammedi, alejhi’s selam: Prej shenjave të Kijametit janë: Largimi i (humbja e) diturisë, shtrirja e injorancës, konsumimi i alkoolit dhe shfaqja e prostitucionit”.
Ibnu’l Kajjimi ka thënë: Injorantët, që nuk kanë dituri, më shpejtë veshin rrobat e nënçmimit dhe poshtëërimit se sa rrobat tjera.
Shih sa bukur Muhammedi, alejhi’s selam iu përgjigj një djaloshi për një kërkesë të tij: O i dërguari i Allahut, a më lejon të kryej prostitucion? Muhammedi, alejhi’s selam i tha: A ke dëshirë që këtë ta bëj dikush me nënën, motrën, gruan, vajzën tënde? Tha: Jo. Atëherë, shtoi Muhammedi, alejhi’s selam, edhe ato janë nëna, vajza, motra dhe gra të dikujt.
Me këtë ia bëri të qartë njeriut se nuk bën të kryhet ky mëkat sepse ti po shkel nderin e dikujt.
Erdhi një njeri te Ibrahim b. Ed-hemi dhe i tha: "O Ebu Is-hak, e kam tepruar në mëkate… Më trego diçka që të largohem nga këto mëkate dhe ta ndriçoj jetën! I tha Ibrahim Ed-hemi: Nëse i pranon pesë kushte, të cilat do t'i veprosh para se të biesh në mëkate atëherë mos u mërzit nga demi i mëkatit.
I tha njeriu: M'i trego ato o Ebu Is-hak!
Ibrahimi tha: Sa i përket të parit, kur dëshiron t'i bësh mëkat All-llahut të Lartësuar mos u ushqe nga rrisku i Tij!
Tha njeriu: E nga të ushqehem unë, kurse çdo gjë që është në tokë është nga furnizimi i Tij?!
Ibrahimi iu përgjigj: Vallë, a rehatohesh që të ushqehesh nga rrisku i tij dhe ti t'ia kthesh me mëkat?!
Tha njeriu: Jo. Më trego për kushtin e dytë!
I tha Ibrahimi: Kur dëshiron t'i bësh mëkat All-llahut mos bano në tokën e Tij!
Iu përgjigj njeriu: Kjo qenka më e rëndë se sa e para, e ku të banoj unë pra?!
Në këtë artikull do t’i hedhim dritë shkaqeve më të rëndësishme që t’i zbulojmë ato e më pas t’iu bëjmë rezistencë dhe të mbizotërojmë mbi to. Shërimi i parë fillon me përcaktimin e diagnozës dhe shkaqet e sëmundjes për të vazhduar më pas me barëra shëruese, të cilat njeriun-muslimanin do ta pastrojnë nga kjo sëmundje –inshaAllah- dhe do t’ia largojnë këto të meta.
1. Neglizhenca ndaj qëllimit.
Prej shkaqeve që më së shumti njeriun e detyrojnë t’i bëj mëkat Allahut është mosnjohja e qëllimit të krijimit të tij dhe arsyes përse ai jeton. Shumë njerëz qëllimin e kanë të përkufizuar në dunja, tërë brenga e tyre është ngopja e epsheve të tyre, derisa disa të tjerë jetojnë pa asnjë qëllim, sikurse kafshët, nuk di përse është krijuar dhe përse jeton.
Allahu i madhëruar në Kur’an përcaktoi qëllimin dhe arsyen e krijimit te njeriut e tha: Unë nuk i krijova xhinët dhe njerëzit për tjetër pos që të më adhurojnë” .
Pra qëllimi dhe arsyeja se përse njeriu duhet të jetojë është adhurimi për Allahun me kuptim të përgjithshëm dhe me çdo imtësi që përmban kjo fjalë, të cilën dijetarët e definuan: Ibadeti (adhurimi) është çdo fjalë a vepër, e dukshme apo e fshehtë, që Allahu i Madhëruar është i kënaqur me të”.
اdo fjalë e gojës, çdo vepër e trupit, çdo ndjenjë e brendshme, duhet të kryhet vetëm për Allahun dhe të shndërrohet në adhurim për Allahu e Madhëruar.
2. Dobësimi i besimit
Nuk ka dyshim se besimi i dobët në Allahun dhe në Ditën e Llogarisë është një shkak i madh për qasje ndaj mëkatit ngase njeriu bën mëkat sa herë që bën diç që e dëshiron ai ndërsa Allahu nuk dëshiron. Imani i sinqertë do të ishte që ai të bëjë atë që Allahu do dhe të urrej atë që Allahu urren. Thotë Muhammedi, alejhi’s selam: Askush prej jush nuk ka besuar përderisa edhe epshi i tij të mos jetë në përputhje me parimet që solla”.
Kur njeriu t’i bëj mëkat Allahut ai nuk e mendon Allahun, nuk mendon shpërblimin e njerëzve të devotshëm dhe ndëshkimin e mëkatarëve, ai, përveç kënaqësisë së mëkatit dhe stolisë së tij nga djalli, nuk sheh asgjë tjetër. Mu për këtë Muhammedi, alejhi’s selam ka thënë: Nuk ndodhë që laviri të bëj kurvëri e gjatë aktit të jetë besimtar. Nuk ndodhë që vjedhësi të vjedh e gjatë vjedhjes të jetë besimtar. Nuk ndodhë që alkooliçari të konsumojë raki e gjatë kohës të konsumimit të jetë besimtar...” .
Shembulli i këtij njeriu i ngjan shembullit të një zogu, i cili sheh një kokërr gruri apo misir në ndonjë kafaz dhe shkon ta marrë atë pa menduar fare se aty është shkatërrimi-burgosja e tij.
3. Mosnjohja e Allahut, urdhrave, ndalesave, shërbimit dhe ndëshkimit të Tij
Injoranca zakonisht është veçori e mëkatarëve ngase ata po ta njihnin Allahun do ta donin dhe do ta respektonin dhe do ta dinin se Allahu është i denjë të respektohet. Ata sikur ta kuptonin fenë e tyre, në të do të gjenin lumturinë dhe kënaqësinë. Ata sikur ta dinin shpërblimin e madh të Allahut dhe dënimin e madh po ashtu, do të iknin prej mëkateve. Mendoni se Mikaili, alejhi’s selam nuk ka qeshur kurrë prej se Allahu e krijoi Xhehennemin.
Ndoshta këtu qëndron edhe sekreti i mëkateve të shumta në kohën tonë, siç thotë Muhammedi, alejhi’s selam: Prej shenjave të Kijametit janë: Largimi i (humbja e) diturisë, shtrirja e injorancës, konsumimi i alkoolit dhe shfaqja e prostitucionit”.
Ibnu’l Kajjimi ka thënë: Injorantët, që nuk kanë dituri, më shpejtë veshin rrobat e nënçmimit dhe poshtëërimit se sa rrobat tjera.
Shih sa bukur Muhammedi, alejhi’s selam iu përgjigj një djaloshi për një kërkesë të tij: O i dërguari i Allahut, a më lejon të kryej prostitucion? Muhammedi, alejhi’s selam i tha: A ke dëshirë që këtë ta bëj dikush me nënën, motrën, gruan, vajzën tënde? Tha: Jo. Atëherë, shtoi Muhammedi, alejhi’s selam, edhe ato janë nëna, vajza, motra dhe gra të dikujt.
Me këtë ia bëri të qartë njeriut se nuk bën të kryhet ky mëkat sepse ti po shkel nderin e dikujt.
Erdhi një njeri te Ibrahim b. Ed-hemi dhe i tha: "O Ebu Is-hak, e kam tepruar në mëkate… Më trego diçka që të largohem nga këto mëkate dhe ta ndriçoj jetën! I tha Ibrahim Ed-hemi: Nëse i pranon pesë kushte, të cilat do t'i veprosh para se të biesh në mëkate atëherë mos u mërzit nga demi i mëkatit.
I tha njeriu: M'i trego ato o Ebu Is-hak!
Ibrahimi tha: Sa i përket të parit, kur dëshiron t'i bësh mëkat All-llahut të Lartësuar mos u ushqe nga rrisku i Tij!
Tha njeriu: E nga të ushqehem unë, kurse çdo gjë që është në tokë është nga furnizimi i Tij?!
Ibrahimi iu përgjigj: Vallë, a rehatohesh që të ushqehesh nga rrisku i tij dhe ti t'ia kthesh me mëkat?!
Tha njeriu: Jo. Më trego për kushtin e dytë!
I tha Ibrahimi: Kur dëshiron t'i bësh mëkat All-llahut mos bano në tokën e Tij!
Iu përgjigj njeriu: Kjo qenka më e rëndë se sa e para, e ku të banoj unë pra?!