Na ishte nje her...nje kohe e eger , ku egersia krijohet nga ata te cilet shikojn qe "bota" domosdoshmerisht ka nevojen e nje maske per te akomuluar aty , nje kompleks , disa personalitete dhe nje frike te papare per te shprehur nje fjal te vetme, e shoqeruar kjo, me nje fije te brishte sinqeriteti .
nje kërriç ne nje moshe per te cilen ka nevoje qe te guxoj , eksploroj qe gjithcka perreth tij te duket si ai kristali qe ushqen mendjet dhe deshirat per te nxitur nevojen e te berit te gjerave pa patur friken se gjithcka do i kthehet ne kunder te tij. kompleks ky, qe ushqehet jo nga pasiguria por nga nevoja per te ekzistuar nje i tille.
nje derr qe guxon te fus hundet ngado dhe me preteks qesharak genjen veten qe i zgjuari nuk ka nevoj te mesoj , sepse dija ka kufij . mbase sepse materia(shiriti) qe ka perbrenda i ndjell ate nevojen e papar per te ushqyer veten me hipokrizi . nuk e kupton masen (dozen) qe ajo vij kufitare sjell me pas , vetmbytjen e tij me idiotsira .
nje gomar . ky esht i pafajshem si natyre me nje petk prej idiotit, e qe nuk njeh aspak kulmin e injorances . si tille (i pafajshem) pretendon qe ta kuptojne , por duke harruar qe veç te belbezoje, njeri ne bote qe nuk ka per ta kuptuar. fillimisht duhet te heqe petkun e idiotit dhe te kuptoj çfare po ndodh , me pas te guxoj te thote qe; "jam dhe un" .
nje nepërk bisht perdredhur . qe rrezaton plot dije por me kot , preferon skutat e egra si natyre qe ka . leshon nje "helm" qe kundermon arome "skuthëlliku" . ndonjehere i han aq fort shpirti i saj i vrar , saqe deshiron te helmoj dhe vet veten. mendon se jeta eshte e treguar e padrejte me te , e duke harruar natyren e saj prej neperke . sa keq te vjen , kur genjehesh dhe mendon se kjo e fundit ka nje rreze drite brenda .
nje blete , thumbon . pickon por me kot . harron qe duke pickuar aq fort shteron ato energji per te cilat ja ka nevojen gjate gjithe jetes.
nje kukull . sa keq...sikur te fliste . mbetet e tille , edhe kur ja shkulin floket , i heqin njerin krahe , njeren kembe . sikur te pakten te nxirrte dy pika lot qe dikush ta kuptonte .
nje princ , nje fodull . nje enderrimtar . fundja te enderrosh do te thote te perjetosh diçka . nje emecion , nje imagjinate qe nuk njeh limite...dhe te çon atje ku askush nuk te cungon .
nje "mëndje e sëmure" ,
e cila , "e sëmurë" mund te quhet kur rrethohet nga mëndje te ngushta . mendje qe perseriten dhe nuk guxojne te shkelin vizen e vetvetes dhe te shprehen siç do duan brenda tyre te shprehen .
nje kërriç ne nje moshe per te cilen ka nevoje qe te guxoj , eksploroj qe gjithcka perreth tij te duket si ai kristali qe ushqen mendjet dhe deshirat per te nxitur nevojen e te berit te gjerave pa patur friken se gjithcka do i kthehet ne kunder te tij. kompleks ky, qe ushqehet jo nga pasiguria por nga nevoja per te ekzistuar nje i tille.
nje derr qe guxon te fus hundet ngado dhe me preteks qesharak genjen veten qe i zgjuari nuk ka nevoj te mesoj , sepse dija ka kufij . mbase sepse materia(shiriti) qe ka perbrenda i ndjell ate nevojen e papar per te ushqyer veten me hipokrizi . nuk e kupton masen (dozen) qe ajo vij kufitare sjell me pas , vetmbytjen e tij me idiotsira .
nje gomar . ky esht i pafajshem si natyre me nje petk prej idiotit, e qe nuk njeh aspak kulmin e injorances . si tille (i pafajshem) pretendon qe ta kuptojne , por duke harruar qe veç te belbezoje, njeri ne bote qe nuk ka per ta kuptuar. fillimisht duhet te heqe petkun e idiotit dhe te kuptoj çfare po ndodh , me pas te guxoj te thote qe; "jam dhe un" .
nje nepërk bisht perdredhur . qe rrezaton plot dije por me kot , preferon skutat e egra si natyre qe ka . leshon nje "helm" qe kundermon arome "skuthëlliku" . ndonjehere i han aq fort shpirti i saj i vrar , saqe deshiron te helmoj dhe vet veten. mendon se jeta eshte e treguar e padrejte me te , e duke harruar natyren e saj prej neperke . sa keq te vjen , kur genjehesh dhe mendon se kjo e fundit ka nje rreze drite brenda .
nje blete , thumbon . pickon por me kot . harron qe duke pickuar aq fort shteron ato energji per te cilat ja ka nevojen gjate gjithe jetes.
nje kukull . sa keq...sikur te fliste . mbetet e tille , edhe kur ja shkulin floket , i heqin njerin krahe , njeren kembe . sikur te pakten te nxirrte dy pika lot qe dikush ta kuptonte .
nje princ , nje fodull . nje enderrimtar . fundja te enderrosh do te thote te perjetosh diçka . nje emecion , nje imagjinate qe nuk njeh limite...dhe te çon atje ku askush nuk te cungon .
nje "mëndje e sëmure" ,
e cila , "e sëmurë" mund te quhet kur rrethohet nga mëndje te ngushta . mendje qe perseriten dhe nuk guxojne te shkelin vizen e vetvetes dhe te shprehen siç do duan brenda tyre te shprehen .
