Keto dite u diskutua shume dhunimi i nje 15 vjecareje. U mbajte dhe nje proteste. U tha e cfare nuk u tha. Pro et contra. Deri me tash kjo ceshtje perfundoi me disa te arrestuar dhe disa qe presin nen ethe per arrestime. T'i harrojme arrestimet Ti vejme gishtin kokes e te mendojme me seriozitetin me te madhe qe ka mendja jone.
Ca vite me pare, dekada, une si nje njeri me nje moshe te re, i respektuar, i veshur me ca pushtet ndodhem para nje vajze te mitur. Nen epshet e pakontrolluara dhe nen lotet dhe lutjet e vashezes une duke shfrytezuar fuqine time dhe dobesine e saje e dhunoje. Ishte dhunimi i pare dhe i fundit ne jeten time. Nje gabim qe nuk do doja te ndodhte.
Vitet ikin me to dhe gjerat ndryshojne. Ajo ne rrugen e saj dhe une ne timen. Une i martuar me kalamaj per neper kembe, me nje jete stabile, nje harmoni, nje lumturi dhe nje rehati te krijuar. Nje lloje respekti ne rreth, ne lagje, ne komunitet.
Megjithate kohe pas kohe, ne erresire diku, me shkon ne mendje: po sikur?! Po sikur te behet e gjalle e te rrefehet? Dhe njefar frike, nje pasiguri me kaplon e me rrenqeth trupin por disi genjeje veten e them: Nuk ka mundesi! Nuk do te ndodhe.
Nje nate. Nje nate kur me familje po jetonim pasdarket tona te lumtura dhe femijet tane po kenaqeshin duke lozur e duke bere shaka se bashku ne ekranin e TV -se cfaqet ajo. Filloi rrefimin ............. Qetesi vdekjeje. Erresohet gjithcka! Policia akoma nuk ka ardhur.....
Çfare do benit ju po te ishit ne vendin tim?!
Ca vite me pare, dekada, une si nje njeri me nje moshe te re, i respektuar, i veshur me ca pushtet ndodhem para nje vajze te mitur. Nen epshet e pakontrolluara dhe nen lotet dhe lutjet e vashezes une duke shfrytezuar fuqine time dhe dobesine e saje e dhunoje. Ishte dhunimi i pare dhe i fundit ne jeten time. Nje gabim qe nuk do doja te ndodhte.
Vitet ikin me to dhe gjerat ndryshojne. Ajo ne rrugen e saj dhe une ne timen. Une i martuar me kalamaj per neper kembe, me nje jete stabile, nje harmoni, nje lumturi dhe nje rehati te krijuar. Nje lloje respekti ne rreth, ne lagje, ne komunitet.
Megjithate kohe pas kohe, ne erresire diku, me shkon ne mendje: po sikur?! Po sikur te behet e gjalle e te rrefehet? Dhe njefar frike, nje pasiguri me kaplon e me rrenqeth trupin por disi genjeje veten e them: Nuk ka mundesi! Nuk do te ndodhe.
Nje nate. Nje nate kur me familje po jetonim pasdarket tona te lumtura dhe femijet tane po kenaqeshin duke lozur e duke bere shaka se bashku ne ekranin e TV -se cfaqet ajo. Filloi rrefimin ............. Qetesi vdekjeje. Erresohet gjithcka! Policia akoma nuk ka ardhur.....
Çfare do benit ju po te ishit ne vendin tim?!