Lauri
Anunnak
PASHALLEKU I SHKODRES
Duke manovruar ndërmjet Austrisë dhe Rusisë që shpesh herë ishin në luftë me Turqinë, Kara Mahmud Bushati mendoi të krijonte një shtet të pavarur, i cili të përfshinte përveç Shqipërisë së Veriut dhe së Mesmes Malin e Zi dhe mundësisht Bosnjë-Hercegovinën. Me këtë qëllim u mbështet për disa kohë në politikën e Austrisë. Më 1786 ai mblodhi në Podgoricë një kuvend të përgjithshëm krerësh nga viset shqiptare e sllave që desh të bashkonte dhe bëri me ta një lidhje nën drejtimin e tij. Për tu treguar i paanshëm ndërmjet feve, Kara Mahmudi u betua mbi Kuranin dhe mbi Ungjilltë e të dy kishavet, katolike dhe orthodokse. Kjo ishte si një çfaqje e parë e lëvizjes Ilirike që u ndie më vonë në disa vise sllave. Austrisë i pëlqyen këto përpjekje për bashkimin e forcave ballkanike kundër Turqisë, e prandaj perandori Jozefi II i dërgoi Kara Mahmudit si dhuratë një kryq te argjëndtë. Ndërkaq Porta e Lartë e kishte “falur” pashanë e Shkodrës.
Por më 1787, duke përfituar nga lufta ruso-turke dhe nga largimi i forcave të Rumelisë, Kara Mahmudi hyri në Kosovë, të cilën desh ta bashkonte me pashallëkun e tij. Përzuri që andej qeveritarë e nëpunës turq dhe i zëvendësoi me besnikët e vet. Sulltani e shpalli “Fermanli” për të dytën herë dhe ngarkoi Mahmud Pashë Ajdosin që te organizonte kundër Bushatliut një ekspeditë të madhe nga toka e nga deti. Njëkohësisht Porta e Lartë emëroi si mytesarif të Shkodrës kundërshtarin e vjetër të Bushatlijvet, Mehmet Pashë اaushollin. Kara Mahmudi u dolli përpara forcavet të Rumelisë dhe i ndali mbi luginë e Drinit. Nga ana tjetër malësorët e tij i prenë udhën valiut të Bosnjës, që po zbriste drejt Shkodrës. Mirëpo përbrenda kundërshtarët shqiptarë ngritën krye dhe në bashkëpunim me flotën turke zunë Tivarin dhe Ulqinin, në gusht 1787. I goditur në të dy krahët, Kara Mahmudi u shtrëngua të tërhiqej në Shkodër dhe të mbyllej në kështjellën e Rozafatit. Ndonëse i rrethuar nga të gjitha anët dhe i rrahur me artileri të rëndë, Bushatliu se humbi toruan. Me ndihmën e malësorëve, që u shkulën të gjithë, myslimanë e katolikë, për të shpëtuar Bushatlinë dhe duke përfituar nga urrejtja që po shkaktonin në Shkodër ushtritë armike me plaçkitjet dhe përdhunimet e tyre, Kara Mahmudi organizoi një sulm të përgjithshëm prej brenda dhe jashtë qytetit dhe e shpartalloi rrethimin më 25 Nëntor 1787. Ushtria turke u thye dhe u tërhoq, kundërshtarët shqiptarë u nënshtruan, Mehmet اausholli u vra prej malësorëve tek po ikte. Kjo fitore e Bushatliut bëri bujë ne Evropë më shumë se të tjerat.
Duke manovruar ndërmjet Austrisë dhe Rusisë që shpesh herë ishin në luftë me Turqinë, Kara Mahmud Bushati mendoi të krijonte një shtet të pavarur, i cili të përfshinte përveç Shqipërisë së Veriut dhe së Mesmes Malin e Zi dhe mundësisht Bosnjë-Hercegovinën. Me këtë qëllim u mbështet për disa kohë në politikën e Austrisë. Më 1786 ai mblodhi në Podgoricë një kuvend të përgjithshëm krerësh nga viset shqiptare e sllave që desh të bashkonte dhe bëri me ta një lidhje nën drejtimin e tij. Për tu treguar i paanshëm ndërmjet feve, Kara Mahmudi u betua mbi Kuranin dhe mbi Ungjilltë e të dy kishavet, katolike dhe orthodokse. Kjo ishte si një çfaqje e parë e lëvizjes Ilirike që u ndie më vonë në disa vise sllave. Austrisë i pëlqyen këto përpjekje për bashkimin e forcave ballkanike kundër Turqisë, e prandaj perandori Jozefi II i dërgoi Kara Mahmudit si dhuratë një kryq te argjëndtë. Ndërkaq Porta e Lartë e kishte “falur” pashanë e Shkodrës.
Por më 1787, duke përfituar nga lufta ruso-turke dhe nga largimi i forcave të Rumelisë, Kara Mahmudi hyri në Kosovë, të cilën desh ta bashkonte me pashallëkun e tij. Përzuri që andej qeveritarë e nëpunës turq dhe i zëvendësoi me besnikët e vet. Sulltani e shpalli “Fermanli” për të dytën herë dhe ngarkoi Mahmud Pashë Ajdosin që te organizonte kundër Bushatliut një ekspeditë të madhe nga toka e nga deti. Njëkohësisht Porta e Lartë emëroi si mytesarif të Shkodrës kundërshtarin e vjetër të Bushatlijvet, Mehmet Pashë اaushollin. Kara Mahmudi u dolli përpara forcavet të Rumelisë dhe i ndali mbi luginë e Drinit. Nga ana tjetër malësorët e tij i prenë udhën valiut të Bosnjës, që po zbriste drejt Shkodrës. Mirëpo përbrenda kundërshtarët shqiptarë ngritën krye dhe në bashkëpunim me flotën turke zunë Tivarin dhe Ulqinin, në gusht 1787. I goditur në të dy krahët, Kara Mahmudi u shtrëngua të tërhiqej në Shkodër dhe të mbyllej në kështjellën e Rozafatit. Ndonëse i rrethuar nga të gjitha anët dhe i rrahur me artileri të rëndë, Bushatliu se humbi toruan. Me ndihmën e malësorëve, që u shkulën të gjithë, myslimanë e katolikë, për të shpëtuar Bushatlinë dhe duke përfituar nga urrejtja që po shkaktonin në Shkodër ushtritë armike me plaçkitjet dhe përdhunimet e tyre, Kara Mahmudi organizoi një sulm të përgjithshëm prej brenda dhe jashtë qytetit dhe e shpartalloi rrethimin më 25 Nëntor 1787. Ushtria turke u thye dhe u tërhoq, kundërshtarët shqiptarë u nënshtruan, Mehmet اausholli u vra prej malësorëve tek po ikte. Kjo fitore e Bushatliut bëri bujë ne Evropë më shumë se të tjerat.