Po hap kete teme,per copeza dhe mendime personale te antarve.
Jeni te lutur mos ta ktheni temen ne copy paste.
Siq ndodhi me temen e KAtias.."zhgarravina dedikuar vetes."
Pra ketu hidhni,ato mjegullnaja casti,emocione,te kaluar,apo te enderruar real apo shpirteror,ama te
jene rrjeshtat, mendimet tuaja te shkruara nga ju..
Ishte nje nate si gjithe te tjerat,por ca buleza shiu filluan ta embelzonin atmosferen e saj.
Pak nga pak ato u shtuan,ra nje erresire, pak sa e friskshme,se di se si..por pash veten tek..vrapoja..
E ndjekja jeten ne nje nate me shi,,,ishte nje erresir "utopike",ku shifja vetem shpirtin tim ne nje rrebesh.
Ajo me shfaqej neper pasqyra endrrash shpirterore,,te lagura nga shiu..
Vrapoja neper nje rruge si e hedhur ne ajrin e atmosferes, trysnia e shiut i jepte forme dhe turtuare,, shpejtoja hapat e lagur e zbathur,,pa nje cader,,pa nje neon drite.
Shikoja diku larg larg ,vetem nje neon te shpirtit qe me therriste ,neper ca pika shiu qe ngjanin si xixellonja nen driten e atij neoni.
Kapja gjethet e lagura rreth meje i shtrengoja ne duart e mija deri ne "dhimbjen e tyre",,,per te me mbrojtur nga shiu dhe nga erresira...e asaj nate.
Ato rreshkisnin te lenduara siper trupit tim te lagur,por te pakten qendronin ne prehrin ,supet e mija me shoqeronin,ashtu te lagshta te lenduara por ama afer ...
Por une kerkoja te kapja jeten,vrapoja si e cmendur pas atyre filizave elektriciteti,te asaj nate me rrebesh shiu.
Perdora shikimet per te pare qofte dhe diku cepin e jetes qe kerkoja,por ajo s"dukej,,s"dukej..ishte arratisur,,dhe me kishte vjedh nje "enderr",,ma kishte borxh dhe duhej te ma kthente..
Pop..por..asgjeee,,shiu vazhdoj te binte,,,fryma e ftohte ju shtua asaj nate,gjethet filluan te qanin nga lendimet e zbathur.
E lodhur,,ngrita shikimi i humbur ne te pakapshpen e kohe.
U perpoqa dhe njehere te kapja nje shikim afer,afer,afer me veten. Pash neonet e ndezura per-rreth,njerez qe kaloni afer meje..
Pyeta veten me nje retori nervozizmi:-duke i then nga ishe?!
Ajo mu pergjigj: Atje ku me cove ti..
I perqafova gjethet qe kisha siper trupit tim, falenderova per ato caste shoqerie,mora cadren qe kisha ne cepin e stolit dhe u largova ,,,
Nen driten dhe shiun e atyre kujtimeve qe ajo nate shiu mi rrembej pergjithmone...
Ndoshta nje dite do kthehem prap dhe do "hakmerrem" dhe une me ate nate,me ate rrebesh erresire ne cepin e nje kohe ne te njejten forme qe ajo me beri duelin mua..ate nate...
Ishte nje nate "utopik"e erret por e drejte...
Ai cep jete,,eshte diku ne ate nate me shi..ne ate nate qe kaloj,,qe iku,,qe mergoj..
Ndoshta ne nje nate tjeter do ti kthehem prape..por dua qe te jete shi...
Me pelqen nata ,me pelqen shiu,,me pelqen ti ndjek zbathur ,copezat qe jeta mi vene ne "erresire"..per ti kaluar ne nje dirte agimi,ne shkelqimin e nje vese endrrash shpirterore...
Tashme duhej te prisja dhe pak .Pak apo shume?! POre duhej te prisja mengjesin e nje agimi te lageshte...
Jeni te lutur mos ta ktheni temen ne copy paste.
Siq ndodhi me temen e KAtias.."zhgarravina dedikuar vetes."
Pra ketu hidhni,ato mjegullnaja casti,emocione,te kaluar,apo te enderruar real apo shpirteror,ama te
jene rrjeshtat, mendimet tuaja te shkruara nga ju..
Ishte nje nate si gjithe te tjerat,por ca buleza shiu filluan ta embelzonin atmosferen e saj.
Pak nga pak ato u shtuan,ra nje erresire, pak sa e friskshme,se di se si..por pash veten tek..vrapoja..
E ndjekja jeten ne nje nate me shi,,,ishte nje erresir "utopike",ku shifja vetem shpirtin tim ne nje rrebesh.
Ajo me shfaqej neper pasqyra endrrash shpirterore,,te lagura nga shiu..
Vrapoja neper nje rruge si e hedhur ne ajrin e atmosferes, trysnia e shiut i jepte forme dhe turtuare,, shpejtoja hapat e lagur e zbathur,,pa nje cader,,pa nje neon drite.
Shikoja diku larg larg ,vetem nje neon te shpirtit qe me therriste ,neper ca pika shiu qe ngjanin si xixellonja nen driten e atij neoni.
Kapja gjethet e lagura rreth meje i shtrengoja ne duart e mija deri ne "dhimbjen e tyre",,,per te me mbrojtur nga shiu dhe nga erresira...e asaj nate.
Ato rreshkisnin te lenduara siper trupit tim te lagur,por te pakten qendronin ne prehrin ,supet e mija me shoqeronin,ashtu te lagshta te lenduara por ama afer ...
Por une kerkoja te kapja jeten,vrapoja si e cmendur pas atyre filizave elektriciteti,te asaj nate me rrebesh shiu.
Perdora shikimet per te pare qofte dhe diku cepin e jetes qe kerkoja,por ajo s"dukej,,s"dukej..ishte arratisur,,dhe me kishte vjedh nje "enderr",,ma kishte borxh dhe duhej te ma kthente..
Pop..por..asgjeee,,shiu vazhdoj te binte,,,fryma e ftohte ju shtua asaj nate,gjethet filluan te qanin nga lendimet e zbathur.
E lodhur,,ngrita shikimi i humbur ne te pakapshpen e kohe.
U perpoqa dhe njehere te kapja nje shikim afer,afer,afer me veten. Pash neonet e ndezura per-rreth,njerez qe kaloni afer meje..
Pyeta veten me nje retori nervozizmi:-duke i then nga ishe?!
Ajo mu pergjigj: Atje ku me cove ti..
I perqafova gjethet qe kisha siper trupit tim, falenderova per ato caste shoqerie,mora cadren qe kisha ne cepin e stolit dhe u largova ,,,
Nen driten dhe shiun e atyre kujtimeve qe ajo nate shiu mi rrembej pergjithmone...
Ndoshta nje dite do kthehem prap dhe do "hakmerrem" dhe une me ate nate,me ate rrebesh erresire ne cepin e nje kohe ne te njejten forme qe ajo me beri duelin mua..ate nate...
Ishte nje nate "utopik"e erret por e drejte...
Ai cep jete,,eshte diku ne ate nate me shi..ne ate nate qe kaloj,,qe iku,,qe mergoj..
Ndoshta ne nje nate tjeter do ti kthehem prape..por dua qe te jete shi...
Me pelqen nata ,me pelqen shiu,,me pelqen ti ndjek zbathur ,copezat qe jeta mi vene ne "erresire"..per ti kaluar ne nje dirte agimi,ne shkelqimin e nje vese endrrash shpirterore...
Tashme duhej te prisja dhe pak .Pak apo shume?! POre duhej te prisja mengjesin e nje agimi te lageshte...
Redaktimi i fundit:
.