Ai e dinte shume mire se cfare me lendonte me se shumti, dhe pikerisht atë beri.
E dinte se si te godiste ne piken e dobet, si te perkëdhelte ndjenjat e mia dhe pastaj t'i shkelte me kembe.
Cdo here qe mendova se e kishte kuptuar, ai beri te kunderten.
Ishte si nje loje per të, dhe une isha vetem nje figure ne tavolinen e tij te lojes.
Shpesh, ndihesha si nje idiote qe vazhdoja te besoja se ndjenja e tij per mua ishte e vertete. E dija se ai kishte fuqine per te me lenduar, por ende vazhdoja te shpresoja se do te ndryshonte.
Por ai kurre nuk ndryshoi.
E dinte se sa shume me demtonte, dhe, per ironi, ai e shrytezonte ate njohuri per te me lene pa fryme.
Tani, cdo here qe mendoj per te, e ndjej dhimbjen e asaj tradhtie.
Ai ishte nje mjeshter i manipulimit, dhe une isha vetem nje viktime.
E di qe duhet ta le pas, por ndjenja e tradhetise mbetet si nje hije qe më ndjek, duke me kujtuar se ndonjehere njerezit që duam me shume jane ata qe na demtojne me shumë.
.
