Mbipesha në fëmijëri, rrezikon me obezitet në moshë të rritur

[h=1]Mbipesha në fëmijëri, rrezikon me obezitet në moshë të rritur[/h]
Nga Express më 19 korrik 2011 në ora 20:30
Nuk është sekret se obeziteti mes fëmijëve dhe adoleshentëve është një problem në rritje, madje edhe në vendet më pak të zhvilluara. Por studiuesit vërtetojnë se të qenit mbipeshë në moshë të re shton rrezikun për obezitet në moshë të rritur. Mjekët thonë se mbi pesha hap rrugën për pasoja të tjera shëndetësore, si diabeti, presioni i lartë i gjakut dhe sëmundje të zemrës. Një studim i kohëve të fundit tregon gjithashtu se gjasat për të qenë mbi peshë janë më të shumta mes grave sesa mes burrave.

Lauren Paynter tani nuk është mbipeshë. Por ajo e di se çdo të thotë kur njerëzit mbipeshë ngacmohen ose vihen në lojë; në fëmijëri, Lauren ka qenë tepër e shëndoshë. Për të rënë nga pesha, ajo vendosi të ndryshojë zakonet e të ngrënit dhe të kryente më shumë ushtrime fizike. Ajo hoqi dorë nga pijet e ëmbla dhe filloi t'i jepte biçikletës dhe të ecte më shpesh. Si rezultat, Lauren humbi 7 kilogram.

Studiuesit në Universitetin e Karolinës së Veriut në Chapel Hill shqyrtuan gjatë një periudhe 13-vjeçare më shumë se 8.000 të rinj të moshës 12-21vjeç. Ata ishin me peshë normale, mbi mbipeshë dhe tepër mbipeshë (obesiti). Më pak se 2 përqind e atyre që ishin në peshë normale u bënë tepër mbipeshë më vonë në jetë. Ndërsa 75 përqind që kishin qenë mbipeshë në moshë të herëshme u prekën nga obeziteti në moshë të rritur. Autorja e studimit, Natalie Tay në Universitetin e Karolinës së Veriut, thotë se kur pjesmarrësit në studim u bënë rreth 30 vjeç, gjinia filloi të luante rol në mbipeshë. Rreth 37 për qind e meshkujve që kishin qenë mbipeshë në rini u bënë tepër mbipeshë u rritën, ndërsa mes femrave kjo përqindje ishte më e lartë, rreth 50 përqind. Në 30 vitet e fundit, numri i fëmijëve mbipeshë në Shtetet e Bashkuara është dyfishuar dhe numri e adoleshentëve mbipeshë është trefishuar.

Organizata Botërore e Shëndetësisë thotë se mbi pesha mes fëmijëve është epidemi, edhe në vendet në zhvillim. Sëmundja Alzheimer, mënyrë tjetër përcaktimi Për sëmundjen Alzheimer nuk ka shërim. Vetëm zbulimi i hershëm i saj mund të lehtësojë mënyrën e trajtimit. Mënyra e vetme e sigurt për të zbuluar Alzheimerin është me autopsi, pas vdekjes së pacientit. Tek pacientët gjallë, aktualisht, për diagnostikimin e kësaj sëmundjeje mjekët bazohen tek humbja e kujtesës si simptomë. Por shumë studime kanë treguar se njerëzit që preken nga humbja e kujtesës, jo të gjithë vuajnë nga Alzheimeri. Ndërkohë, disa mjekë në Evropë tani kanë dalë me një ide të re; ata thonë se krahas humbjes së kujtesës, mjekët specialistë duhet të shikojnë edhe për Bio-Shenja nëpërmjet një analize gjaku, për të përcaktuar nëse një person vuan nga Alzheimeri, apo është prekur thjesht nga një humbje kujtese.

Analiza të panevojshme Shtimi i kostos së kujdesit shëndetësor ndikohet së tepërmi edhe nga analizat e panevojshme. Debati që zhvillohet sot është se kur dhe si mund të përcaktohet nëse një analizë duhet ose nuk duhet bërë. Kontrolli rutinë për kancer ka ndikuar dukshëm në pakësimin e rasteve të vjekjes nga kanceri. Për zbulimin e kancerit ekzistojnë analiza standarde siç janë mamografia dhe kolonoskopia etj.. Por një studim i ri tregon se nga viti 1998 deri në vitin 2005, 90 mijë pacientë me kancer në shkallë të avancuar vazhdonin të kryenin analiza të tilla. Studimi thotë se pacientët që janë diagnostikuar me kancer pa shpresë shërimi duhet t'i shmangin analizat rutinë, pasi ato nuk ndihmojnë. Pagjumësia kronike dhe rrezikut e vdekjes Gjithkush e di se sa i rëndësishëm është gjumi për shëndetin, por shumë njerëz nuk e dinë se mungesa e vazhdueshme e gjumit mund të jetë rrezik për jetën.

Një studim i ri botuar në revistën Sleep zbuloi se pagjumësia kronike ndikon në shtimin e rrezikut të vdekjes. Sipas statistikave, një në tre njerëz do të vuajnë nga pagjumësia në një periudhë të jetës së tyre. Studimi i kryer nga shkencëtarë në Kollegjin e Mjekësisë pranë universitetit të Pensilvanisë arriti në përfundimin se tek njerëzit që vuajnë nga pagjumësia, rreziku i vdekjes është në rritje në krahasim me personat që flenë normalisht. Krahasuar me personat që flinin 6 ose më shumë orë në natë, personat me pagjumësi kronike ose që flinin më pak ishin 4 herë më në rrezik për të vdekur brenda një periudhe 14-vjeçare. Studimet e mëparshme kanë treguar se pagjumësia mund të rrisë rrezikun e diabetit të llojit 2 dhe hipertensionit.

Ndërsa studimi i tanishëm tregon se burrat, pjesëmarrës në studim, që vuanin nga diabeti i tipit 2 dhe hiperstensioni ishin në rrezik edhe më të lartë për të vdekur në qoftë se prekeshin edhe nga pagjumësia. Studimi morri në shqyrtim 1 mijë e 700 burra dhe gra të moshës së mesme. Tek femrat, rreziku i vdekjes nga pagjumësia nuk ishte aq i lartë sesa tek burrat. Pse? Autorët e studimit thonë se arsyeja është e paqartë. Ekziston mendimi se personat që flenë më pak se 6 orë gjumë në 24 orë, vuajnë nga pagjumësia kronike. Akademia Amerikane e Mjekësisë rekomandon që njeriu duhet të flejë 7 deri në 8 orë gjumë gjatë natës për të ndjehet i çlodhur ditën tjetër. /voa/