Tmerri që përjetoj çdo herë që lexoj detaje të reja rreth përdhunimit të vajzës 14-vjeçare në Kavajë besoj është i çdo gruaje në Shqipëri.
Lotët më mblidhen në grykë për fatin e atij fëmije që nuk është e vetmja që hesht për dramën e saj. Dhe këtë e di jo vetëm si grua, por edhe si gazetare që ka mbledhur kaq shumë rrëfime e ka dëgjuar po aq histori.
Por në këto radhë nuk dua të flas as si grua e as si gazetare e angazhuar. Do të flas si gazetare e politikës që prej 15 vitesh ka krijuar një platformë mediatike ku çdo ngjyrë e politikës presupozohet të vijë të flasë për alternativat, për cka bërë e çfarë duhet të bëjë, që kryeministrat e ministrat të japin llogari para qytetarëve edhe pse ka kohë që duket se llogari japin vetëm gazetarët para pushtetarëve.
E vërteta është që banaliteti i politikëbërjes po mbyt shoqërinë në çdo qelizë dhe ulërima vjen edhe nga kjo ngjarje në Kavajë.
Ju kujtohet Baba Taku dhe çanta e tij? Diçka fshihej aty, ca video apo ca dokumenta shantazhonin dikë, nuk u bënë kurrë publikë, por ndoshta ankandi i tyre është bërë tjetërkund. Po IMSI-catcher ju kujtohet? Thuhet se ka përgjuar shumë politikanë, por nuk dolën kurrë në publik, diku mund të jenë shitur apo shkëmbyer edhe ato.
Po çimka në zyrën e Saimir Tahirit, video e Brazilit me protagonist Ditmir Bushatin? Ju kujtohet sa shume kemi dëgjuar për të në parlament? Thuhet se ka edhe një për Gjushin me Avdylajt, edhe një për Damianin me Bajrat pa harruar atë të Santa Quarantës ku janë të gjithë me të gjithë. Thonë që ca video për Edi Ramën i ka PD, ca të tjera i ka Rama për Berishët dhe bashistët.
Nga Eni Vasili