Borxhin ja kam vetes
Asaj te vogles që nuk flinte natën me frikën se do plaste sherri nga momenti në moment në shtëpi, asaj bije që rrinte zgjuar duke pritur babain e saj sepse i dhimbsej dhe i justifikonte ato nervat e tij duke shkatërruar në shtëpi, ato momente demoni ishin vuajtjet në vogëlin e tij i rritur me halle dhe pothuaj jetim.
Borxhin ma ka jeta që smë dhë fëmijërin time, të shijoja lojrat ne lagje me shoqe me lehtësin asaj moshe 6/7/8 … vjeçare, duke mbartur hallet e shtëpis, si psikologe e vogël duke dëgjuar bisedat deliruese të një prindi të sëmurë, si nje grua e vogël duke i ardhur ne ndihmë një nëne me pastrime e gatime vetem per ti parë një buzëqeshje dhe nje lot më pak ndër sy.
Borxhin ja kam vetes që nuk gjeti një moment per veten, por gjithmon urë për tjerët.
Borxhin ma ka jeta që panvarsisht qëllimit për të cilën jam në jetë lejon të më sjellë njerëz që më kërkojn atë që kurrë nuk më ka dhën njeri.