PErshendetje te gjitheve!
Ja ku erdhem perseri sebashku ,ne takimin e krijimeve letrare ,per muajin Nentor!
Pa humbur kohe po shfletoj vargjet tuaja!
1-TY!
Në ditët e tua më të vetmuara,
më ke mua.
E nëse loti të kerkon një shpatull,
më ke mua.
Në luftën me veten tënde,
më ke mua.
Nëse e kaluara të përndjek gjer në vdekje,
mendo,
më ke mua.
Nëse kerkon të luftosh egon tënde,
më ke mua.
Në betejat me hijet e tua,
afër do te më gjesh mua.
Nëse frika do të ndal hapin,
më ke mua.
E kur guximi do të flas në emër,
më ke mua.
Kur dora do të kërkoj dorën,
dije,
se më ke mua…
2-A` te ka marre ?
A të ka marrë malli të flasësh me atë person,
që të zgjidh të gjithë problemet,
veç me një bisedë të stërzgjatur?
Që të bën të acarohesh pa asnjë arsye
që logjika pranon?
Që një fraze e thënë veç për të të ngacmuar
të behet epopeja e ditës,
javës,në mendimet e tua të zbehura?
Që jeta jote të bëhet aq e komplikuar,
saqë të duket sikur po jeton dhjetë jetë në një të vetme?
Që kërkesa për të shkuar në një vend,
që ti injoroje ekzistencën deri në atë moment,
të kthehet në udhëtimin tënd të jetës,
ku ti je Guliveri dhe njerëzit përreth liliputët?
Që të ngresh zërin për të treguar që ti ke gjithmonë të drejtë,
dielli lind në lindje edhe perëndon në perëndim?
A të ka marrë malli të zgjohesh nga gjumi,
dhe problemi yt i ditës,
te jetë veç sa centimetra çarçaf, ti lëshosh
për të treguar se ai është territori që të përket
dhe se ti sundon aty?
Që pyetjet e atij kuizit që po shihje
para se të të zinte gjumi,
t`ja besh sapo të takoheni,
pa u interesuar për përgjigjen?
Që kur nuk është pranë,
kënga e parë që dëgjon në mëngjes
ka të bëj me të,
ngjyra e parë që shikon në dollap
ka të bëj me të,
çdo gjë që të rrethon gjatë ditës
ka të bëj me të?
A të ka marrë?
3-Nuk qenka e lehte te jesh burre!
Paskan genjyer kush tha se burri eshte i forte, i pathyeshem, i pa lekundur. Nuk paskan pare kurre lotet e tij te padukshme qe i kaperdin ne gurmaz. Nuk paskan njohur nje burre t'dashuruar qe per ate qe don dorzohet sikur femija perballe pambuk sheqerit ngjyre roze. A e njeh permallimin e nje burri?! Qendron aty, i perhershem. Kujtim qe nuk shuhet kurre.
E une qendroj mes skenes. ne heshtje shikoj krejt shiritin e jetes. Rrezimet e ngritjet. Por nuk hedh asnje lot. Kaperdihem, e buzeqesh! se ashtu qenkan burrat.....
4-Me duhesh ti.
A e di si është kur ti nuk je?!
Si një ditë me shi,
ku nuk ka as diell...
as muzikë në disk...
Është si nata e ftohtë e dimrit
e nuk mundesh as zjarrin ta ndezësh.
Ëndrrat nuk të lenë të qetë të flesh.
Kur ti nuk je,
cdo gjë duket e zymtë!
E unë ndjej sikur zhytem
ne frymëmarrjen e mallit
që mund ta shuash vec ti!
Kur ti nuk je,
është si të heshtem i gjithi.
Sepse edhe për të folur,
më duhesh ti!
5-Veten lejoje te me duash!
Ndoshta nuk jam si dikur , mund te jem bere me e keqe e permisuar s’jam , por ti merr me te miren time , nese mundesh ..perpiqu e me shih ndryshe
Ndoshta nuk jam aq e bukur sa isha kur ti ishe me mua , por nese mundesh merr me te miren time dhe perpiqu, perpiqu sadopak te me shohesh ndryshe
Ndoshta nuk jam me drita e diteve te tua , por dije se asnjehere ne erresire nuk do te braktisja
Ndoshta nuk jam me as dashuria e cmendur qe dikur zemren te ngrinte peshe , por zgjedh te te dua ne heshtje dhe cmendurite ti shuaj brenda vetes
Ndoshta nuk jam as ishulli yt ku dhimbjet e tua neper skuta I fsheh, por do izolohesha ne te bashke me ty dhe te varrosnim kete largesi qe dhemb
Ndoshta une jam askushi sot , por zgjedhe te te dua ende , ne mengjes teksa kafen gjerb ne nje bar dhe veshtrimin hedh tutje, ne darke teksa koken mbi jastek mbeshtet dhe mendon ..perse ndodhi keshtu?
Veten lejoje te me duash ….
Te ndryshoj te shkuaren skam force, as gabimet e te shkuares smundem, por me ty preferoj te bej gabimet e rradhes , nese ti do lejoje veten te me doje
Per ty do shkaterroja muret qe I kemi ngritur e pertej nuk lejojne te shohim , do mblidhja xhamat qe rruges jane shtruar , do lartesoja cdo emocion qe mbart ty dhe do ndihesha serish e lire ..e lire per te te dashur ty edhe njehere , nese ti do lejoje veten te me doje
..dhe une jam ketu e rrethuar nga boshlliku I diteve qe shkuan , por nuk ndihem vetem sepse ti je ende aty…mjafton qe veten te lesh te me duash!
6-Dua
Humbas...
I mbylli sytë,
dhe rrotullohem
në ëndrrat imagjinare.
Shpresë kërkoj
Atë dua të gjej
Dua dikush
Pres dikë
Të më zgjojë
Imagjinatën time
të plotësojë
Të më kape fort për dore
Të më tërheqë lehtë ndaj vetës
Të m'i afrojë buzët tek veshi
Dhe të më thoje një fjal zemre
Nuk dua recitime të gjata
Dhe as poezi interneti
Dua vetëm një fjalë shpirti
Të m'i zgjoje ndjenjat e realitetit.
7-Nuk flasim
Nuk flasim…
Heshtim e veten lëndojmë të dy.
Edhe pse vuajmë larg njëri-tjetrit,
Të vërtetën nuk e pranojmë në sy.
Ti hesht…E unë pas teje tretem.
Unë hesht,e pas kujtimit tënd mbetem.
E trishtë se si dashuria ndonjëherë nuk mjafton,
Se si kjo krenari të dyve po na lëndon.
A flasim?
Të paktën vetëm sonte të lëmë pas mërinë
Ti kthehemi kohëve të vjetra
Të rijetojmë dashurinë.
Atë dashuri që edhe pse larg na mban të bashkuar.
Dashuri e fortë,ndjenjë e pa harruar.
8-Më mungon.
Më mungon,kështu po e nis shkrimin tim drejtuar ty "i munguar".Një ditë tjetër zgjuar me imazhin tënd edhe pse je i munguar prej kohësh.Dhimbje shpirti apo bllokim mendimesh ,cila vallë po më mbyt kaq shumë."I munguar" të dua dhe të urrej njëjtë ...e shikon sa të ngjashme bëhen këto dy ndjenja kur shpirti digjet nga malli .Krenari,eh krenari ti,më shumë unë...dhe ja ku jemi në labirintin tonë të errët .Dritën e fundit e shuam ,ashtu "qorrazi" po zvarritemi në kërkim të njëri tjetrit(të paktën unë).Gjithmonë e kemi rindezur atë dritë të shuar,dhe shkëndijat e kan shkrumbuar çdo gjë. Përsëri jam larguar me justifikimin se kam frikë ...dhe po kisha frikë mos të humbisja .Të humba!Tani kam ngelur në labirintin tonë në errësirë ashtu e zvarritur duke të kërkuar që të më zgjatësh dorën ndoshta për të fundit herë .Më shpëto.Të lutem kam nevojë për ty ,mos më braktis pikërisht tani.Tani po që kam vërtet frikë .Errësirë veç errësirë gjithandej ,dhe aty në errësirë është një vajzë e brishtë e ulur në gjunjë, me duart grusht .Ajo pret ,ende po të pret ...frymëmarje mbytëse ,dridhje trupi ...e ka kapluar ankthi përsëri .Një përqafim ,veç një përqafim e qetëson atë ,por ti je "i munguar" prej kohësh ndaj dhe shpresat jan venitur.Frika dhe humbja ,cila vret më shumë?!Di të them që nga frika të humba, "humbja" më vrau,dhe pritja më jep shpresë që të përsëris të njëjtën dhimbje .Mendoja se do ishte e leht.Mendoja se koha do më shëronte ...ndoshta nuk duhet të rri më unë duke të pritur.U bë kohë e gjatë ti nuk erdhe ,por as unë nuk do të pres më .Po e shemb këtë "labirint" ,çdo grimc kujtimesh po e "zhdukë" në thellësin e errët të shpirtit ku as rebeshet e lotëve mos ta nxjerrin më në sipërfaqe."I munguar" lamtumirë!Do jesh gjithmonë poema ime shkurtër ,nga ato që thuhen veç me dy fjalë por që ndjehen një det ndjenjash . Do të jesh romani i cili nuk do botohesh kurrë ,sepse nuk dua të të ndajë me askënd .Do të jesh përralla ime që nuk do realizohet asnjëherë.Do të jesh monologu im "i munguar" ,monologu më i dhimbshëm ku lotët do zbrazen si rebesh shiu.Imazhi yt do të jet fotografia më e zverdhur në sirtarin tim të ndjenjave .Shpesh'herë do të flak e do të të rimarrë përsëri ,do qaj duke të shtrënguar fort derisa shpirti të lehtësohet dhe do të vendos në atë sirtarë të brishtë për ta kthyer në monotoni .Ti do të jesh fundi im i vazhdueshëm por jo përgjithmonë.
9-Prisja!
Po prisja kohen,neper kohe erdhe ti.
Perqafove qiellin e shpirtit , ma solle ne gji.
Gjiri im i kalter u be det,deti u be kaltersi.
U gjendem ne nje dimension tjeter, beme dashuri.
Prisja kohen, koha e ime u bere ti!
Neper gjurmet e kujtimeve mbushur me dashuri,shkrire ne qiellin plote kaltersi,u gjendem te dy.
Atje ku shpirtrat njerzor bejne dashuri.
U gjendem ne dy meridiane ,per tu shkrire ne nje qenie me dashuri.
Po prisja kohen, koha ime u bere ti!
10-Itaka
Anija i pat ngre velat larg saj.
Botes i erdh perqark pa pas shprese
Kthimin se dinte as Penelope e as ai.
Pelhurat e mallit i thurte ajo.
luften me vete bente ai.
Sirenat pse se ben per vete valle ?
Perin pse se keputi kurre ajo ?
Itaka i therriste te rrine ... njeri te bej paqe e tjetra te endete deri sa ai te vije!
Keto ishin krijimet letrare per kete muaj te nderuarit e mi!!
Nje falenderim te perzemert per mbeshtetjen,dergimet tuaja, dhe dashurine qe tregoni ndaj konkursit tone letrare!
Ju uroj pasdite te kendshme!
Me respekt Neve!
Ja ku erdhem perseri sebashku ,ne takimin e krijimeve letrare ,per muajin Nentor!
Pa humbur kohe po shfletoj vargjet tuaja!
1-TY!
Në ditët e tua më të vetmuara,
më ke mua.
E nëse loti të kerkon një shpatull,
më ke mua.
Në luftën me veten tënde,
më ke mua.
Nëse e kaluara të përndjek gjer në vdekje,
mendo,
më ke mua.
Nëse kerkon të luftosh egon tënde,
më ke mua.
Në betejat me hijet e tua,
afër do te më gjesh mua.
Nëse frika do të ndal hapin,
më ke mua.
E kur guximi do të flas në emër,
më ke mua.
Kur dora do të kërkoj dorën,
dije,
se më ke mua…
2-A` te ka marre ?
A të ka marrë malli të flasësh me atë person,
që të zgjidh të gjithë problemet,
veç me një bisedë të stërzgjatur?
Që të bën të acarohesh pa asnjë arsye
që logjika pranon?
Që një fraze e thënë veç për të të ngacmuar
të behet epopeja e ditës,
javës,në mendimet e tua të zbehura?
Që jeta jote të bëhet aq e komplikuar,
saqë të duket sikur po jeton dhjetë jetë në një të vetme?
Që kërkesa për të shkuar në një vend,
që ti injoroje ekzistencën deri në atë moment,
të kthehet në udhëtimin tënd të jetës,
ku ti je Guliveri dhe njerëzit përreth liliputët?
Që të ngresh zërin për të treguar që ti ke gjithmonë të drejtë,
dielli lind në lindje edhe perëndon në perëndim?
A të ka marrë malli të zgjohesh nga gjumi,
dhe problemi yt i ditës,
te jetë veç sa centimetra çarçaf, ti lëshosh
për të treguar se ai është territori që të përket
dhe se ti sundon aty?
Që pyetjet e atij kuizit që po shihje
para se të të zinte gjumi,
t`ja besh sapo të takoheni,
pa u interesuar për përgjigjen?
Që kur nuk është pranë,
kënga e parë që dëgjon në mëngjes
ka të bëj me të,
ngjyra e parë që shikon në dollap
ka të bëj me të,
çdo gjë që të rrethon gjatë ditës
ka të bëj me të?
A të ka marrë?
3-Nuk qenka e lehte te jesh burre!
Paskan genjyer kush tha se burri eshte i forte, i pathyeshem, i pa lekundur. Nuk paskan pare kurre lotet e tij te padukshme qe i kaperdin ne gurmaz. Nuk paskan njohur nje burre t'dashuruar qe per ate qe don dorzohet sikur femija perballe pambuk sheqerit ngjyre roze. A e njeh permallimin e nje burri?! Qendron aty, i perhershem. Kujtim qe nuk shuhet kurre.
E une qendroj mes skenes. ne heshtje shikoj krejt shiritin e jetes. Rrezimet e ngritjet. Por nuk hedh asnje lot. Kaperdihem, e buzeqesh! se ashtu qenkan burrat.....
4-Me duhesh ti.
A e di si është kur ti nuk je?!
Si një ditë me shi,
ku nuk ka as diell...
as muzikë në disk...
Është si nata e ftohtë e dimrit
e nuk mundesh as zjarrin ta ndezësh.
Ëndrrat nuk të lenë të qetë të flesh.
Kur ti nuk je,
cdo gjë duket e zymtë!
E unë ndjej sikur zhytem
ne frymëmarrjen e mallit
që mund ta shuash vec ti!
Kur ti nuk je,
është si të heshtem i gjithi.
Sepse edhe për të folur,
më duhesh ti!
5-Veten lejoje te me duash!
Ndoshta nuk jam si dikur , mund te jem bere me e keqe e permisuar s’jam , por ti merr me te miren time , nese mundesh ..perpiqu e me shih ndryshe
Ndoshta nuk jam aq e bukur sa isha kur ti ishe me mua , por nese mundesh merr me te miren time dhe perpiqu, perpiqu sadopak te me shohesh ndryshe
Ndoshta nuk jam me drita e diteve te tua , por dije se asnjehere ne erresire nuk do te braktisja
Ndoshta nuk jam me as dashuria e cmendur qe dikur zemren te ngrinte peshe , por zgjedh te te dua ne heshtje dhe cmendurite ti shuaj brenda vetes
Ndoshta nuk jam as ishulli yt ku dhimbjet e tua neper skuta I fsheh, por do izolohesha ne te bashke me ty dhe te varrosnim kete largesi qe dhemb
Ndoshta une jam askushi sot , por zgjedhe te te dua ende , ne mengjes teksa kafen gjerb ne nje bar dhe veshtrimin hedh tutje, ne darke teksa koken mbi jastek mbeshtet dhe mendon ..perse ndodhi keshtu?
Veten lejoje te me duash ….
Te ndryshoj te shkuaren skam force, as gabimet e te shkuares smundem, por me ty preferoj te bej gabimet e rradhes , nese ti do lejoje veten te me doje
Per ty do shkaterroja muret qe I kemi ngritur e pertej nuk lejojne te shohim , do mblidhja xhamat qe rruges jane shtruar , do lartesoja cdo emocion qe mbart ty dhe do ndihesha serish e lire ..e lire per te te dashur ty edhe njehere , nese ti do lejoje veten te me doje
..dhe une jam ketu e rrethuar nga boshlliku I diteve qe shkuan , por nuk ndihem vetem sepse ti je ende aty…mjafton qe veten te lesh te me duash!
6-Dua
Humbas...
I mbylli sytë,
dhe rrotullohem
në ëndrrat imagjinare.
Shpresë kërkoj
Atë dua të gjej
Dua dikush
Pres dikë
Të më zgjojë
Imagjinatën time
të plotësojë
Të më kape fort për dore
Të më tërheqë lehtë ndaj vetës
Të m'i afrojë buzët tek veshi
Dhe të më thoje një fjal zemre
Nuk dua recitime të gjata
Dhe as poezi interneti
Dua vetëm një fjalë shpirti
Të m'i zgjoje ndjenjat e realitetit.
7-Nuk flasim
Nuk flasim…
Heshtim e veten lëndojmë të dy.
Edhe pse vuajmë larg njëri-tjetrit,
Të vërtetën nuk e pranojmë në sy.
Ti hesht…E unë pas teje tretem.
Unë hesht,e pas kujtimit tënd mbetem.
E trishtë se si dashuria ndonjëherë nuk mjafton,
Se si kjo krenari të dyve po na lëndon.
A flasim?
Të paktën vetëm sonte të lëmë pas mërinë
Ti kthehemi kohëve të vjetra
Të rijetojmë dashurinë.
Atë dashuri që edhe pse larg na mban të bashkuar.
Dashuri e fortë,ndjenjë e pa harruar.
8-Më mungon.
Më mungon,kështu po e nis shkrimin tim drejtuar ty "i munguar".Një ditë tjetër zgjuar me imazhin tënd edhe pse je i munguar prej kohësh.Dhimbje shpirti apo bllokim mendimesh ,cila vallë po më mbyt kaq shumë."I munguar" të dua dhe të urrej njëjtë ...e shikon sa të ngjashme bëhen këto dy ndjenja kur shpirti digjet nga malli .Krenari,eh krenari ti,më shumë unë...dhe ja ku jemi në labirintin tonë të errët .Dritën e fundit e shuam ,ashtu "qorrazi" po zvarritemi në kërkim të njëri tjetrit(të paktën unë).Gjithmonë e kemi rindezur atë dritë të shuar,dhe shkëndijat e kan shkrumbuar çdo gjë. Përsëri jam larguar me justifikimin se kam frikë ...dhe po kisha frikë mos të humbisja .Të humba!Tani kam ngelur në labirintin tonë në errësirë ashtu e zvarritur duke të kërkuar që të më zgjatësh dorën ndoshta për të fundit herë .Më shpëto.Të lutem kam nevojë për ty ,mos më braktis pikërisht tani.Tani po që kam vërtet frikë .Errësirë veç errësirë gjithandej ,dhe aty në errësirë është një vajzë e brishtë e ulur në gjunjë, me duart grusht .Ajo pret ,ende po të pret ...frymëmarje mbytëse ,dridhje trupi ...e ka kapluar ankthi përsëri .Një përqafim ,veç një përqafim e qetëson atë ,por ti je "i munguar" prej kohësh ndaj dhe shpresat jan venitur.Frika dhe humbja ,cila vret më shumë?!Di të them që nga frika të humba, "humbja" më vrau,dhe pritja më jep shpresë që të përsëris të njëjtën dhimbje .Mendoja se do ishte e leht.Mendoja se koha do më shëronte ...ndoshta nuk duhet të rri më unë duke të pritur.U bë kohë e gjatë ti nuk erdhe ,por as unë nuk do të pres më .Po e shemb këtë "labirint" ,çdo grimc kujtimesh po e "zhdukë" në thellësin e errët të shpirtit ku as rebeshet e lotëve mos ta nxjerrin më në sipërfaqe."I munguar" lamtumirë!Do jesh gjithmonë poema ime shkurtër ,nga ato që thuhen veç me dy fjalë por që ndjehen një det ndjenjash . Do të jesh romani i cili nuk do botohesh kurrë ,sepse nuk dua të të ndajë me askënd .Do të jesh përralla ime që nuk do realizohet asnjëherë.Do të jesh monologu im "i munguar" ,monologu më i dhimbshëm ku lotët do zbrazen si rebesh shiu.Imazhi yt do të jet fotografia më e zverdhur në sirtarin tim të ndjenjave .Shpesh'herë do të flak e do të të rimarrë përsëri ,do qaj duke të shtrënguar fort derisa shpirti të lehtësohet dhe do të vendos në atë sirtarë të brishtë për ta kthyer në monotoni .Ti do të jesh fundi im i vazhdueshëm por jo përgjithmonë.
9-Prisja!
Po prisja kohen,neper kohe erdhe ti.
Perqafove qiellin e shpirtit , ma solle ne gji.
Gjiri im i kalter u be det,deti u be kaltersi.
U gjendem ne nje dimension tjeter, beme dashuri.
Prisja kohen, koha e ime u bere ti!
Neper gjurmet e kujtimeve mbushur me dashuri,shkrire ne qiellin plote kaltersi,u gjendem te dy.
Atje ku shpirtrat njerzor bejne dashuri.
U gjendem ne dy meridiane ,per tu shkrire ne nje qenie me dashuri.
Po prisja kohen, koha ime u bere ti!
10-Itaka
Anija i pat ngre velat larg saj.
Botes i erdh perqark pa pas shprese
Kthimin se dinte as Penelope e as ai.
Pelhurat e mallit i thurte ajo.
luften me vete bente ai.
Sirenat pse se ben per vete valle ?
Perin pse se keputi kurre ajo ?
Itaka i therriste te rrine ... njeri te bej paqe e tjetra te endete deri sa ai te vije!
Keto ishin krijimet letrare per kete muaj te nderuarit e mi!!
Nje falenderim te perzemert per mbeshtetjen,dergimet tuaja, dhe dashurine qe tregoni ndaj konkursit tone letrare!
Ju uroj pasdite te kendshme!
Me respekt Neve!
Redaktimi i fundit:
