LeVoyageur
RDM 33 NSOE
Duam një filxhan të dytë me kafe për fotot që hedhim në Instagram të dielën në mëngjes, një palë këpucë të tjera në fotot tona artistike.
Duam të tregojmë në Facebook që kemi në marrëdhënie, në mënyrë që të gjithë të mund të komentojnë, duam një publikim të denjë për hashtag.
Duam të kemi dikë për të ngrënë mëngjes të dielave, me të cilin/ën të ankohemi të hënën, të ruajmë picën të martën dhe të na thotë ‘mirëdita’ të mërkurën.
Duam të kemi një partner/e me të cilin/ën të mund të shkojmë në dasmat ku jemi të ftuar dhe në të njëjtën kohë të pyesim vetes se si t’ia bëjmë që të sigurojmë një fund të lumtur përgjithmonë?
Kjo pyetje na torturon, por në të njëjtën kohë, bëjmë pjesë tek brezi që nuk do të ketë marrëdhënie.
Zhytemi në rrjetet sociale në tentativën për të gjetur njeriun e duhur. Si të ishim duke kërkuar të vinim rregull në shtëpinë e shpirtit tonë binjak.
Lexojmë artikuj si ”Pesë mënyra për të kuptuar nëse i pëlqen” apo ”Shtatë mënyra si ta bësh për vete”, duke shpresuar të jemi në gjendje të lidhim pas vetes dikë për të patur një marrëdhënie me të, si të ishte një projekt artizanal që kemi parë në ‘Pinterest’.
Duam një zëvendës, jo një person. Duam një trup, jo një çift. Duam dikë që të ulet pranë nesh në divan, teksa lundrojmë pa fund në rrjetet sociale dhe hapim një aplikacion tjetër për t’u shkëputur nga jeta jonë.
Duam të mbajmë ekuilibrin: të hiqemi sikur nuk kemi ndjenja edhe kur jemi një libër i hapur. Duam që të ketë nevojë për ne, por ne nuk duam të kemi nevojë për askënd.
Kemi kryqëzuar krahët dhe diskutuar për rregullat me miqtë tanë, por askush nuk e njeh lojën që po përpiqemi të luajmë. Sepse problemi është që brezi ynë nuk do marrëdhënie, por në fund…i duam.
(Përshtati: A.H)
Pamfleti.net
Last edited by a moderator: