loyalx
Muslim
Zoti i Lartësuar krijoi qiejt, tokën dhe gjithë çka ka në to e mes tyre. Krijoi virtytin dhe vesin. Krijoi edhe engjujt,
insanët dhe kafshët. Engjujt i bëri të gjithë të virtytshëm, kafshëve ua ngjiti epshin, ndërsa njerëzit – kreaturën më të
lartë i la mes engjujve dhe kafshëve, për nga vetëdija. Kjo implikon se njerëzit kanë qasje edhe në vetëdije, pra, janë
të vetëdijshëm, por edhe epshi është “krijesë” që do t’u shkojë atyre (njerëzve) pas deri sa “t’u këputet damari i
qafës”. Në kohën kur veçmë qe krijuar gjithësia dhe gjithë çka ka në të, siç thamë edhe më lart, por edhe pasi u krijua
njeriu – Ademi, alejhi selam, Zoti i Lartësuar ua parashtroi çështjen e mbartjes së Mesazhit. Ndërkaq, të gjithë të tjerët
ngurruan, përveç njeriut. Pra, me të vërtetë njeriu e dëmtoi veten, sepse Zoti e krijoi të dobët. Si dhuratë, Zoti e bëri
njeriun mëkëmbës në tokë dhe i urdhëroi të gjitha krijesat tjera që t’i biejnë në sexhde atij, pra, Ademit, alejhi selam.
Të gjithë krijesat iu bindën urdhërit të Allahut të Madhëruar, përveç djallit të mallkuar, i cili nuk u bind dhe, në këtë
formë, u bë mendjemadh. E, e kundërta e mendjemadhësisë është modestia – virtyt ky me anë të të cili mund të
arrihet kënaqësia e të Madhit Allah, i qofshim falë përherë! Allahu i Lartësuar në Kur`an thotë: “O ju që besuat! Kush
largohet prej jush nga feja e vet (i bën dëm vetes) s’ka dyshim se Allahu do ta sjellë një popull që Ai e do atë (popull)
dhe ata e duan Atë (Zotin), (një popull) që është modest e i butë ndaj besimtarëve, por i ashpër dhe i fortë ndaj
mohuesve, që lufton në rrugën e Allahut dhe që nuk i frikësohet kërcënimit të asnjë kërcënuesi. Kjo (cilësi e atij
populli) është dhuratë e Allahut që Ai ia jep atij që do. Allahu është dhurues i madh, i Dijshëm!” (Kur`an, 5: 54). Pra,
modestia qe rruga nëpërmjet së cilës u dallua se kush është në rrugë të Zotit e kush jo. Kjo vlente për atëbotë, por
vlen edhe në kohët e sotme dhe do të vlejë, në dashtë Allahu, deri në Ditën e Gjykimit...
Modesti do të thotë të mos mbahesh i madh, të mos i nënçmosh njerëzit, ta pranosh të vërtetën nga secili që të vjen
si dhe të jesh i bindur ndaj Krijuesit. Për më tej, Muhammedi, alejhi selam, na ka treguar se sa ngusht është e lidhur
modestia me vetë Islamin, edhe atë duke thënë: “اdo fe ka karakterin e vet e karakteri i Islamit është modestia!”
(Hadithin e transmeton Maliku, ibën Maxhe dhe Bejhakiu). Madje, në një hadith tjetër, Pejgamberi, alejhi selam,
modestinë me besimin e lidh edhe më ngusht, edhe atë duke thënë: “Modestia dhe besimi janë shoqërues të njëritjetrit;
kur njëri prej tyre largohet, largohet edhe tjetri!” (Këtë hadith e transmeton Bejhakiu).
Lexues i nderuar! Le të të shoqërojë përherë ky virtyt kaq madhështor! ثshtë një mençuri e madhe që robi të
jetë modest e mos të bëhet prej mendjemëdhenjve, për vetë shkakun se e kundërta e saj, pra, mendjemadhësia
është prej rrugëve më të rrezikshme që robi mund të hyjë. Mjafton që robi të jetë mendjemadh sa një grimcë
dhe e tërë vepra e tij të bëhet shkrumb e hi. Në anën tjetër, me anë të rrugës së modestisë, besimtari fiton
shpërblime të mëdha te Allahu në Ditën e Gjykimit si dhe Vetë Ai e lartëson atë njeri. Kështu, pasi Muhammedi,
alejhi selam, një ditë kishte qenë i ulur me disa shokë të tij dhe deshi që t’u tregojë një send të vyeshëm. U tha:
“Ai që e lartëson veten, Allahu e ngrit dhe ai që e rrit veten, Allahu do ta ulë!”, pra, thoshte kështu e në
ndërkohë bënte gjeste edhe me duar...
insanët dhe kafshët. Engjujt i bëri të gjithë të virtytshëm, kafshëve ua ngjiti epshin, ndërsa njerëzit – kreaturën më të
lartë i la mes engjujve dhe kafshëve, për nga vetëdija. Kjo implikon se njerëzit kanë qasje edhe në vetëdije, pra, janë
të vetëdijshëm, por edhe epshi është “krijesë” që do t’u shkojë atyre (njerëzve) pas deri sa “t’u këputet damari i
qafës”. Në kohën kur veçmë qe krijuar gjithësia dhe gjithë çka ka në të, siç thamë edhe më lart, por edhe pasi u krijua
njeriu – Ademi, alejhi selam, Zoti i Lartësuar ua parashtroi çështjen e mbartjes së Mesazhit. Ndërkaq, të gjithë të tjerët
ngurruan, përveç njeriut. Pra, me të vërtetë njeriu e dëmtoi veten, sepse Zoti e krijoi të dobët. Si dhuratë, Zoti e bëri
njeriun mëkëmbës në tokë dhe i urdhëroi të gjitha krijesat tjera që t’i biejnë në sexhde atij, pra, Ademit, alejhi selam.
Të gjithë krijesat iu bindën urdhërit të Allahut të Madhëruar, përveç djallit të mallkuar, i cili nuk u bind dhe, në këtë
formë, u bë mendjemadh. E, e kundërta e mendjemadhësisë është modestia – virtyt ky me anë të të cili mund të
arrihet kënaqësia e të Madhit Allah, i qofshim falë përherë! Allahu i Lartësuar në Kur`an thotë: “O ju që besuat! Kush
largohet prej jush nga feja e vet (i bën dëm vetes) s’ka dyshim se Allahu do ta sjellë një popull që Ai e do atë (popull)
dhe ata e duan Atë (Zotin), (një popull) që është modest e i butë ndaj besimtarëve, por i ashpër dhe i fortë ndaj
mohuesve, që lufton në rrugën e Allahut dhe që nuk i frikësohet kërcënimit të asnjë kërcënuesi. Kjo (cilësi e atij
populli) është dhuratë e Allahut që Ai ia jep atij që do. Allahu është dhurues i madh, i Dijshëm!” (Kur`an, 5: 54). Pra,
modestia qe rruga nëpërmjet së cilës u dallua se kush është në rrugë të Zotit e kush jo. Kjo vlente për atëbotë, por
vlen edhe në kohët e sotme dhe do të vlejë, në dashtë Allahu, deri në Ditën e Gjykimit...
Modesti do të thotë të mos mbahesh i madh, të mos i nënçmosh njerëzit, ta pranosh të vërtetën nga secili që të vjen
si dhe të jesh i bindur ndaj Krijuesit. Për më tej, Muhammedi, alejhi selam, na ka treguar se sa ngusht është e lidhur
modestia me vetë Islamin, edhe atë duke thënë: “اdo fe ka karakterin e vet e karakteri i Islamit është modestia!”
(Hadithin e transmeton Maliku, ibën Maxhe dhe Bejhakiu). Madje, në një hadith tjetër, Pejgamberi, alejhi selam,
modestinë me besimin e lidh edhe më ngusht, edhe atë duke thënë: “Modestia dhe besimi janë shoqërues të njëritjetrit;
kur njëri prej tyre largohet, largohet edhe tjetri!” (Këtë hadith e transmeton Bejhakiu).
Lexues i nderuar! Le të të shoqërojë përherë ky virtyt kaq madhështor! ثshtë një mençuri e madhe që robi të
jetë modest e mos të bëhet prej mendjemëdhenjve, për vetë shkakun se e kundërta e saj, pra, mendjemadhësia
është prej rrugëve më të rrezikshme që robi mund të hyjë. Mjafton që robi të jetë mendjemadh sa një grimcë
dhe e tërë vepra e tij të bëhet shkrumb e hi. Në anën tjetër, me anë të rrugës së modestisë, besimtari fiton
shpërblime të mëdha te Allahu në Ditën e Gjykimit si dhe Vetë Ai e lartëson atë njeri. Kështu, pasi Muhammedi,
alejhi selam, një ditë kishte qenë i ulur me disa shokë të tij dhe deshi që t’u tregojë një send të vyeshëm. U tha:
“Ai që e lartëson veten, Allahu e ngrit dhe ai që e rrit veten, Allahu do ta ulë!”, pra, thoshte kështu e në
ndërkohë bënte gjeste edhe me duar...
www.alb-drejtesia.com
