Guri dhe zalli

Kresha

A pretty face can never trick me
Dy shokë udhëtonin nëpër shkretëtire. Në një moment gjate udhëtimit, filloi një përleshje




Dy shokë udhëtonin nëpër shkretëtire. Në një moment gjate udhëtimit, filloi një përleshje në mes tyre dhe njeri shok i ra shuplakë atij tjetrit. Ai qe ishte i rrahur ishte edhe i zemëruar, mirëpo pa thëne asnjë fjalë shkroi në zall: 'Shoku im më i mirë sot më ka rrahur. 'Vazhduan ashtu të udhëtojnë deri sa mbërritën tek një oazë, ku vendosin të freskohen. Ai që ishte i rrahur, sharroi në baltë të gjallë dhe filloi te mbytej, por shoku e shpëtoi. I shpëtuari, pasi që pushoi pak, shkroi në një gur: 'SHOKU IM ME I MIRE SOT ME SHPETOI JETEN.' Ai qe e kishte rrahur dhe që e kishte shpëtuar shokun pyeti: 'mbasi qe te rraha, shkrove në zall e tash shkruan në gur, pse?'



Ai tjetri u përgjigj: 'Nëse dikush na shkakton dhimbje, atë duhet te shkruajmë në zall në mënyrë që era e faljes të mund ti shlyej ato fjalë. Mirëpo, kur dikush bën diçka të mirë për ne, ato fjale duhet ti gdhendim në gur, prej ku asnjë erë nuk mund ti shlyej. 'MثSO Qث DHIMBJEN TA SHKRUASH Nث ZALL DHE Qث PERVOJAT E MIRA TI GDHENDثSH Nث GUR! Thuhet se nevojitet vetëm një minutë për të takuar njerëz madhështorë, një orë për ti vlerësuar, një ditë për ti dashuruar, por pastaj të nevojitet koha e tërë jetës për ti harruar. Dërgo këtë shkrim njerëzve që ti kurrë nuk do ti harrosh, dërgoju bile edhe atyre që ta kanë dërguar. ثshtë një shkrim I shkurtër përmes të cilit iu bën me dije se kurrë nuk do ti harrosh, do jesh ende me ta.
 
Dy shokë udhëtonin nëpër shkretëtire. Në një moment gjate udhëtimit, filloi një përleshje




Dy shokë udhëtonin nëpër shkretëtire. Në një moment gjate udhëtimit, filloi një përleshje në mes tyre dhe njeri shok i ra shuplakë atij tjetrit. Ai qe ishte i rrahur ishte edhe i zemëruar, mirëpo pa thëne asnjë fjalë shkroi në zall: 'Shoku im më i mirë sot më ka rrahur. 'Vazhduan ashtu të udhëtojnë deri sa mbërritën tek një oazë, ku vendosin të freskohen. Ai që ishte i rrahur, sharroi në baltë të gjallë dhe filloi te mbytej, por shoku e shpëtoi. I shpëtuari, pasi që pushoi pak, shkroi në një gur: 'SHOKU IM ME I MIRE SOT ME SHPETOI JETEN.' Ai qe e kishte rrahur dhe që e kishte shpëtuar shokun pyeti: 'mbasi qe te rraha, shkrove në zall e tash shkruan në gur, pse?'



Ai tjetri u përgjigj: 'Nëse dikush na shkakton dhimbje, atë duhet te shkruajmë në zall në mënyrë që era e faljes të mund ti shlyej ato fjalë. Mirëpo, kur dikush bën diçka të mirë për ne, ato fjale duhet ti gdhendim në gur, prej ku asnjë erë nuk mund ti shlyej. 'MثSO Qث DHIMBJEN TA SHKRUASH Nث ZALL DHE Qث PERVOJAT E MIRA TI GDHENDثSH Nث GUR! Thuhet se nevojitet vetëm një minutë për të takuar njerëz madhështorë, një orë për ti vlerësuar, një ditë për ti dashuruar, por pastaj të nevojitet koha e tërë jetës për ti harruar. Dërgo këtë shkrim njerëzve që ti kurrë nuk do ti harrosh, dërgoju bile edhe atyre që ta kanë dërguar. ثshtë një shkrim I shkurtër përmes të cilit iu bën me dije se kurrë nuk do ti harrosh, do jesh ende me ta.

Përshëndetje Loverboy :dong: , paqja dhe mëshira e Zotit qoftë mbi ty dhe çdonjërin :). Ja edhe unë do ta sjell një që do ta na përkujtojë mëshirën e Krijuesit, të Plotëfuqishmit, të Drejtit...

Një natë njeriu ëndërroi: ëndërroi që ecte buzë bregut të detit me Zotin. Nëpër qiell vezullonin ngjarjet nga jeta e tij. Në çdo ngjarje vërente dy gjurmë të shenjave të këmbëve në rërë, njëra i takonte atij, e tjetra Zotit. Kur ngjarja e fundit e jetës së tij vezulloi para tij, ktheu kokën për të parë gjurmët në rërë. Atëherë vuri re që shumë herë, përgjatë shtigjeve të jetës së tij, kishte vetëm një gjurmë të këmbëve. Vuri re gjithashtu që kjo ka ndodhur në kohërat më të vështira dhe më të pikëlluara të jetës së tij. Kjo e pengoi dhe e pyeti Zotin për këtë:
“Zoti im, Ti ke thënë që – kur vendos të të pasojë, që do të ecësh me mua përgjatë gjithë rrugës, por kam vënë re që në kohërat më të vështira të jetës sime ka vetëm një gjurmë e këmbëve. Nuk mund të kuptoj pse po më braktis kur kam më së shumti nevojë për Ty?”

Zoti iu përgjigj: “Djali im i dashur, unë të dua dhe nuk të braktis asnjëherë. Gjatë kohës së sprovimeve dhe vuajtjeve të tua, kur sheh vetëm një gjurmë të këmbëve, ajo është koha kur unë të kam mbajtur.”


P.S. Që të mos keqkuptohemi lidhur me antropomorfizmat këtu, po ju përkujtoj fjalët: alegori, metaforë, aluzion etj. etj. ;)

D.
 
e kuptueshme qe alegori
si tregim shum interesant
Zoti ju shperbleft
 

Konkursi Letërsisë

  • 1-Nje veshtrim, nje dashuri.

    Votat: 5 21.7%
  • 2-Agim shpërthyes

    Votat: 2 8.7%
  • 3-Për të voglën

    Votat: 1 4.3%
  • 4-Qiriu pa fjalë

    Votat: 4 17.4%
  • 5-Për të satën herë ….

    Votat: 2 8.7%
  • 6-Tik tak.

    Votat: 3 13.0%
  • 7-Nuk je më vetëm.

    Votat: 6 26.1%
Back
Top