Unë mendoj se frika është pjesë e pandashme e jona.
Kemi lindur dhe do vdesim me të.
Unë trembem të humb vetveten.
Unë trembem se një ditë do të më hyjë vetja në qef,se do të shkatrroj gjithshka.
Trembem se do harroj familjen.
Që e vogël i jam trembur vetes.
E keni parasysh atë shprehjen ,:-"Ëngjëlli edhe djalli,jetojnë brenda tek i gjalli".
Ato dikatorët e tmerrshëm dikur kanë qenë të pafajshëm.
Të burgosurit,njerëzit që shtrohen në çmendinë.
Frika ime më e madhe është të kthehem në një njeri të keq.
Të humb mirësinë,dashurinë,ëmbëlsinë,freskinë e shpirtit tim.
Kam frikë ta humbas vetes.
Nuk dua të ndryshoj.
Nuk dua të jem e keqe.
Di të them diçka që njeriu i mirë,është një monstër ku e prek aty ku nuk duhet.