Sindromi Daun është një kusht gjenetik që shkakton vonesë në zhvillimin motorik dhe intelektual të individit. Sot në botë ai rezulton të ndodhë 1 në 691 lindje që jetojnë. Individët me këtë sindromë kanë 47 kromozome në vend të 46 të tilla që ka një individ me zhvillim tipik. ثshtë sindromi kromozomik më i hasur i ndodhur. Ai nuk lidhet me racën, kombësinë, fenë apo statusin socioekonomik. Fakti më i rëndësishëm që duhet ditur rreth individëve me sindromin Daun, është se, ata janë më shumë të ngjashëm me ne, se të ndryshëm prej nesh. Sindromi Daun diagnostikohet në lindje ose herët pas saj. Fillimisht mund të bazohet në karakteristikat fizike të pamjes së jashtme si plogështi e muskujve, një profil me reliev të zbutur të fytyrës, fundet e syve të ngritura lart. Diagnoza mund të përcaktohet më mirë nga një analizë kromozomike. Zakonisht ajo shkaktohet nga një gabim në ndarjen qelizore gjatë konceptimit. Ende nuk dihet se përse ndodh dhe nuk lidhet me diçka që nëna ka bërë gjatë shtatzanisë. Mendohej se rritej probabiliteti i pësimit të saj me rritjen e moshës së nënës, megjithatë dihet se sot rreth 80 % e fëmijëve me këtë sindromë janë të lindur nga nëna me një moshë jo më të madhe se 35 vjeç.
ثshtë shumë e rëndësishme të dihet se ndërsa fëmijët e të rriturit me sindromin Daun përvojojnë vonesat zhvillimore të tyre, nga ana tjetër ata kanë shumë talente dhe dhunti dhe duhet të jemi po ne që t’i japim atyre mundësinë t’i zhvillojnë e përdorin ato.
Shumë fëmijë me sindromin Daun kanë dëmtime të buta deri të moderuara të zhvillimit të tyre, por është shumë e rëndësishme të theksohet se ata janë më shumë si fëmijët e tjerë se të ndryshëm prej tyre. Shërbime ndërhyrjeje të hershme duhet t’u sigurohen atyre menjëherë pas lindjes. Terapitë duhet të përfshijnë ato fizike, të të folurit dhe të zhvillimit. Shumica e fëmijëve ndjekin shkollat normale më të afërta, disa në klasa të rregullta, të tjerë klasa edukimi special. Disa fëmijë kanë nevoja edhe më specifike dhe kërkojnë një program edhe më të specializuar.
Disa fëmijë me sindromin Daun pas gjimnazit mund të vazhdojnë edhe më tej studimet e larta. Shumë të rritur me Sindromin Daun janë të aftë të punojnë në komunitet, por disa kërkojnë një mjedis më të strukturuar për një jetë më qetë.
Edhe pse thuhet se, Personat me sindromin Daun nuk mund të arrijnë qëllime normale në jetë, me mbështetjen e duhur, ata munden. Shumica e individëve me sindromin Daun mësojnë të ecin dhe flasin, dhe shumë prej tyre tashmë janë duke vazhduar shkollën normale, marrë provimet dhe jetuar një jetë si gjithë te tjerët, ose gjysëm – të pavarur si të rritur.
Edhe pse thuhet se, Njerëzit me sindromin Daun kanë të njëjtën paraqitje, Personat me sindromin Daun mund t’i kenë të gjitha ose asnjërën prej tyre. Një person me sindromin Daun mund të ngjajë më tepër me një të afërt të familjes së tij biologjike, se me dikë tjetër që ka po këtë sindromë.
Edhe pse thuhet se, Personat me sindromin Daun janë gjithnjë të lumtur dhe shumë të dashur afektivisht, Ne të gjithë jemi unikë dhe njerëzit me sindromin Daun nuk janë më të ndryshëm nga çdokush tjetër në karakteristikat e tyre të personalitetit apo gjendjet e luhatshme të humorit.
ثshtë shumë e rëndësishme të dihet se ndërsa fëmijët e të rriturit me sindromin Daun përvojojnë vonesat zhvillimore të tyre, nga ana tjetër ata kanë shumë talente dhe dhunti dhe duhet të jemi po ne që t’i japim atyre mundësinë t’i zhvillojnë e përdorin ato.
Shumë fëmijë me sindromin Daun kanë dëmtime të buta deri të moderuara të zhvillimit të tyre, por është shumë e rëndësishme të theksohet se ata janë më shumë si fëmijët e tjerë se të ndryshëm prej tyre. Shërbime ndërhyrjeje të hershme duhet t’u sigurohen atyre menjëherë pas lindjes. Terapitë duhet të përfshijnë ato fizike, të të folurit dhe të zhvillimit. Shumica e fëmijëve ndjekin shkollat normale më të afërta, disa në klasa të rregullta, të tjerë klasa edukimi special. Disa fëmijë kanë nevoja edhe më specifike dhe kërkojnë një program edhe më të specializuar.
Disa fëmijë me sindromin Daun pas gjimnazit mund të vazhdojnë edhe më tej studimet e larta. Shumë të rritur me Sindromin Daun janë të aftë të punojnë në komunitet, por disa kërkojnë një mjedis më të strukturuar për një jetë më qetë.
Edhe pse thuhet se, Personat me sindromin Daun nuk mund të arrijnë qëllime normale në jetë, me mbështetjen e duhur, ata munden. Shumica e individëve me sindromin Daun mësojnë të ecin dhe flasin, dhe shumë prej tyre tashmë janë duke vazhduar shkollën normale, marrë provimet dhe jetuar një jetë si gjithë te tjerët, ose gjysëm – të pavarur si të rritur.
Edhe pse thuhet se, Njerëzit me sindromin Daun kanë të njëjtën paraqitje, Personat me sindromin Daun mund t’i kenë të gjitha ose asnjërën prej tyre. Një person me sindromin Daun mund të ngjajë më tepër me një të afërt të familjes së tij biologjike, se me dikë tjetër që ka po këtë sindromë.
Edhe pse thuhet se, Personat me sindromin Daun janë gjithnjë të lumtur dhe shumë të dashur afektivisht, Ne të gjithë jemi unikë dhe njerëzit me sindromin Daun nuk janë më të ndryshëm nga çdokush tjetër në karakteristikat e tyre të personalitetit apo gjendjet e luhatshme të humorit.
