Lauri
Anunnak
Abeli dhe Kaini u takuan pas vdekjes së Abelit. Ata po ecnin në shkretëtirë dhe e njohën njëri-tjetrin nga larg. Vëllezërit u ulën përtokë, ndezën një zjarr dhe hëngrën. Ata heshtnin, si njerëzit e lodhur në fund të ditës. Disa yje po shfaqeshin në qiell, të cilët akoma nuk e kishin marrë një emër. Në dritën e flakëve, Kaini vuri re shenjën e plagës në ballin e Abelit dhe buka që po çonte tek goja i ra përtoke nga kujtesa e goditjes vdekjeprurëse të vëllait, duke e pyetur se ja kishte falur atë krim.
Abeli u përgjigj: A më vrave ti mua, apo unë të vrava ty?
Nuk mund të kujtoj më: shoh që ne jemi këtu bashkë si më parë. Tani e di që me të vërtetë më ke falur, tha Kaini, sepse harresa do thotë falje.
Edhe unë do të përpiqem të harroj. Tha Abeli ngadalë: Kështu është. Për sa kohë që pendimi zgjat, zgjat edhe faji.
JORGE LUIS BORGES
by Lauri
Abeli u përgjigj: A më vrave ti mua, apo unë të vrava ty?
Nuk mund të kujtoj më: shoh që ne jemi këtu bashkë si më parë. Tani e di që me të vërtetë më ke falur, tha Kaini, sepse harresa do thotë falje.
Edhe unë do të përpiqem të harroj. Tha Abeli ngadalë: Kështu është. Për sa kohë që pendimi zgjat, zgjat edhe faji.
JORGE LUIS BORGES
by Lauri