Lauri
Anunnak
Kontinenti Evropian ishte djepi i qytetërimeve më të përparuara. Kjo ka formuar pjesën tjetër të globit me atë që sot ne do ta quanim një përzierje të fuqisë së fortë dhe të butë. Teatri i përplasjeve të tmerrshme, revolucioneve dhe zbulimeve të mëdha, Evropa ka shkatërruar botë për të krijuar të tjera. Në një moment historik veçanërisht delikat, ku identiteti shumë evropian po vihej në dyshim, pak kujtohet se emri Evropë i përket mitit.
Një mit që flet për shtypjen dhe mashtrimin, por edhe për rezistencën dhe rilindjen. Vlera që i gjejmë në fillim dhe në fund të Luftës së Dytë Botërore. Kur Evropa ishte shumë afër të mbetej vetëm një mit, në fakt.
Aventurat (e gabuara) të një princeshe Europa përmendet nga Homeri në Iliadë, në Teogoninë e Hesiodit dhe gjithashtu në Metamorfozat e Ovidit. Por jo gjithmonë midis këtyre burimeve përputhet historia dhe personazhet. Në veprën homerike Europa është mbesa e Agenore, ndërsa në versionin e Ovidit është vajza e tij, e për Hesiodin ajo është vajza e Oqeanit. Sidoqoftë, përhapja e mitit ndër shekuj i detyrohet autorit latin. Në fakt kjo u ringjall artistikisht gjatë Rilindjes dhe në periudhat pasuese nga piktorë të tillë si Tiepolo, Veronese, Reni, Carracci dhe Tiziano.
Princesha Europa po mblodhte lule buzë detit, në gjithë bukurinë e rinisë së saj, kur u mashtrua nga Zeusi. Zoti i fuqishëm Zeusi, iu afrua asaj i transformuar në një demi të bardhë. Pas frikës fillestare vajza e Agenore(mbretit të Tiros) vendosi të hipte mbi të dhe të qetësonte demin. Sidoqoftë, Zeusi i kthyer në dem kishte plane t'a rrembente Europën dhe të kalonte detin.
Lulet e rëna në tokë, bregu që po largohej duke u bërë një vijë e zbehtë në horizont dhe pafundësia e detit që gëlltiti ëndrrat, siguritë dhe iluzionet e vajzës, ishin sfondi i rrëmbimit hyjnor.
Agenore dërgoi bijtë e tij trima Celix, Felix dhe Cadmus në kërkim të vajzës së humbur, por askush nuk ishte në gjendje ta gjente atë.
Mesdheu ishte vendosja për kalimin e padepërtueshëm në perëndim të Kretës, ku Zeusi më në fund realizoj dashurinë e tij të çmendur me Europën.
Europa me këtë mardhënie gjeneroj tre djem nga Zeusi, përfshirë mbretin legjendar Minos.
Zeus më pas e la princeshën Europë në fatin e saj tokësor. Ajo u bë mbretëresha e Kretës duke u martuar me mbretin e ishullit Asterius. Zeusi i dha asaj tre dhurata hyjnore: një shtizë magjike, një qen të stërvitur dhe një statujë bronzi.
Me vdekjen e Asterios, ai u pasua nga djali i tij i birësuar Minos. Nga ai moment grekët do të indetidikonin si Evropë tokat nga veriu i Egjeut; më pas me zgjerimin e tyre, ato në veri të Mesdheut. Diçka që ishte përtej imagjinatës së tyre.
By Lauri anunnak.
Vetëm për forumin virtual.
Një mit që flet për shtypjen dhe mashtrimin, por edhe për rezistencën dhe rilindjen. Vlera që i gjejmë në fillim dhe në fund të Luftës së Dytë Botërore. Kur Evropa ishte shumë afër të mbetej vetëm një mit, në fakt.
Aventurat (e gabuara) të një princeshe Europa përmendet nga Homeri në Iliadë, në Teogoninë e Hesiodit dhe gjithashtu në Metamorfozat e Ovidit. Por jo gjithmonë midis këtyre burimeve përputhet historia dhe personazhet. Në veprën homerike Europa është mbesa e Agenore, ndërsa në versionin e Ovidit është vajza e tij, e për Hesiodin ajo është vajza e Oqeanit. Sidoqoftë, përhapja e mitit ndër shekuj i detyrohet autorit latin. Në fakt kjo u ringjall artistikisht gjatë Rilindjes dhe në periudhat pasuese nga piktorë të tillë si Tiepolo, Veronese, Reni, Carracci dhe Tiziano.
Princesha Europa po mblodhte lule buzë detit, në gjithë bukurinë e rinisë së saj, kur u mashtrua nga Zeusi. Zoti i fuqishëm Zeusi, iu afrua asaj i transformuar në një demi të bardhë. Pas frikës fillestare vajza e Agenore(mbretit të Tiros) vendosi të hipte mbi të dhe të qetësonte demin. Sidoqoftë, Zeusi i kthyer në dem kishte plane t'a rrembente Europën dhe të kalonte detin.
Lulet e rëna në tokë, bregu që po largohej duke u bërë një vijë e zbehtë në horizont dhe pafundësia e detit që gëlltiti ëndrrat, siguritë dhe iluzionet e vajzës, ishin sfondi i rrëmbimit hyjnor.
Agenore dërgoi bijtë e tij trima Celix, Felix dhe Cadmus në kërkim të vajzës së humbur, por askush nuk ishte në gjendje ta gjente atë.
Mesdheu ishte vendosja për kalimin e padepërtueshëm në perëndim të Kretës, ku Zeusi më në fund realizoj dashurinë e tij të çmendur me Europën.
Europa me këtë mardhënie gjeneroj tre djem nga Zeusi, përfshirë mbretin legjendar Minos.
Zeus më pas e la princeshën Europë në fatin e saj tokësor. Ajo u bë mbretëresha e Kretës duke u martuar me mbretin e ishullit Asterius. Zeusi i dha asaj tre dhurata hyjnore: një shtizë magjike, një qen të stërvitur dhe një statujë bronzi.
Me vdekjen e Asterios, ai u pasua nga djali i tij i birësuar Minos. Nga ai moment grekët do të indetidikonin si Evropë tokat nga veriu i Egjeut; më pas me zgjerimin e tyre, ato në veri të Mesdheut. Diçka që ishte përtej imagjinatës së tyre.
By Lauri anunnak.
Vetëm për forumin virtual.
Redaktimi i fundit:
