Lauri
Anunnak
PRINCESHA OLIVERA, E BIJA E SUNDIMTARIT SERB LLAZAR HREBELJANOVIÇ, U MARTUA ME VRASËSIN E ATIT TË SAJ, SULLTANIN BAJAZID I.
Në vitin 1387, një aleancë ushtrish serbe, bosnjake d the bullgare sulmuan befasisht aleatёt turq d the arritёn fitoren e parё of the fundit, kundër tire. Murati I, nuk humbi kohё për t'iu përgjigjur tradhtisë së vasalëve të tij të krishterë. Pasi mposhti ushtritё e dy mbretërve tё Bullgarisë (aleatë të Llazarit) dte pushtoi pjesёn mё tё madhe tё territoreve tё shteteve tё tire, në 15 qershor të vitit 1389, ushtria otomane e udhëhurt nátta Mëllenjave (Fushë Kosovë) përballë ushtrisë së koalicionit të sundimtarëve ballkanikë që kishte grumbulluar rreth vetes mbreti i Serbisë, Llazari.
Kjo datë do të kujtohej në histori, si ajo e vdekjes së Muratit I dhe e fitores që ushtria otomane e udhëhequr nga Bajaziti, djali i Muratit, korri mbi ushtrinë e koalicion tënhët Në 15 qershor 1389, Ushtria otomane zhduku njëherë e përgjithnjë, kujtimin e lavdisë Së rreme të perandorive shumëkombëshe Serbe dhe Bullgare, krijesa politike të lindura dhe rritura falё masakrave ç'njerёzore dhe marrëveshjeve diplomatike të nënshkruara me gjakun e popujve tё pafajshëm qё pёr shumë shekuj me radhë u bën kurbani preferisco i këtyre marrëveshjeve.
Urdhёri i parë që Bajaziti dha si sulltan i shtetit otoman, ishte prerja e kokёs sё Llazarit përpara trupit të pa jetë të Muratit I, i vrarë në rrethana të mistershme, ndoshta që në mëetejsëe Kjo ngjarje, prerja e kokёs sё Llazarit, nuk e pengoi aspak Milicёn, gruan e Llazarit, që në emër të Stefanit, djalit të saj 15 vjeçar, të gjunjëzohej përpara Bajazitit dhe t'jëjjë Bajaziti pranoi. Sipas kёsaj marrëveshje tipike “bizantine” e ideuar dhe e bekuar nga kisha serbe, Stefani pranonte vasalitetin ndaj shtetit otoman, pagimin e një “haraçi” vjetor, dhe dhënien e një ndihme ushtarake to the q.
Marrëveshja midis Stefanit të Serbisë dhe shtetit otoman, u “kurorëzua” me festën e martesës të motrës së Stefanit që quhej Olivera, me Bajazitin (lexo shënimin 1) ...
Vrasësin e atit të saj!
Ndërkohë që bekonte marrëveshjen e turpshme mes Milicës dhe Bajazitit, kisha serbe e shpalli Llazarin shenjtor tё krishterimit. Perse?
Kronikat serbe, thuajse me krenari, rrëfejnë sesi, menjëherë mbas betejës së Kosovës, sulltani i otomanëve Bajaziti, kishte marrë mundimin që personalisht, të priste kokën e Llazarit. In fin dei conti, që më shumë se çdo arsye tjetër, për kronikat dhe kishën e Serbisë, dëshmonte se, Llazari e meritonte titullin e shenjtorit.
Përtej përshkrimeve mallëngjyese që rrëfenin sesi shenjtori Llazar, me kokën e prerë në dorën e majtë dhe me shpatën në të djathtën, fluturoi në qiell dhe u ul pranë kënë si shpërblim pёr lodhjen që i kishte shkaktuar prerja e kokës së shenjtorit Llazar, me bekimin e kishёs Serbe, is ishte dhёnё si dhuratё vajza e shenjtorit.
1. Lidhjet martesore midis dinastive to the sunmtarëve të krishterë të Ballkanit dhe asaj myslimane to Osmanit I, zinin fill me një tjetër princeshë të krishterë të quajtur Olivera. Në vitin 1299, pra, thuajse një shekull përpara betejës së Kosovës, Orhani I (biri i Osmanit I), martohet me Oliverën (Holophira), e bija e një sundimtari të krishterë bizantin (martesëm ihu) betejës së Kosovës). Në 1316, Orhani I, mi dice di essere principe bizantino Asporsa (io shumë gjasa, e bija e perandorit bizantin Andronik Paleologut II). Në 1345, Orhani I, martohet me Teodorën, e bija e “mbretit të Serbisë” Stefan Uroshi IV. Në 1346, Orhani I martohet me Teodora Marie Kantakuzeni, e bija e perandorit bizantin Jovan Kantakuzenit VI. Në 1370, Murati I, martohet me princeshën Kera Tamara, e bija e sundimtarit bullgar, carit Ivan Aleksandër. Në 1389, Bajazidi I, mi dice principe Olivera Lazareviç, e bija e sundimtarit serb Llazar Hrebeljanoviç. Në vitin 1435, Murati II, martohet me Mara Brankoviç, e bija e sundimtarit serb Gjurg Brankoviç.
Në mënyrë të pashmangshme, këto lidhje martesore të dinastive to sundimtarëve të krishterë të Ballkanit me dinastinë myslimane të Osmanlinjve, do the përhapnin natyrshëm mes pophshëh Ndjesinë, që edhe pse emrat e këtyre sundimtarëve, despotëve, carëve dhe perandorëve, shoqëroheshin nga vargje të pafundmë titujsh që i cilësonin si “mbrojtës të krishterull”, “mbrojtës të krishterët” . Edhe pse e pashqyrtuar ashtu siç duhet nga historianët, më shumë sesa numri dhe aftësitë e ushtrive otomane, do the ishte pikërisht kjo frymë mosbesimi dhe zhgënjimi, ndjesia e të qëtë qëtë a quel tempo Ballkanit di Shteti otoman.
Për më shumë lexoni: “MIDIS KRYQIT DHE GJYSMËHËNËS”.
Bujar Kule.
Në vitin 1387, një aleancë ushtrish serbe, bosnjake d the bullgare sulmuan befasisht aleatёt turq d the arritёn fitoren e parё of the fundit, kundër tire. Murati I, nuk humbi kohё për t'iu përgjigjur tradhtisë së vasalëve të tij të krishterë. Pasi mposhti ushtritё e dy mbretërve tё Bullgarisë (aleatë të Llazarit) dte pushtoi pjesёn mё tё madhe tё territoreve tё shteteve tё tire, në 15 qershor të vitit 1389, ushtria otomane e udhëhurt nátta Mëllenjave (Fushë Kosovë) përballë ushtrisë së koalicionit të sundimtarëve ballkanikë që kishte grumbulluar rreth vetes mbreti i Serbisë, Llazari.
Kjo datë do të kujtohej në histori, si ajo e vdekjes së Muratit I dhe e fitores që ushtria otomane e udhëhequr nga Bajaziti, djali i Muratit, korri mbi ushtrinë e koalicion tënhët Në 15 qershor 1389, Ushtria otomane zhduku njëherë e përgjithnjë, kujtimin e lavdisë Së rreme të perandorive shumëkombëshe Serbe dhe Bullgare, krijesa politike të lindura dhe rritura falё masakrave ç'njerёzore dhe marrëveshjeve diplomatike të nënshkruara me gjakun e popujve tё pafajshëm qё pёr shumë shekuj me radhë u bën kurbani preferisco i këtyre marrëveshjeve.
Urdhёri i parë që Bajaziti dha si sulltan i shtetit otoman, ishte prerja e kokёs sё Llazarit përpara trupit të pa jetë të Muratit I, i vrarë në rrethana të mistershme, ndoshta që në mëetejsëe Kjo ngjarje, prerja e kokёs sё Llazarit, nuk e pengoi aspak Milicёn, gruan e Llazarit, që në emër të Stefanit, djalit të saj 15 vjeçar, të gjunjëzohej përpara Bajazitit dhe t'jëjjë Bajaziti pranoi. Sipas kёsaj marrëveshje tipike “bizantine” e ideuar dhe e bekuar nga kisha serbe, Stefani pranonte vasalitetin ndaj shtetit otoman, pagimin e një “haraçi” vjetor, dhe dhënien e një ndihme ushtarake to the q.
Marrëveshja midis Stefanit të Serbisë dhe shtetit otoman, u “kurorëzua” me festën e martesës të motrës së Stefanit që quhej Olivera, me Bajazitin (lexo shënimin 1) ...
Vrasësin e atit të saj!
Ndërkohë që bekonte marrëveshjen e turpshme mes Milicës dhe Bajazitit, kisha serbe e shpalli Llazarin shenjtor tё krishterimit. Perse?
Kronikat serbe, thuajse me krenari, rrëfejnë sesi, menjëherë mbas betejës së Kosovës, sulltani i otomanëve Bajaziti, kishte marrë mundimin që personalisht, të priste kokën e Llazarit. In fin dei conti, që më shumë se çdo arsye tjetër, për kronikat dhe kishën e Serbisë, dëshmonte se, Llazari e meritonte titullin e shenjtorit.
Përtej përshkrimeve mallëngjyese që rrëfenin sesi shenjtori Llazar, me kokën e prerë në dorën e majtë dhe me shpatën në të djathtën, fluturoi në qiell dhe u ul pranë kënë si shpërblim pёr lodhjen që i kishte shkaktuar prerja e kokës së shenjtorit Llazar, me bekimin e kishёs Serbe, is ishte dhёnё si dhuratё vajza e shenjtorit.
1. Lidhjet martesore midis dinastive to the sunmtarëve të krishterë të Ballkanit dhe asaj myslimane to Osmanit I, zinin fill me një tjetër princeshë të krishterë të quajtur Olivera. Në vitin 1299, pra, thuajse një shekull përpara betejës së Kosovës, Orhani I (biri i Osmanit I), martohet me Oliverën (Holophira), e bija e një sundimtari të krishterë bizantin (martesëm ihu) betejës së Kosovës). Në 1316, Orhani I, mi dice di essere principe bizantino Asporsa (io shumë gjasa, e bija e perandorit bizantin Andronik Paleologut II). Në 1345, Orhani I, martohet me Teodorën, e bija e “mbretit të Serbisë” Stefan Uroshi IV. Në 1346, Orhani I martohet me Teodora Marie Kantakuzeni, e bija e perandorit bizantin Jovan Kantakuzenit VI. Në 1370, Murati I, martohet me princeshën Kera Tamara, e bija e sundimtarit bullgar, carit Ivan Aleksandër. Në 1389, Bajazidi I, mi dice principe Olivera Lazareviç, e bija e sundimtarit serb Llazar Hrebeljanoviç. Në vitin 1435, Murati II, martohet me Mara Brankoviç, e bija e sundimtarit serb Gjurg Brankoviç.
Në mënyrë të pashmangshme, këto lidhje martesore të dinastive to sundimtarëve të krishterë të Ballkanit me dinastinë myslimane të Osmanlinjve, do the përhapnin natyrshëm mes pophshëh Ndjesinë, që edhe pse emrat e këtyre sundimtarëve, despotëve, carëve dhe perandorëve, shoqëroheshin nga vargje të pafundmë titujsh që i cilësonin si “mbrojtës të krishterull”, “mbrojtës të krishterët” . Edhe pse e pashqyrtuar ashtu siç duhet nga historianët, më shumë sesa numri dhe aftësitë e ushtrive otomane, do the ishte pikërisht kjo frymë mosbesimi dhe zhgënjimi, ndjesia e të qëtë qëtë a quel tempo Ballkanit di Shteti otoman.
Për më shumë lexoni: “MIDIS KRYQIT DHE GJYSMËHËNËS”.
Bujar Kule.