Para 6 vitesh u njoha me nje djale te cilin e doja dhe me donte shume. Kemi kaluar nje lidhje shume te veshtire per shkak te distances qe ishte gjithmone pengese per ne te dy. Ai jetonte ne France ndersa une ne Tirane. Per shkak te biznesit te tij detyrohej shpesh te vinte ne shqiperi, madje te rrinte me muaj te tera.
Nderkohe une isha ne vitin e pare ne universitet. Pavarsisht problemeve te vazhdueshme qe kishim te dy perpiqeshim ta mbanim lidhjen tone. Ai ikte vinte gjithmone. Vitin e fundit qe iku ndejti 1 vit te plote ne France dhe kjo ishte sprova me e forte qe po kalonim. Une mbarova shkollen fillova nje pune, per te cilen ai nuk kishte aspak deshire te punoja, por me gjithe insistimin e tij une fillova. Ai u ftoh karshi meje dhe une po e vuaja shume kete, nuk me merte me ne tel, nuk flisnim si me pare, bicedat ishin pothuaj te pavlera.
Gjate kesaj perjudhe ne kohen qe shpenzoja ne internet u njoha me nje djale tjeter qe jetonte ne Gjermani. Flisja me te dhe ndjehsha mire, shoqeria e tij me beri disi te harroja vuajtjen qe po kaloja. U afruam aq shume me njeri tjetrin sa ai vendosi te vinte te me takonte dhe une pranova. Nderkohe me djalin e pare nuk flisja gjate kesaj kohe. Ai erdhi e takova, ishte ashtu si e kisha imagjinuar, fillova te ndjeja per te dhe ai per mua, kaluam disa dite bashke kur them dite dua te cilesoj se gjithe kohen isha ne pranine e tij, nga mengjesi deri ne mbremje vone.
Naten e fundit para se te ikte flejta me te. Nuk i kisha treguar per lidhjen time te meparshme. Pasi ai u largua u ndejva perseri bosh dhe e dobet. Kisha shume nevoje per te, vazhduam te flisnim si me pare, madje me teper.
Djali i pare pas disa javesh me mori ne tel dhe me kerkoj te flisnim, fola... ndjehsha keq, sepse isha treguar e pafytyre me te dy. Me brente ndergjegja thelle brenda vetes dhe luftoja me ndjenjat e mija. Pas dy muajsh djali qe jetonte ne Gjermani erdhi perseri, e takova me kishte mar malli, kuptova se e doja, dhe se smund te rrija dot pa te. Provova te ndahesha por nuk mundesha, ishte me e forte se mua.
Si per fatin tim te keq, pas dy ditesh qe djali nga Gjermania erdhi, erdhi i dashuri im qe jetonte ne France, pa me lajmeruar. Isha ne siklet sepse nuk dija cfare te beja, e takova por gjerat nuk ishin si me pare. Me dukej i larget, apo mbase isha une ajo qe isha larguar kaq shume.
Ndersa isha me te me vjen mesazh nga tjetri dhe ai e pa reagimin tim, me mori tel dhe e lexoj. Aty i tregova per djalin qe kisha njohur ne internet. Normal nuk e priti mire, u ndje keq dhe fajtor, por mbase faji ishte gjithi imi. Me tha se nuk donte te me humbte per asnje arsye ne bote, dhe se ishte gati te me falte gjithcka. Nuk dija cfare te beja vetem qaja dhe mendja ime nuk ishte ne gjendje te llogjikonte qetesisht.
Pranova, kete akoma nuk e di pse e bera, nga meshira apo ngaqe ndjeja akoma per te, dhe se nuk kisha kaluar pak por 5 vite te jetes time me te. Nderkohe qe dhe tjetrin e takoja, vazhdoja sepse nuk beja dot ndryshe, ishte nje makth por qe une guxoja kaq shume. Me vinte peshtire nga vetja ime, por zemra dhe kembet me conin ke ai.
Ai u largua perseri duke me then se do kthehej shume shpejt prap.
Djalin e pare familja ime e njihte mire, ishin takuar shpesh, e pelqenin, dhe ai kerkoi qe ne te benim fejesen. Ne ate kohe me djalin qe jetonte ne Gjermani kisha probleme, keqkuptime. Keshtu pak nga familja pak nga situata, pak ndoshta dhe e deshiroja vet, u fejova.
Pasi u fejova shkova me pushime me te fejuarin tim ne Maqedoni per dy jave. Por dhe kur isha atje mendoja per tjetrin, dhe kur isha ne shtrat me te fejuarin enderroja te ishte ai. Po vuaja shume, dhe nuk po e duroja dot kete situate. Kisha ber gabimin me te madh te jetes time dhe tani po e paguaja shtrenjte.
U ktheva nga pushimet, pak dite me vone erdhi perseri djali nga gjermania, e takova. U ndjeja aq mire me te, isha e lumtur, harroja gjithcka ne prani te tij. I fejuari im kuptonte dhe me thoshte vazhimisht se nuk isha me ajo e para, nuk kisha si te isha kur ndjeja per nje tjeter.
Tani i kam then te fejuarit qe une kam vazhduar te flas me djalin ne Gjermani edhe pasi jemi fejuar. Ai e kishte kuptuar kete, por nuk do te me ler, me thote se bashke do tia dalim, nuk do te me humb.
Jam ne dileme te madhe, sepse kam dhe familjen time qe jane shume konservator, nuk mund ta duronin dot nje ndarje timen, dhe per me teper per nje tjeter. Por une e dua ate, ai eshte njeriu qe une dua, po luftoj me veten dhe me ndjenjat e mija por e pamundur ti mposht ato.
Djali nga Gjermania do vij perseri dhe kete radhe me tha se do donte qe ne mos te rrinim me te ndare, por une te shkoj ne Gjermani tek ai. Eshte gati te jetoj me mua. Nuk e di cfare te bej!
Si ti them familjes time??? Ata kurre nuk kane per te me kuptuar
Kam frike se do humbas dashurine e tyre.
Nese nuk bashkohem me te perseri kam frike per jeten time, do humbas njeriun qe dua!
Mendimet e juaja do me ndihmonin shume ne nje situate te tille.
Do i pranoj keshillat tuaja cilado qe te jene ato, edhe kritikat.
Ju falenderoj perzemrsisht nese do keni durimin te lexoni dhe komentoni historine time.
po u martove me familjen ske oer te jetuar 1 pse nuk lidhesh seriozisht me gjermanin ???
