LeVoyageur
Once upon a time...
Artur Zheji i ka cilësuar një pjesë të emigrantëve shqiptarë që jetojnë në vende të ndryshme të botës, si majmunë.
Kjo, për shkak të sjelljes së tyre.
“Shqiptarët kanë një traditë të mirë.
Vijnë në Shqipëri në periudhën e verës më së shumti.
Dhe mirë bëjnë.
Na gëzojnë të gjithëve me parfumin e tyre, me modën e teshave që sjellin dhe lookun që s’ka aspak të sharë në shumicën e rasteve.
Po janë shtuar shumë edhe majmunët.
Vijnë me tufa në vendin e tyre të lindjes.
Bëjnë pushime të lira ose shmallen me të afërmit e tyre dhe shtiren si jo shqiptarë, si turistë të huaj, që se durojnë dot më vendlindjen e tyre ose të prindërve të tyre.
Por të çajnë çdo gjë që çahet kur flasin majmunërisht gjuhën e vendit të origjinës, shqipeharruar, edhe kur hyjnë nëpër lokale, qoftë edhe për një akullore, që pastaj zënë e lëpijnë shqiptarçe.
Flasin greqisht apo gjermanisht, se ashtu ju duket vetja më të rëndësishëm.
Sidomos në Sarandë, ku greqishtja e çalë e Hasanit, Xhevries apo Thanasit, është një modë e bezdisshme.
Dhe e bërtirur me zë të lartë. Lart, poshtë, djathtas dhe majtas.
Mirëpo kur dikush ju pret rrugën me shpejtësi me makinë, në rrugët e tmerrshme të këtij qyteti, kujtojnë shqipen dhe shajnë me rrënjë e dhëmballë:
Qelbësirë! I poshtër! Malaka! Plerë! Skata!…
اfarë majmunërie e shpifur që është ky kamaleontizmi ynë shqiptar.
Injorancë dhe nënshtrim i thellë kulturor që nuk po shkulet dot”, thotë Zheji në shkrimin e tij me titull “Majmunët e huaj me origjinë shqiptare”.
lapsi.al
Kjo, për shkak të sjelljes së tyre.
“Shqiptarët kanë një traditë të mirë.
Vijnë në Shqipëri në periudhën e verës më së shumti.
Dhe mirë bëjnë.
Na gëzojnë të gjithëve me parfumin e tyre, me modën e teshave që sjellin dhe lookun që s’ka aspak të sharë në shumicën e rasteve.
Po janë shtuar shumë edhe majmunët.
Vijnë me tufa në vendin e tyre të lindjes.
Bëjnë pushime të lira ose shmallen me të afërmit e tyre dhe shtiren si jo shqiptarë, si turistë të huaj, që se durojnë dot më vendlindjen e tyre ose të prindërve të tyre.
Por të çajnë çdo gjë që çahet kur flasin majmunërisht gjuhën e vendit të origjinës, shqipeharruar, edhe kur hyjnë nëpër lokale, qoftë edhe për një akullore, që pastaj zënë e lëpijnë shqiptarçe.
Flasin greqisht apo gjermanisht, se ashtu ju duket vetja më të rëndësishëm.
Sidomos në Sarandë, ku greqishtja e çalë e Hasanit, Xhevries apo Thanasit, është një modë e bezdisshme.
Dhe e bërtirur me zë të lartë. Lart, poshtë, djathtas dhe majtas.
Mirëpo kur dikush ju pret rrugën me shpejtësi me makinë, në rrugët e tmerrshme të këtij qyteti, kujtojnë shqipen dhe shajnë me rrënjë e dhëmballë:
Qelbësirë! I poshtër! Malaka! Plerë! Skata!…
اfarë majmunërie e shpifur që është ky kamaleontizmi ynë shqiptar.
Injorancë dhe nënshtrim i thellë kulturor që nuk po shkulet dot”, thotë Zheji në shkrimin e tij me titull “Majmunët e huaj me origjinë shqiptare”.
lapsi.al